Het kiezersbedrog van de VVD in beeld (PGB)

Op de site van Platform Verontruste Ouders, die zich ook sterk maken voor leerlingen met een speciale leerbehoefte (en/of zorgbehoefte) is mooi in beeld gebracht hoe politiek werkt.
Zeker met de dreigende kaalslag van de PGB en ook de blijkbaar voorgenomen ontkoppeling wonen-zorg in het verschiet is het des te pijnlijker om te zien hoezeer de VVD draait en bedriegt.
Net zo veel dus als die andere coalitiepartner en de Grote Gedoger (die al meer dan 60 van zijn beloftes aan de kiezers heeft gebroken).

Je moet toch wat om in het pluche te blijven zitten en snel, snel op een neoliberale wijze het "rationele" eigenbelang (a la Ayn Rand) veilig te stellen.

Kijk en lees hier en huiver.

"Zinvol bezuinigen is ook een kunst". Ja, maar wel een kunst die de VVD dus, samen met coalitievrienden en gedogers, absoluut niet beheerst. Dat is ondertussen meer dan duidelijk.

Autistisch, wat nu? (EO reeks over autisme)

©EO (website)

In de vierdelige EO-serie Autistisch, wat nu? worden twee gezinnen, waarvan één of meerdere kinderen autistisch zijn, gevolgd in het dagelijkse leven. Welke invloed heeft een autistisch kind op het gezinsleven en de omgeving? Hoe leer je een autistisch kind te begrijpen en hij jou? Gedragsdeskundige Autisme Colette de Bruin begeleidt de gezinnen en geeft in de uitzendingen tips en uitleg.

Te zien vanaf vanavond, dinsdag 31 mei, Ned 1, 19.27 uur.

Hopelijk kijken in ieder geval de kamerleden van CDA en SGP mee (gezien de confessionele signatuur), zodat ze een nog beter beeld hebben wat bezuinigingen op 'passend' onderwijs (met name op speciale onderwijsinstellingen) en de dreigende rigoreuze afbraak van de PGB betekenen voor onder meer kinderen met een speciale leer- en/of zorgbehoefte en de mensen om hen heen: ouders, familie, leerkrachten.
Misschien kunnen zij dan de werkelijk meest onbeschaamde, neoliberale ramkoers die de gedoogcoalitie plus ingezet heeft, teneinde een beschaafde sociale en zorgzame samenleving af te breken, nog doen keren.

Ook is te hopen dat eenieder die het ongelofelijke onbenul van Ton Elias en andere nitwits nawauwelt (autisme als overdreven en onterecht "stempeltje") nu eens ziet dat het om iets meer gaat dan niet op een stoel kunnen blijven zitten of wat in je zelf gekeerd zijn.

Zorg? Ons een zorg! Wij rijden 130!

En ja hoor het is zover! Vanaf morgen mag er buiten de spitsuren 130 kilometer per uur worden gereden op de A16 tussen Breda en Moerdijk en op de A2 tussen de knooppunten Deil en Everdingen (lees hier)! Yes, dat heeft Mark samen met onze jolige vrind Charlie toch maar even mooi voor elkaar.
Hét speerpunt van de VVD tijdens de verkiezingen voor de Provinciale Staten (weet u nog?) wordt zo toch maar mooi tot werkelijkheid.

Eén ding, doet u wel uw best om met dit soort snelheden geen ongeluk op te lopen of iets te veel van de verhoogde uitstoot van fijnstof in te nemen? Want dan wordt u ziek en dan heeft u zorg nodig.
En dát was nou net niet een speerpunt van de VVD, zorg bedoelen wij. Sterker, steeds meer lijkt het er op dat de VVD en het o zo christelijke CDA in haar kielzog iedere vorm van zorg, solidariteit, empathie, verantwoordelijkheid voor zieken en gehandicapten in het vizier heeft om voorgoed af te schieten.

De Telegraaf bericht vandaag dat woensdag de ministerraad een voorstel bespreekt waarin het Persoonsgebonden Budget (PGB) voor 90% van de mensen die dat nu krijgen geschrapt gaat worden. U leest het goed: 90%!

Door de PGB zijn veel mensen in staat om thuis, maar bijvoorbeeld ook op school, die extra zorg te krijgen die zij op dat moment nodig hebben. Met het budget kan zeer toegepaste hulp ingekocht worden en dat kan voor iedereen anders zijn.
Op deze wijze is men niet afhankelijk van de beperkingen van bijvoorbeeld zorginstellingen die door onder meer krapte en bezuinigingen al niet meer aan de vraag kunnen voldoen. Juist doordat mensen het budget en de regie zelf in handen hebben kunnen zij veel beter participeren aan bijvoorbeeld onderwijs en werk.
Directeur Wilna Wind van de Nederlandse Patiënten Consumenten Federatie (NPCF) zei maandag dat deze ingreep heel veel mensen in enorme problemen brengt. "Dat mag niet gebeuren. Deze maatregel staat haaks op het beleid dat mensen meer eigen regie moeten krijgen." Ook directeur Ad Poppelaars van de belangenorganisatie van chronisch zieken en gehandicapten, de CG-Raad, heeft geen goed woord over voor de plannen. "Als dit doorgaat, wordt het PGB nagenoeg gesloopt. Een groot deel van de mensen die een PGB hebben en daardoor thuis kunnen blijven wonen, zullen naar instellingen moeten. Dat kost veel meer. Dit is dus helemaal geen bezuiniging, het wordt er alleen maar duurder door." (Bron: ANP)
Ofwel: ook hier is er weer sprake van een star korte-termijndenken ten behoeve van het vierjarig huishoudboekje van onze neoliberale gedoogcoalitie.

Ook voor het (speciaal) onderwijs zal dit enorme gevolgen gaan hebben. Nu is een leerling vaak nog in staat om (al dan niet regulier) les te krijgen omdat er zorg ter plekke is, ingekocht met PGB. Wanneer het mes op deze wijze in de bugetten wordt gezet zal men voortaan afhankelijk zijn van de agenda en de roosters van instellingen. In de praktijk betekent dit gewoon dat een leerling met een speciale zorgbehoefte niet meer in een klas buiten een instelling kan zitten, omdat daar dan niet op de juiste momenten zorg aanwezig kan zijn. En dan hebben we het nog niet eens over de toch al enorme krapte in tijd en personeel van die zorginstellingen door alle bezuinigingen.

Overigens is dit niet het enige schandalige en rampzalige plannetje van de neoliberalen van Rutte, men bespreekt woensdag ook een voorstel om de uitgaven aan wonen en zorg uit elkaar te halen, zoals afgesproken in het gedoogakkoord. De AWBZ-gelden zijn voortaan puur bestemd voor de zorg. Wie in een instelling woont, gaat huur betalen. Waarschijnlijk zal men ook hier weer, wanneer men kritisch zal vragen hoe een jonggehandicapte bijvoorbeeld dit, na het afbreken van Wajong en sociale werkplaatsen, moet bekostigen, de schouders ophalen en het "ieder voor zich" en "eigen verantwoordelijkheid"-mantra prevelen alvorens men weer lekker met 130 kilometer per uur over de Afsluitdijk of A16 kart in de cabrio.
"Lekker hè Charlie, die frisse wind door Nederland?"
"Zeker Mark, hij stinkt alleen wel!"

Zoals de lezers van wijzijnverbijsterd gewend zijn: hier is ons laatste woord nog niet over gezegd!

Mail uw verhaal naar Per Saldo !

Mail uw verhaal naar de staatssecretaris!

Per Saldo is boos over de plannen om voor de meeste mensen het PGB af te schaffen. Woensdag vergadert het kabinet of dit besluit definitief wordt. Daarom roepen wij u op om vandaag of morgen uw verhaal te mailen naar de staatssecretaris om te vertellen hoe uw leven eruit zal zien zónder PGB.

Dus niet wachten en denken "het valt vast allemaal wel mee", NEE, het valt NIET allemaal mee.
Onze speciale kinderen worden aan alle kanten gepakt en dat mogen we niet goed vinden!

U heeft nog een paar uur om te reageren via deze link of via dit mailadres: m.wijnbergen1@chello.nl
Ja dat is nou nog eens timing van het kabinet!

Bijval uit onverwachte hoek

Ja, wat moeten wij hier nu weer mee? Hier hebben we al meerdere keren gesteld dat het uiteindelijk de zwaksten zijn die van Mark en consorten de klappen mogen opvangen van de crisis die uiteindelijk veroorzaakt is door de grenzeloze hebzucht van anderen: de banken, de beursspeculanten, enzovoorts.
Die klappen komen dan als bezuinigingen (of eufemistisch: ombuigingen) onder meer neer op de sociale werkplaatsen, de zorg, en ook het 'passend' onderwijs (in de praktijk: het speciaal onderwijs!).
Iedereen met enig hart en empathisch vermogen weet dan dat dat niet klopt en niet zou mogen. Van zorg, een maatschappelijk vangnet in de vorm van voorzieningen en onderwijs blijf je af.
Sterker: daar moet geld bij. Investeren heet dat.

Op het gebied van kritiek op de bezuinigingen op 'passend' onderwijs krijgen de criticasters (wij dus) nu opeens bijval uit een onverwachte hoek: de bank!

"Erik Zwaart, verantwoordelijk voor de divisie onderwijs van de ABN AMRO, stelt in een interview op Radio 1 dat er fors meer geïnvesteerd moet worden in onderwijs, om de top5 ambitie waar te kunnen maken. De bezuinigingen op o.a. Passend onderwijs maken dat het gat tussen wens en werkelijkheid lijkt te vergroten, aldus Zwaart in het interview" schrijft de PO-Raad op haar website (klik hier).

Langzaamaan lijkt dus het besef door te dringen van wat er staat te gebeuren in het 'passend' onderwijs. Ook als het gaat om slechts die relatief kleine groep leerlingen met een speciale leerbehoefte.
Misschien dat met stemmen als van de heer Zwaart mevrouw van Bijsterveldt en haar ambtenaren er nu eens van doordrongen raken dat ten eerste een top5 positie niet alleen afhankelijk is van het plakken van Michelin-sterren op de beste leerlingen, maar ook van de mate waarin de juist moeilijk lerenden worden begeleid naar de meest optimale ontwikkeling en ontplooiing en ten tweede dat voor alle leerlingen (speciaal, regulier, po, vo, beroepsonderwijs, universitair enzovoorts) en alle vormen van 'passend' onderwijs investeringen noodzakelijk zijn.
Niet alleen de bezuinigingen zijn al rampzalig, ook de nullijn is funest.
De weldenkende onderwijsdeskundigen zijn zich daar al veel langer van bewust, dat nu zelfs mensen uit het bankwezen zich zo publiekelijk uitspreken tegen de bezuinigingen op (passend) onderwijs, zou de neoliberalen in Den Haag toch te denken moeten geven.

