Sigaar uit eigen doos ....

Nee, echt, ik heb daar nu eens geen zin in. Ik stop er ook mee.
Ik pas er voor om telkens weer allerhande alternatieven te gaan zoeken om de 300 miljoen bezuinigingen op het passend onderwijs "om te buigen".
Want eigenlijk is het van de gekke.

Toen André vroeg of de leerkrachten rustig hun prestatieloon in wilden leveren om de bezuinigingen te niet te doen, antwoordde iedereen, mijzelf incluis, gepassioneerd met een "ja".
Gedreven door een wil om ieder geval "onze" kinderen niet de dupe te laten worden van de schandalige maatregelen van onze Marja, die het allemaal niet meer zo weet.
En nog steeds hoor ik deze geluiden.
Zo las ik vandaag dat de proef met de gratis schoolboeken het beoogde effect, meer marktwerking op dat gebied, niet heeft kunnen bewerkstelligen. Iets wat iedere boekhandelaar al had zien aankomen.
De schrijver van het stuk wilde dan maar het bedrag wat gemoeid is met de schoolboeken inwisselen met de bezuinigingen.

NEE, NEE, DRIEWERF NEE!

Wij in het onderwijs moeten nu eens ophouden met ons neerleggen bij het feit dat er op alles en iedereen bezuinigd moet worden.
Gratis schoolboeken? Al sinds jaar en dag een feit in veel Westerse landen.
Prestatiebeloning? Onze gedoogcoalitie heeft de salarissen van onderwijspersoneel met veel plezier bevroren, op de nullijn gezet. Dit terwijl het gat tussen markt en onderwijs steeds groter wordt en en dus het vak van leerkracht steeds minder aantrekkelijk. Iedere euro extra voor personeel moet niet zomaar ingeleverd worden, het enige waarover wij moeten willen praten is of deze extra euro's op deze manier verdeeld moeten worden. Maar als alternatief voor de bezuinigingen: NEE!

Ik ben het zat om steeds weer als Malle Pietje behandeld te worden: wij zijn al zo gek om toch wel voor de klas te staan (vanwege roeping, empathie, sociaal gevoel) ondanks de wat lagere inkomsten en dan zijn we ook zo gedreven om dan maar een deel van de gelden die voor ons bestemd zijn in te wisselen, omdat de heren en dames in het pluche weigeren te kijken en luisteren naar wat het werkveld nu echt nodig heeft.
En Marja en consorten lachen zich krom om zoveel opofferingsgezindheid.

Let wel: ik ga door roeien en ruiten voor mijn leerlingen, maar ben niet van plan me door lieden die werkelijk geen idee hebben waarover ze praten te laten ringeloren in een oneigenlijke ruil.

In onderwijs moet namelijk gewoon geïnvesteerd worden: in universitair of primair, wetenschappelijk of beroeps, aan hoogbegaafden of aan kinderen met een beperking, speciaal of regulier!
Wanneer men het heeft over het streven naar een sterke kenniseconomie, dan zal ieder mens met enig verstand van zaken (ondertussen is gebleken dat we die niet bij de gedoogcoalitie moeten zoeken) beamen dat dit alleen maar kan met investeringen in onderwijs, niet met het handhaven van de uitgaven op steeds het zelfde peil.
Wanneer we kijken naar de uitgaven voor onderwijs blijkt dat we een gewone middenmoter zijn op de lijst van Europese landen. Niet echt het beeld van een land dat zo kien is op een toppositie.
Maar daar gaat het deze coalitie natuurlijk in werkelijkheid niet om, het is slechts een "halve waarheid".
Men wil gewoon zo veel mogelijk voor een dubbeltje op de eerste rang de komende vier jaar. En wie dan leeft en wie dan zorgt. De kaalslag is dan compleet.
En dat dubbeltje voor een plekje eerste rang dat zouden wij dan moeten betalen met een sigaar uit eigen doos.
Want dat wordt het wanneer we de ene verworvenheid (extra geld voor salarissen) gaan inruilen voor een andere (genoeg geld voor deugdelijk passend onderwijs): een sigaar uit eigen doos.

