Roeptoeteren in chocoladeletters (2)

U hoeft maar een paar berichten naar beneden te scrollen of u leest de bijdrage van CHE waarin hij laat weten (ik zeg het voorzichtig) dat hij het met de stellingname van de Telegraaf, en dan met name van dhr. Harrie nijen twilhaar niet eens is.

We hebben de neiging om ook de lezers van de Telegraaf in dezelfde hoek te zetten. Hierbij bied ik daarvoor mijn nederige excuses aan.
Een dag later werd door de Telegraaf de mogelijkheid geboden om te reageren en de reacties doorlezend was ik positief verrast. Natuurlijk staat er regelmatig een ongenuanceerde, niet door enige kennis gehinderde reactie tussen, maar heel veel reacties snijden hout.

Daarom een kleine bloemlezing.

Verbijsterd veld (Ingezonden)

Soms krijgen we stukken ingezonden die treffend zeggen wat ons allen in het onderwijs drijft. Ook bij een onderwijsstaking bijvoorbeeld.
Het ingezonden stuk van meester Piet zet duidelijk en helder de punten uiteen die zo velen hebben doen besluiten om voor één dag met pijn in het hart hun werk neer te leggen.
Waarom? Omdat ze niet willen dat opnieuw de leerling het kind van de rekening wordt.

Verbijsterd veld

Op 6 maart komt het onderwijsveld in de Amsterdam Arena bijeen.
Het is genoeg geweest.
20 Jaar lang is leugen op leugen gestapeld.
Onder het mom van vernieuwing en verbetering werd de ene na de andere bezuiniging doorgevoerd.
20 Jaar rommelen en sleutelen aan het onderwijs heeft het aan de rand van de afgrond gebracht.
Het lijkt er op dat het huidige kabinet met zijn voorstellen actieve euthanasie wil toepassen op de doodzieke patiënt.

In 1992 werd onder de leuze "Weer Samen Naar School" het speciaal onderwijs al grotendeels uitgehold.
Het was veel beter voor kinderen, die een beetje uit de toon vielen vanwege leer- of gedragsproblemen, om in hun eigen sociale omgeving naar school te gaan, bij hun vriendjes te blijven en niet naar een speciale school te worden verwezen. Dat was zielig, dat was sneu voor die kinderen. 's Morgens wachten op het Lubbe-bussie....
Traumatiserend en stigmatiserend voor hun verdere leven.
Helemaal waar, geen woord van gelogen.
En met wat extra inspanning en ondersteuning moest dat toch mogelijk zijn? De "zwaardere" gevallen kregen zelfs een rugzakje mee en leerkrachten zouden worden ondersteund door ambulante begeleiders.
Angstvallig werd verzwegen dat die kinderen in het speciaal onderwijs terecht kwamen in een kleine groep, waar zij werden opgevangen en begrepen door speciaal opgeleide leerkrachten die orthopedagogen, logopedisten en andere specialisten onder handbereik hadden en zo de kinderen op maat konden bedienen.
Passender onderwijs heeft nooit bestaan. Maar... dit onderwijs is duur.....
Het risico van sociaal isolement voor deze kinderen is een heel reële, vervelende bijkomstigheid. Zeker. Maar om dan als politiek van de daken te schreeuwen dat het welzijn van kinderen je zo aan het hart gaat, terwijl je deze drogreden alleen gebruikt om een ordinaire bezuiniging door te voeren, is ronduit verwerpelijk.

In de jaren daarna werden de leerkrachten in het reguliere onderwijs steeds vaker geconfronteerd met leerlingen met een speciale zorgbehoefte en werden zij geacht stoornissen te onderkennen en daar adequaat op te reageren, zonder daar ooit voor te zijn opgeleid. Daarnaast moest voor deze leerlingen een uitgebreid zorgdossier worden aangelegd: handelingsplannen worden opgesteld, uitgevoerd en geëvalueerd, om voor de extra faciliteiten in aanmerking te komen.
Er moest worden overlegd met de intern begeleider, met de ouders en eventueel de ambulant begeleider.
O, ja, het "gewone" dagelijks werk in de klas moest natuurlijk gewoon doorgang vinden.
Natuurlijk.

En nu?
Met het wetsvoorstel "Passend Onderwijs" wordt het speciaal onderwijs nagenoeg de doodsteek toegebracht, worden de reguliere scholen verplicht een passende onderwijsplek aan te bieden aan leerlingen die extra ondersteuning behoeven, wordt de klassenschaal vergroot en worden rugzakje en ambulante begeleiding afgeschaft.
Passend? Om onpasselijk van te worden. En nee, het is geen bezuiniging. De vrijkomende gelden worden gebruikt voor prestatiebeloning.
De zoveelste leugen.
Als men leerkrachten werkelijk zou gaan belonen naar prestatie, zou dit immers een gigantisch gat in de rijksbegroting slaan.....

Een minister president die bij zijn aantreden roept dat hij Nederland weer terug wil brengen in de Top-Vijf-Kenniseconomie van de wereld en zulk beleid steunt is, óf een verschrikkelijke dombo, óf een aartsleugenaar. Of wil hij die positie misschien bereiken door dan maar in te zetten op de hoogbegaafden en daar extra geld in te steken en de kansarmen gewoon door het afvoerputje te trekken. Maar goed, dat de sociaal zwakkeren het per definitie niet van de VVD moeten hebben is algemeen bekend. Het baart meer zorg dat een bewindsvrouwe van CDA huize dit beleid te vuur en te zwaard durft te verdedigen.
Het CDA, per definitie de partij die opkomt voor de zwakkere in de samenleving.
Je kunt je afvragen, letterlijk en figuurlijk: Hoe is het in de wereld van God mogelijk.
Het is al langer duidelijk dat de huidige CDA-fractie in de 2e Kamer, inclusief haar ministers en staatssecretarissen, volkomen losgeslagen is van haar principes en, door machtswellust gedreven, haar eigen graf graaft.
Ook zelfdoding wordt immers principieel verworpen door christenen.....

Dat er bezuinigd moet worden in deze tijden is evident. Dat ook het onderwijs daarin zijn steentje moet bijdragen in onontkomelijk. Het gaat om de keuzes die gemaakt worden. En om de goede keuzes te kunnen maken is maar een ding belangrijk: eerlijkheid.
Maar eerlijkheid zoeken onder politici is als het zoeken naar peren onder een appelboom....

En, wie is uiteindelijk het kind van de rekening? Juist.
Het kind....

Ruim veertig jaar ben ik werkzaam geweest in het onderwijs.
Ik ben er voortijdig uitgestapt, omdat ik het niet langer kon verdragen dat ons prachtige vak door bureaucratisch geneuzel zo onderuit gehaald werd.
De kinderen mis ik nog dagelijks.....

Meester Piet

Satire of toekomst ?

Soms kom je op You tube grappige dingen tegen.
Bijvoorbeeld onderstaand filmpje: "sketches gemaakt door Kees van Amstel en Dian Liesker voor Leraar24 van de NTR". Dit kunnen wij van wijzijnverbijsterd jullie niet onthouden.
Satire? Of gaat de toekomst van de leerkracht er over een paar jaar echt zo uit zien ?
In dat geval zal men in Den Haag de prestatiebonus beter kunnen omzetten in een aanmoedigingsprijs om te kiezen voor het vak van leerkracht.
Laten we het voorlopig maar houden op satire.
Toch ?

Roeptoeteren in chocoladeletters

Het kon natuurlijk niet uitblijven. Het was te verwachten. En eigenlijk zouden we er geen woorden aan vuil moeten maken. Maar feit is dat de Telegraaf nog steeds de meest gelezen krant is en dat veel mensen dit dagblad zien als ultiem nieuwsbulletin. Dat de krant "met de chocoladeletters" nu niet bepaald uitblinkt door diepgang en het meer moet hebben van populistische oneliners is helaas voor velen geen probleem.

Het tendentieuze stukje "journalistiek" vandaag over de onderwijsstaking vraagt juist daarom toch om een weerwoord omdat, blijkens bepaalde commentaren, het stiekem opruiend stukje nalaat om de werkelijkheid achter de onderwijsacties te laten zien.
"Honderdduizenden werkende ouders worden gedwongen volgende week dinsdag een verplichte vrije dag op te nemen. Zij worden voor het blok gezet omdat hun kinderen niet naar school kunnen vanwege een landelijke stakingsdag in het speciaal onderwijs", zo begint het stukje, om vervolgens opeens te reppen over "ouders van ruim anderhalf miljoen kinderen van basisscholen (....)".
We zijn gewend dat rondom "passend onderwijs" de (enthousiaste volgelingen van) de gedoogcoalitie graag goochelt met cijfers, en deze wonderlijke vermenigvuldiging* is hier natuurlijk niet geheel verwonderlijk. Om stemming te maken verzint bijvoorbeeld Ton, waarschijnlijk fervent lezer én toefluisteraar van deze krant, er immers ook graag flink wat percenten bij (of af).

