Een catecheseles voor het CDA

En terwijl op het CDA-congres Maxime en de zijnen als een slang zich in alle bochten wringen om een motie van een overgroot deel van de bezoekers in hun eigen voordeel te gebruiken, hetzelfde overgrote deel aan de laars lappend en en passant dissidenten in de fractie dreigend in een hoek zetten, vraag ik me af hoe ik mijn catecheselessen invullen moet.

Zoals u wellicht weet is onze school een katholiekgezinde onderwijsinstelling voor zeer moeilijk lerende kinderen.
En zoals u waarschijnlijk ook weet is in 1980 het politieke katholieke gedachtengoed opgegaan in het oecumenische Christen-Democratisch Appèl (het CDA).
Kijkend naar de wijze waarop de huidige partner van Mark Rutte in zijn neoliberale gedoogcoalitie, samen met de populaire spreekbuis van, volgens eigen zeggen, Henk en Ingrid, de christelijke waarden en normen ten uitvoer brengen als medebasis van het huidige kabinetsbeleid, ben ik de laatste anderhalf jaar licht in verwarring geraakt.
Immers, de christelijke waarden en normen die wij onze leerlingen dagelijks mee willen geven en die ook wekelijks met het vak catechese over het voetlicht gaan en zelfs in de leerlijn vermeld staan, blijken niet meer van deze tijd. Althans, wanneer ik de uitlatingen en standpunten van de zogenaamde christelijke politici van het CDA volg.

Geborgenheid, compassie, de zorg voor de ander, recht op zelfbeschikking en eigenwaarde, barmhartigheid en mededogen, liefde en hulp voor de zwakkeren, enzovoorts, zijn steeds weer de waarden (en normen) die wij hanteren in de klas, op het schoolplein en ja, ook kinderen met een (leer)beperking hebben het vermogen om in te zien hoe belangrijk, maar ook mooi, dit soort uitgangspunten zijn.

Maar wanneer ik mijn leerlingen nu de christelijke waarden moet uitleggen aan de hand van de verrichtingen van Maxime en zijn neoliberale kliekje in Den Haag moet ik mijn leerlingen eerst voorhouden dat zij, door hun beperking, niet langer de geborgenheid moeten verwachten van de samenleving die het CDA met de VVD en Henk en Ingrid voorstaan.
Zo is bijvoorbeeld "passend" onderwijs prima, maar het mag niets kosten en speciaal onderwijs al helemaal niet. Sterker: mijn leerlingen kunnen best wel met veel minder.
"Laat de kinderen tot mij komen" is dan alleen nog maar geldig tegen een stevige entreeprijs en voor kindertjes zonder gebrek.
En wanneer we dan ook nog Maxime Verhagen op een congres horen roepen dat de minister van CDA-huize "het beste uit alle schoolkinderen haalt" terwijl dit juist een verdienste is van leerkrachten, ouders en de leerlingen zelf en juist niet door de desastreuze sloophamer van Marja van Bijsterveldt, blijken ook nog eens leugen, bedrog en eigendunk plots christelijke waarden te zijn.

Met het enthousiast afbreken van het pgb blijkt "zorg voor de ander" binnen de koers van de confessionelen ook niet meer van deze tijd: je zorgt gewoon voor jezelf en lukt dat niet dan is iedere wens tot "zelfstandigheid" en "eigen keuze" geheel overbodig, je moet blij zijn met de kruimels die je worden toegeworpen.
Slechts zij die het geluk hebben zonder ziekte of gebrek te zijn mogen beschikken over zichzelf en eigenwaarde. Zij die met ellebogen, en desnoods fictieve knieschoten over de ruggen van anderen de hoogste (economische) prestaties leveren het meest.

"Mededogen" is ook zo'n aan verandering onderhevig begrip: ben je een minderjarige vluchteling die na tien jaar de eigen taal niet meer spreekt en zodanig vernederlandst bent dat je een onbekende in je nog steeds gevaarlijke moederland zou zijn bij terugkeer? Daar heeft een hedendaags christen van het CDA geen boodschap aan: regels zijn regels, de wet is de wet. En de wet is niet levend meer, maar een dood en statisch gegeven waarbinnen voor mededogen, compassie geen plek meer is. Zeker wanneer een grote blonde Gedoger in je nekt hijgt en dreigt het egocentrische neoliberale smaldeel van je partij te laten vallen. Eigen belang eerst. Eigenbelang heerst.

