Mark bellen?

klik aan voor vergroting.

Kijk, dat maakt wel weer wat duidelijk. Ben je ondernemer, breng je geld in het laatje, "beteken" je wat voor de economie? Dan mag je vriendjes worden met Mark, de baas van Nederland. Hij geeft je bovendien zijn 06-nummer, want je mag hem altijd bellen. Dan helpt hij je, dan komt hij, zelfs als er helemaal niet eens een debat is.

Ben je een verstandelijk gehandicapt kind of volwassene, dan komt Mark niet. Dan heeft hij geen tijd, geen aandacht, dan krijg je zijn 06-nummer ook niet. Je levert namelijk niks op, je brengt geen geld in het laatje. Als er een debat is, komt hij niet omdat hij het niet nodig vindt.

Gelukkig hebben we Emile Roemer nog.

Kunnen wij Mark ook Bellen.

Autisten in de kou, autigroepen op de tocht

Een pervasieve ontwikkelingsstoornis, een beetje een modernistische term. In het engels "a pervasive development disorder". Dat klinkt al een stuk duurder. Wat dat is, een pervasieve ontwikkelingsstoornis? dat is een ontwikkelingsstoornis die diep ingrijpt in alle ontwikkelings-gebieden van een kind.
We hebben het dus niet over een kind wat dyslectisch is. (wat overigens voor ieder kind ook een persoonlijk drama is omdat je wereld een stuk ingewikkelder wordt) We hebben het over kinderen die op alle gebieden van hun ontwikkeling problemen hebben.

Autisme is zo'n stoornis.

Autisme werd vroeger gemakshalve een "contactstoornis" genoemd. Alle kinderen die je niet aankeken werden op één hoop geveegd: autisme!!!
Als een kind af en toe stond te fladderen: autisme!!!
Als een kind wat wiebelde voor het raam: autisme!!!.
De diagnose was snel gesteld, vooral door ongestudeerde nitwits als ambtenaren en politici.

De laatste 30 jaar is er echter onnoemelijk veel onderzoek gedaan naar de stoornis. Onderzoek naar de oorzaak, naar verschijningsvormen en naar de manier om er mee om te gaan.
Doordat de diagnostiek een enorme vlucht heeft genomen, zijn er de laatste jaren steeds meer kinderen als "autistisch" gediagnosticeerd.
Dat is niet voor niks gebeurd. Allerlei gedrag en uitingsvormen kunnen duiden op een autistische stoornis. Daar wordt uiterst zorgvuldig onderzoek naar gedaan, waar dan een diagnose uit kan komen.

Het bijzondere aan autisme is dat geen twee kinderen hetzelfde zijn. je kan zo maar 8 kinderen met een officiële diagnose autisme in een groep hebben terwijl het alle 8 volstrekt verschillende en bovendien onvergelijkbare kinderen zijn. Ze hebben wel wat gemeen, o zeker wel. Het zijn namelijk allemaal kinderen. Kinderen dus, die recht hebben op goed onderwijs, een goed gezinsleven en uitzicht op een goede toekomst.

Omdat we dat willen, zijn veel van deze kinderen aangewezen op het speciaal onderwijs. De situatie met de kinderen met ASS, een autistische stoornis, is een heel bijzondere. Er zou eigenlijk een "auti-cluster" moeten zijn, cluster 5 of zo. Dat is er niet, en de kinderen met ASS zitten eigenlijk in ieder cluster.
In cluster 2 als de communicatieproblemen voorliggend zijn, in cluster 3 als het niveau van functioneren bepalend is en in cluster 4 als het gedrag bovenliggend is.

In al de clusters is ondertussen veel expertise opgebouwd. De ene werkt met TEACHH, de ander werkt niet met TEACHH en de derde werkt met een beetje TEACHH, maar het gebeurt met veel compassie, en het bijzondere is: overal staat het kind centraal. Het gaat nergens om de leerkracht, de directie of de school, het gaat altijd en overal om het kind.