Maar naast het gegoochel met cijfers is natuurlijk het geheel achterwege laten van de redenen voor de onderwijsstaking frappant. Iets wat de telegraaf wel vaker vergeet. Uit verschillende commentaren blijkt dan ook direct hoe deze moedwillige omissie uitpakt: "Laat ze maar eens echt gaan werken voor hun geld en niet zoveel zeuren over vrije tijd. Ik denk dat menig fabrieksarbeider zoveel vrij wil hebben als die meesters en juffen", schrijft een "Verontruste Nederlander".
Dat het de stakers juist gaat om de leerlingen en optimaal onderwijs wordt door de Telegraaf op onbehoorlijke wijze aan haar lezers onthouden. Dat het gaat om leerlingen met een beperking of een ernstige (gedrags)stoornis, die met de bezuinigingen keihard geraakt worden en dat hun juffen en meesters juist daar pal voor staan, dat vertelt de Telegraaf liever niet. Die genieten immers nog dagelijks vingerlikkend van de 130 kilometer per uur met mooie glanzende bolides uit hun wekelijkse "Autovisie" of het wel en wee van de pondjes van Gordon of de "dikke kont" van Linda de Mol. Dát zijn de problemen waar de lezers van dit dagblad blijkbaar wel graag alles van willen weten.

We schreven het al eerder: zolang er in de media dit soort gemankeerde beeldvorming blijft bestaan, blijft een discussie gebaseerd op feiten onmogelijk en de kijk op (de protesten tegen) "passend onderwijs" vertekend door bewust vervuilende onzin, halve waarheden of hele leugens. Dit tendentieuze artikel in de Telegraaf is daar weer een duidelijk voorbeeld van, maar ook meer serieus te nemen media, waar inzicht en onderzoek wel de basis vormen, dragen nog steeds bij aan het vertekend beeld door bijvoorbeeld slechts te reppen over "passend onderwijs" als extra begeleiding bij dyslexie (wat in wezen niets met speciaal onderwijs of daadwerkelijk 'passend onderwijs' te maken heeft) of ADHD.

Laten we hopen dat in aanloop van de onderwijsstaking van 6 maart het juiste evenwichtige verhaal steeds meer verteld gaat worden in de media. Als tegenwicht voor de stemming makende stukjes zoals hierboven. Zodat zelfs de lezers van het dagblad "met de chocoladeletters" over hun (neoliberaal gevoede) vooroordelen heen stappen en inzien dat die tienduizenden in de Amsterdam Arena zich laten horen voor diegenen die (nog) niet bij machte zijn zich uit te spreken: de kinderen, waarvan er sommigen zijn die het voor één dag zonder meester of juf moeten doen. Niet omdat die juffen en meesters meer vrij willen of meer geld, maar omdat ze juist dátgene willen waarvoor ze ooit gekozen hebben: het geven van het best mogelijke onderwijs.

*Er zitten 69000 kinderen op speciale scholen. Verder ligt het huidig aantal scholen dat tot nu toe heeft aangegeven dat personeel gaat staken rond de 1700. Het aantal mensen echter dat staakt op die scholen kan variëren van een persoon tot het gehele team. Dat betekent dat lang niet alle scholen dicht gaan. Stel dat 2000 scholen echt dicht zouden gaan, dan zouden dit allemaal scholen met gemiddeld meer dan 750-800 (!) leerlingen moeten zijn. Mammoetbasisscholen.

Goed nieuws = slecht nieuws

© Onderwijsblad AOb
Klik om te vergroten

Soms is er nieuws waar je tegelijk blij en verdrietig van wordt.
Vandaag was in het televisieprogramma "Buitenhof" de kans bij uitstek om nu eens goed uit de doeken te doen wat ons staat te wachten bij het versneld invoeren van een stelselwijziging die ook nog eens bij voorbaat al zwaar aangeschoten raakt door bezuinigingen. Zonder dat een Ton Elias er dom en factfree door heen roeptoetert en schoffeert
Helaas, op de een of andere manier lukte het de genodigden niet om de ernst van de problemen helder uiteen te zetten. En, nog veel belangrijker, het feit dat de bezuinigingen voornamelijk ten koste gaan van de leerlingen binnen het speciaal onderwijs (tyltyl, mythyl, zmlk, zmok) bleef zwaar onderbelicht. Dat het de minister, nota bene van christelijk politieke huize, bestaat om juist de kinderen met het syndroom van Down of Marfan, leerlingen met een iq lager dan 55, kinderen in een rolstoel of permanent verblijvend in bed, leerlingen met een ernstige gedragsproblematiek, kinderen met een ernstige vorm van autisme, en veel kinderen met een meervoudige handicap, zwaar te laten bloeden voor een stokpaardje van haar neoliberale coalitiepartner, kwam niet ter sprake. En dat is, jammer, heel jammer.
Want wanneer ook deze gevolgen duidelijker waren uiteengezet zou wellicht het aantal van stakende leerkrachten en/of scholen nog groter zijn dan nu al het geval is.

Want dat is het goede nieuws: het aantal scholen waarvan werknemers staken 6 maart aanstaande is nog steeds groeiende.
Tot vandaag hebben zich al 1669 scholen gemeld! En we kunnen en willen er van uitgaan dat de groep nog steeds groter wordt, zeker nu de feestelijkheden in het oosten en zuiden weer voorbij zijn en ook reguliere scholen aldaar beseffen wat op hen afkomt en kiezen voor één dag zonder onderwijs om vele dagen met slecht passend onderwijs te voorkomen.

Maar zoals gezegd, betekent goed nieuws vaak ook slecht nieuws.
Het slechte nieuws is natuurlijk dat men blijkbaar steeds meer verwacht dat deze minister, dit kabinet, weigert te luisteren naar rede, naar expertise en alternatieven en koste wat kost de plannen en bezuinigingen doorvoeren zal. Het feit dat zovelen de stem verheffen wil in de Amsterdam Arena tekent de angst dat de ministeriële stoomwals niet zal afremmen, ook niet voor dat kind in die rolstoel, dat kind dat zo moeilijk het woord "stoomwals" spellen kan, of dat kind dat oren en ogen wil afsluiten voor die bedreigende buitenwereld.

Of zou onze stem uiteindelijk toch gehoord worden? Weliswaar niet door de minister, zoveel is inmiddels duidelijk, maar wel door de senatoren, die zich niet laten leiden door de politieke waan van de dag, maar door inzicht, wijsheid en waar democratisch besef waarin juist de zwakke minderheden een plaats hebben.
Wij blijven daarom voorlopig roepen en een steeds groeiende groep van gelijkgestemden met ons.

Lees hier de update met betrekking tot het aantal schollen dat zich bij de AOb heeft gemeld met het oog op de komende staking.

Met een vieze luier naar huis (bezuinigingen treffen Tyltylschool hard)

Laat, maar nog niet té laat, lijken steeds meer mensen en ook media te beseffen wat de consequenties zijn van het neoliberaal bezuinigen op de allerzwaksten in het onderwijs en tevens de gevolgen van het té gehaast en ondoordacht doorvoeren van de plannen voor 'passend onderwijs'. plannen, die ook zonder desastreuze bezuinigingen al voor veel problemen zorgen.
Jammer genoeg lijkt het regulier onderwijs zich nog steeds te weinig bewust van wat er op hun afkomt. Te vaak wordt nog gedacht dat het om slechts speciaal onderwijs zou gaan.

Binnen het speciaal onderwijs heeft men wel allang door wat er staat te gebeuren binnen hun scholen en vaak ook wat consequenties zijn binnen het regulier onderwijs. Hierover staan al meerdere bijdragen op dit weblog te vinden.

Dat de gevolgen voor het speciaal onderwijs rampzalig zijn blijkt ook uit onderstaand artikel waarin de toekomst van de Rotterdamse Tyltylschool gekenschetst wordt. Wij vragen ons ten zeerste af wie dit met droge ogen en schouders ophalend lezen kan. Waarschijnlijk diegenen van de gedoogcoalitie die enthousiast de onzalige bezuinigingsplannen van de minister steunen. De mensen die net als Ton Elias roepen dat er heus wel een tandje, een bed of rolstoel bij kan en zelfs met minder geld en handen in de klas. Wat dit zegt over deze lieden laten wij hier maar even in het midden, u kunt uw eigen oordeel vellen.

Klik hieronder op de illustratie om het artikel uit het Algemeen Dagblad te lezen.