Of wat te denken van "hulp voor de zwakkeren"? Paulus stelde dan wel dat iemand die niet wil werken, ook niet eten zal, maar hij ging er wel van uit dat er werk was.
Het huidige neoliberale CDA ontslaat zich er, blijkbaar zonder enige schroom, van om zorg te dragen voor een arbeidsmarkt waarbinnen een (jong)gehandicapte op enigerlei wijze passend werk vinden kan.
Men legt het onverschillig in de schoot van het gouden kalf dat "markt" heet. Een markt die echter niet zit te wachten op een kostenpost omdat slechts winstbejag leidend is.
Tel daarbij de afbraak van sociale werkplaatsen en de uitverkoop van de christelijke beginselen, barmhartigheid, compassie en liefde voor en hulp aan de zwakkeren door het CDA kan niet pregnanter geïllustreerd worden.

Eigenlijk zou misschien, de huidige standpunten van het CDA overziend het vak catechese voorlopig maar opgeschort moeten worden. De christelijke waarden en normen lijken geheel van hun inhoud te zijn ontdaan als ik de huidige koers en de voermannen van onze christelijke beweging moet geloven. En de nieuwe invulling heeft allang niets meer te maken met wat wij onze leerlingen willen meegeven op onze school.

Gelukkig bestaan de christelijke normen en waarden niet bij de gratie van het CDA alleen.
Sterker, Matteüs 25:34-46 geeft ons een goed inzicht hoe Jezus zelf oordeelt over de huidige koers van het CDA, waarbinnen alleen nog maar eigenbelang, hardvochtigheid, onverschilligheid en neoliberaal egoïsme hoogtij viert:
"Want ik had honger en jullie gaven mij te eten, ik had dorst en jullie gaven mij te drinken. Ik was een vreemdeling, en jullie namen mij op, ik was naakt, en jullie kleedden mij. Ik was ziek en jullie bezochten mij, ik zat gevangen en jullie kwamen naar mij toe.”  Dan zullen de rechtvaardigen hem antwoorden: “Heer, wanneer hebben wij u hongerig gezien en te eten gegeven, of dorstig en u te drinken gegeven? Wanneer hebben wij u als vreemdeling gezien en opgenomen, u naakt gezien en gekleed? Wanneer hebben wij gezien dat u ziek was of in de gevangenis zat en zijn we naar u toe gekomen?” En de koning zal hun antwoorden: “Ik verzeker jullie: alles wat jullie gedaan hebben voor een van de onaanzienlijksten van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor mij gedaan.” Daarop zal hij ook de groep aan zijn linkerzijde toespreken: “Jullie zijn vervloekt, verdwijn uit mijn ogen naar het eeuwige vuur dat bestemd is voor de duivel en zijn engelen. Want ik had honger en jullie gaven mij niet te eten, ik had dorst en jullie gaven me niet te drinken. Ik was een vreemdeling en jullie namen mij niet op, ik was naakt en jullie kleedden mij niet. Ik was ziek en zat in de gevangenis en jullie bezochten mij niet.” Dan zullen ook zij antwoorden: “Heer, wanneer hebben wij u hongerig gezien of dorstig, als vreemdeling of naakt, ziek of in de gevangenis, en hebben wij niet voor u gezorgd?” En hij zal hun antwoorden: “Ik verzeker jullie: alles wat jullie voor een van deze onaanzienlijken niet gedaan hebben, hebben jullie ook voor mij niet gedaan.”

En terwijl van Haersma Buma en Verhagen vanavond of morgen samen met de neoliberale vrinden vast en zeker het glas heffen op de goede afloop, hun mantra nog maar eens herhalend ("ieder voor zich (en god voor ons allen)") en de schouderklop van Henk en Ingrid gedwee opkijkend ondergaan, bedenk ik mij, al mijn eerdere zorgen opzij schuivend, dat mijn eigen leerlingen, ondanks hun beperkingen, die boodschap van Jezus al heel wat beter begrijpen dan de meerderheid van al die congresgangers vandaag en de CDA-kiezers van gisteren en morgen.