Bijna overal wordt er met veel structuur gewerkt. Die is nodig om het chaotische wereldje van de autist te organiseren. Binnen de structuur wordt ze geleerd om betekenis te gaan verlenen aan hun omgeving, zodat ze minder afhankelijk worden van fysieke , visuele en verbale ondersteuning.
Om kinderen zo te kunnen begeleiden moeten leerkrachten vaak aan zichzelf voorbij en tegen hun natuur ingaan: een kind met autisme heeft helemaal geen behoefte aan een knuffel of aan een arm om de schouder, terwijl de juf of meester dat wel zou willen. Een kind troosten wat is gevallen werkt vaak niet, en corrigeren kan soms alleen fysiek door het kind te fixeren om hem of haar daardoor naar je terug te kunnen halen.

Deze scholen hebben zich jaren het schompes gewerkt om deze omgeving te creëren, vaak tegen de klippen op. Klassen moesten kleiner dan dat ze gefinancierd werden; 8 kinderen met een leerkracht en een klassenassistente was al naadje, meer kon echt niet. Er is door de scholen geïnvesteerd, er zijn wachtlijsten ontstaan omdat ouders zien dat dit onderwijs, dit professioneel ingerichte onderwijs, passend is voor hun kind en zelfs de enige plek waar hun kind naartoe kan om onderwijs te ontvangen.

Onderwijs? Ja zeker, want er wordt op al die scholen keihard gewerkt op basis van een handelingsplan, er wordt gewerkt met onderwijsdoelen, en er wordt overal aan gewerkt om de kinderen zo ver mogelijk te brengen en zoveel mogelijk doelen te behalen.

Eindelijk iemand die het WEL snapt

Het is toch wel verfrissend te noemen als wij van wijzijnverbijsterd naar het debat zitten te kijken over het omvallen van de epilepsiescholen en dan Joël Voordewind het woord zien nemen.

De woordvoerder in het onderwijsdebat voor de Christen Unie blijkt iemand te zijn die snapt waar het over gaat en die begrijpt hoe het in elkaar zit.

Hij haalt termen niet door elkaar en gebruikt "passend onderwijs", "cluster 3" en "cluster 4" op de goede plek en wél met de goede betekenis.

Dezer dagen lijkt het in de Tweede Kamer de gewoonte te zijn om met veel bombarie, zonder kennis van zaken, zonder verdere interesse en met grote vooringenomenheid zonder enige terughoudendheid zaken te roepen en mensen te schofferen.

Zo niet onder andere Joël Voordewind, die in onderstaand fragment duidelijk uiteenzet dat de groei van het speciaal onderwijs niet aan cluster 3 toe is te schrijven, waarna hij een motie indient waarin hij de minister vraagt om cluster 3 op basis van budgetfinanciering te gaan financiëren.

Langs deze weg een "goedgekeurd door wijzijnverbijsterd" voor Joël Voordewind.

Weet u het antwoord niet, mevrouw de minister?

Vragen van het lid Smits (SP) aan de minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap over het bericht dat de minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap goochelt met getallen (ingezonden 17 maart 2011).

Deze vragen die Manja Smits heeft gesteld naar aanleiding van het artikel in jeugdkrant 7days zijn gesteld op 17 maart.

Op de website van de Tweede Kamer vinden we de volgende informatie:

"Elk individueel Kamerlid mag schriftelijk vragen stellen aan leden van de regering. De Kamervoorzitter moet de vragen vooraf goedkeuren. De Voorzitter checkt bijvoorbeeld of de vragen al eerder zijn gesteld en of de betreffende minister bevoegd is de vraag te beantwoorden.De minister moet de vragen binnen 3 weken beantwoorden. Mocht deze termijn te kort zijn, dan laat de minister de Voorzitter weten waarom dit het geval is. Onbeantwoorde vragen. De regering is niet altijd in staat de vragen op tijd te beantwoorden. Afhankelijk van de situatie bepaalt een Kamerlid in hoeverre hij vasthoudt aan beantwoording van openstaande vragen."

Jaja, het staat er..... binnen 3 weken, en die drie weken zijn ondertussen allang voorbij.

Wat is het, Marja, weet je het antwoord niet? Of zitten je ambtenaren te draaikonten en te goochelen om toch nog een verhaal te produceren wat voor de politiek aanvaardbaar klinkt.

Geloof me, dat gaat in dit geval niet lukken.