Schoolkoekje van eigen deeg (Ingezonden)

U kent ze wellicht nog van de boekenlijst Engels, of gewoon omdat u, zoals ik, een liefhebber bent van literatuur: de toekomstroman.

Het betreft dan een schets van een (meestal wat grimme) toekomst. Orwell's "1984" of Huxley's "Brave New World" zijn voorbeelden hiervan. Of bijvoorbeeld de jeugdboeken "Vechten voor overmorgen" en "Niemand houdt mij tegen" van Evert Hartman.

In al die boeken is te zien hoe door verkeerde keuzes de toekomst minder rooskleurig wordt dan hoe de keuzemakers het deden voorkomen.
Wij van wijzijnverbijsterd zien in dat uitgangspunt ook de angel in de plannen van de minister betreffende het 'passend onderwijs'. Zeker nu ze die plannen veel te snel en te ondoordacht en, erger, met een zware bezuiniging op speciaal onderwijs en ambulante begeleiding gepaard doet gaan.

En wij zijn niet de enigen. Ook Maddy Hulshof (van wie wij al eerder een ingezonden stuk plaatsten) ziet een toekomst met veel rampzalige gevolgen van dit beleid en schreef daar deze satire over. Met gelukkig voor ons een gelukkig eind. Helaas voor onze leerlingen van nu een gelukkig eind dat voor hen veel te laat komt. Voor hun is er met deze plannen en bezuinigingen geen redden meer aan.

"Zo, wie had dat gedacht? Het begon zo desastreus, zo onmogelijk, zo niet eerlijk.
En kijk nu: iedereen is op zijn plaats: een glimmende lachende wereld.
Wat lijkt het lang geleden: 2012. Of eigenlijk begon alles in het najaar van 2011. Aanleiding waren de bezuinigingsplannen van het toenmalige kabinet, waarbij op onderwijs 300 miljoen minder uitgegeven moest worden. De minister, ik ben de naam even kwijt, bedacht een plan waarbij de aandacht naar de voordeur (beter onderwijs) ging zodat niemand op de achterdeur lette (geld weghalen). Verbijsterend!"

Zo begint Maddy's verhaal. Lees hier verder.

Tandem als metafoor (actie 5 en 6 maart)

Af en toe vergeten wij nog wel eens dat wij van wijzijnverbijsterd maar een klein clubje met weinig tijd zijn en zo missen wij in alle drukte nog wel eens belangrijk nieuws.

Bijvoorbeeld dat van de natuurlijk tot de verbeelding sprekende actie "NIET VOOR NIETS OP DE FIETS".
Dit initiatief van de scholen van Stichting ZML Twente/Oost Gelderland bestaat er uit dat het protest wordt uitgedragen op de fiets naar Den Haag. En dan niet zomaar een fiets maar een tandem.
Waarom een tandem? Welnu, zoals de organisatie schrijft op haar website "(staat) de metafoor van het fietsen met een tandem (...) symbool voor de kernwaarden van het Speciaal Onderwijs: leerlingen voortdurend blijven motiveren om te participeren in onze maatschappij. Om dit doel te bereiken is wel de nodige begeleiding noodzakelijk. Begeleiding die in de knel komt door de bezuinigingsmaatregel".

Duidelijker kan niet, denken wij hier. Maar ja, de minister heeft een dienstwagen met chauffeur en meerdere kamerleden van de partijen van de gedoogcoalitie rijden liever 130 kilometer, en dat gaat je niet lukken op een tandem. Vraag is dan natuurlijk of de metafoor ook overkomt.

Hoe dan ook, de tocht begint op 5 maart en het peloton zal op 6 maart op het Binnenhof finishen. Hiermee sluiten zij aan op de landelijke protestactie.

Lees hier het persbericht van deze actie en download hier de flyer.

Film van VSO "De Heldering" uit Amsterdam

Er zijn steeds meer scholen binnen het speciaal onderwijs die hun angsten en zorgen over de bezuiniging van 300 miljoen op een mooie warme wijze weten vorm te geven.
Zo ook VSO school "De Heldring" uit Amsterdam. Ook hier grote zorgen en als je de film goed bekijkt, ook groot verdriet, want je eigen meester of juf zal maar zomaar moeten verdwijnen.
Je basis weg, je zekerheid weg, jouw vertrouwde gezicht....weg.....
Dit kan en mag toch allemaal NIET gebeuren ?
In de film heeft de bezuiniging een gezicht.
Dit zijn de kinderen waar dit kabinet op gaat bezuinigen.

En dat gaat fout, goed fout.

Hieronder de weergave van de bezorgde mail die wij van wijzijnverbijsterd hebben ontvangen van VSO "De Heldering":

Graag vragen wij uw aandacht voor het volgende:

In bijgevoegde film ( duur 4 min) ziet u 4 leerlingen van VSO De Heldring uit Amsterdam.
Zij verwoorden hun angst voor de aankomende bezuinigingen. Neemt u even de tijd om naar hun verhaal te luisteren.

Matthijs, 18 jaar( PDD-NOS ). Hij vertelt dat hij moeite heeft met leren en goede leerkrachten nodig heeft. Hij adviseert op een andere manier te bezuinigen.

Tim, 16 jaar. Een artiest, die zijn dromen om verder te komen in het theater en in de wereld ziet instorten. Hij heeft de tip om te bezuinigen op karton en plastic. Dat doet geen pijn!

Rafik, 16 jaar. Hij wil een baan in de toekomst. Hij weet dat hij door stages en opleidingen later werk kan vinden.
Deze gaan verdwijnen, als de bezuinigen doorgaan.

Arthur, 16 jaar. Hij verwoordt de dreiging van volle klassen en het vertrek van goede leerkrachten.
Hij voelt zich gesteund door de kleurplatenactie van de SP.

Met gepassioneerde en bezorgde groet,
Team en leerlingen van De Heldringschool, Amsterdam

Ook het SBO (regulier onderwijs) gaat aan diggelen

Een van de meest verbijsterende zinnen uit het antwoord van de minister van 17 februari aan de Tweede Kamer naar aanleiding van de kamervragen is de volgende: "De klassen in het (v)so worden groter als gevolg van de bezuinigingen, maar blijven nog altijd aanzienlijk kleiner dan in het regulier onderwijs".
Uit deze zin spreekt niet alleen een dédain ten aanzien van de bezwaren vanuit het speciaal onderwijs ("jullie moeten niet zeuren"), maar wordt meteen duidelijk dat de minister en haar fluisteraars werkelijk geen benul hebben van wat speciaal onderwijs in de praktijk betekent.
Overigens kan terzijde nog opgemerkt worden dat er wellicht sprake is van een niet willen hebben van benul, omdat de minister zelf al heeft aangegeven dat voor haar de bezuinigingen niets te maken hebben met een inhoudelijke keuze voor 'passend onderwijs' maar gewoon een gevolg is van conjunctuur (economisch motief) waarin ze horende doof blijft vasthouden aan een neoliberaal stokpaardje (prestatiebeloning).

Hoe dan ook: geen benul dus.

Eenieder die weet heeft van speciaal onderwijs weet hoezeer bijvoorbeeld in cluster 3 (moeilijk lerende kinderen) de didactische leeftijd van leerlingen ver uiteenlopen in één klas. In tegenstelling tot het meeste reguliere onderwijs waar in een klas kinderen van én gelijke kalenderleeftijd, én gelijke didactische leeftijd (met lichte niveauverschillen) zitten en waar kan worden uitgegaan van één gelijke methode of leerlijn, zitten in een klas binnen het speciaal onderwijs vaak leerlingen met gelijke kalenderleeftijd MAAR met een enorm verschil in didactische leeftijden.
Dit betekent vaak dat er 12 tot 15 leerlingen een geheel eigen leerlijn hebben!
En dat met nog steeds één leerkracht (met in het gunstigste geval een klassenassistent).
Twee of meer leerlingen extra trekken dan een enorme wissel op de leerkracht, dat snapt iedereen met een klein beetje inzicht.
De minister dus niet.

Dat dit ook geldt voor een deel van het reguliere onderwijs (en met de komende herzieningen en bezuinigingen zelfs voor veel en veel meer groepen) blijkt uit de bijdrage van Janneke, werkzaam in het speciaal basisonderwijs (SBO), dat onderdeel uitmaakt van het reguliere onderwijs.

Ook hier zijn de gevolgen van alle bezuinigingen tot nu toe (want zoals ook in het speciaal onderwijs zijn de bezuinigingen "passend onderwijs" slecht een topje van een onafwendbare ijsberg) al enorm en zullen de verdere ontwikkelingen niet minder dan desastreus zijn. En ook hiervoor geldt dat deze gevolgen uiteindelijk ook binnen dat andere deel van het regulier onderwijs zeer hard zullen aankomen.