HOOP EN VREES (Indrukwekkend verhaal van een ouder I)

Soms heb je in het onderwijs de eer om met ouders te mogen werken die iets doen waar je in je stoutste dromen niet op had gerekend.
De afgelopen weken hebben wij die eer gehad.
We hebben een "ouderinitiatief" binnen de school, en dat ouderinitiatief is gericht op de bezuinigingen op het speciaal onderwijs.

Het is begonnen met de voorzitter van de MR die een paar ouders bij elkaar heeft gezocht. Uiteindelijk zijn dat 14 ouders geworden. Deze 14 ouders hebben ieder een verhaal geschreven over hun kind. Daarbij laten ze zeer persoonlijke dingen zien, laten ze de strijd zien en vooral liefde, heel veel liefde voor hun kind.
Ze laten ook zien hoe ze de school voor hun kind ervaren, en wat ze verwachten wat er gebeurt als de bezuinigingen doorgaan.

Deze 14 verhalen zijn nu gebundeld in een boekje "HOOP EN VREES".
Een zeer indrukwekkende verzameling verhalen die binnenkort aangeboden zal worden aan de Tweede Kamer.

We willen hier alvast een verhaal met u delen.
Het verhaal heet "Ferremans" en spreekt voor zichzelf.

FERREMANS

Een vader vertelt

Ferry ziet zichzelf als het middelpunt van de wereld en vindt het heel normaal …

… dat hij zes limonadeflessen leeggooit

… dat hij zijn poep smeert op de muren

… dat hij met zijn vingervlugge vermogen alles kapot maakt

… dat hij alle patat opeet die je hem geeft, zelfs als dit tien borden zouden zijn

… dat zijn vader hem knuffelt

Ferry’s vader vindt het wel eens moeilijk om met het gedrag van zijn zoon om te gaan. Hij beseft dat zijn zoon nooit een normaal leven zal leiden en zal kunnen genieten van heel veel mooie dingen in het leven. Hij ziet echter ook dat er vooruitgang geboekt is en dat er nog vooruitgang geboekt kan worden. Met hulp. Hulp van mensen die Ferry snappen. Hulp van mensen die kunnen omgaan met Ferry. Hulp van mensen die het beste met Ferry voorhebben. Hulp vanuit het Speciaal Onderwijs. Ferry’s vader is blij met die hulp. Dolblij. Hij wil het beste voor zijn kind. Waarom? Omdat hij van zijn zoon houdt.

Geboorte

Na een moeizame bevalling waarbij we met negen centimeter ontsluiting alsnog naar het ziekenhuis moesten, werd Ferry op 1 oktober 1996 geboren met een mooi ‘toeterhoofd’ door de vacuümpomp. Eenmaal ter wereld was Ferry een knappe baby die ’s nachts meer dan gemiddeld huilde. Eigenlijk heeft hij zijn hele leven nooit langer dan een paar uur geslapen om vervolgens weer ‘fris en fruitig’ wakker te worden. Dat wakker worden ging altijd gepaard met ‘verfrissende’ huilbuien.

Medische circuit

Omdat Ferry in zijn ontwikkeling duidelijk achterbleef, kwam hij al snel in het medische circuit terecht. Op zijn tweede jaar werd een autistische stoornis geconstateerd. De medische wereld had zijn werk gedaan. Het etiketje was geplakt en nu was het aan ons om er een invulling aan te geven. Alle knappe koppen in het ziekenhuis ten spijt, de hulp was voorbij en we stonden er alleen voor.

Naar school

Wat een geluk dat we Ferry op het medisch kinderdagverblijf konden plaatsen. Daar werken geen dokters of geleerde mensen maar wel mensen die ervaring hebben met kleine peuters die anders zijn dan anderen.

Na een paar jaar was hij te oud voor dit dagverblijf. We moesten op zoek naar een school voor hem. Een korte periode is hij geplaatst geweest op een dagverblijf voor kinderen met een stoornis maar daar werd Ferry niet echt uitgedaagd. Na even doorzoeken kwamen we uit op de St. Mattheusschool in Rotterdam, een school voor SO en VSO – ZMLK en tevens kernschool voor kinderen met autisme.

Het was alsof we in een warm bad stapten. Wat een passie voor kinderen met een ‘vlekje’. Wat een ervaringsdeskundigen en wat een liefde. De begeleiders wisten niet alleen hoe ze met kinderen als Ferry moesten omgaan, maar ze begrepen ook heel goed wat wij als ouders doormaken.

Begrip

Ze kijken niet gek op als een kind bij wildvreemde mensen een patatje uit HUN bakje wil pakken. Ze snappen dat sommige nachten zo vermoeiend zijn dat je als ouder er af en toe even doorheen zit en dan komt er altijd weer een bemoedigend woordje via het schriftje om je op te beuren.

Ze denken mee als je kind nog steeds niet zindelijk is en dat voorlopig niet van plan is. Ze geven je weer hoop als ze je op een ouderavond van alles vertellen over je kind. Ze vieren elk klein succes als een overwinning. Ze troosten als het huilen je nader staat dan het lachen, omdat je keer op keer een teleurstelling moet verwerken. Zij tonen vooral begrip.

Creatief

Als je kind autistisch is, dan weet je één ding zeker. Elke dag zorgt voor nieuwe verrassingen. Geen enkele dag geeft de zekerheid dat er niets gebeurt wat ongewoon is. Een voorbeeld. Wat te denken van de fase dat Ferry uit een soort verveling in een creatieve fase zat. Hij gebruikte alleen helaas niet de kwast of het potlood op een maagdelijk wit doek zoals een echte Picasso zou doen. Nee, hij gebruikte de poep uit zijn luier en leefde zich met zijn handen uit op de schone, gele muren. Met zijn vingers ‘tekende’ hij de mooiste figuren. Prachtige creaties voor een echte kunstliefhebber, maar geen alledaagse decoratie voor een slaapkamer en voor ons een dagelijks terugkerende tragedie. We bedachten als moderne multimedia ouders dat het dan goed zou zijn om een camera op zijn kamer te hangen.

Dan konden we hem een beetje in de gaten houden. Die camera heeft er gemiddeld veertien seconden gehangen. Hij ontdekte al snel waar het apparaat hing, hoe verdekt we het ook ophingen en hoe vaak we het ook verplaatsten.

Flessen

Een ander voorbeeld. Ferry heeft heel gauw door hoe dingen open moeten. Ook al zitten op alle kasten en deuren sloten, het lukt hem steeds weer om kledingkasten, voorraadkasten, de slaapkamers van ons en de andere kinderen open te krijgen. Gek is hij immers niet. Op een avond - of ik moet eigenlijk zeggen op een ochtend, want toen ontdekten we het pas - had Ferry een nieuw pleziertje ontdekt. Weet iemand hoe leuk het is om zes limonadeflessen, twee wijnflessen en drie flesjes bier over de vloerbedekking heen te sproeien? Hij wel. Hij vond de flessen in een kast die niet was afgesloten en draaide zonder moeite de dop eraf. En daarna moest hij toch wat doen met die open flessen?

Lieverd

Geef Ferry een simpel gebruiksvoorwerp en zijn talent om er iets anders mee te doen is ongekend. Een afstandsbediening is een heerlijke knabbelstick, een dvd-recorder is een apparaat waarmee je 126 keer hetzelfde stukje heen en weer kunt spelen. En dan die glimlach op z’n gezicht, de lol die mijn ‘Ferremans’ dan heeft … dat doet je als vader dan weer smelten, want het is een superlief ventje. Weliswaar met een gebruiksaanwijzing, maar wel een echte lieverd voor ons.

Ministerfluisteraars

Gisteren en eergisteren lag ik ziek op bed: tijd voor contemplatie. Alle artikelen op wijzijnverbijsterd nog eens doornemend viel natuurlijk op hoe radicaal van de zotte de plannen en voorstellen van de minister van Onderwijs en haar haar staatssecretaris wel niet zijn.
Alleen al onder dit bericht zijn de meest onwaarschijnlijke blijken van onbenul en onkunde te lezen.

Maar, vroeg ik mij af, het is toch niet zo dat Marja en Halbe al deze plannen op een zondagmiddag op het verpleegsterskamertje van eerstgenoemde hebben zitten bekokstoven?
Natuurlijk hebben ook de nodige "onderwijsspecialisten" van de partijen een rol gespeeld bij het tot stand komen van de verschillende uitgangspunten. Zoals misschien Ton of Kathleen, of misschien zelfs Harm, voor zover hij los van de leiband van de partijleider lopen mocht.

Maar beleid hangt natuurlijk niet van uitgangspunten of politieke ideeën alleen samen. Beleid is een uitgebreid samenspel van feiten, cijfers, voorspellingen, analyses ,enzovoorts. En wordt dus niet slechts door de politici alleen gemaakt.
Sterker, uiteindelijk zijn er op het gebied van beleid altijd een aantal stabiele factoren, door alle regeringen heen: de ministeries met hun ambtenaren.
En daar zijn ze dus te vinden, de "ministerfluisteraars". Natuurlijk heeft onze Marja geen benul van de redelijk stabiliteit van een IQ, of over de redeneertrant en schrijfvaardigheden van de gemiddelde zmlk-leerling. Uiteindelijk is zij ook maar per toeval van de beddenpan tot het schoolkrijtje gekomen. Misschien zelfs wordt er telkens gewoon een strootje getrokken en krijgt iedereen met politieke ambities iets toegeworpen. Kijkend naar de uitlatingen van de onderwijsdeskundigen van de huidige coalitiepartijen zou het ons niet verrassen.