Oproep aan leden in speciaal onderwijs (CNVO)

Oproep aan leden in speciaal onderwijs
Het ministerie houdt in de komende weken zeven bijeenkomsten met schoolbesturen in het (v)so om te luisteren naar de argumenten van het onderwijsveld over de bezuinigingen op passend onderwijs. Dit is boven op de 160 bijeenkomsten tussen ministerie en scholen die al gepland staan. Dit willen wij niet ongemerkt voorbij laten gaan.
Ga hier naar het nieuwsbericht van CNVO

Marja: Regionale expertise centra? WEG ERMEE

En dan het REC, het Regionaal Expertise Centrum, weet je wel.

Daar zijn er een heel stel van in het land.

Die zijn in 2003 in het leven geroepen DOOR DE OVERHEID toen de scholen voor speciaal onderwijs in clusters zijn ingedeeld, ook al DOOR DE OVERHEID.

Die REC's hebben in de loop van de jaren een enorme ontwikkeling doorgemaakt. Aanvankelijk zag je veel "beleidsarme" REC's. Die deden alleen hun minimale taken, overigens opgelegd DOOR DE OVERHEID. Tegenwoordig zie je dat REC's hun eigen plek hebben, dat ze beleid uitzetten, dat ze scholen aansturen, verantwoordelijk zijn voor de coördinatie van de ambulante begeleiding, de steunpunten autisme. Ook zijn ze verantwoordelijk voor de indicaties via de commissies voor de indicatiestelling (CVI). En dat moeten ze ook allemaal, dat zijn de DOOR DE OVERHEID vastgelegde "wettelijke taken".

In onze regio wordt nauw samengewerkt tussen de clusters 3 en 4 waardoor een REC nog meer slagkracht krijgt.

En toch is er wat met die REC's.

Ze kosten te veel geld, of misschien voeren ze hun taken niet uit. Misschien hebben ze slechte inspectierapporten, of is er sprake van financieel wanbeheer. Hebben ze teveel personeel aangenomen of zijn de besturen van God los.

Want al die REC's in het hele land, waar honderden mensen zich het schompes voor hebben gewerkt, met al die expertise, met al die kennis, met al die netwerken.... al die REC's worden door Marja op 1 augustus 2012 opgedoekt. Met 1 pennenstreek. Zo maar, weg ermee; weggejorist, opzouten, pleiten gaan en wegwezen.

En waarom? Marja heeft nog een paar miljoen nodig. Met het korten op de scholen heeft ze zo rond de 270 miljoen binnengehaald, en met het opdoeken van de REC's komen er nog een paar bij.

Over nagedacht? Nou nee.

Op basis van beleid? Nou nee.

Logisch? Nou nee.

Overleg over gehad? Nou nee.

Goeie minister? Nou nee!!!!

Knappe kop gezocht! Aandacht voor Floortje en Romijn

Floortje is de moeder van Romijn.
Zoals heel veel ouders maakt Floortje zich ernstig zorgen over de toekomst van haar kind.
Over haar zoon Romijn houdt Floortje een blog bij.
Romijn wil graag dat zijn juffies blijven en zijn school werkbaar kan blijven bestaan. Onze minister, vrouw, moeder vindt dit niet zo belangrijk en ziet iedere bezuiniging "als een pittige opgave".

Marja van Bijsterveldt, we hebben het hier niet over geld, we hebben het hier niet over financiële middelen, we hebben het hier niet over "een pittige opgave" we hebben het hier over Romijn. Een kind met autisme en een bezorgde ouder.
Romijn wil graag dat zijn juffen blijven en de school normaal zal kunnen blijven werken.
Romijn heeft niet zo'n boodschap aan straaljagers of megabonussen, Romijn wil gewoon dat zijn juffies blijven. Niet meer en niet minder.
En u heeft geen boodschap aan Romijn. En niet aan al die andere kinderen die onze steun zo hard nodig hebben, u blijft vriendelijk lachen, u blijft vrolijk brabbelen over het regeerakkoord en herhalen dat het "een pittige opgave" zal zijn.
Weet u wat een "pittige opgave" zal worden ? Dat Floortje, de moeder van Romijn en heel veel andere ouders straks hun kind zullen moeten uitleggen dat er geen juffie meer is waar zij zich vertrouwd bij voelden. Dat zij maar één keer verschoond gaan worden op de dag, als dat lukt, dat er geen begeleiding meer is bij het leesgroepje, dat er geen zwemles meer gegeven kan worden omdat er maar één juffie over is om mee te zwemmen, dat er dus niemand is die hen straks nog kan redden als ze in het water vallen en dat zij niet meer zullen leren om zichzelf te redden als het straks nodig is.
Dát, minister van Bijsterveldt, vrouw EN moeder, dát is een pittige opgave.
Een pittige opgave die u aan al deze ouders met kinderen oplegt.
'Count your blessings', dat u en uw kinderen maar gezond en wel mogen blijven!