Lees hier de bijdrage van Janneke

Waarom iedereen zich zorgen maken moet (PO & VO)

Met betrekking tot de actie op 6 maart bestaat er bij collega's nog steeds veel onduidelijkheid: "passend onderwijs", heeft dat wel met mij te maken?
Wij van wijzijnverbijsterd kunnen daar heel kort in zijn: als je in het onderwijs werkzaam bent, regulier of speciaal, primair of voortgezet, ja, dan heb je met "passend onderwijs" te maken. En zeker ook met de bezuinigingen daarop en het ondoordacht doordrukken van verschillende onzekere factoren!

De AOb heeft op haar site nu onder meer ook een lijst met gevolgen, specifiek uitgesplitst voor het primair onderwijs en het voortgezet onderwijs, geplaatst.
Naast de urennorm heeft het VO dus al vrij snel na de eerste actie een reden om opnieuw in het geweer te komen en zijn er voldoende redenen voor het primaire reguliere onderwijs om zich ernstig zorgen te maken. En opnieuw gaat het om de KWALITEIT van het onderwijs.

Voor de uiteenzetting ten aanzien van PRIMAIR onderwijs, klik hier

Voor de uiteenzetting ten aanzien van VOORTGEZET onderwijs, klik hier.

Het ZMLK-onderwijs is op 6 maart van de partij

Deze week heeft een ZMLK-collega een brief rondgestuurd met het voorstel voor en ludieke actie. Daar kwamen veel reacties op van collega's die op 6 maart gaan staken. Dit geeft een beeld van hoe hoog de nood is in het speciaal onderwijs.


Er wordt volop gestaakt.

Laten we hopen dat OF het kabinet valt…. OF de tweede kamer weer verstandig wordt…

De Lelie is met drie locaties ook dicht en doet collectief mee met de actie!

Tot in Amsterdam!


De Twijn doet mee met staking 6 maart

SGSO Fryslân, SO en VSO doen ook mee.

Het Prisma (de Onderwijsspecialisten) in Arnhem doet ook mee. 

Stop de bezuinigingen passend onderwijs.

Het team van VSO de  Ziep  Didam doet natuurlijk mee. 6 maart is de school gesloten.

De Kameleon Roosendaal doet ook mee, in Roosendaal en in Bergen op Zoom

De St. Mattheusschool en het Rotterdamcollege zijn de 6e van de partij.

De Hamalandschool is  6 maart gesloten en gaat naar Amsterdam

Ook de Zonnebloemschool is dinsdag 6 maart dicht, en zit met het personeel in de Arena

Heel MeTander ( drie scholen voor zmlk) gaat 6 maart plat.

Ook de Van Voorthuijsenschool gaat 6 maart helemaal dicht!

De Wegwijzer te Ede gaat 6 maart dicht en wij zijn erbij in De Arena!

De Toekomst in Ede gaat ook dicht op 6 maart en wij zijn erbij in De Arena.

Zutphen gaat volledig plat.

Ook de Herman Broerenschool in Delft en Naaldwijk is op 6 maart gesloten en natuurlijk zullen we van ons laten horen in de Arena!!!

De TWOG scholen : De Leeuwerik (SO) en de Triviant (VSO) ZML  in Neede zijn 6 maart ook dicht en dus van de partij in de Arena !

De Huifkar speciaal onderwijs voor zmlk in Enschede is ook dicht en naar Amsterdam!!

De Zevenster in Lelystad gaat deze dag dicht. tot ziens in de Arena

Het Aladon in Aalten gaat plat. Het team ondersteund het geheel.

Ook de Koetsveldschool in Amsterdam doet mee aan de staking.

So-vso De Huifkar uit Enschede en De Meander Losser doen mee!

Ook de Heldring uit Amsterdam gaat dicht.We zien jullie in de Arena.

Ook de Meentschool in Winschotengaat dicht.

Mozarthof in Hilversum neemt deel aan de staking en gaat dicht op 6 maart 2012!

De Herman Broerenschool (SO/VSO zmlk) uit Roermond doet ook mee aan de staking en gaat dicht op 6 maart.

De Herman Broeren School in Rosmalen (Stichting ZML Noordoost Brabant), gaat ook dicht! Wij zijn er allemaal op 6 maart, dus tot dan!

De scholen van Helioskoop (2 zmlk en 2 mytyl-tyltyl) gaan op 6 maart dicht i.v.m. de staking.

En ook de Zevensprong uit Beverwijk gaat op 6 maart dicht. We zien elkaar de 6^de in de Arena.

Ook de Klimopschool uit Den Bosch en nevenvestiging De Speelman uit Boxtel ( Stichting ZML Noordoost Brabant) sluiten de deuren op 6 maart. Tot in de arena.

Ook de Maaskei in Heel  en VSO Vijverhofschool in Tegelen (Stichting Speciaal Onderwijs Noord en Midden Limburg) sluit op 6 maart de deuren. We zien elkaar in de Arena.

ZML De Bodde (Tilburg) sluit op 6 maart de schooldeur, tot ziens in Amsterdam!

Ook het Stedelijk VSO 's-Hertogenbosch (ZML Noordoost Brabant) sluit de deuren op 6 maart a.s.

We zien elkaar in Amsterdam!!

6 maart staken

We gaan op 6 maart staken.

Waarom?

OMDAT HET SPECIAAL ONDERWIJS, ONS ONDERWIJS, WAAR WE MET HART EN ZIEL WERKEN MET "ONZE" KINDEREN, GEHEEL NAAR DE KNOPEN GAAT DOOR DEZE BEZUINIGINGEN.

DAAROM!

Duidelijker kunnen wij het niet maken! (herh)

Eentje uit de oude doos, en ook nu geldt: als de dag van gisteren.



Het kabinet wil 300 miljoen euro bezuinigen op Passend Onderwijs.
Dit heeft grote gevolgen voor ouders, leerlingen en leerkrachten van het Basisonderwijs, Voortgezet Onderwijs en Speciaal Onderwijs.
Er zullen 6000 fulltime medewerkers in het Speciaal Onderwijs ontslagen worden.
De scholen uit Den Bosch protesteren tegen deze kabinetsplannen.
Zeg NEE tegen de bezuinigingen, JA tegen Passend Onderwijs!

"Onze prinses Maxime" (Hier gaat het om, en niets anders!)

Dit is Maxime, en ja.... ook al een echt kind, een kind dat in het onderwijs aan ZMLK ongelooflijk goed op haar plaats zit, maar het komt niet zo maar. Het relaas van haar moeder:

Als de dag van gisteren kan ik me mijn gevoel herinneren, toen een psychologe ons vertelde : ‘Ik denk aan autisme!’ Onze dochter autistisch! Maar dit zijn toch mensen die volledig in zichzelf gekeerd zijn, heen en weer wiegende bewegingen maken, je niet aankijken en zich helemaal storten op hun genialiteit? Verbazing bij ons als ouders.

Maxime was traag in haar ontwikkeling, reageerde op een vreemde manier, draaide ik en jij om, maar hield wel van knuffelen. Wij woonden op dat moment in het buitenland en we zijn ons gaan verdiepen in autisme. Als ouders lees je veel en gelukkig herkenden we onze dochter niet in alles. Maar tijdens het lezen kregen wij meer inzicht en knikten we steeds vaker ja. Ja, inderdaad, dat doet Maxime ook ! De wereld wordt dan anders. We moeten alles aanpassen aan haar ‘kunnen’ en het gaat niet meer zo vanzelfsprekend als voorheen. Ook het zoeken van een school wordt anders.

Wij, als ouders, hadden niet veel keus en gelukkig trof Maxime in groep 1 een juffrouw die het als een uitdaging zag om haar een stukje verder te helpen. Want voor haar is bijvoorbeeld het contact maken met anderen, het lezen van gezichten en het aanvoelen van emoties een bijna onmogelijke taak. Door de inzet van deze juf heeft Maxime een goede start gemaakt in haar schoolcarrière. Dit is belangrijk, want als het op school goed gaat, merken we dat thuis meteen.

 Na overleg met een deskundige hebben wij onze koffers en inboedel ingepakt. Wij zijn teruggegaan naar Nederland, omdat een cluster-4 school voor haar het beste leek. Ze heeft op deze school een aanpak gekregen dat bij haar past. Veel duidelijkheid, voorspelbaarheid en teveel prikkels. Deze cluster 4 school leek het beste omdat wij hier ook zicht kregen op haar ADHD en haar zwakbegaafdheid.