Nee, dame en heren in Den Haag, daar pas ik voor. Geïnvesteerd moet er worden, in nieuwe dozen, in nieuwe sigaren, voor mij Cubaanse graag (het zal u niet verwonderen).
Pas dan zal onderwijs ook kunnen leiden tot een groei als kenniseconomie.
Ons neerleggen bij een ordinaire ruilhandel, uitgaande van onze sterkte, betrokkenheid bij de leerlingen, die tevens dus onze zwakte is en waar de politiek graag misbruik van zal maken kan alleen maar leiden tot de afbraak van goed onderwijs. En uiteindelijk wordt het dan wat betreft onze kenniseconomie niet meer dan de verzuchting:

"Close, but no cigar".

Hoezo bureaucratie verminderen?

Het mot af en toe niet gekker worden.
Wij van wijzijnverbijsterd komen soms volstrekt tegenstrijdige berichten tegen.

Zo kennen we onze Ton met de bon ton als een pleitbezorger voor het om zeep helpen van de bureaucratie, van het "overbodig vet in de scholen": het geld terug in de klas en zo.

Komen we onderstaande analyse tegen van het onderwijsbeleid van de VVD:

"Zo zout hebben we het nog nooit gegeten. De VVD lanceert een plan, niet voor het aanpakken van de bureaucratie, maar voor het in stand houden en uitbreiden daarvan. Ja heus! Dat plan heet: “Investeren in Onderwijs, kiezen voor kwaliteit”. Te vinden op de website van de VVD".

Het hele artikel lees je HIER

Het is wel een beetje zot als je dit leest terwijl de VVD tegelijk pleitbezorger is voor de grootste bezuiniging OOIT op een onderwijssector, die ze goed praten door zich te beroepen op "bezuinigingen op de bureaucratie".

En de VVD? die regeert gewoon mee...

Armenzorg 1932

1932, Rotterdam, van een onze verslaggeevers

Heeden, den veertienden maart van het jaar des Heeren 1932 heb ik het onverwachte doch groote genoegen mogen smaaken om te Rotterdam een school van den armenzorg te mogen bezoeken.

Den poopuulatie van deezen school bestaat geheel ende gedeeltenlijk uit kinderen. Kinderen die allen een klein ofde een grooter probleem hebben op het vlak van hunnen geestelijken ontwikkeling.

Ik smaakte het groote genoegen om eenen klas te mogen bezoeken van deezen school. Binnengekomen zijnde op de school ben ik ontvangen door het Hoofd der school, eenen zeer aardigen man van 53 jaaren oud, knap van uiterlijk, ende getrouwd met eenen echten hollandsen deerne die hem de heelen dag als assistente ter zijden staat.

Het hoofd der school heeft mij verklaard dat zijnen juffen en meesters vakkundige schoolmeesters en juffen zijn. Zij hebben allen de vrijwillige kweekschool van den Rotterdamschen armenzorg doorlopen, getooid met den naam van Thomas Morus, den Engelschen humanist, juurist ende staatsman, mede bekend vande het boek "Utopia".

Het hoofd der school heeft uitgelegd dat alle kinderen die op deezen school zitten "iets" hebben; zij kunnen ende niet goed leren ende zich ontwikkelen. Er zitten kinderen op deze school die in den twintiger jaaren noormaalieter in het koolenhok verstopt werden of die op den zolder woonden achter den luiken. Van eenen thuiszitter in den twintiger jaaren naar armenschool-ganger in den dertiger jaaren.

In eenen klas zitten 15 of 16 kinderen. de juf of meester is den heelen dag beezig met beezig zijn met den leerlingen. Er wordt dan ook getracht om deezen kinderen zoveel mogelijk bezig te houden. Dat is van groot belang ende importantie.
Mijn vraag aande het hoofd der school (welk een knappe man, en zoo slim) was, of dat niet veel ende zwaar werk is voor eenen juf alleen. Zijn antwoord op deezen vraag was dat er voor den vier klassen met kinderen eenen "assistent" aanwezig is. Dat is eenen hulpjuf die speciaal voor den luiers (allen van katoen) en den snotneuzen, alsmeede het aanveegen der klaslokaalen ende het naar buiten begeleiden van de leerlingen bij pauzes. is, zoodat den juf (of den meester) dat niet zelf hoeft te doen.