Hoe dan ook, uiteindelijk zal ieder onderwijsplan gesteund moeten worden door een hoge berg van feitjes, rekensommetjes, analyses die worden aangedragen door de ambtenaren.
Dat daar nog wel eens iets grondig mis kan gaan werd onlangs natuurlijk nog op een schandelijke wijze duidelijk. Maar dat in het samenstellen van die informatie natuurlijk een en ander gestuurd wordt door hoofdambtenaren is evident. Dat wanneer nodig diezelfde hoofdambtenaren ook verschillende accenten verleggen is ook te verwachten.
Interessant is dan natuurlijk de vraag in hoeverre uiteindelijk het beleid nu tot stand gekomen is: gaat het om puur politieke uitgangspunten of is er sprake van een voortdurende onderstroom die in beweging blijft door de aannames en keuzes van ambtenaren, die zij weer de de bewindslieden influisteren, inschattend welke gegevens al dan niet binnen het huidige heersende politieke gedachtegoed passen?
En wie zijn dan toch die ministerfluisteraars? Een aantal hebben we hier op wijzijnverbijsterd al langs zien komen en vaak ook in een wat schimmige rol. En wanneer ze dan eens daadwerkelijk op hun handelen aangesproken worden dan verschuilen ze zich achter de keuzes van de politiek (die op hun beurt weer wijzen op alleen maar de feiten van de ambtenaren op de ministeries).
Natuurlijk dienen we onze pijlen in onze strijd tegen het geheel verkeerde beleid op het gebied van (passend) onderwijs in eerste instantie te richten op de politiek. Zeker wanneer deze duidelijk kennis geeft van een heersend onbenul, onkunde en politiek gedraai.
Maar misschien moeten wij af en toe ook eens wat nadrukkelijker kijken naar die schimmen achter de gordijnen, de fluisteraars die de bewindslieden van harte voorzien van cijfers en analyses.
Cijfers en analyses die plots bij nadere beschouwing verre van correct en eenduidig zijn. Terwijl het objectief en puur aanleveren van cijfers en feiten toch tot het uiteindelijke takenpakket van deze ambtenaren behoort. Hoe dan is het mogelijk dat het zo ontzettend mis kan gaan. hoe is het mogelijk dat de ambtenaren onder de heer Dingelstad en de inspecteurs onder mevrouw Roeters zo veel steken laten vallen? Zo veel dat er uiteindelijk weinig grond meer overblijft voor een beleid? Wat drijft deze ministerfluisteraars?

Zo dacht ik dus, daar liggend in mijn bed. Uiteindelijk draaide ik me weer om. Nu ben ik niet meer ziek.
Maar de vraag bleef.

Monddood

Stel, je bent een ouder van een kind met een speciale leerbehoefte vanwege bijvoorbeeld een handicap. Of je bent zelf zorgbehoeftig. Of je bent solidair met de zwaksten van de samenleving.
Stel, je wilt je mening of wensen kenbaar maken, voor jezelf of misschien wel voor dat kind of die ander, die dat (nog) niet kan.
Je kunt dan natuurlijk een brief schrijven, naar de minister bijvoorbeeld. Naar gelang je schrijfvaardigheid op niveau wordt er misschien, heel misschien een keer op gereageerd. Bij voorkeur en dus ook zeer vaak met een automatisch gegenereerd antwoord. Je voelt je dus een roepende in een woestijn.

Wat doe je dan?

Dan zoek je mensen die met hetzelfde zitten als jij, die ook hun woord willen doen voor zichzelf of meer nog voor die ander die niet in staat is mondig te zijn. En wanneer je dan zo'n clubje mensen bij elkaar hebt dan begin je een stichting. Een stichting die de belangen behartigt van diegenen die niet in staat zijn hun mening of hun wensen kenbaar te maken.
En zo hoort dat natuurlijk in ieder democratisch bestel: iedereen moet uiteindelijk mee kunnen praten en de belangen behartigen. En omdat voor niets enkel de zon opgaat getuigt het natuurlijk van beschaving om zo'n stichting dan ook geldelijk te steunen. Niet vrijblijvend of slechts door collectebus, maar ook als samenleving die vindt dat iedereen moet kunnen meepraten door middel van een bijdrage in de vorm van een subsidie.
Het zijn tenslotte niet stichtingen die zijn opgericht voor eerlijke, niet-graaiende bankdirecteuren of voor niet-frauderende bouwbedrijven nietwaar?

En stel je bent een neoliberale regering. Een regering die zwaar bezuinigen wil en tegelijk roept er voor alle Nederlanders te zijn en dat de lasten gelijk worden verdeeld. Een regering die echter van mening is dat sommigen meer gelijk zijn dan anderen.
Een regering die dus de rekening, met graagte lijkt het wel, juist extra zwaar onderstreept bij de meest zwakken neerlegt. Juist die zwakkeren, die vaak niet bij machte zijn zich zelf te verdedigen of om te protesteren.
Een regering die zich dan ook nog eens om haar zin door te drijven met evenveel gemak 'halve waarheden" als hele leugens en manipulaties bedient.
En daarbij natuurlijk niet gediend is van al te kritische geluiden. Die niet zit te wachten op stichtingen die te vuur en te zwaard het onrecht dat de meest zwakken (jong, oud, ziek of met een beperking) wordt aangedaan op het gebied van zorg, onderwijs en sociale voorzieningen trachten te keren.

Tja wat doe je dan?

Dan zeg je enerzijds dat in de discussies over zorg en onderwijs een belangenbehartiger voor de mensen met een beperking en/of ziekte onmisbaar is, maar voer je tegelijkertijd een bezuiniging door op het gebied van de subsidies voor deze belangrijke gesprekspartners.
En niet zomaar een bezuiniging, maar een zo fikse dat zeer veel cliënten- en ouder/familie-organisaties nu per direct hun activiteiten grotendeels kunnen neerleggen of zonder enig instrumentarium tot ondersteuning/begeleiding komen te staan.
Dat zal ze leren, die stichting MEE, die kritische CG-Raad, die luidruchtige oudervereniging Balans of die stichting Downsyndroom!

Ja, zo kennen wij onze neoliberale vrinden weer, Ayn Rand indachtig: wat nou altruïsme en solidariteit? “Rationeel eigenbelang” is leidend en eenieder die tracht het tegendeel te bewijzen moet dat dan maar lekker "ieder voor zich" gaan doen.
Het door Mark zogenaamd zo gekoesterde schild van de overheid, waar onder meer de cliënten- en ouder/familie-organisaties toe behoren, moet natuurlijk niets kosten en zeker niet ingaan tegen de stiekeme neoliberale wens dat schild uiteindelijk bij de schroothoop te zetten.

Zoals men op de site van de CG-Raad het al zo treffend verwoordde: "De bezuiniging (…) lijkt een poging om belangrijke criticasters van overheidsbeleid monddood te maken".
En belangrijk is het om daarbij op te merken dat deze criticasters nu juist niet uit "rationeel eigenbelang” handelen, maar de spreekbuis zijn voor anderen. Anderen die niet bij machte zijn om tegemoet te komen aan het neoliberale adagium "ieder voor zich" (sinds kort, dankzij de broeders van de SGP met verve aangevuld met "en God voor ons allen").
Anderen die door ziekte of handicap afhankelijk zijn van de steun en begeleiding van een solidaire rechtvaardige samenleving.
Díe anderen, die leerlingen met een beperking, die jongeren met een arbeidshandicap, die ouderen met een zorgbehoefte, zijn uiteindelijk degenen die door Mark en kornuiten monddood worden gemaakt.
En daarmee zijn we in Nederland heel laag gezonken met deze gedoogcoalitie plus. Heel diep.

Beluister hier de reactie van Ad Poppelaars, directeur CG-Raad, op de aangekondigde bezuinigingen.

Lees hier het artikel van de CG-Raad met links naar de visiebrief en andere stukken van het ministerie van VWS

De schaamteloosheid van van Bijsterveldt

In de bijdrage hier vlak onder wordt duidelijk dat de minister en haar neoliberale trawanten een eigen wereld hebben die ver weg staat van de wereld van de normale mensen.
Nu is ze van huis uit natuurlijk verpleegster, en daar is ze dan ook voor opgeleid. Dat is een geluk, want met die opleiding blijk je jezelf "onderwijsspecialist" en misschien wel "hoogleraar" te mogen noemen.

Want wat lezen we vandaag?

De onderwijsbewindslieden verkondigen hogere prestaties van alle leerlingen in 2015 aan door een opbrengstgerichte leercultuur. Opmerkelijk is de schaamteloosheid waarmee de minister en haar staatssecretaris Zijlstra voorstellen hoe je betere onderwijsresultaten bereikt (landelijke toetsen op leerwinst per leerling naast eindverantwoording in CITO of Centraal Examen); de hogere streefdoelen als opmaat voor de inspectie om scholen wel of niet de groene of rode kaart uit te delen; de verplichte opname in een beroepsregister van leraren en schoolleiders met nascholingsplicht en de manier hoe in scholen personeel elkaar kritisch moet bevragen. Ook nu weer wordt een meetsysteem ingevoerd gebaseerd op de zwakste scholen die zich moeten verbeteren naar voorbeeld van de betere scholen. Het helpt niet dat schoolbesturen aangeven zelf verantwoordelijkheid te kunnen zijn en de overheid voor die zwakke scholen een ander opsporingssysteem moet gaan hanteren.

De rest van het artikel leest u HIER.

De bond KBO is een zeer eerbiedwaardig gezelschap, dat zich niet snel van taal bedient die opzien baart. In dit stuk hebben ze het echter over "schaamteloosheid van de minister", en dat zegt genoeg.

Dus waar ze aan de ene kant de grens om zorg te krijgen omlaag brengt, lost ze dat zelf gelijk weer op door te garanderen dat de IQ's omhoog gaan.

U leest het goed.
Het lijkt hier wel een bananenrepubliek, of een ouwe russische daitsja-samenleving. Een verpleegster bedenkt dat we "opbrengstgericht" gaan werken, en dan schieten de IQ's omhoog. Ze sluit geen kinderen uit of zo, of zegt niet voor welke kinderen het specifiek wel geldt.
Voor 'passend' onderwijs wel weer goed nieuws: het aantal probleemkinderen zal omlaag schieten als de IQ's omhoog schieten.

Wat een kul, onzin en belazerij. Al weer plannen en uitspraken die totaal niet gedekt worden door goede cijfers. Weer uitspraken door een minister die niet gehinderd wordt door enige kennis van waar het over gaat.

Het is 2011; het is echt te gek voor woorden dat dit allemaal maar kan gebeuren. het is een open deur, maar ik ben verbijsterd.

IQ enzo

IQ is een stabiele factor. En omdat het zo lekker stabiel is kunnen we daardoor mensen in een hokje plaatsen en dat maakt het leven gewoon een stuk gemakkelijker en stabieler.
We hebben een IQ test en die nemen we af. En daar rolt dan een prachtig cijfer uit. Zo doen we dat.
Met dat cijfer over je IQ kun je dan ingedeeld worden. Bijvoorbeeld op een school voor zeer moeilijk lerende kinderen (ZML) of een school voor iets minder moeilijk lerende kinderen (SBO) of gewoon op een gewone school (gewoon) en dat is erg prettig want dat cijfer is zo lekker stabiel dus.

