En, we zijn er eindelijk uit. Het duurde even want vorig jaar hebben we er natuurlijk ook al een aantal de deur gewezen en tot nu toe hebben we nog slechts voor één plek vervanging gevonden.
Om alles zo eerlijk mogelijk te laten verlopen doen wij het tegenwoordig anders: met een bestand van zo'n stuk of veertig praat je toch al gauw over 2 of drie per keer.
En omdat natuurlijk ieders stem weegt leek het ons aardig om directie, collega's en leerlingen ieder één collega aan te laten wijzen, die vertrekken mag.
Voor de directie was de keuze al snel gemaakt: Ben, leraar Nederlands onderbouw, is natuurlijk iets te vaak kritisch geweest over het beleid van het MT. Daarbij is hij ook nog eens bondslid. De spreekwoordelijke luis in de pels. Die is men natuurlijk liever kwijt dan rijk.
En dat was één.
In de lerarenkamer hebben er eerst natuurlijk de nodige verhitte discussies plaatsgevonden. Sommigen wezen direct naar Ans, docente Algemene Natuurwetenschap VWO bovenbouw. Vorig jaar kreeg zij nog de prestatiebeloning, ingesteld door minister van Bijsterveldt, toegewezen, maar dat was weer bij anderen niet in goede aarde gevallen: waarom Ans wel en zij niet.
Er moesten dus nog wat rekeningen vereffend worden.
En dat was twee.
Tja, de leerlingen waren al vrij snel klaar eerlijk gezegd. Natuurlijk viel de keus vrijwel unaniem op de heer de Boer, inmiddels 66 en ondertussen niet meer opgewassen tegen de eisen van het hedendaags lesgeven.
Niet zozeer de lessen en de kennisoverdracht, maar de vele uren extra vanwege de verplichte bijscholing Special Educational Needs en natuurlijk de steeds groter wordende hoeveelheid administratie, vallen hem zwaar.
Een half dagje rust af en toe had hem nog wat energie gegund, maar sinds Ton Elias eigenhandig de BAPO de nek omdraaide, zit dat er niet meer in. Door vermoeidheid en oplopende stress wil de heer de Boer, docent geschiedenis, nog wel eens van wanhoop in tranen of juist een woedeaanval uitbarsten.
Nu kunnen de leerlingen dat nog wel velen, maar de heer de Boer heeft hierdoor vaak last van bovenmatige lichaamsgeur. En dát, ja dat is dan toch net de druppel.
En dat was dan dus drie.
Drie leerkrachten die vijf procent vormen van het lerarencorps. Vroeger moesten we het er maar mee blijven doen, maar gelukkig hebben wij tegenwoordig door Harm Beertema voldoende bevoegdheden om ze de deur te wijzen: we zeggen gewoon dat juist zij de slechtste leraren zijn. Bekadering of argumentatie is niet nodig: 'De slechte docenten zijn makkelijk te identificeren: iedereen kent ze' zegt Harm immers.
Zelf heeft Harm 34 jaar in het onderwijs gezeten en heeft volgens eigen zeggen slechts driemaal een functioneringsgesprek gehad. Misschien was de derde maal ook direct de reden om de politiek in te gaan ter voorkoming van de door hem omschreven identificatie?
Hoe het ook zij, wij zijn er weer uit dit jaar. Aan ons quotum is weer voldaan. Nu maar weer afwachten of we nog mensen zullen vinden die zo gek zijn om voor wat luttele centen voor een klas te gaan staan met het risico om vrij snel om welke reden dan ook weer de deur te worden gewezen als de volgende "slechte leraar".
Het wordt elk jaar steeds moeilijker enthousiast en gedreven mensen te vinden. Zo wordt het natuurlijk nooit wat met dat onderwijs, laat staan met dat proefballonnetje van toen, waarover Harm nooit zoveel duidelijke ideeën had, dat zogenaamde 'passend onderwijs'.
Maar afijn, ik ga weer, vandaag trakteer ik de leerlingen op een ijsje en de collega's op gebak. Je weet immers nooit en een jaar vliegt voorbij. Toch?
Lees hier het artikel over de plannen van Harm Beertema (PVV).