Gelukkig heeft deze school haar een goede begeleiding gegeven en is de overdracht naar het cluster-3 onderwijs (ZMLK) goed verlopen. En ze zit nu helemaal op haar plek. Hier hoort zij thuis. Op het speciaal onderwijs waar veel aandacht is voor het individuele kind. Hier wordt er gekeken naar wat ze kunnen! In groep 1 en 2 was ze toch dat bijzondere kind en ook op de cluster-4 school viel ze op !!

Nu functioneert ze in/binnen een groep op de St. Matteusschool. Trots vertelt ze ons elke woensdag in de keuken wat ze heeft gemaakt, dat ze meemocht met boodschappen doen en dat ze een mooie tekening heeft gemaakt, samen met de meester. Dit is wat zij leuk vindt. Ze is in de afgelopen jaren niet tot schrijven gekomen, wegens een slechte motoriek. Ze kan niet lezen en cijfers zijn voor Maxime woorden, hier hangt zij geen betekenis aan. Ze kan geen klok kijken en heeft geen besef van tijd. Maxime is afhankelijk van een volwassene die voor haar structuur aanbrengt in de dag, die voor haar de vele vragen kan beantwoorden en die haar het vertrouwen geeft dat ze het wel kan. Bijvoorbeeld als ze met een angstige blik kijkt als ze de knoop van haar broek niet dicht krijgt. Ze moet geholpen worden in de gymles omdat het voor haar moeilijk is bewegingen na te doen. Maxime heeft aanmoediging nodig als zij zelfstandig moet werken. In haar driftige buien heeft ze iemand nodig die haar daaruit weet te halen. 

Kortom, Maxime is een moeilijk boek. Mijn man en ik zijn haar steunpilaren in het leven en op de schooldagen nemen de juffen en meesters van haar school deze taak over. Dit is een zware, noodzakelijke,maar dankbare taak, die deskundigheid, inzet, overleg tussen school en thuis en liefde vereist. En dat is er gelukkig. Dat is er gelukkig nu! Maar wat als dat straks allemaal anders wordt. Als de bezuinigingen doorgaan en er minder tijd is voor het individuele kind omdat de scholen het zullen moeten doen met minder leerkrachten en ondersteunend personeel.

Als onze dochter en alle kinderen van de St.Mattheusschool niet meer volledig kunnen rekenen op de steun en de faciliteiten die zij op dit moment krijgen en zo nodig hebben. Wat dan? Kan Maxime mij nog vertellen over die heerlijke nasi die van de week gegeten heeft? Kan Maxime mij nog in de supermarkt uitleggen wat je allemaal moet kopen om wentelteefjes te maken?

Gisteren kwam ze thuis met een verhaal over een nieuwe pop die is geintroduceerd in hun lesprogramma. Hij heet Victor en kan met kleuren aangeven ‘hoe hij zich voelt’. Groen voor het ‘goede gevoel’ en uiteraard rood van het ‘niet goede gevoel’. Ze is er helemaal enthousiast over. De pop vertelt verhalen over dagelijkse dingen. Zo worden bijvoorbeeld op school ook de problemen besproken die ontstaan tussen de kinderen onderling. Dit gebeurt uiteraard met het doel om met de betrokken kinderen te kijken hoe je het rode gevoel naar het groene gevoel kan ombuigen. Op dit moment heb ik een groen gevoel.

Maar ik moet er niet aan denken dat na de bezuinigingen ik niet meer weet hoe ik mijn dochter moet uitleggen hoe wij weer op dit groene gevoel moeten terugkomen.

Uit het boekje "Hoop en Vrees" (zie kolom rechts)

Uitstekende televisie! Waarom Passend Onderwijs zo nog niet past.

Gelukkig zijn er steeds meer mensen buiten het speciaal onderwijs, die begrijpen dat deze vorm van onderwijs een zeer bijzondere expertise en instelling vraagt, die niet even met een paar middagen een cursusje "passend onderwijs" verkregen kan worden. 300 miljoen bezuinigen en het ondoordacht versneld doorvoeren van plannen met enorm veel haken en ogen is niet alleen een enorme domme vernietiging van kennis maar leidt tevens tot zeer onwenselijk gevaarlijke situaties. Binnen het speciaal onderwijs vanwege het wegvallen van voldoende begeleiding, binnen het reguliere onderwijs door de te grote groepen en te weinig expertise terwijl nu de groep van leerlingen met zeer specifieke problematiek juist daar groter zal worden.

Over dit aspect maar ook over het feit dat juist bezuinigingen op leerlingen met een beperking een terugkerend verschijnsel is (er wordt wat makkelijker gesold met deze allerzwaksten) was vandaag een uitstekend geïnformeerde uitzending van "Middagmagazine" te zien bij het NTR.
Een keer een duidelijk en ter zake doende weerwoord op de totaal ongerichte en onkundige uitspraken van de Eliassen en Beertema's van deze wereld.

Zie hier de uitzending nogmaals op uitzendinggemist.nl

Marja speelt schooltje (Ingezonden)

Ingezonden Column van AnK uit Amsterdam

Marja speelt schooltje

Ze zitten in twee rijen. Ton zit vooraan. Harm erachter en dan Gekke Henkie.
In de andere rij zit Kathleen vooraan. Achter haar zit Lange Jannie.
Marja is de juf. Eigenlijk wilde Harm de meester zijn. Maar Marja zei: “Ik heb aan mijn moeder gevraagd of we schooltje mochten spelen in de kamer. Dus ik ben de juf”.
“Zijn de rugzakjes af?”, roept Marja.
“Ik heb geen rugzakje, hoor” antwoordt Kathleen. “Ik ook niet”, bromt Ton. “Ik heb geen rugzakje maar wel een hoofddoek”, roept Harm.
“Henkie en Jannie moeten hun rugzakjes af doen”, zegt Marja. “Ik heb ‘m nodig. Ik doe ‘m niet af”, zegt Jannie. “I.i.i…k oo..oo..oo..ook”, stottert Henk. “Afdoen!” snauwt Marja hen toe. “Nu…… anders zeg ik het tegen mijn moeder!”
Langzaam doen Gekke Henkie en Lange Jannie hun rugzakjes af. Marja pakt ze op en gooit ze het raam uit, de rododendron in.
“Jullie hebben die rugzakjes helemaal niet nodig, joh”, zegt ze met haar allerliefste glimlach. “Zonder kunnen jullie het veel beter! Let maar op.”
Gekke Henkie steekt zijn vinger op maar Marja kijkt niet.
Lange Jannie valt van haar stoel. Dat doet ze wel vaker. Marja ziet het niet.
Marja vraagt aan de kinderen wat ze later willen worden. Ze begint zelf. “Ik wil verpleegster worden en dan burgemeester en dan minister”. Gekke Henkie vraagt wat een minister is. “Dat snap jij toch niet, Henkie”.
Nu is Kathleen aan de beurt. “Ik wil ook minister worden”. Harm wil meester worden en Ton directeur. “Ik wil ook minister worden”, roept Jannie.
Marja lacht. Schel en hard. “Jij kan geen minister worden. Je bent te lang. En je valt elke keer van je stoel. En je hebt je vinger niet opgestoken. Jij moet in de hoek zitten”.
Jannie staat langzaam op en schuifelt naar de tafel in de hoek. Op de tafel is een papier geplakt. Erop staat: “Stom”. Ze ploft neer op een van de krukjes.
“Dat is niet eerlijk. Zij mag het toch ook vertellen. En Kathleen heeft haar vinger ook niet opgestoken”, roept Gekke Henkie. Kathleen kijkt boos naar hem.
“Henkie, jij steekt ook je vinger niet op. Jij moet ook in de hoek zitten” zegt Marja. Ze geeft ze scharen, lijm en papier. Rood en wit. ‘ Jullie moeten zustermutsen knutselen. Met een rood kruis erop”.

Marja gaat verder met de les. Tom, Kathleen en Harm krijgen een schriftje en mogen woordjes schrijven van Marja.
Gekke Henkie steekt zijn vinger op. Juf Marja kijkt niet. Hij roept haar. “Marja, ik moet naar de wc”. Juf Marja luistert niet. Henkie schuifelt zenuwachtig heen en weer op zijn kruk. Hij steekt weer zijn vinger op. Hij staat op en loopt langzaam de kamer in. Hij blijft staan bij de bank.
“Zitten!” schreeuwt juf Marja naar Henkie. Henkie ploft geschrokken op de bank neer. Zijn hoofd wordt roder en roder. Hij schuifelt heen en weer op de bank.
“Zit stil Henkie”, brult juf Marja. Ze loopt naar hem toe en geeft hem een zet. “Je moet luisteren”, sist ze hem toe. Henkie valt op de grond.
Op de witte bank zit een grote bruine vlek. Marja kijkt. Ze veegt er met haar vinger voorzichtig over. Het is heel erg stil. Dan draait ze zich langzaam om.