Zo hebben we ook de AWBZ zorg voor licht verstandelijk beperkte en zwakbegaafde mensen. Die hebben namelijk ook een IQ. Dat zo lekker stabiel is en niet verandert. En is dat cijfer 85, dan krijg je wat extra hulp. Heel passend afgestemd op de behoefte. Het is bijna passend onderwijs.

Maar ja. Dat kost geld. Veel geld. En dat hebben we niet in dit kabinet. Althans, dat hebben we niet voor deze groep mensen die zo heerlijk stabiel en onveranderbaar zijn.
En omdat we nu eenmaal geen ijzer met handen kunnen breken en geen berg naar Mohammed kunnen brengen zullen we Mohammed naar de berg moeten brengen. Want zo doet dit kabinet het.

Dit kabinet heeft namelijk lak aan cijfers. Dit kabinet heeft namelijk haar eigen cijfers.
Dit kabinet kan cijfers manipuleren. En dat is handig. Heel handig, vooral bij een IQ dat zo heerlijk stabiel is.
En zo verandert dit kabinet gewoon dat mooie stabiele IQ cijfer. Van 85 naar 70.Voilá.
En met dat cijfer IQ van 70 krijg je nu wat extra hulp. En dat scheelt.
Wat dat scheelt? Geld. Heel veel geld in de AWBZ.
Of we hiermee zorgen voor een stabiele samenleving is zeer de vraag. Maar ach. Wie let daar nu op?

Op "Klik" (de website met nieuws voor mensen die werken in de gehandicaptenzorg) let men hier wel op.

Lees hier het artikel dat verscheen op 25 mei 2011 of lees andere interessante artikelen op deze website.

25 mei: de dag dat Romijn elfenvleugeltjes vond....

Uit het blog van:"Romijn's World"

"Iedereen op school geloofde namelijk dat Vlinderboy naar Den Haag kon vliegen, en daar met zijn vrolijke gewapper en geflapper iedereen zou overtuigen van het nut van écht passend onderwijs. Want vleugels of niet, Vlinderboy bleef natuurlijk autistisch, en hij zat op een hele speciale school.
Maar jammer genoeg luisterde in Den Haag niemand naar Vlinderboy.
Misschien moesten zijn krachten nog wat groeien? "

Bovenstaand stukje komt uit het blog van Floor over Romijn, haar autistische zoon.
Het zijn prachtige stukjes. Prachtig omdat ze zo prachtig vertellen over Romijn. Een prachtig kind met speciale krachten.
Dat moet je gewoon lezen. Omdat het zo prachtig is.

Dank Floor dat je ons op wijzijnverbijsterd wil laten meelezen over Romijn. En dank Romijn, omdat je bent wie je bent.
En ja. Jij hebt speciale krachten want het verhaal over jouw vleugels geeft ons allemaal de woorden die nodig zijn om te laten zien hoe mooi de speciale kinderen zijn.

Lees hier het blog van Floor en Romijn.

Hoezo samenwerkingsverbanden

Wij hebben al eerder betoogd dat de nieuwe samenwerkingsverbanden wel eens knellende drukverbandjes zouden kunnen worden.

In het land zijn al 15 tot 20 jaar samenwerkingsverbanden WSNS actief.
Dat staat natuurlijk voor "weer samen naar school". Deze samenwerkingsverbanden zijn ooit opgericht om ervoor te zorgen dat er meer en betere samenwerking zou ontstaan tussen de (vroegere) MLK- en LOM-scholen aan de ene kant en het basisonderwijs aan de andere kant.

"Weer samen naar school" was het motto; alle kinderen moesten zoveel mogelijk in de basisscholen gezamenlijk onderwijs gaan krijgen (goh, komt het je bekend voor?). Voor het gemak zijn de MLK- en LOM-scholen opgedoekt, en kwam de SBO-school (speciaal basisonderwijs) er voor in de plaats. Waar in het verleden MLK- en LOM-onderwijs onder het speciaal onderwijs vielen, vanaf de invoering van de WSNS-verbanden horen de SBO-scholen onder het basisonderwijs.

De samenwerkingsverbanden krijgen een zorgbudget (goh, komt het je bekend voor?) en de SBO-scholen zijn voor hun budget afhankelijk van het geld wat ze via het samenwerkingsverband krijgen (goh, komt het je bekend voor?)

Er zitten dus in de voorstellen rond passend onderwijs nogal wat elementen die blijkbaar hun werking hebben bewezen binnen WSNS. Anders kiest zo'n minstser er niet voor om deze systematiek over te nemen.

Maar het rare aan de voorstellen is dat de minister er niet voor gekozen heeft om gebruik te maken van de bestaande verbanden. Je zou zeggen: 'simpele zaak, je voegt het SO toe en klaar is Marja'.
Maar nee, dat doet ze nou weer niet. Waar ze er aan de ene kant dus voor kiest om de systematiek wel te gaan hanteren kiest ze ervoor om de organisatie niet over te nemen.

Er moeten namelijk grooooote samenwerkingsverbanden komen, nieuwe samenwerkingsverbanden vooral, en minder samenwerkingsverbanden vooral.

Waarom?

Niemand weet het. In de regiobijeenkomsten wordt het ook niet duidelijk. De aanwezige ambtenaren (ach, ze zien ook nog eens wat van het land zo) leggen het bij de politiek neer en de politiek (Ton, Kathleen en Marja) maken het ook niet duidelijk.

Als Marja haar zin krijgt dan moet al het bestaande personeel ontslagen of herplaatst worden. Er moeten nieuwe samenwerkingsverbanden opgetuigd en er moeten compleet nieuwe structuren ontstaan en ingevoerd.

Zonde van het geld? JA!
Zonde van de moeite? JA!
Zonde van de energie? JA!

Maar ja, neoliberaal geneuzel helpt ons niet verder, en door Marja komen we tot stilstand.

Meneer van Dale wacht op antwoord

We kunnen veel van onze minister van Bijsterveldt zeggen maar dat ze te betrappen is op "haastige spoed" niet.
Althans, wat betreft het beantwoorden van correspondentie dan. Als het gaat om vlug de doelen van de neo-liberale agenda te behalen en alle zorgvuldig opgebouwde voorzieningen op het gebied van onderwijs en zorg voor mensen met een speciale (leer) behoefte, de zwaksten van de samenleving, grondig af te breken dan zijn de leden van Marks rebellenclubje haantje de voorste natuurlijk. Het liefst nog tegen alle aanbevelingen van zelf ingestelde commissies in ook, als het moet.

Maar als het gaat om het beantwoorden van brieven of vragen over schandelijk gegoochel met cijfers, over klip en klaar leugen en bedrog, dan geeft Marja niet thuis. Dan verschijnen antwoorden plotsklaps niet meer, zoals gewoonlijk, op lijstjes, of wordt er ook raadselachtig met data omgesprongen.

Zo ook nu weer. Landelijke oudervereniging Balans heeft de minister een brief geschreven over de rol die ouders in de nieuwe plannen rond 'passend onderwijs' toebedeeld krijgen, plannen waarover zij graag willen meepraten. Die brief is al op 17 februari gestuurd, ruim drie maanden geleden. Maar tot op heden geen antwoord.
Wel allerlei berichten in de pers, die alleen maar tot meer onrust leiden bij ouders, berichten over ondeugdelijke aannames en foutieve cijfers.
Cijfers waarover Balans stelt: "De vergissing wordt door haar 'een onvolkomenheid' genoemd. Wij vinden het erger dan een onvolkomenheid. Doordat de minister veel te hoge aantallen zorgleerlingen noemt, worden ouders erop aangesproken dat zij hun kinderen 'labelen' met een stoornis. Dit is geen onvolkomenheid meer te noemen, maar een gevoelige miskleun." (Bron: Balans Digitaal).
Maar ondanks dit alles liet de minister nog steeds op zich wachten.

Tenminste, tot vandaag! Vandaag plaatste Balans Digitaal het volgende bericht: "Het antwoord op onze brief aan minister Marja van Bijsterveldt van 17 februari jl. komt eraan, zo werd ons vandaag vanuit het ministerie OCW verzekerd. Met een excuus dat we er door alle hectiek op het ministerie zo lang op moesten wachten" (Bron: Balans Digitaal).

Bijzonder toch, hoe ook hier weer een antwoord zo lang uitblijft.
Wij van wijzijnverbijsterd zijn benieuwd naar wat Marja van Bijsterveldt de ouders te melden heeft.
Het heeft weer zo lang geduurd dat het weer een mooi verhaal zal zijn waarin weer volop gedraaid wordt om dat wat krom is recht te praten.

Hoe dan ook blijft het natuurlijk wel een beetje vreemd.
Met deze minister aan het roer zien we brief na brief op ons afkomen met allerhande kolder en afbraak, maar wanneer we gewoon antwoord willen op duidelijke vragen dan moeten we uiteindelijk al blij zijn met de aankondiging dat de brief er aan komt. Vanwege hectiek op het ministerie.

Hectiek? Chaos en onwetendheid zal je bedoelen!

De 5% van Harm

Een jaar vliegt voorbij dus gisteren was het alweer zo ver.
En, we zijn er eindelijk uit. Het duurde even want vorig jaar hebben we er natuurlijk ook al een aantal de deur gewezen en tot nu toe hebben we nog slechts voor één plek vervanging gevonden.
Om alles zo eerlijk mogelijk te laten verlopen doen wij het tegenwoordig anders: met een bestand van zo'n stuk of veertig praat je toch al gauw over 2 of drie per keer.
En omdat natuurlijk ieders stem weegt leek het ons aardig om directie, collega's en leerlingen ieder één collega aan te laten wijzen, die vertrekken mag.

Voor de directie was de keuze al snel gemaakt: Ben, leraar Nederlands onderbouw, is natuurlijk iets te vaak kritisch geweest over het beleid van het MT. Daarbij is hij ook nog eens bondslid. De spreekwoordelijke luis in de pels. Die is men natuurlijk liever kwijt dan rijk.
En dat was één.

In de lerarenkamer hebben er eerst natuurlijk de nodige verhitte discussies plaatsgevonden. Sommigen wezen direct naar Ans, docente Algemene Natuurwetenschap VWO bovenbouw. Vorig jaar kreeg zij nog de prestatiebeloning, ingesteld door minister van Bijsterveldt, toegewezen, maar dat was weer bij anderen niet in goede aarde gevallen: waarom Ans wel en zij niet.
Er moesten dus nog wat rekeningen vereffend worden.
En dat was twee.

