zaterdag 28 april 2012

En daarom is er (toch) gebak!

Bij ons op school heb ik gisteren gebak gegeten. Ook met mijn collega's die per augustus 2013 of 2014 zouden worden ontslagen vanwege de bezuinigingen. En met de uitstekende vakleerkrachten die plots gedwongen hun zeer specifieke expertise aan de wilgen konden hangen en de gaten moesten op vullen die zouden ontstaan door het vertrek van die collega's.
Zelf zag ik me niet meer in een doemscenario waarin ik voor een klas stond met 14+ zeer moeilijk lerende leerlingen, met allen een geheel andere niveau (extreme uitersten), zonder assistentie waardoor de nu al zo moeilijke differentiatie helemaal onmogelijk zou zijn ("ga maar puzzelen jongens").
Ook de collega's ambulante dienst zijn voorlopig gevrijwaard van ontslag en kunnen voorlopig weer aan de slag. Inderdaad voorlopig, want een en ander is nog niet gedaan. Het wetsvoorstel "Passend onderwijs" ligt nog bij de Eerste Kamer en daar ook zullen wij onze pijlen nu nog steeds moeten richten, zoals wij hier al altijd hebben gedaan, zoals de trouwe en goede lezers weten. Lees de artikelen op dit blog er nog maar eens goed op na. Zeker die over het door ons beschreven werkelijk passend onderwijs.

Maar voor even mag de vlag uit. De acuut zorgelijke situatie, waarbij zelfs scholen binnen het speciaal onderwijs dreigden om te vallen, is voorgoed van de baan. Het optimale onderwijs waarnaar wij streven binnen het speciaal onderwijs kan zonder zorgen voorlopig doorgang vinden op de wijze waarop we dat nu vormgeven. Het kan zeker beter en daartoe zouden in plaats van bezuinigingen juist investeringen nodig zijn. Wat natuurlijk bovenal geldt voor het gehele onderwijs.

Natuurlijk is met de streep door de bezuinigingen "het onderwijs" niet gered. Wel "onderwijs", namelijk dat op de clusterscholen speciaal onderwijs. Dát werd het meest stringent bedreigd door de neoliberale strapatsen van met name de VVD, slaafs gevolgd door het CDA.
En de PVV, ach ja, die huppelde vrolijk mee, roeptoeterend, tot er weer een nieuw populistisch praatje, a lá Van Kooten en De Bie's "geen gezeik, iedereen rijk", nodig bleek.

Dat de VVD bij monde van heer Elias bij voortduring ouders, leerkrachten en deskundigen weg heeft gezet als lui, overdreven, als aanstellers en klaplopers, wordt hopelijk niet vergeten. Een ieder in het onderwijs, die deze partij nog een warm hart toedraagt, zal zich flink op het hoofd moeten krabben en moeten bedenken hoe hij of zij nu eigenlijk denkt over optimaal onderwijs, gelijkwaardig voor iedereen.
Een partij die leerlingen als economische eenheden wegzet en louter denkt in opbrengsten heeft niets in het onderwijs te zoeken, dunkt mij.
De lafhartige en technocratische houding van de verschillende CDA-bewindspersonen in deze zou in het kader van de komende verkiezingen ook te denken moeten geven. Al die opluchting plots in die gelederen (Van Bijsterveldt, Veldhuijzen van Zanten), alsof ze zelf de maatregelen nimmer gesteund hebben, geeft natuurlijk zeer ernstig te denken. Zeker wanneer een van hen dan ook nog eens elke vorm van zelfreflectie ontbeert en voor korte tijd heeft gespeeld met de gedachte dat zij de partij wel eens weer eens positief op de kaart zou kunnen zetten.

Hoewel sommigen menen onze vreugde niet te moeten delen, omdat we nog steeds met een zeer slecht wetsvoorstel moeten afrekenen, willen we de slingers nog niet weg halen hier binnen het speciaal onderwijs.
De eerste klap is uitgedeeld en na ruim een jaar actievoeren is een van onze doelen behaald: een streep door de bezuinigingen.
Toen wij vorig jaar als een van de eersten direct na het bekend maken van de plannen van zowel wet als de bezuinigingen op de barricaden stonden, stelden wij al dat we niet zouden rusten voordat beiden van tafel waren. We hebben dat hier met scherts, ironie, maar ook met cijfers en duidelijke analyses bij voortduring voor ogen gehad, hetgeen soms leidde tot wel twee of meer artikelen per dag.
Een ieder die ons nu, na onze nimmer aflatende strijd, verwijt dat wij te vroeg juichen of dat we nog geen gebak mogen eten vanwege deze eerste overwinning, heeft duidelijk nog steeds niet onze uitgangspunten herkend, zelfs niet na al die maanden onafgebroken stroom van protest over de gehele breedte.

Wij eten dus gebak en de vlag hangt uit.
Het is nog niet gedaan. Daar zijn wij ons zeker van bewust.
Verschillende belangrijke momenten zullen nu volgen, het al dan niet controversieel verklaren van het wetsvoorstel in de Eerste Kamer, of het terugdraaien van het gedrocht dat er nu ligt na de nieuwe samenstelling van de Tweede Kamer na september, én de totstandkoming van een nieuw wel deugend systeem passend onderwijs onder een nieuwe regering.
En op bij die momenten zal wijzijnverbijsterd zich roeren, zo ook omtrent de verwikkelingen rondom PGB en de Wajong en sociale werkplaatsen, zoals we altijd hebben gedaan.

Maar voor nu genieten wij, even stil, ook nog eens op het begin van een welverdiende schoolvakantie, van een eerste overwinning op een neoliberaal ondoordacht en van enige deskundigheid gespeend idee over leerlingen met een beperking of gedragsstoornis.
Terecht, dunkt mij.