Lees hier de verhalen van Floortje en haar zoon Romijn.
Hieronder haar laatste blog.

Knappe kop gezocht!

Voor oplossen ingewikkelde puzzel:

Stel, je hebt een politicus. Of twee. Of misschien zelfs 10.

Zij beloven het volgende: bij de komende bezuinigingen op het passend onderwijs zal geen enkel kind buiten de boot vallen.

Vervolgens wordt er bezuinigd en schoppen ze kinderen over boord. Zonder reddingsboei of zwemvest.

Blijkbaar verwachten de politici dat ze het wel redden.

Is dat ook zo?

Ik denk het niet. Ze zullen verdrinken.

Op dit moment liggen er al kinderen in het water. De epileptische kinderen van De Waterlelie uit Cruquius bijvoorbeeld. We hebben gisteren gezien hoe de verantwoordelijk minister reageerde. Mevrouw van Bijsterveldt vindt het onnodig hen de helpende hand toe te steken.

Ik wens iedereen op die school, en andere speciale scholen, veel succes. Want wie zal de kinderen weer aan boord gaan trekken?

Op deze virtuele manier gooi ik in elk geval een zwembandje. En ik hoop velen met mij.

Niet zien is er niet zijn

Wat een wonderlijk kabinet hebben wij toch. Vooral als het gaat om kinderen of volwassenen met een beperking of handicap. Niet alleen wordt er bij voortduring gegoocheld maar nu ook zelfs getoverd!
Ik kon dat als peuter ook, overigens.
Als ik namelijk in een drukke kamer mijn handen voor mijn gezicht deed of mijn ogen dicht, dan was ik er plots niet meer. Of ik dacht de ander die ik niet meer zag weg. Niet zien is er niet zijn voor een peuter.
Dit kabinet is deze kinderlijke wijze van toveren nog niet verleerd. En houdt dus zichzelf en ook anderen flink voor de gek.

Vandaag staat in de Volkskrant een artikel over het akkoord dat ons kabinet heeft gesloten met de gemeenten over de bezuinigingen van miljarden op op de sociale werkplaatsen, de jeugdzorg en zorg.
Hé, zult u zeggen, dat zijn opnieuw de zwaksten van de samenleving die gepakt worden toch? Zieken en gehandicapten?
Ja, inderdaad.

Vooral de bezuinigingen op de sociale werkplaatsen zijn opvallend. Dit zijn de plekken waar ook leerlingen uit het speciaal onderwijs terecht komen na school. Dus eerst wordt hen optimaal onderwijs onthouden en vervolgens wordt er ook nog eens flink gekort op het vervolg daarop. De wijze waarop is een heus toverkunstje, luister maar: "In de sociale werkplaatsen wordt fors gesneden. Op termijn blijven zo'n 30 duizend mensen in de werkplaatsen werken, ongeveer eenderde van nu. De inkrimping begint in 2014. Dan mag de 'instroom' in de sociale werkplaatsen nog maar eenderde zijn van het aantal mensen dat vertrekt."
Dus over een tijdje zal tweederde van het aantal mensen dat in de sociale werkplaats werkt verdwenen zijn. Niet dat er dan minder mensen met een beperking of handicap zijn die ook graag willen werken, maar voor dit kabinet verdwijnen er zo'n zestigduizend werkwillige mensen als sneeuw voor de zon in een onzichtbaar bestaan zonder werkzame dagbesteding.
Als je gewoon je ogen dicht doet, dan zijn ze er niet. En dan heb je ook geen probleem met mensen met een beperking die nergens meer terecht kunnen voor werk.
Wat die dan moeten doen om een arbeidzaam leven op te bouwen zal Mark c.s. een zorg zijn. Het motto van deze coalitie is immers "ieder voor zich, en ....".

Ach, werkte het maar echt, die peuterwijze van toveren, ik zou dan wel weten wie ik wegdenken zou.