Tja, de leerlingen waren al vrij snel klaar eerlijk gezegd. Natuurlijk viel de keus vrijwel unaniem op de heer de Boer, inmiddels 66 en ondertussen niet meer opgewassen tegen de eisen van het hedendaags lesgeven.
Niet zozeer de lessen en de kennisoverdracht, maar de vele uren extra vanwege de verplichte bijscholing Special Educational Needs en natuurlijk de steeds groter wordende hoeveelheid administratie, vallen hem zwaar.
Een half dagje rust af en toe had hem nog wat energie gegund, maar sinds Ton Elias eigenhandig de BAPO de nek omdraaide, zit dat er niet meer in. Door vermoeidheid en oplopende stress wil de heer de Boer, docent geschiedenis, nog wel eens van wanhoop in tranen of juist een woedeaanval uitbarsten.
Nu kunnen de leerlingen dat nog wel velen, maar de heer de Boer heeft hierdoor vaak last van bovenmatige lichaamsgeur. En dát, ja dat is dan toch net de druppel.
En dat was dan dus drie.

Drie leerkrachten die vijf procent vormen van het lerarencorps. Vroeger moesten we het er maar mee blijven doen, maar gelukkig hebben wij tegenwoordig door Harm Beertema voldoende bevoegdheden om ze de deur te wijzen: we zeggen gewoon dat juist zij de slechtste leraren zijn. Bekadering of argumentatie is niet nodig: 'De slechte docenten zijn makkelijk te identificeren: iedereen kent ze' zegt Harm immers.
Zelf heeft Harm 34 jaar in het onderwijs gezeten en heeft volgens eigen zeggen slechts driemaal een functioneringsgesprek gehad. Misschien was de derde maal ook direct de reden om de politiek in te gaan ter voorkoming van de door hem omschreven identificatie?

Hoe het ook zij, wij zijn er weer uit dit jaar. Aan ons quotum is weer voldaan. Nu maar weer afwachten of we nog mensen zullen vinden die zo gek zijn om voor wat luttele centen voor een klas te gaan staan met het risico om vrij snel om welke reden dan ook weer de deur te worden gewezen als de volgende "slechte leraar".
Het wordt elk jaar steeds moeilijker enthousiast en gedreven mensen te vinden. Zo wordt het natuurlijk nooit wat met dat onderwijs, laat staan met dat proefballonnetje van toen, waarover Harm nooit zoveel duidelijke ideeën had, dat zogenaamde 'passend onderwijs'.

Maar afijn, ik ga weer, vandaag trakteer ik de leerlingen op een ijsje en de collega's op gebak. Je weet immers nooit en een jaar vliegt voorbij. Toch?

Lees hier het artikel over de plannen van Harm Beertema (PVV).

Goed, en nu?

Het is duidelijk: de gedoogcoalitie heeft geen meerderheid in de Eerste Kamer weten te behalen en zal dus geheel afhankelijk zijn van anderen om het beleid door deze Kamer te loodsen. Met name de SGP komt dan in aanmerking, omdat deze al vaak de zijde van de gedoogcoalitie gekozen heeft wanneer er weer eens gestemd moest worden in de Tweede Kamer.

Nu sprong iedereen onlangs verheugd op toen leek dat de partij van de mannenbroeders des geloofs in ruil voor steun in de Volksvertegenwoordiging het uitstel van de bezuinigingen op het 'passend' onderwijs bewerkstelligd had.
Echter, volgens eigen zeggen was dit in het geheel niet aan de orde. Er was absoluut geen sprake van een deal om de leerlingen met een speciale leerbehoefte of met een beperking te ontzien, zo beweerde SGP-Kamerlid Elbert Dijkgraaf tijdens een debat over Passend onderwijs. Het is dan ook zeer de vraag of wij blij moeten zijn met de sleutelrol die de senator Holdijk met deze verkiezingen toegewezen heeft gekregen.

Eerder schreven wij al: "De SGP heeft er telkens geen geheim van gemaakt geen tegenstander te zijn van de bezuinigingen. Zij hebben zich alleen steeds uitgesproken tegen het tempo waarin deze doorgevoerd zouden worden". Sterker: "het onderwijsveld heeft dankzij de SGP langer de tijd gekregen zich alvast in te richten op de consequenties van de bezuinigingen, die, dankzij de SGP straks in de Eerste Kamer hoe dan ook doorgang dreigen te vinden".

Of zou het nu dan toch anders zijn, omdat de bezuinigingen en het daarmee samenhangende beleid uiteindelijk zijn gebaseerd op leugens en 'halve waarheden', zoals onlangs is gebleken en al veel eerder werd verondersteld. Zou het feit dat de afbreuk van deugdelijk 'passend' onderwijs steunt op "valse getuigenissen" de senator tot nadere bezinning kunnen brengen?
En hoe staat het met de elf senatoren van CDA-huize? Eerder zagen we al tijdens het CDA-congres van 2 oktober 2010 dat veel oud-gedienden waaronder ook verschillende (oud-)senatoren stelling namen tegen niet alleen de gedoogcoalitie met de PVV maar ook de neoliberale koers van deze coalitie. Een derde van het congres onderschreef deze kritiek.
In hoeverre zijn er onder de elf ook vertegenwoordigers van deze kritische houding te vinden, senatoren die, zoals ook van hen verwacht wordt, onafhankelijk reflecteren en niet alleen de partijlijn volgen? Het blijft vooralsnog onduidelijk.

Uiteindelijk biedt de nieuwe samenstelling van de Eerste Kamer het onderwijsveld, en meer nog de leerlingen en hun ouders, niet de rust waarop we hoopten.
De bezuinigingen zijn nog in het geheel niet van de baan en de minister houdt, ondanks het bewijs voor ondeugdelijke berekeningen en zwaar overdreven cijfers, nog steeds vast aan haar vaste mantra "regeerakkoord is regeerakkoord" en weigert ook maar één jota van haar plannen te veranderen.
Dat dit een teken is van onbekwaam en onbehoorlijk bestuur moge óns duidelijk zijn, maar het is te hopen dat de Senaat doet waartoe het ook ooit in het leven is geroepen: het wegen van het in de Tweede Kamer vastgestelde beleid en het bezien van de merites en onjuistheden van voorgestelde wetten en maatregelen. Het kan natuurlijk niet zo zijn dat wetsvoorstellen of wijzigingen toch doorgang kunnen vinden, puur en alleen om politieke redenen terwijl zij in de grond niet deugen. Althans, zo was het voorheen.
Of zou het, dat nu met een gedoogcoalitie plus niet alleen de zorgzame samenleving op de vuilnishoop belandt maar ook het behoorlijk bestuur?

Zijn wij effe blij!!!

Wij van wijzijnverbijsterd zijn wel gewoon blij.

Blij, dat de neoliberale gedoogcoalitie in de Tweede Kamer net geen meerderheid heeft gehaald. De PVVD en het CDA zijn blijven steken op 37 zetels.

Het was vandaag een onwaarschijnlijk, onvoorstelbaar smerig en ondoorzichtig politiek spelletje. De ene van het CDA stemde in Limburg op de VVD, want daar kregen ze in Zuid-Holland dan weer een stem voor terug, terwijl de PVV (echt) 3 stemmen meer heeft gehad dan waar ze recht op hadden.

Er zijn dus ergens drie provinciale sukkels geweest die, terwijl ze niet van de PVV zijn, wel op de PVV hebben gestemd. How low can you go???

We hebben er tweeënhalve maand op moeten wachten, er zijn veel artikelen en overwegingen aan gewijd, maar het is ze NIET gelukt. En dat maakt ons blij.

Mark Rutte vindt het overigens "de winst van de democratie", maar dat zei hij als de spreekwoordelijke boer met kiespijn. Hij had natuurlijk liever gewoon wel de meerderheid gehad, maar "we zijn nou eenmaal een minderheidskabinet, en hebben de oppositie nodig". Hoe was het ook al weer in maart? De verkiezingen werden als een referendum over het minderheidskabinet ingezet. Nou, we hebben nieuws: dat is niet gelukt, want ze hebben nog steeds een minderheid. En eigenlijk nog sterker: van een nipte meerderheid in de Tweede Kamer naar een minderheid in de Eerste Kamer.

En nu?

De PVVD en het CDA hebben voor ieder goed te keuren wetsontwerp in de eerste kamer de SGP of een andere partij nodig. Dit geldt ook voor het wetsvoorstel 'passend onderwijs'. De minister heeft steeds gezegd dat ze voor bezuinigingen de Eerste Kamer niet nodig heeft, maar die heeft ze wel nodig om de begroting goedgekeurd te krijgen. Ze krijgt het niet makkelijker, en daar zijn wij blij om.

We hebben als speciaal onderwijs:

- de eerste slag verloren (dat was het debat in de tweede kamer),

- de tweede slag verloren (het spoeddebat),

- de derde slag was een gelijk spel (de verkiezingen),

- de vierde slag hebben we gewonnen (uitstel)

- de vijfde slag hebben we gewonnen (de eerste kamer)

Als je alles bekijkt lijken we aan de winnende hand, maar het lijkt ook een rookgordijn.

We wachten met smart het debat af over de fantasie van de minister . Ook wachten we de brief van de minister af waarin ze gaat uitleggen hoe ze de ontwikkelingen rond 'passend onderwijs' in lijn gaat brengen met de bezuinigingen en natuurlijk wachten we de rapportage af over de regiobijeenkomsten in het land, die 160, weet je wel?

De minister heeft nog wat te doen, we zijn benieuwd. Maar behalve benieuwd zijn we ook wantrouwig, achterdochtig en vertrouwen het stelletje voor geen meter.

Maar vandaag zijn we blij

Nu eerst maar een 'passende' Eerste Kamer

Vandaag vinden dan de langverwachte verkiezingen voor de Eerste Kamer plaats. Omdat het democratisch gezien om "getrapte" verkiezingen gaat, hoeven wij, de burgers, niets te doen. Nee, nu zijn de eerder door ons verkozen Provinciale Statenleden aan de beurt.

Wij hebben het handjeklap en de kopjes koffie of thee in de achterkamertjes (u weet wel, die waar Geert een einde aan zou maken, maar waar hij nu vrolijk aanschoof) op deze plek al een aantal keer besproken.
Dat de VVD hierbij de eigen principes net zo makkelijk verkwanselt als de PVV dat nu al maanden doet hadden wij eerlijk gezegd niet verwacht.
Vrouwen blijken voor de VVD opeens toch minder geschikt om verkozen te worden, gezien het plots niet al te zeer haast maken met (handhaving van) wetgeving aangaande (passief) vrouwenkiesrecht.
Liberaal Cort van der Linden, de minister-president die het algemeen vrouwenkiesrecht in de grondwet opnam, draait zich om in zijn graf, denken wij, vanwege deze uitverkoop.
En aardig is natuurlijk ook de spagaat waarin Mark zich nu bevindt met betrekking tot godslastering: van de SGP mag 't niet, maar juist Geert doet het voortdurend.