“Henkie!” Haar stem trilt. “Henkie, als mijn moeder……………….. jij mag nooit meer schooltje spelen. Nooit meer!! Je moet geld betalen. Heel veel geld.
Die bank kost wel ..wel……wel…..10 miljoen”.
“Nee joh, veel meer”, roept Ton. “Wel…. uuuhhhh…. 100 miljoen”.
“Nee, nee”, gieren Kathleen en Harm het uit. “Wel 300 miljoen!”.
Met zijn hoofd gebogen verlaat Gekke Henkie de kamer. Lange Jannie volgt hem.

Op naar de Arena

Voor onze leerlingen zetten wij van wijzijnverbijsterd zelfs onze principieelste principes aan de kant.
U moet weten dat wij van wijzijnverbijsterd allemaal "010" als "middle-name" hebben. Dat laten we natuurlijk nooit zo merken, maar soms kom je gewoon je tekortkomingen tegen, en dan moet je er wat mee.

Op 6 maart is de grote nationale actiedag van de bonden tegen de bezuinigingen op het passend onderwijs. De bijeenkomst wordt gehouden in de Amsterdam Arena. De bonden roepen iedereen op om hiernaartoe te komen en dat doen wij hierbij ook.

Vorig jaar in Nieuwegein waren er duizenden, dat was aardig. Vorige week in Den Haag was ook leuk, maar op 6 maart moet het onvergetelijk en spectaculair worden. We willen natuurlijk de grootste onderwijsdemonstratie uit de geschiedenis. Die 020-bak, sorry, de Amsterdam-Arena, moet VOL. En wij zullen daar natuurlijk ook zijn. Over 15 jaar zullen de collega's die dan in het onderwijs werken zeggen: "waar was U op 6 maart 2012?" en dan zullen wij zeggen:

"WIJ WAREN BIJ DE GROOTSTE ONDERWIJSDEMONSTRATIE OOIT, IN DE AMSTERDAM ARENA OP 6 MAART 2012"

ZORG DAT JE ER BIJ BENT. WE GAAN VOOR EEN UITVERKOCHT HUIS

Informatie op de websites van:
CNV-ONDERWIJS
AOB
AVS

Antwoorden uit de politiek

Er zijn nog steeds mensen (ook hier op wijzijnverbijsterd.nl) die menen het te moeten opnemen voor de "beste stuurlui aan wal" Elias en vooral de heer Beertema. De laatste omdat hij zelf in het onderwijs gezeten heeft. Nu is ten eerste onderwijs heel wat breder dan de ervaringen van de heer Beertema, maar daarbij is het dan nog te schrijnender om te moeten concluderen dat de goede man werkelijk niet weet waar hij het over heeft met betrekking tot "passend onderwijs" of net doet alsof om de gedoogcoalitie in stand te houden (wat natuurlijk nog schokkender zou zijn omdat we het over de allerzwakste leerlingen hebben hier).

Speciaal voor hem hier nogmaals te lezen een brief de de Verbijsterde Baas schreef aan enkele oppositieleiders/woordvoerders. Wellicht kan de heer Beertema, die dan zoveel verstand en compassie zou hebben met het onderwijs, hier een mooi "passende" oplossing aanreiken?

Emile Roemer van de SP pikt voortdurend de signalen uit het onderwijs op, dat terwijl de minister en haar ambtenaren, de VVD en CDA horende doof blijven. En de PVV, die heeft het te druk met het maken van websites gericht tegen bepaalde bevolkingsgroepen (volgende keer wellicht al te kritische leerkrachten?).
Roemer neemt het verhaal op in een nieuwsbrief van de SP

Klik om te lezen

Tevens reageert Roemer nog even kort via de mail:

Beste (dVB)

Dank voor je mail. Snap die frustratie helemaal. Voor mij was je mail duidelijk. De maatregelen zullen hoe dan ook dramatisch uitpakken. Uiteraard blijf ik alles doen om dit te stoppen of desnoods terug te draaien.

Met vriendelijke groet

Emile Roemer

Ook de PvdA bij monde van Jeroen Dijsselbloem (u weet wel, die van de commissie die voorstellen deed tot werkelijk wezenlijke en werkbare veranderingen in het onderwijs) reageerde:

Geachte (dVB),

Bedankt voor uw mail. Deze voorbeelden uit de praktijk helpen mij zeer straks in het kamerdebat over de wet Passend onderwijs. Ik hoop dat u uw mail ook aan de coalitie en SGP stuurt. Zij staan een lede uitkomst vooralsnog in de weg.

Vr groet,

Jeroen Dijsselbloem

Kijk, dat zijn nog eens antwoorden waar men weer hoop uit put. Niet een nietszeggend briefje dat men het doorgeven zal aan de minister (die nota bene juist het hele probleem in de wereld helpt en de oren sluit voor alles en iedereen, zelfs de Raad van State) zoals de voorzitster van het "zogenaamd Christen" Democratisch Appel.

De oppositiepartijen houden voorlopig stand in hun verzet tegen de plannen. Ondertussen is het te hopen dat op 6 maart velen uit het onderwijs, vele ouders en andere betrokkenen een krachtig geluid laten horen. Natuurlijk is ieder vrij om te staken of op een andere wijze actie te voeren maar volg a.u.b. niet de heren Elias en Beertema in hun verwijt als zouden wij op die dag onze leerlingen in de steek laten. Daar hopen zij namelijk op, omdat wij in het onderwijs dat namelijk niet graag doen. Wij willen er altijd voor onze leerlingen zijn.
Maar deze ene keer, is dat niet op school en in de klas maar daar in de Arena Amsterdam. Omdat het niet gaat om één dag onderwijs dat onze leerlingen zullen missen maar om een optimaal onderwijs voor jaren dat zij zullen moeten ontberen als de bezuinigingen doorgang vinden!

Ingezonden: Column 'Meeloper' (Maddy Hulshof) Deel 4 "De praktijk"

Van Maddy hulshof kregen wij van wijzijnverbijsterd haar nieuwste column toegezonden.
Wij vinden haar column een weergave van een stukje "uit de praktijk" en daarmee wordt de column "Meeloper" van Maddy deel 4 van "De praktijk".

Deel 4 "De praktijk":

"Meeloper"

‘Hij loopt gewoon mee’, zegt ze. ‘Wat een ontwikkeling; de jaren hiervoor liep Gijs achter de andere jongens, nu naast!’ Vandaag is het een dag met een gouden randje. We vallen allemaal een beetje stil. Zij: het zorgteam van school en wij: zijn ouders. Hij loopt gewoon mee: een kleine stap voor de mensheid, een grote stap voor Gijs.

Gewoon meelopen, dat betekent nogal wat voor Gijs. Meelopen houdt in dat je weet waar je naartoe moet en dat je ondertussen zelfs tijd hebt om het gezellig te hebben met degene naast je. Dat vergt een enorme inspanning voor iemand met autisme zoals Gijs. Zeker op deze reguliere middelbare school waar de omgeving niet helemaal is ingericht op wat Gijs dagelijks nodig heeft. Een bewuste keus van ons, zijn ouders. Hij kan dit aan, denken wij, hier kan hij groeien mits hij hulp krijgt van deskundigen die zijn leeromgeving afstemmen op wat hij nodig heeft.
Afstemmen kost geld. Gijs heeft hiervoor een ‘rugzak’ met daarin budget om begeleiding in te kopen die ervoor zorgt dat Gijs en de leraren in zijn omgeving zo goed mogelijk kunnen samenwerken. Beide kanten leggen een stukje van de weg af onder het toeziend oog van de begeleider. Dit werkt voor Gijs al 8 jaar prima! Maar komend jaar moet hij zijn rugzak inleveren, niet omdat autisme ‘over ‘ is, maar omdat er bezuinigingen aan komen. Er hebben teveel kinderen een ‘rugzak’ vindt de regering, dus worden ze allemaal afgepakt. Kinderen mogen best autisme of een andere door een psychiater vastgestelde aandoening hebben, maar op school moet dat dan maar een tandje lager of even uit. Alsof je bij een huis in aanbouw de fundering weg haalt.

Ingezonden: De praktijk: deel 3

Van een van onze trouwe volgers kregen wij van wijzijnverbijsterd, onderstaand stuk toegezonden.
Aangezien het hier ook om een 'praktijkverhaal' gaat; deel 3 dus van "IN DE PRAKTIJK".
Miek, dank je wel voor je bijdrage en anderen: SCHROOM NIET ! Kom met je verhalen, vertel, roep, schreeuw en vertel en deel je verhaal over de praktijk, jouw praktijk, de praktijk waarin onze kinderen met een beperking de hoofdrol spelen !