Aan het einde van den dag heb ik een afsluitenden conversaatie met het hoofd der school (indrukwekkende persoonlijkheid) gehad over den toekomst van de armenschool.

Deezen man voorspelde mij dat deezen tijden zeeker terug zullen keeren. Hij voorspelde dat na 2012 (over 80 jaaren) deeze zelfde persooneelsbezetting zeeker weederom gereeaaliseerd zal worden. Hij voorspelde mij teevens dat in die tijd deezen kinderen weederom op dezelfde manier behandeld zullen worden: aan den zijlijn, als in stand gehouden door den Armenzorg.

Bureaucratie verminderen?

Helemaal leuk wordt het natuurlijk als de samenwerkingsverbanden die in de bezuinigingsplannen van minister van Bijsterveldt de spin in het web moeten worden om bureaucratie in het passend onderwijs tegen te gaan, zelf gaan aangeven dat de plannen van de minister zullen leiden tot "meer bureaucratie en een onwerkbare situatie".
Daarnaast wordt in een reactie gesteld dat "als gevolg van deze bezuinigingen meer leerlingen thuis komen te zitten en dat het risico op vroegtijdig schoolverlaten toeneemt. Bovendien zullen duizenden mensen hun baan verliezen, waardoor de werkdruk voor het personeel dat blijft, veel hoger wordt, met als gevolg een stijgend ziekteverzuim".

Het moge ondertussen duidelijk zijn: zo ongeveer iedere geleding die er maar te verzinnen is geeft aan dat de plannen onzinnig, ondoordacht en onwerkbaar zijn.
Hoe kortzichtig moet je dan nog zijn, Marja en Ton, Mark en Kathleen, om toch maar te blijven goochelen met cijfers, feiten en "halve waarheden", het roepen van kolder en beledigingen, om je gelijk te halen, alleen maar omdat je met kort-termijn denken een huishoudboekje beheert?

Bron: www.vosabb.nl

Ervaringsdeskundigen & andere actievoerders

Ook veel (ex-)leerlingen, de echte ervaringsdeskundigen uit de titel van dit bericht, vragen om hulp bij hun acties tegen de bezuinigingen op het passend onderwijs die hen zelf het hardste treffen.

Zoals bijvoorbeeld Bas van Loon , die op zijn site www.basvanloon.com actie voert. Bas heeft een vorm van autisme/ASS en geeft hierover overigens ook veel informatie "uit eerste hand" op zijn site.

Willemijn Wolfers voert op een heel andere manier actie: zij verzamelt persoonlijke reacties van ouders op de bezuinigingen. Wat betekenen deze bezuinigingen voor hen en hun kind(eren)? Het liefst met een foto zodat de verhalen meer gaan leven. Cijfers worden dan, hopelijk in de ogen van de minister en haar ambtenaren, mensen die geraakt worden door deze bezuinigingen. Deze reacties van ouders kunnen gestuurd worden naar willemijn346@hotmail.com

Roep om hardere actie wordt groter

Op verschillende manieren probeert het werkveld de politiek zo ver te krijgen dat ze de ongepastheid, onredelijkheid en onverantwoordelijkheid van de voorgestelde bezuinigingen inziet.
Dit gebeurt met serieuze artikelen, satire, emotionele brieven, zakelijke betogen, individueel, gezamelijk via raden en bonden, enzovoorts.
Toch lijken deze "zachte" middelen maar weinig teweeg te brengen.
Marja en Mark en trawanten trekken gewoon een lange neus en blijven hun best doen om de allerzwaksten in de hoek te schoppen en een enorme expertise bij het oud vuil te zetten.
Hiermee een gehele tak van onderwijs onnadenkend (of moedwillig?) kapot makend.
In het werkveld wordt daarom steeds meer geroepen om wat hardere acties. Wie niet horen wil moet dan maar voelen.
En om de woorden van Jolanda Sap in Nieuwegein nog maar eens te herhalen: "Jullie [het werkveld, de leerkrachten; Red.] zijn de basis", "Als jullie protesteren dan is er echt wat aan de hand!".