Ja, ja, zoals Wim Kok ooit de ware socialistische principes overboord gooide om uiteindelijk een Paarse samenwerking mogelijk te maken, schuift Mark Rutte de liberale principes verre van zich teneinde een neo-liberaal (heel iets anders dan waar liberalisme), confessioneel en populistisch hutspotje op het vuur te houden.

Enfin, vanmiddag zal blijken of de kopjes koffie met Staphorster koek voldoende zijn geweest voor Rutte I om een meerderheid te behalen in de Senaat.
Voor eenieder met inzicht een een hart voor (passend) onderwijs, met respect voor mensen met een handicap, met mededogen met mensen die zorg behoeven, met een juist begrip van wat "christelijk" eigenlijk inhoudt, wordt het ook een spannende strijd.
Een meerderheid voor de gedoogcoalitie plus zal uiteindelijk leiden tot een cultuurarm, door egoïsme en markt geleid Nederland, waarin het adagium "ieder voor zich" hoogtij viert.
Een Nederland waarin leerlingen niet meer het onderwijs kunnen krijgen wat hen echt past vanwege de complete afbraak van expertise en mogelijkheden.
Waarin jong-volwassenen met een speciale leer- en zorgbehoefte geen werk meer kunnen krijgen waarin zij kunnen blijven groeien in talent en zelfrespect , omdat de markt uiteindelijk geen geld over zal hebben voor voldoende begeleiding terwijl de hierop juist gerichte sociale werkvoorziening voor een groot deel is uitgekleed.
Waarin mensen met een beperking geen recht meer houden op een uitkering op niveau of zelfs uberhaupt een uitkering waardoor ouders verantwoordelijk zullen blijven.

Wij van wijzijnverbijsterd en nagenoeg de (andere) helft van Nederland hoopt van harte dat het zover niet komen zal. Dat Nederland zal blijven zoals het ook historisch bekend is: een tolerant, sociaal bewogen land, waarin niet het recht van de sterkste (of de meest gefortuneerden) leidend is, maar waar de beschaving getekend wordt door solidariteit en respect voor "alles van waarde". En nee, Mark en vrinden, dan hebben we het niet over waarden die worden gevat in bonussen.
"Alles van waarde" betekent ook waar 'passend' onderwijs. Want zeg nu zelf, wat is nu meer waardevol dan de ontwikkeling en zelfontplooiing van ieder kind, al dan niet met en specifieke zorg- of leerbhoefte?
Niets !

Om drie uur stemmen de 566 Statenleden in hun Provinciehuizen en pas daarna zal de Kiesraad de uitslag bekend maken (volgens sommigen zou dat ook pas woensdag kunnen gebeuren). Tot de uiteindelijke vaststelling van de Eerste Kamer blijft dus voorlopig onduidelijk in hoeverre de bezuinigingsplannen én (net zo belangrijk) de daarmee samenhangende wijzigingen in het beleid rondom 'passend' onderwijs van minister van Bijsterveldt en haar ambtenaren doorgang zullen vinden. Mocht de gedoogcoalitie plus er in slagen om een meerderheid te halen dan dreigt een ramp voor het speciaal onderwijs, en uiteindelijk ook het gehele onderwijs.
Of het zou moeten zijn dat senatoren van bijvoorbeeld het CDA uiteindelijk voldoende gezond verstand hebben om te reflecteren op de waarde van ieder kind, met of zonder bijzondere leer/zorgvraag.
Maar ja, in ogenschouw nemend dat de lijsttrekker van deze partij in de Eerste Kamer, Elco Brinkman, ook de voorzitter is van "Bouwend Nederland", u weet wel die club waarvan een flink aantal leden nu alweer voor een derde keer schuldig is aan een miljoenenfraude, dan is duidelijk dat daar misschien ook het neo-liberale "ieder voor zich" geldt.

Nee, het moge duidelijk zijn, de toekomst van een echt 'passend' onderwijs zal alleen dan gewaarborgd kunnen worden wanneer de oppositie, die tot nu toe steeds blijk heeft gegeven van een uitstekende dossierkennis en die wel weet waarover men praat, een absolute meerderheid weet te verkrijgen.
En daar hopen wij van wijzijnverbijsterd dan ook op.
Niet voor onszelf, nee, maar voor al die leerlingen (en hun ouders), waar het ons uiteindelijk altijd om gaat.

Duimen voor een 'passende' Senaat dus vandaag!

Kamervragen over "frauduleus" VO

Eerder schreven wij over twee middelbare scholen, die middels een ingewikkelde financiële u-bocht constructie, in staat waren om meerdere leerlingen met autisme een gedegen en 'passende' havo- en vwo-opleiding konden bieden. Een opleiding die voor hen anders niet was weggelegd.

Nu riepen verschillende mensen al direct "fraude", maar gevraagd naar een sluitende oplossing voor deze leerlingen, die anders thuis zouden komen te zitten, kwam er geen antwoord.
Verschillende anderen gaven duidelijk aan dat, hoewel misschien niet helemaal volgens het (huishoud)boekje en wat onorthodox, deze oplossing te prefereren is en uitstekend past binnen het idee van 'passend' onderwijs: het juiste onderwijs voor ieder kind, speciale leerbehoefte of niet.

Dat vindt ook Jeroen Dijsselbloem van de PVDA. Of in ieder geval vindt hij het probleem belangrijk genoeg om opgelost te worden.
Niet door het steeds meer slechts administratief vastleggen en verantwoorden van alles en nog wat, waar de inspectie zo graag op hamert terwijl zij zelf niet bij machte blijkt haar eigen administratie goed bij te houden en derhalve de minister van de schandalig onjuiste cijfers voorziet. Nee, door de minister te vragen waar nu eigenlijk de prioriteiten in deze liggen.
En wij van wijzijnverbijsterd ondersteunen de heer Dijsselbloem van harte in zijn kritische vraagstelling en in zijn stellingname vóór een goede bekostiging van onderwijs voor juist deze leerlingen, die buiten de boot dreigen te vallen, en tegen de terugvordering van de gelden die zijn gebruikt om dit te voorkomen.

Laat men zich eerst maar eens bezig gaan houden met het eigen gegoochel ten koste van de kinderen in plaats van scholen op de vingers te tikken vanwege een trucje ten bate van leerlingen die anders weinig mogelijkheden zouden hebben.

Lees hier de kamervragen van Jeroen Dijsselbloem (wel gewoon op tijd inzichtelijk, mevrouw de minister!)

Spelletje van de VVD en de SGP

Het moet er dan nu maar van komen. De verkiezingen van de Eerste Kamer. Weet u nog, begin maart? Toen hadden we de verkiezingen van de Provinciale Staten. Het ging er bij die verkiezingen meer om of de gedoogcoalitie een meerderheid in de Senaat ging halen. De nieuwe leden van de Provinciale Staten moeten namelijk gezamenlijk op 23 mei de vertegenwoordiging in de Eerste Kamer kiezen.

De Eerste Kamer controleert (wets)voorstellen die door een meerderheid in de Tweede Kamer zijn aangenomen. De Eerste Kamer kan derhalve ook wetsvoorstellen tegenhouden of een begroting afkeuren.
Daarom had het onderwijsveld erop ingezet om er voor te zorgen dat de gedoogcoalitie GEEN meerderheid zou halen. Ton met de bon ton heeft in die periode kamervragen gesteld omdat hij van een school wist dat een hierop aangepast stemadvies was gegeven.

Na de verkiezingen was het kiele kiele. We hebben hele redeneringen gezien dat er wel of niet een meerderheid gehaald zou worden, en vooral de VVD is enorm aan het lobbyen geweest.

Zo is er het onfrisse onderonsje van de premier in het torentje. Dat ging om een onafhankelijk statenlid dat hij aan de kant van de gedoogcoalitie wilde hebben.

Nog onfrisser zijn de praktijken waar de VVD en de SGP zich van bedienen.

Toen Pim Fortuin op zijn hoogtepunt was, was het duidelijk dat de "oude politiek" niet meer werkte. Het polderen en zaken zonder openheid regelen was voorbij ... dachten we. In 2011 is het weer helemaal terug, en ook nog op een manier die nog wel erger lijkt dan ooit vertoond.

Rond het uitstel van de bezuinigingen op het speciaal onderwijs was het al duidelijk dat er met de SGP een handjeklap had plaatsgevonden over zowel de koopzondagen als het toelaten van vrouwen, als passief verkiesbaar, binnen de partij. (HIER en HIER en HIER) Dat werd in alle toonaarden ontkend, maar het was te duidelijk en te voor de hand liggend.

Wij van wijzijnverbijsterd geven al een paar weken aan dat er nu sprake is van een "gedoogcoalitie PLUS", en dat wordt nu weer driedubbel bevestigd.

De VVD krijgt het blijkbaar benauwd. Ze zijn nog steeds bang dat ze de meerderheid niet halen in de eerste kamer en doen er, zo vlak voor de verkiezingen van 23 mei, werkelijk ALLES aan om de SGP aan hun kant te krijgen.

Vandaag in de krant dit bericht. Het blijkt dat de VVD onlangs een handtekening onder een ingediend wetsvoorstel heeft weggehaald. Dat wetsvoorstel kan daardoor de prullenbak in. Dat wetsvoorstel was echter ingediend door notabene de VVD en D'66 samen. Dat is natuurlijk vreemd. Een wetsvoorstel dien je namelijk niet zomaar in, daar doe je soms jaren over, en vraagt veel tijd en overleg.

Nou, dat was allemaal gebeurd, maar ja, onze SGP-broeders hadden hier de (gristelijke) pest over in. Het was namelijk het wetsvoorstel om godslastering niet meer strafbaar te stellen. Een typisch liberaal principe, en dus was de VVD erg voor.

Maar ja ... de eerste kamer. Fred Teeven, die politiek geile met iedere wind meewaaiende (vroeger LPF) staatssecretaris heeft ZELF aan de SGP-senator (eerste kamer) Gerrit Holdijk laten weten dat hij zijn handtekening er onder vandaan heeft gehaald. Oftewel: "HEE SGP, KIJK EENS, WIJ DOEN WAT WE BELOVEN ... GODSLASTERING BLIJFT STRAFBAAR!!"

Zoals Boris van der Ham zegt: "ik plaats vraagtekens bij de liberale ruggengraat van de VVD".

