De praktijk ..... (Deel 2)

Eigenlijk was het de bedoeling om, zoals ook hieronder over de eindgroep zmlk, een huidige stand van zaken te beschrijven en dan lichtelijk satirisch, maar geheel naar waarheid en aan de hand van feitelijke berekeningen, de toekomst na de bezuinigingen te beschrijven van de begingroep, de allerjongsten van onze school.

De Kermitgroep is een groep van 8 leerlingen met een verstandelijke beperking en soms een bijkomende problematiek of syndroom. Alle leerlingen hebben een iq lager dan 50, en een ontwikkelingsleeftijd van rond de één jaar, hoewel hun kalenderleeftijd rond de zes jaar ligt.

Toen ik echter een begin maakte met het toekomstperspectief en het verhaal van de leerkracht nog eens nalas, bekroop mij het gevoel dat de huidige situatie eigenlijk al verre van optimaal is. En dat, terwijl mijn collega's zich beide voor honderd procent (en meer want in tegenstelling tot het beeld dat luiwammes Elias probeert te creëren, te lui om het te verifiëren, houdt hun werk niet op na school of in de weekenden, en zelfs vakanties) inzetten.
De maatschappij verwacht van ons in het speciaal onderwijs dat wij onze leerlingen zoveel mogelijk begeleiden naar een zo zelfstandig mogelijk en het liefst ook arbeidzaam leven. En met de weinig middelen die we nu voorhanden hebben wordt er binnen het speciaal onderwijs met man en macht en met alles wat wij in ons hebben gewerkt aan optimaal onderwijs en de voorwaarden voor een volwaardige zelfontplooiing van onze leerlingen. Wij hopen dat zij na onze school als zo zelfstandig mogelijk burgers kunnen deelnemen aan onze samenleving.
Wanneer je dan leest hoeveel moeite en energie het kost om de jongsten bijvoorbeeld te leren hoe zij moeten eten, te trainen wat betreft toiletbezoek, het aanleren van zwemvaardigheden, gewoon omdat er nu eigenlijk al handen te kort zijn in de groep, dan moet je er toch niet aan denken wat er met deze kinderen en hun onderwijs gebeurt wanneer de bezuinigingen doorgaan en de klas groter wordt maar de klassenassistent verdwijnt (en dat is onze keiharde realiteit).
En dan hebben we het zelfs nog helemaal niet gehad over het aanleren van rekenvoorwaarden of taal/lezen.

Eenieder met enig gezond verstand snapt, na het lezen van het verhaal over een dag bij de Kermits, dat met de bezuinigingen de toekomst van deze kinderen keihard beknot wordt. En dan kunnen we met Elias wel allemaal hard gaan roepen dat er zoveel kinderen met "vlekjes" zijn, maar deze kinderen hebben daar dus niet om gevraagd. Ondanks hun (vaak ernstige) beperking(en) hebben ook zij recht op een volwaardige respectabele toekomst. Dat dit door Rutte en zijn gedoogcoalitie met de om het hardst roepende Elias en Beertema in hun schofferend onbenul aan de zijlijn onmogelijk wordt gemaakt is niets minder dan een schandaal en een regelrechte ontkenning van de rechten van het (gehandicapte) kind.

Lees hier over een dag bij de Kermits