Manifest "instemmingrecht ouders in het onderwijs"

Te lezen op de site van de CG-Raad:

" De minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap bereidt een nieuwe wet voor:
de Wet op het Passend Onderwijs. Deze wet verplicht schoolbesturen in 2012 om elke aangemelde leerling een 'passend onderwijsarrangement' aan te bieden.
Dat mag ook een andere school zijn.
De minister heeft laten weten dat hierbij geen instemming van de ouders nodig is.

De CG-Raad verzet zich tegen dit uitgangspunt ".

Vindt u het ook op zijn minst een raar idee dat ouders blijkbaar niet meer hoeven mee te beslissen over de juiste onderwijsplek voor hun eigen kind ??
Teken dan ook het Manifest "instemmingrecht ouders in het onderwijs", te vinden via de site van de CG-Raad of onderteken direct via deze link op de site van het platform VG

Nieuwe (ADHD) colomn

"Door als leerkracht buiten de lijntjes te durven kleuren geef je een kind het gevoel dat het gewoon zichzelf mag zijn en zal naar school gaan weer een feestje worden. De zon zal ineens weer volop gaan schijnen en er zal weer uitbundig worden gelachen om alle mooie en verschillende kleuren van de regenboog die er in de klas zijn. Geel, rood, zwart of wit. Blauw, groen, paars, of oranje.

Gestipt, gestreept of met vlekjes".

Bovenstaand stukje tekst komt uit de colomn " Kanjervitaminen " ,
geschreven door: Suzan Otten-Pablos

Voor de gehele colomn klik hier.

Laat ze niet vallen (Filmpje)

En zo wordt de toekomst van onze leerlingen niet alleen door de bezuinigingen op het speciaal onderwijs maar ook door die op de uitstroommogelijkheden door Rutte en zijn 1% grondig kapot gemaakt. Over de impact die het daarbij heeft op ouders en familie nog maar eens te zwijgen.
En 51% van Nederland staat er bij en kijkt er naar.
Ach, zolang het voetbal maar zwaar gesubsidieerd blijft en we met 130 kilometer per uur anderen op de snelweg dwars kunnen zitten ...

Bron: FNV-site "Laat ze niet vallen", klik hier

Rupsje Nooit Genoeg (het sprookje van de prestatiebeloning)

©Eric Carle / Lemniscaat

Dat onze Mark als voorman van de Nederlandse neoliberale horde graag een wit voetje haalt bij "onze" grote broer, de Verenigde Staten, is bekend. Dat de neoliberale zienswijze "het is nooit genoeg" daarom ook hoogtij viert hier in Nederland, wanneer het gaat om de mensen die het toevallig wel getroffen hebben en die zich derhalve graag aansluiten bij de ideeën van de gedoogcoalitie waar het "ieder voor zich" leidraad is, is ook geen verrassing.
Dat uit deze koker dan ook de "prestatiebeloning" is komen druppelen is dan weer logisch, immers, "natuurlijk" zijn mensen in het onderwijs ook alleen maar gericht op een egoïstisch "meer, meer, meer". In de kleingeestige neoliberale visie is immers iedereen alleen maar uit op eigen geluk en welvaart, desnoods over de ruggen van anderen.
Ook binnen het onderwijs zal het, volgens de predikers van deze visie, niet veel anders zijn.
Kennis en wetenschap, sociaal-emotionele ontwikkeling, creativiteit zijn besmette onderwerpen en leerlingen die niet tegemoet kunnen komen aan de eisen van een door kapitaal gedreven maatschappij zijn van veel minder belang. Solidariteit en empathie zijn achterhaalde begrippen en dat iemand voor de klas staat om heel andere redenen dan het klaarstomen van kinderen als economische factor en op basis van wat bedrijven vragen is binnen deze visie onbestaanbaar.

Het aardige is nu, dat in dat grote gidsland, de Verenigde Staten, men aan het terugkomen is van de idee dat een prestatiebeloning zou helpen het onderwijs naar een hoger plan te helpen.
Sterker: de investering blijkt zich op geen enkele manier terug te betalen. Volgens het evaluatierapport van onderzoeksbureau Rand Corporation was er geen enkel verschil zichtbaar tussen scholen met en zonder prestatiebeloning.