Simone Brasse schreef daarom het volgende naar een van de vakbonden:

Hallo,
Ik maak me ernstig zorgen om mijn baan. Ik ben al 17 jaar werkzaam in het speciaal onderwijs en heb afgelopen week te horen gekregen dat er binnen nu en aug. 2012 24% van ons personeel wordt ontslagen.
Last in-first out bij bepaalde leeftijdsgroepen los van functioneren!
Hoe is het toch mogelijk dat er bij de ministers geen alarmbellen gaan rinkelen over hoe het nu verder moet op de werkvloer?
Ik heb nu 12 kinderen in de groep en volledige assistentie (zml school). Volgend jaar kunnen er dat zomaar 17 zijn en zonder of maar heel weinig assistentie. Hoe kan er dan gewerkt worden aan onderwijsdoelen?
Hoe moet het in de basisschool waar een heleboel zorgleerlingen bij gaan komen zonder ambulante begeleiders? Mijn kind gaat over een paar weken naar groep 1 en ook daar maak ik me erg veel zorgen om.
Hoe zal het gaan met ziekteverzuim? Wat het kan niet anders dan enorm gaan stijgen.
Wordt het niet eens tijd om actie te gaan voeren? In Nieuwegein waren we met 11.000 man aanwezig, maar was blijbaar niet voldoende. Nu alle scholen maar een dag of wat dicht en naar Den Haag?
Ik werk voor Heliomare. Van de 500 personeelsleden moeten er 130 uit voor augustus 2012! Niet alleen erg voor de mensen die weggaan, maar zoals hierboven beschreven, ook voor de mensen (en kinderen!!!) die achter blijven.
Mijns inziens moet er nu massaal actie gevoerd worden.
Wie helpt mee?

Wij van wijzijnverbijsterd zijn benieuwd wat de reacties hier op zullen zijn van onze lezers.

Zij wij in het onderwijs te soft?
Of te veel begaan met onze leerlingen om ze, al is het maar voor een dag, in de steek te laten?
Zijn we te afwachtend, te hoopvol met het oog op de Eerste Kamer?
Enfin, laat het weten, en niet alleen aan ons, maar ook middels brieven als hierboven aan de bonden en de onderwijsraden!

Ingezonden (door een verontruste ouder) II

Wij van wijzijnverbijsterd krijgen ook nog steeds brieven doorgestuurd die ouders hebben geschreven naar de minister of andere politici.
Om aan te geven hoe belangrijk de stem van ouders is, zullen wij steeds enkele brieven publiceren op dit weblog.

Hieronder een brief van Rik Zwiers uit Deventer

Deventer, 2-2-2011

Geachte minister van Bijsterveldt,

U krijgt waarschijnlijk een veelvoud van brieven zoals die van mij, althans dat hoop ik want dat betekent dat er meer mensen zijn die zich ernstig zorgen maken over het nieuwe beleid cq bezuinigingen in het basis onderwijs. Hoewel ik van mening ben dat als er bezuinigd moet worden, dit op alle fronten moet gebeuren kan ik niet anders dan concluderen dat de manier waarop het basis onderwijs onderhanden wordt genomen aantoont dat Den Haag alle raakvlakken met de maatschappij is kwijt geraakt, alsof jullie ministers niet daadwerkelijk meedraaien in de maatschappij waar wij burgers in wonen.

Vroeger, toen ik nog geloofde in de democratie die wij in Nederland hebben, had ik het gevoel dat men daadwerkelijk luisterde naar het volk, daadwerkelijk wist wat er zich afspeelde in onze maatschappij en dat ze in Den Haag altijd probeerde te doen wat het beste is voor het volk. Welnu beste minister van Bijsterveldt, wat is nu werkelijk beter aan het hernieuwde school beleid? Ik kan u in ieder geval vertellen wat er mis mee is, daarmee kijk ik dan alleen naar onze situatie.