In de praktijk: deel 3

Wij maken in de praktijk mee dat passend onderwijs en ROC absoluut nog geen combinatie is.
Onze beide jongens komen van College de Opmaat in Naarden-Bussum. Dat is een school voor VMBO-LWOO. Kleine klassen, veel structuur en dat is ook wel nodig met alle rugzakkinderen.
Er gaan veel kinderen heen met een diagnose ASS, ADHD, ODD, dyslexie etc. De Rugzakbegeleiding is daar erg goed. Er is veel overleg met de ouders en er wordt goed gekeken naar wat dit kind nodig heeft. Steeds wordt er gewerkt aan doelen en die worden ook regelmatig bijgesteld. Onze jongste heeft maar op een paar puntjes begeleiding nodig. Een deel van zijn begeleiding gaat naar kinderen die het meer nodig hebben. Daar heb ik geen problemen mee, zolang onze jongste maar goed begeleid wordt. Regelmatig gaan ze naar de stilteruimte en er is een goed over-de-schreef beleid. Onze kinderen met ASS, ADHD en een licht verstandelijke beperking exploderen nog wel eens als zij overprikkeld geraakt zijn. Ondanks veel aandacht en sturing valt dat zowel thuis als op school niet altijd te voorkomen. Wat een heerlijkheid dat school dan niet in paniek opbelt maar daar op de juiste, rustige, manier mee omgaat en de kinderen een time-out gunt. Er wordt ook veel naar de mogelijkheden van de jongens gekeken en sterke punten worden gestimuleerd. Goed voor hun eigenwaarde! Ik ben een zgn kritische ouder maar ben erg content met deze school!
De jongste doet dit jaar eidexamen VMBO Kader Handel en Economie en wil de beveiliging in. Hij heeft zich aangemeld bij het ROC.

Spagaat (een jaar later)

Ondertussen kunnen we rustig verder met het plaatsen van artikelen van een jaar geleden, omdat er nog steeds niets is veranderd. Omdat we ook steeds meer gevolgd worden op twitter en op dit blog en niet iedereen de oudere berichten gelezen heeft, plaatsen we af en toe een "gouwe ouwe". En gek genoeg is het nog net zo relevant en van toepassing als een jaar terug.

26 maart 2011

Veel meisjes kennen een periode dat ze graag "op turnen" willen. Zou Marja dat ook hebben gehad?
Om de een of andere reden zien wij haar niet zo snel in een turnpak. Hockey (om je heen slaan met een stok), tennis (flink meppen) en zelfs voetbal (hard schoppen), ja, maar turnen?

Een van de meest lastige oefeningen lijkt ons van wijzijnverbijsterd de "split" of de "spagaat". Nu zijn wij inmiddels allemaal wel "op leeftijd", maar ook in onze jongere jaren viel het ons zwaar om in spagaat te gaan zitten. En toch zullen we vanaf nu wel moeten. Eenieder die ons leest zal zich nu zeker afvragen hoe dat moet gaan zonder ongelukken.
Inderdaad, wij vrezen het ergste.
Zeker omdat wij niet alleen, maar ook u allen flink in een spagaat zal moeten de komende tijd.

De Besturenraad die de christelijke onderwijsinstellingen in Nederland verenigt schetst de huidige spagaat waarin de scholen in het speciaal onderwijs nu zitten: enerzijds zullen zorgleerlingen aangemeld blijven worden, anderzijds zullen personeelsleden moeten worden ontslagen (lees hier).
Zoals ook wij al een aantal maal op dit blog hebben verkondigd: "De minister wil dat speciale scholen dezelfde kwaliteit leveren met minder mensen. Het risico is dat scholen gaan selecteren aan de poort omdat zij weten dat ze met het uitzicht op ontslagen, slechts een beperkt aantal leerlingen kunnen begeleiden", aldus de Besturenraad.

Terwijl tante Marja en neefje Halbe en die onbehouwen, 'n tikje vreemde oom Ton met de bon ton toekijken moeten wij tussen de schuifdeuren een spagaat van jewelste ten beste geven.
Want niet alleen de scholen, ook de respectievelijke leerkrachten komen in de knel: hoe kan ik zonder extra handen en met meer leerlingen deze kinderen optimaal onderwijs leveren?
En als de spagaat uiteindelijk niet bevredigend is voor tante Marja, dan klappen de schuifdeuren ook nog eens ongemeen hard dicht. Met ons er tussen.

Nu is het natuurlijk zo dat met de huidige bewindspersonen op OCW het betreffende ministerie best met wat minder kan -hoe minder onbenul en onwaarheden en onkunde hoe beter- maar in een schoolklas is ieder kind juist gebaat bij zoveel mogelijk passende begeleiding.
Passende begeleiding is dus passend onderwijs. Waarop de minister dus gaat bezuinigen om het passend onderwijs te verbeteren. Passend onderwijs dat er in wezen nog helemaal niet is en nu ook niet komen zal, omdat passende begeleiding niet mogelijk is.
Met deze cirkel bevindt uiteindelijk iedereen in het onderwijs, niet alleen de scholen en leerkrachten, maar ook de leerlingen en hun ouders zich in een spagaat.
En aangezien wij niet allemaal elastische, getrainde jonge turners of turnsters zijn komen daar ongelukken van.

En terwijl tante Marja over drie jaar (of wellicht, zelfs liever, eerder) haar biezen pakt en niet meer omziet naar de geblesseerden en de ruïne die de turntoestellen dan vormen, zal voor ons dan pas de revalidatieperiode kunnen beginnen.
Het zal dan weer jaren duren eer we weer onze flexibiliteit terug hebben om ons onderwijs eindelijk daadwerkelijk passend te krijgen.
Niet in een spagaat maar in evenwicht op de balk van gezond verstand.

De praktijk ..... (Deel 2)

Eigenlijk was het de bedoeling om, zoals ook hieronder over de eindgroep zmlk, een huidige stand van zaken te beschrijven en dan lichtelijk satirisch, maar geheel naar waarheid en aan de hand van feitelijke berekeningen, de toekomst na de bezuinigingen te beschrijven van de begingroep, de allerjongsten van onze school.

De Kermitgroep is een groep van 8 leerlingen met een verstandelijke beperking en soms een bijkomende problematiek of syndroom. Alle leerlingen hebben een iq lager dan 50, en een ontwikkelingsleeftijd van rond de één jaar, hoewel hun kalenderleeftijd rond de zes jaar ligt.

Toen ik echter een begin maakte met het toekomstperspectief en het verhaal van de leerkracht nog eens nalas, bekroop mij het gevoel dat de huidige situatie eigenlijk al verre van optimaal is. En dat, terwijl mijn collega's zich beide voor honderd procent (en meer want in tegenstelling tot het beeld dat luiwammes Elias probeert te creëren, te lui om het te verifiëren, houdt hun werk niet op na school of in de weekenden, en zelfs vakanties) inzetten.
De maatschappij verwacht van ons in het speciaal onderwijs dat wij onze leerlingen zoveel mogelijk begeleiden naar een zo zelfstandig mogelijk en het liefst ook arbeidzaam leven. En met de weinig middelen die we nu voorhanden hebben wordt er binnen het speciaal onderwijs met man en macht en met alles wat wij in ons hebben gewerkt aan optimaal onderwijs en de voorwaarden voor een volwaardige zelfontplooiing van onze leerlingen. Wij hopen dat zij na onze school als zo zelfstandig mogelijk burgers kunnen deelnemen aan onze samenleving.
Wanneer je dan leest hoeveel moeite en energie het kost om de jongsten bijvoorbeeld te leren hoe zij moeten eten, te trainen wat betreft toiletbezoek, het aanleren van zwemvaardigheden, gewoon omdat er nu eigenlijk al handen te kort zijn in de groep, dan moet je er toch niet aan denken wat er met deze kinderen en hun onderwijs gebeurt wanneer de bezuinigingen doorgaan en de klas groter wordt maar de klassenassistent verdwijnt (en dat is onze keiharde realiteit).
En dan hebben we het zelfs nog helemaal niet gehad over het aanleren van rekenvoorwaarden of taal/lezen.

Eenieder met enig gezond verstand snapt, na het lezen van het verhaal over een dag bij de Kermits, dat met de bezuinigingen de toekomst van deze kinderen keihard beknot wordt. En dan kunnen we met Elias wel allemaal hard gaan roepen dat er zoveel kinderen met "vlekjes" zijn, maar deze kinderen hebben daar dus niet om gevraagd. Ondanks hun (vaak ernstige) beperking(en) hebben ook zij recht op een volwaardige respectabele toekomst. Dat dit door Rutte en zijn gedoogcoalitie met de om het hardst roepende Elias en Beertema in hun schofferend onbenul aan de zijlijn onmogelijk wordt gemaakt is niets minder dan een schandaal en een regelrechte ontkenning van de rechten van het (gehandicapte) kind.