Het zou goed zijn wanneer onze huidige gedoogcoalitie per omgaande lering zou trekken uit deze wetenschap, Beter ten halve gekeerd, dan ten hele gedwaald. Zoals het geheel onderwijsveld al maanden roept is het beter de voorgestelde 250 miljoen terug te brengen waar het hoort, namelijk op de werkvloer, ten behoeve van ALLE leerlingen.
Duidelijk is dat het "ieder voor zich" voor de meesten in het onderwijs geen bestaansgrond heeft, het "meer meer meer" niet leidend is, alle neoliberale utopieën ten spijt.
Misschien is dat omdat wij wel verstand van zaken hebben en al vroeg snapten dat "Rupsje Nooit Genoeg" niet een vlinder werd door steeds maar "meer meer meer" te willen, maar door zich juist terug te trekken en zich uiteindelijk in alle rust te ontplooien tot vlinder. Dat geldt voor de leerling maar ook voor de leerkracht.
Dat beiden goed gevoed moeten worden is duidelijk, maar dat moet dan wel evenwichtig en eerlijk gebeuren. Niet door het creëren van een prestatiegerichte ratrace die uiteindelijk nergens toe leidt, behalve tot een uitholling van werkelijk passend onderwijs dat uiteindelijk indirect deze neoliberale hobby mag bekostigen.
Voor "Rupsje Nooit Genoeg" is in het onderwijs alleen maar plek in een prentenboek, en dáár heb je dan weer wel iets aan.

Lees hier (op de site van de AOb) over de ontwikkelingen met betrekking tot de prestatiebeloning in de Verenigde Staten.

Wie niet horen wil ... (AOb stapt uit overleg Passend Onderwijs)

Tsja, wat moet je wanneer iedere keer wanneer je iets zinnigs zegt je gesprekspartner de vingers in de oren duwt en hard "lalalalala" begint te zingen? En dan niet één keer maar al drie gesprekken na elkaar?

Deze arrogante houding heeft het gehele onderwijsveld in al haar geledingen steeds weer moeten tegenkomen in de pogingen om de minister van OCW er van te overtuigen dat de kennis en ervaring van eenieder, die iets van onderwijs weet, tot geen andere conclusie leidt dan dat de huidige koers op het gebied van (passend) onderwijs heilloos is.
Niet alleen ventileert de minister telkens weer haar onkunde wanneer het gaat om de gevolgen voor het speciaal én het regulier onderwijs, wanneer zij haar plannen (ofwel bezuinigingen) op een zo onnadenkend snelle wijze en in deze kortzichtige vorm doorzet, maar ook doet zij dit op de meest hooghartig en arrogante wijze.
Halsstarrig en kortzichtig (en zelfs stompzinnig) blijft zij vast houden aan de driehonderd miljoen bezuinigingen.
Daarnaast blijft zij in weerwil van het veld de prestatiebeloning er doorheen drukken omdat die neo-liberale zo graag gezien wordt door de "neo-con" vrinden van de VVD en de rechtervleugel van het CDA, onderaanvoering van sisseltong Verhagen.

Marja van Bijsterveldt kan dit blijven doen door de meest minieme meerderheid die de gedoogcoalitie heeft in de Tweede Kamer en haar blind, doof en stom blijvende standvastigheid ("het staat in het regeerakkoord" is de enige argumentatie tegenover alle inhoudelijke redeneringen) kan voortgang vinden door met name de lafhartige houding van een deel van de CDA-fractie.
Lafhartig omdat dit met de mond een kritische houding ten opzichte van de gedoogcoalitie en haar ideeën en een uitgaan van christelijke normen en waarden belijdt, maar in werkelijkheid meehuilt met de neo-liberale wolven en de uitholling van alles van waarde geen strobreed in de weg legt.
Brak de Verbijsterde Baas hieronder nog een lans voor een exponent van dit deel van de CDA-fractie, voor schrijver dezes zijn dit soort toneelstukjes niets meer dan een fopspeen: ook mevrouw Ferrier laat het nog steeds bestaan dat mevrouw van Bijsterveldt zonder problemen ieder inhoudelijk gesprek uit de weg kan gaan en haar onzalige plannen gewoon door blijft drukken.
Want uiteindelijk gaat het natuurlijk helemaal niet om die kinderen in het speciaal onderwijs, of die kinderen met een beperking en met dus minder (en nu steeds minder) kansen.
Het gaat louter en alleen om pegels, bezuinigen, hoe dan ook. En deze post was nu eenmaal het makkelijkst. Henk en Ingrid geven niet zoveel om de zwakkeren, althans niet zoveel dat zij hun grote roerganger tot de orde roepen.