Wij van wijzijnverbijsterd plaatsen daar geen vraagtekens bij. Je hoeft geen specialist te zijn om te zien dat de VVD GEEN ruggengraat heeft, dat ze hun principes verkwanselen, dat ze zich overleveren aan de SGP. En dat alles om dan straks een meerderheid in de Eerste Kamer te hebben. Holdijk, de SGP-senator doet nog een poging om hun steun aan de PVVD en het CDA te bagatelliseren: "Maar niet klakkeloos". Nee, dat hebben we eerder gezien in de geschiedenis. Dit heet gewoon "jezelf uitleveren". Wat de VVD doet is natuurlijk principeloos, zwak en zonder enig principe. Mark Rutte zal zeggen: "Dit is nou eenmaal politiek" en ze vinden het een kwestie van geven en nemen.

Voor ons is het meer een kwestie van: "afgekeurd door wijzijnverbijsterd".

Friesland stelt beleid Marja aan de kaak

Kijk, in Friesland willen ze er het fijne wel eens van weten.
Zeker nu natuurlijk duidelijk is geworden dat deze minister onbekwaam handelt door ten eerste uit te gaan van geheel verkeerde en schandalig gemanipuleerde cijfers van haar ambtenaren en haar inspectie zonder enige controle, en vervolgens gewoon horende doof en ziende blind tegen alle adviezen van haar eigen adviescommissie (ECPO) in fietst.
Natuurlijk heeft men dan vragen en die wil men stellen ook.

Daartoe geeft de minister de mensen daar in het hoge Noorden dan ook de kans. Waarmee zij overigens een compliment verdient, tenminste als zij zich niet verschuilt achter haar ambtenaren, het regeerakkoord of het neo-liberale sprookje van algehele marktwerking.

De Leeuwarder Courant organiseert op 25 mei een discussie-avond met Marja van Bijsterveldt, de minister van OCW.
Alle plaatsen zijn al lang en breed gevuld, dus in de auto of trein springen om een woordje mee te praten of uw kritisch geluid te laten horen heeft geen zin. Dat hoeft trouwens ook niet, want het gehele debat is via internet te volgen op de site LC.nl vanaf 19.30.

Lees hier het bericht op de site van de Leeuwarder Courant.

Met dank aan Rein Haakma die ons op dit bericht wees.

Rapport ECPO onbarmhartig tegen de minister

Tja, het moet er een keer van komen. We hebben al een paar dagen het rapport van de ECPO in huis, en we zijn onthutst.
De ECPO, u weet wel de Evaluatie- en adviescommissie passend onderwijs, ingesteld door de minister van OCW om haar te adviseren bij de invoering van passend onderwijs.
De ECPO heeft al eerder advies gegeven aan de minister, maar in mei 2011 (zeg maar vorige week) is het laatste advies gepresenteerd.

Het rapport heet; "Advies; aanbevelingen bij het wetsvoorstel passend onderwijs".
Het is een openbaar advies, en wij van wijzijnverbijsterd kunnen ons voorstellen dat de minister hier ongelooflijk de pest over in heeft. Ze komt er namelijk (voorzichtig gezegd) niet al te best vanaf in dit rapport.

In deze bijdrage zullen we alleen de, door de voorzitter ondertekende, bijgaande brief onder de loep nemen. In een latere bijdrage zullen we dieper op het rapport zelf ingaan.

"Mevrouw de minister", dat is het begin van de brief, en als eerst wordt gesteld dat de verantwoordelijkheid voor dit advies enkel en alleen bij de ECPO rust.
Kijk, dat zijn nou ballen. Ook al hebben ze met allerlei mensen gepraat, ze zijn zelf verantwoordelijk voor de inhoud. Daar kan Marja met haar inspectorale rookgordijn nog wat van leren.

In de brief worden allereerst drie winstpunten genoemd van het wetsontwerp passend onderwijs. Dat klinkt lekker en begint dus positief.
De ECPO vindt het goed dat er zicht is op de koers die het kabinet wil varen, dat de compartimentering van de zorg wordt doorbroken en dat er minder financiële prikkels zullen overblijven die aanleiding kunnen geven tot strategisch ongewenst gedrag. (Deze laatste snappen we niet zo goed, of heeft de ECPO misschien die VMBO-docent gesproken die even de leerlingen een rugzak adviseerde, is dat dan "strategisch ongewenst gedrag" ?)
Dat was het dan wel zo'n beetje , het positieve dan. Dat zijn dus ... drie positieve punten. De ECPO heeft er wel een beetje naar moeten zoeken, maar het zijn er drie.

Vervolgens zegt de ECPO in haar brief dat "daar tegenover staat dat het wetsvoorstel ook een reeks vragen oproept". En dat zijn er om te beginnen veertien (14)!
Veertien vragen dus, die niet gaan over of Marja koffie of thee drinkt, en ook niet of dat ze een trui of een vest aan wil als het koud is. Nee, het gaat om zeer basale, indringende vragen over het wetsvoorstel.

Zo worden bijvoorbeeld deze vragen gesteld:

1. De onduidelijkheid rondom het begrip "zorgplicht"
   "CHAKKAA" zouden wij willen zeggen. Ze pakken direct een belangrijk probleem aan, dat gaat over de definitie van de kern van passend onderwijs. Die is voor ons onduidelijk, maar dat oordeel heeft de ECPO ook.
2. De verantwoordelijkheid van de nieuwe samenwerkingsverbanden ten aanzien van scholen en ouders
   "Goh, ja?" zeggen wij dan. Dat roepen wij al weken, maar zoals Louis van Gaal zei: "Ben ik nou zo slim....". Het is duidelijk dat ouders in de nieuwe plannen geen rechten hebben, en dat kan en mag dus gewoon niet.
3. Het discutabele karakter van het werken met een zgn. "ontwikkelingsprofiel"
   Een heel belangrijk nieuw begrip in het wetsontwerp, maar voor de ECPO is er dus aanleiding om er een groot vraagteken bij te zetten. Dit komt natuurlijk doordat Marja en haar trawanten het te weinig hebben doordacht, en dat krijg je zo maar als een boemerang terug.
4. Het risico van verdamping van de op dit moment in en om het speciaal onderwijs aanwezige expertise.
   Jeetje, daar zal Ton met de bon ton zich wel over aangesproken voelen. Die heeft het personeel in de scholen voor speciaal onderwijs meerdere malen weggezet als een stelletje incompetente hobbyisten. Dat een commissie met mensen die er wel wat vanaf weten het over de expertise heeft die in en om de scholen aanwezig is, zal hem steken, maar wij vinden de opmerking natuurlijk volledig terecht.
5. De onduidelijke positie en functie van het zogenaamde referentiekader
   Het wordt subtiel gesteld, maar dat de ECPO spreekt over het zogenaamde referentiekader zegt eigenlijk meer dan de opmerking zelf. Het lijkt alsof ze het, net als wij, een nutteloos en inhoudsloos begrip vinden, dat geen enkele functie heeft en niets toevoegt.
6. Het tempo waarin de veranderingen moeten worden doorgevoerd
   Kijk, dat is een blijk van inzicht. Maar ook een open deur, omdat het vanaf het begin voor iedereen duidelijk is, dat deze minister een trein op de rails heeft gezet die ze niet zelf kan besturen, en dat is kwalijk.

In de brief (HIER TE LEZEN) staat nog een aantal opmerkingen maar vervolgens geeft de ECPO een flinke mep op de vingers van de minister.

De ECPO zegt namelijk: "Een groot deel van deze vragen hangt samen met factoren die de ECPO reeds in eerdere adviezen heeft geformuleerd:

• het ontbreken van concrete inhoudelijke doelen,
• de afwezigheid van een duidelijk regie,
• het ontbreken van (positieve) resultaten van (voortijdig beeindigde) experimenten en
• het (te) krappe tijdpad.

En dan als laatste: "een vijfde, relatief nieuwe factor betreft het samengaan van een ingrijpende stelselwijziging met een forse bezuiniging. Deze ongelukkige combinatie van maatregelen zal het extra lastig maken om het voorgenomen beleid te implementeren".

Als slot van de brief stelt de voorzitter: "De ECPO wil daarom wel waarschuwen voor al te hoge verwachtingen ten aanzien van de effecten die dit wetsvoorstel met deze inhoud en in de huidige omstandigheden zal bewerkstelligen met name voor de leerlingen die zijn aangewezen op extra ondersteuning".

Daarna zegt hij ook:"Het denken over passend onderwijs is nog zo in beweging dat (...) consolidering nog niet gewenst is." Daarom adviseert de ECPO uiteindelijk een INTERIMWET, en niet een gewone wet.

Het is, en daar ben ik mee begonnen, onthutsend hoe de ECPO in nette bewoordingen bevestigt wat wij al vanaf 1 februari roepen. De ECPO bevestigt aan alle kanten, op alle fronten en op alle manieren dat de minister een heilloze weg volgt met het doorduwen van dit wetsvoorstel.
Het legt pijnlijk de vinger op de zere plek: er zit een aantal onduidelijke, ondoordachte, zelfs zwakke en kwalijke aspecten in het wetsvoorstel.
Wij zeggen al vanaf het begin: Bezuinigingen NEE, en Passend onderwijs, JA MAAR, omdat er nog veel over te zeggen valt.

Daarom de vraag van deze week aan de minister: "Mevrouw de minister, heeft u het rapport van de ECPO al gelezen?" (AU)

Waar komen zij terecht ??

De kinderen waar dit kabinet op wil bezuinigen: hier zijn ze dan....
In rolstoel, wat minder goed lerend, autist, ADHD, ontwikkelingsstoornis, chromosoompje meer of minder, afijn eigenlijk helemaal niet belangrijk, want het zijn namelijk gewoon kinderen.
Kinderen zoals u en ik ze ook hebben, kinderen waar je van houdt, kinderen waar je leven omheen gedrapeerd lijkt, kinderen waar je zielsgelukkig mee bent, kinderen. jouw kinderen, mijn kinderen. En die kinderen hebben vaders, die heel veel van hen houden, moeders die heel veel van hen houden, opa's en oma's, tantes, broers, zussen, ooms, familie, vrienden en die houden allemaal van hen.

Waarom kan de politiek dan niet gewoon van hen houden ?
Waarom kan een kabinet over de ruggetjes van deze kinderen met gebruik van valse cijfers zomaar beslissen dat op deze kinderen best wel 300 miljoen bezuinigd kan worden.
Zijn deze kinderen lucht voor de politiek ?
Zijn deze kinderen lucht voor de media ?
Zijn deze kinderen lucht voor de maatschappij ?

