Reactie van een Ambulant begeleidster cluster3

Het rugzakje te grabbel

Onderstaande brief heb ik gisteren binnengekregen via de mailbox.
Ik deel hem graag met jullie omdat naast de kaalslag die de bezuinigingen op speciaal onderwijs teweeg brengen, ook een groot deel van de ambulante begeleiding (AB) wordt wegbezuinigd.
Ambulante begeleiding, die leerkrachten binnen het reguliere onderwijs begeleidt bij het onderwijs aan de leerlingen, die een speciale benadering nodig hebben, waarvan er nu vaak slechts één of twee in een klas van 20-30 leerlingen zitten, maar waarvan er dadelijk na het afknijpen van het speciaal onderwijs minstens 20% van de klas uit zullen maken (met daarbij ook nog de kinderen met gedragsproblematiek).

" Beste Aag.
Hier een brief uit mijn hart. Heeft de minister zin om een dagje mee te lopen met een gewone doorsnee AB-er?
Eentje die een schattige Ahmet heeft met een IQ van 55 maar die volledig geïntegreerd is in zijn klas en nu kern 3 van Veilig leren lezen zit te lezen?
Ahmet zit bij een leerkracht die eerst falikant tegen passend/inclusief onderwijs was, maar die nu door de hulp en de begeleiding van de ABster vleugels heeft gekregen en nu ECHT anders is gaan denken over onderwijs en kwaliteiten bij zichzelf heeft ontdekt waarvan ze niet wist dat ze ze had?
Waardoor ALLE leerlingen in die klas profiteren van de LGF van Ahmet?

Onwetendheid

Gelukkig zijn er ook mensen in de politiek die het door hebben: Speciaal onderwijs wordt nek omgedraaid (artikel op website SP)

Helaas valt mij op dat mensen in het reguliere basisonderwijs nog steeds denken dat het hen niet aangaat. Maar de gevolgen van deze bezuinigingen gaan zij ook voelen.

Ten eerste zitten zij dadelijk met meer dan een kwart zmok- en zmlk-leerlingen in de klas (omdat wij ze niet meer zullen kunnen opnemen) en ten tweede moeten zij nu allemaal bijgespijkerd worden om zich enigszins een beetje te specialiseren op het gebied van speciale onderwijsbehoeften.
En dat terwijl er een enorme bulk aan kennis, specialisatie en deskundigheid (soms zelfs letterlijk) om de hoek te vinden is (zo heeft bij ons ondertussen bijna iedere leerkracht een mastertitel op het gebied van speciaal onderwijs!).
De leerkrachten binnen het reguliere onderwijs zullen deze deskundigheidsbevordering naast al hun drukke werkzaamheden, waarvan al een hoop extra activiteiten buiten de klas (administratie etc.) moeten doen.

En daarbij gaat het dan ook nog om een enorm geheel gedifferentieerd gebied: niet alleen moeten zij weet hebben van de leerwijze van verschillende kinderen met een beperking, maar ook nog eens leerlingen met hevige gedragsproblemen.
Ook zijn er nog eens veel kinderen waarbij de leer- en gedragsproblemen hand in hand gaan.
We hebben het dan over autisten (zowel leerlingen met het Asperger-syndroom als de zeer moeilijk lerende autisten), kinderen met het syndroom van Down, Fragiel X syndroom of een van de vele zeer bijzondere syndromen, niet-talige kinderen, enzovoorts enzovoorts.
En uiteindelijk wordt op deze wijze iedereen in het onderwijs keihard gepakt.