Wat nu dus te doen nadat al tot driemaal toe de minister zich gedraagt als de persoon die ik eerder beschreef: tijdens drie eerdere bestuurlijke overleggen met betrekking tot passend onderwijs met bonden en werkgevers (en ook in antwoord op eerdere adviezen van onderwijsraden en zelfs de ECPO) deed zij niets anders dan de hakken in het zand, de vingers in de oren en hard "lalalala" zingen.
Voor AOb-bestuurslid Liesbeth Verheggen is nu de maat vol. Zij heeft aangegeven niet meer met de minister te willen praten omdat dit toch zinloos is. Naar argumenten luistert de minister niet en zij beantwoordt iedere poging om te komen tot een andere invulling van de plannen en bezuinigingen steevast met de bezuinigingsmantra (het is nu eenmaal afgesproken in het regeerakkoord).

De grootste onderwijsbond is er klaar mee en het wachten is eerlijk gezegd op de rest die ook keer op keer tegen een muur van domheid aanlopen.
In de woorden van Liesbeth Verheggen: "We hebben vanaf september drie keer met haar gesproken en het is niet gelukt ons plan op een constructieve wijze te bespreken. Ze heeft haar minieme politieke meerderheid in de Tweede Kamer en wijkt geen millimeter: het regeerakkoord heeft ze bij iedere gelegenheid heilig verklaard. Dan heeft een vierde gesprek op 26 oktober geen zin. We willen nu de Kamer ervan te overtuigen dat 300 miljoen euro weghalen bij zorgleerlingen volstrekt onverantwoord is voor het hele onderwijs en beraden ons intussen op verdere acties."

Wat ons van wijzijnverbijsterd betreft wordt het inderdaad eens tijd om hard na te gaan denken over verdere acties, hardere acties zelfs.
Misschien is het tijd dat de mensen in het onderwijs eens een minder ludiek "NEE" laten horen. Badeendjes hebben tot nu toe tot niets geleid, keurige diplomatieke gesprekken tot bijna niets. Eens moet de maat toch vol zijn?
Wie niet horen wil ...

Lees hier het bericht van de Algemene Onderwijsbond

Lees hier een gesprek met Liesbeth Verheggen over het terugtreden van de AOb uit het overleg

K4 Kathleen Ferrier bezoekt St. Mattheusschool

De bezorgde en verbijsterde ouders van de Mattheusschool hebben het boekje "HOOP en VREES" geschreven, wat ze hebben aangeboden aan de vaste tweede kamercommissie van onderwijs. Deze zelfde ouders hebben Kathleen Ferrier uitgenodigd om de school te bezoeken. Kathleen is de woordvoerder passend onderwijs voor het CDA in de Tweede Kamer. Ook is ze bekend geworden als "dissidente" bij de formatie van het zittende kabinet.

Onze Kathleen, sportief als ze is, heeft deze uitnodiging aangenomen. Sportief omdat ze graag de verbijsterde baas de hand wilde drukken of verbijsterd (nu dan) omdat ze niet wist dat de verbijsterde baas de verbijsterde baas is, zal ik maar zeggen.

De ouders hadden een compleet programma voor haar, want ze kwam van 10 tot half 1, ze zou echt de tijd nemen.

Ik had niet gedacht om dit nog eens te moeten schrijven, maar Kathleen heeft het wel waargemaakt. Ze stond, gekomen met trein en bus, om klokslag 10 uur voor de deur en heeft werkelijk alle tijd optimaal benut om zoveel mogelijk vragen te stellen. Ze was oprecht geïnteresseerd in zowel ouders als kinderen als personeel.

Een paar keer leek ze een eye-opener te hebben, en ze schrok van het bedrag wat deze school in 2013 al in moet leveren: 315.400,-- euro. De brief van de minister nam ze graag in copie mee. Vanaf kwart over 11 was de wethouder onderwijs van de gemeente Rotterdam , Hugo de Jonge, ook van de partij. Na de rondleiding leverde dit een geanimeerd gesprek op. Ook hierbij een grote verrassing: ze hebben zich nooit gerealiseerd dat de impact van het afschaffen van de cumi-regeling zulke grote gevolgen zou hebben.

Dit keer zijn wij van wijzijnverbijsterd dus positief over K4 Kathleen Ferrier. Keep up the good work en laat ons zien dat er ook wat met de informatie gebeurt.