Bij drie scholen in Zwolle zijn afgelopen maandag ballonnenacties tegen de bezuinigingen op het speciaal onderwijs gehouden. Het Openbaar Onderwijs in Zwolle en Regio (OOZ) maakt zich zorgen over de toekomst van haar leerlingen. Terecht.
Voor hen zijn deze kinderen geen ballonnetjes met lucht.
Om te voorkomen dat minister Marja van Bijsterveldt deze ballonnetjes wegblaast of emotieloos doorprikt hangt aan ieder ballonnetje een kaartje met daarop een tekst.
En zo krijgt ieder ballonnetje een beetje een gezicht. Om beter te onthouden, om niet te vergeten.
De politiek discrimineert niet en hoort niet te bezuinigen op zorg of onderwijs voor kinderen
Dus: geen bezuiniging op kinderen in het regulier onderwijs = geen bezuiniging op kinderen in het speciaal onderwijs.
Want kinderen zijn geen lucht, op de groei van een kind bezuinig je niet. Van kinderen hou je gewoon en voor kinderen zorg je.
Dat is namelijk het fundament van ons bestaan en het fundament van het mens zijn.
De zorg voor je kind en ieder kind is gelijk.
Ook voor Marja van Bijsterveldt.

Lees hier over de prachtige ballonnenactie in Zwolle !

Brief PO-raad aan de minister (en waar blijft toch de pers?)

Terwijl de politiek zich nog beraadt op het debat dat hoognodig is, gezien de valse gegevens die de minister de Tweede kamer heeft voorgeschoteld over de ontwikkelingen op het gebied van (passend) onderwijs, zijn er natuurlijk anderen die deze manipulatie niet ongemerkt voorbij willen laten gaan.

Voor ons van wijzijnverbijsterd blijft het nog steeds een raadsel waarom de landelijke pers niet flink heeft uitgepakt naar aanleiding van deze schandelijke fout (of moedwillige leugen?).
De Kamer foutief informeren (al dan niet bewust) is normaliter een doodzonde.
Blijkbaar zijn de zorgleerlingen van minder belang, want van een openbaar kenbaar maken van deze toch behoorlijk zorgelijke wijze van beleidsvoering is nog niet zo veel sprake. Het blijft een vreemde zaak.
Wellicht is het aan lezers van dit blog en van soortgelijke blogs die zich inzetten voor goed onderwijs om de pers er bij voortduring op te wijzen.

En wellicht helpt de brief die de PO-raad en de onderwijsbonden op 17 mei jongstleden stuurden naar de minister daar ook een beetje bij. In de brief stellen de PO-raad en de bonden vast, dat de wijze van bekendmaking van de foutieve cijfers al op een vreemde wijze is geschiedt: "Uw brief van 19 april jl. referentie 286781, met als bijlage de brief van de Inspectie van het Onderwijs over het onderwerp ‘Gegevens zorgleerlingen’, hebben wij na enig speurwerk ontvangen".

Ja, u leest het goed, niet alleen wij moesten zoeken naar deze brief, die, weet u nog, "heel toevallig" nog niet op de lijst van stukken was terechtgekomen, maar ook de belanghebbenden die een belangrijke rol spelen in de discussie rondom 'passend' onderwijs. Dat zou menig journalist toch te denken moeten geven, zou je zeggen.

Verder stellen de briefschrijvers dat een gesprek op korte termijn noodzakelijk is, nu de juiste cijfers dan toch bekend zijn geworden "zodat het vereiste draagvlak voor Passend Onderwijs niet extra onder druk wordt gezet vanwege onjuiste becijfering. Bij de uitvoerbaarheid spelen kwaliteit voor leerlingen en de daarvoor vereiste tijd, middelen en deskundigheid een grote rol. Een nieuwe aanpak met veel consequenties voor leerlingen en personeel vereist derhalve een ondubbelzinnige analyse en uitwerking."

Eenieder die enig inzicht heeft in onderwijsbeleid, snapt natuurlijk dat de nieuwe cijfers een heel ander licht doen schijnen op (de uiteindelijk totaal verkeerde) aannames door de minister en haar ambtenaren ten aanzien van het beleid aangaande 'passend' onderwijs.
Zeker wanneer een door de minister aangestelde adviescommissie die zich juist richt op dit onderwerp al veel eerder aangaf dat de minister met haar beleid op de verkeerde weg was en die onlangs nog eens met een toch behoorlijk negatief rapport naar buiten kwam (waarover later meer).

Wij van wijzijnverbijsterd zijn benieuwd naar het antwoord van de minister op de brief van PO-raad en de onderwijsbonden. Ook naar het debat over de schandelijk overdreven cijfers in de Tweede Kamer, dat, naar men verwacht, ergens volgende week zal plaatsvinden.
Hopelijk komt het gegoochel, de 'halve waarheden', de vreemde zaak van brieven die niet openbaar worden op het moment dat ze verstuurd zouden zijn, enzovoorts dan weer eens wat meer uitgebreid aan de orde in de landelijke pers.

Het gaat tenslotte niet om stoplichten of de maximumsnelheid op de Afsluitdijk, de jubeltenen van Mark en trawanten, maar om de kinderen, niet die van morgen, maar gewoon van nu.

Lees hier de brief van de PO-raad en de onderwijsbonden aan de minister.

Inderdaad: het gaat om kinderen (I) [Ingezonden]

Zoals de Verbijsterde Baas eerder al treffend verwoordde: het gaat om kinderen.
Daarom is de felle stellingname van ouders, leerkrachten en anderen, die verbonden zijn of zich verbonden voelen met het onderwijs ontstaan: tegen de drastische bezuinigingen en de schandalig onjuiste aannames, tegen met name ook het kille beleid ten aanzien van de zwaksten in deze samenleving door Mark Rutte (VVD), Maxime Verhagen (CDA) en Geert Wilders (PVV) bekokstoofd.

Onze kinderen worden de dupe van de goochelkunsten en 'halve waarheden' van deze coalitie, en van de ondoordachte, te snel doorgevoerde stelselwijzigingen ten aan zien van een stelsel dat er eigenlijk nog niet is door deze inmiddels toch vaak al door het ijs gezakte minister en haar ambtenaren.
In eerste instantie betreft het dan de kinderen binnen het speciaal onderwijs waarop onverantwoord gekort wordt, maar uiteindelijk zal het alle kinderen en jongeren treffen in het onderwijs.

Veel ouders willen graag een illustratie geven van hoe goed onderwijs 'passend' kan zijn of gemaakt kan worden en hoe slecht de beslissingen van de minister van OCW, mevrouw van Bijsterveldt, uit zullen pakken.

Lees hier het verhaal van de moeder van Wiebe.

En de kinderen dan??

Wat een discussie wordt er toch gevoerd over "passend onderwijs".

Het gaat over bezuinigingen, over trajecten, over zorgplicht, over ambulante begeleiding, over samenwerkingsverbanden PO, samenwerkingsverbanden VO, over ambtenaren, leerkrachten en politici. 
Het gaat over de rol die ouders niet meer krijgen, over een liegende of in ieder geval blunderende minister, over Ton met de bon ton, over Kathleen en natuurlijk de gedoogvrinden van de PVVD en het CDA, over de SGP, over Mark en overleg in het torentje. Het gaat over temporisering, over uitstel en over het wetsvoorstel wat nog steeds voorligt, maar wat helemaal niet kan door het uitstel van de bezuinigingen. 
Het gaat over dat er NOG STEEDS GEEN DEBAT is geweest over het laatste sprookje van Hans Christiaan Andersen: "De verkeerde getallen van de minister".

Maar het gaat over één ding niet, en dat is een contradictio in terminis, want daar gaat het namelijk wel over, en het gaat daar alleen over.

Het gaat over kinderen.

Hallo minister, Ton, Kathleen en Harm ... het gaat over kinderen.

Nu werken wij van wijzijnverbijsterd in het speciaal onderwijs, dat zal geen lezer verbazen. Het is geen geheim dat dit op een school voor ZMLK is.
Het onderwijs aan zeer moeilijk lerende kinderen heeft zich de laatste jaren enorm ontwikkeld. Van een klassikaal gericht onderwijs zijn de scholen veranderd in orthopedagogische centra waar individueel ingericht onderwijs wordt geboden, gericht op de mogelijkheden van de leerling.

De ene leerling is makkelijker in de omgang dan de andere, en voor de andere leerling is een handelingsplan weer eenvoudiger te formuleren dan voor de een. Iedere leerling krijgt echter de aandacht die deze nodig heeft. 
De laatste jaren is er een groep de school binnengekomen die kan worden omschreven als "leerlingen met meervoudig complexe problematiek". Deze leerlingen krijgen onderwijs door uiterst gespecialiseerd, specifiek opgeleid personeel, vaak in een onderwijs/zorg-setting, waar samenwerking is gezocht met jeugdzorg, justitie en een zorginstelling.

Dat is óók passend onderwijs, zo'n uitermate gespecialiseerde setting waar kinderen onderwijs krijgen die in het verleden thuis zaten, weggestuurd door diverse scholen omdat hun gedrag nou eenmaal niet in het plaatje paste.

Dit is zo'n leerling:
Ernst (naam gewijzigd) van 14 jaar heeft, met zijn totaalIQ van 52 een oppositioneel opstandige gedragsstoornis. Zijn geringe verbaliteit vormt een grote belemmering van zijn onderwijsparticipatie evenals zijn zeer geringe acceptatie van zijn beperkingen. Veel alledaagse levensverrichtingen moeten hierdoor 1:1 begeleid worden. Hij is zeer impulsief en laat ongeremd gedrag zien. Hij scheldt en schreeuwt met grote regelmaat en dreigt verbaal en fysiek, waardoor hij vaak zeer storend is ten aanzien van het onderwijsleerproces van medeleerlingen.
Hij kan niet omgaan met nieuwe (sociale) situaties (wisselende medewerkers) en activiteiten. Het levert hem extreem veel stress op. E. vraagt in deze situaties om directe begeleiding vanwege een paniekreactie en/of extreem verbaal agressief gedrag naar andere leerlingen en personeel. Hij vertoont agressief gedrag waarbij hij duwt, schopt en slaat en/of gooit en spuugt. Tevens kan hij blijven hangen in het maken van seksistische opmerkingen. Hij is dan niet in staat zichzelf te reguleren en heeft dan externe sturing nodig. Verwijdering uit de situatie met 1:1-begeleiding is dan de enige oplossing. Hierbij is vaak afzondering en fixatie nodig. Het omlaag brengen van de spanning/stress kan tot een uur duren.

Kijk, minister en consorten, het gaat om kinderen. Om passend onderwijs voor kinderen. 
En laten we dit nou niet vergeten, want als je één ding niet mag vergeten is dat het om kinderen gaat, kinderen die niet voor zichzelf op kunnen komen. Daar zijn wij van, en hun ouders. 
Het gaat om onze kinderen, en daar blijf je nu eenmaal van af!