Lees hier over een dag bij de Kermits

Ouders over Passend onderwijs (Aanbieden petitie)

De ouderorganisaties LOBO (algemeen bijzonder onderwijs), OUDERS & COO (protestants-, christelijk- en oecumenisch onderwijs) en NKO (katholiek onderwijs) hebben in december en januari via internet ouders geraadpleegd over de nieuwe plannen voor passend onderwijs. De drie organisaties bieden de resultaten van deze raadpleging aan de Vaste Kamercommissie Passend Onderwijs aan. De Kamercommissie spreekt binnenkort over het wetsvoorstel van het kabinet.

Lees hier verder

De verbijsterende toekomst: de realiteit van 2014

Eindgroep ZMLK in 2012:

Maandagochtend.

In de eindgroep van onze school voor ZMLK zitten 12 leerlingen. Van die 12 gaan er 3 rechtstreeks naar hun stageplek, de andere 9 leerlingen komen tussen half 9 en kwart voor 9 aan bij school. 3 van die gasten komen met het openbaar vervoer, 1 komt er op de fiets en de rest met taxi's en bussen. Ze worden door het groepspersoneel ontvangen in de groep. Het voor hen gevisualiseerde rooster hangt klaar, want er staat veel te gebeuren. Van de 9 die in de klas zitten gaan er 5 op LOL-stage bij Poortwerk, 2 naar een basisschool om het eten voor de lunch voor de tussenschoolse opvang voor te bereiden, er moet er 1 naar het hoofdgebouw voor de interne stage bij de administratie en de laatste blijft op school: die helpt de conciërge bij kleine onderhoudswerkzaamheden en bij het vervoer van spullen tussen de locaties.

Het groepspersoneel is er druk mee. De leerkracht gaat op LOL-stage. LOL staat voor "leren op locatie". Ze gaat in een van de bussen op stap, en is om half 3 weer terug. De klassenassistente gaat met 3 leerlingen op stap: ze brengt de 2 naar de basisschool en gaat dan door naar het hoofdgebouw om de leerling voor de interne stage weg te brengen. Dan weer terug naar de basisschool voor de begeleiding daar. De stagebegeleider, die verantwoordelijk is voor de begeleiding van alle stages in de eindfase van de school, staat om half 9 bij de bakker in het centrum de eerste leerling op te wachten. Die heeft moeite met op tijd komen, dus daar doet ze van alles aan. met ouders, familie en de leerling zelf. "het hele netwerk wordt ingeschakeld" heet dat. Om 10 uur gaat ze naar de werkplaats om te overleggen met de begeleider van de tweede leerling die extern stage loopt en vervolgens luncht ze in het lunchcafe waar de derde leerling in de bediening werkt. dat gaat goed, en de leerling straalt als hij de begeleider een kop koffie brengt.

Dan moet ze gauw terug naar school, want de leerling die met de conciërge meeloopt speelt wat op en vertikt het om wat te doen.

Daar is een stevig gesprek voor nodig. Daar wordt ook de intern begeleider ingeschakeld, de locatieleiding checkt of alles loopt en of de communicatie met de groepsleerkracht en de klassenassistente niet vergeten wordt.

Na schooltijd wordt er even overlegd. Daar zijn groepsleerkracht, klassenassistente, stagebegeleider en intern begeleider bij. Deze laatste rapporteert aan de locatieleiding.

Bijzonder? Nee hoor, een heel gewone dag in het ZMLK. En zo hebben we er 5 in een week, waar van alles gebeurt, waar bijzondere mensen speciale dingen doen om onze leerlingen zoveel mogelijk vooruit te helpen. Gedurende de week hebben ze ook nog tussendoor wel eens een gymles en werken ze aan de computer, doen ze ZEDEMO of werken ze in de keuken of de fietswerkplaats. Bijzonder? Nee heel normaal, want dat hebben ze nodig. Luxe? welnee, we hebben iedere minuut van alle begeleiding nodig.

En nu naar 2014. We hebben alle bezuinigingen van het te laat gevallen neoliberale gedoogkabinet van PVVD en CDA achter de rug. Marja van Bijsterveldt is commissaris van de Koning geworden in Groningen. "Hoe verder weg hoe beter" heeft Koning Willem gedacht, en gelijk heeft hij. Premier Roemer heeft het overgenomen en Geert Wilders zit met 3 zetels nog net in de Tweede Kamer. Hij communiceert alleen via Twitter, want als hij begint te praten loopt iedereen weg.

Maar ja, die bezuinigingen waren al doorgevoerd. De eindgroep heeft nu 16 leerlingen. Onze school heeft bijna 7 ton moeten bezuinigen, en ook in het VSO zijn daardoor veel mensen ontslagen.

Op maandagochtend komen er van de 16 leerlingen nog maar 7 met de taxi. 5 komen er zelfstandig, en de rest wordt gebracht door ouders. Ook het leerlingenvervoer is aangepakt, en "je bent nou eenmaal verantwoordelijk voor je kind" is wat de gemeente tegen ouders zegt.

Er zijn van de 12 leerlingen 4 leerlingen naar externe stages. Die worden nu geregeld door de locatieleiding, want de stagebegeleider is wegbezuinigd. Ze is er nog wel, maar werkt nu als klassenassistente in een van de bruggroepen. Er zijn gewoon niet genoeg mensen meer. Door de bezuinigingen heeft de school in totaal 8 klassenassistentes moeten ontslaan en de rest is verdeeld over de groepen. De eindgroep heeft daardoor op maandag en woensdag geen assistentie.

Er zijn wel 12 leerlingen gearriveerd, die door de leerkracht zijn ontvangen. De eerste activiteit van de dag is een bak koffie en een sociaal moment. Dat halen ze zelf uit de automaat, en vervolgens verzamelen ze zich om de tafel. Tot de pauze wordt er geanimeerd gesproken over het weekend, wat ze hebben gedaan en beleefd. De pauze van een kwartier is om bij te komen en dan weer naar binnen. De leerkracht is alleen met 12 leerlingen, maar verdeelt toch de boel: 3 naar de fietswerkplaats, 4 schoonmaken, 3 strijken en 2 de klassen langs om kopjes op te halen en af te wassen. Ze rent zich vervolgens drie slagen in de rondte om alles en iedereen in de gaten te houden, maar dat lukt natuurlijk niet. De locatieleiding springt in, want de IB heeft nu ook een groep. De locatieleiding heeft ondertussen een belrondje gemaakt langs de stageplekken van de externe leerlingen. Eentje was weer te laat en heeft een laatste waarschuwing en een andere misdraagt zich, heeft een grote waffel en hoeft niet meer terug te komen. De leerling in het lunchcafe doet het heel erg goed, maar de leiding daar zou na 3 maanden wel eens een gesprek van iemand van school willen hebben.

Om 12 uur is het pauze en gaan ze even eten en dan naar buiten. De juf mag even uitblazen en opladen voor het volgende stuk van de dag. De 12 leerlingen die in de klas zitten zijn onrustig, want er hebben er 2 mot met elkaar. Daar moet eigenlijk even mee gepraat worden, maar dat valt niet mee. Een belletje naar de locatieleiding brengt uitkomst. Die springt even in, waardoor de juf met die gasten kan praten. het is wel al 10 voor half 2 als de leerkracht weer met alle 12 leerlingen in de groep zit. Ze pakt een project aan, waardoor er op het interactieve scherm even een film vertoond kan worden. De IQ's lopen uiteen van 28 tot 68, dus er is veel verschillende verwerking nodig. Na een gesprek zet ze er maar 4 aan een kleurplaat, 3 aan een computer en met de rest gaat ze dieper op de stof in.

Om kwart voor 3 staan de ouders en de taxi's weer te wachten en mogen de leerlingen naar huis. Vroeger werd er in een agenda geschreven bij leerlingen die moeilijk communiceren, maar dat zit er niet meer in.

Geen stagebegeleiding, geen assistentie, geen interne begeleiding, en daardoor geen ondersteuning, geen inhoudelijke back-up, geen begeleidingsgesprekken, geen video-begeleiding, geen externe begeleiding, geen schoolontwikkeling, geen persoonlijke ondersteuning, geen achterwacht en bovenal een slap aftreksel van het onderwijs wat we willen geven en waar alle leerlingen recht op hebben.

Daar moeten we het mee doen, dat is duidelijk, maar het slaat natuurlijk helemaal nergens op. En wat nog het mooiste van alles is: in 2013 is ook nog de "wet verbetering kwaliteit (V)SO" ingevoerd. Hoe achterlijk kan je als regering zijn.