Kamervoorzitter Gerdi Verbeet vraagt zich af waar de supporters van de democratie zich bevinden. In haar boek
Vertrouwen is goed, maar begrijpen is beter probeert ze mensen te enthousiasmeren voor de parlementaire democratie. Een loffelijke en terecht streven.
De democratie zoals wij die in Nederland hebben verdient een 'actief burgerschap' waarin de burgers zich inzetten voor het optimaliseren van het democratisch bestel.
Door debat bijvoorbeeld, of door meedenken en aandragen van alternatieven.
Daartoe echter is wel een heldere definitie van democratie nodig. Te vaak wordt gedacht dat de essentie van democratische besluitvorming gelegen is in een meerderheid die beslist: de helft plus één.
Niets is minder waar.
De representatieve democratie, zoals wij die kennen, gaat er van uit dat weliswaar de grootste groepering het overwicht in besluitvorming zal hebben,
maar dat daarbij nadrukkelijk toch rekening gehouden wordt met minderheden.
Wat opvalt aan de huidige gedoogcoalitie is dat zij juist de huidige verhouding in de kamer, waarin zij de kleinst mogelijke meerderheid heeft, geheel niets gelegen laat liggen aan de grootst mogelijke minderheid.
De Amerikaanse politicus James Madison (die het zelfs tot president schopte begin 19e eeuw) wees al op dit gevaar, dat hij de
"dictatuur van de meerderheid" noemde. Binnen deze wijze van politieke democratie is het bijvoorbeeld mogelijk om met de handen voor de oren en in weerwil van iedereen binnen een werkveld, met alle deskundigheid en ervaring, toch een wet en een bezuiniging door te voeren waarvan de allergrootst mogelijke minderheid in een Tweede Kamer al zegt dat het een slechte keuze is.
Wanneer dan ook een actief burgerschap, van deskundige mensen, dat niet alleen in protest (Amsterdam Arena 6 maart), maar ook in de vorm van het aandragen van alternatieven (inruilen prestatiebeloning tegen bezuinigingen)tot uiting komt, schaamteloos en zelf denigrerend terzijde wordt geschoven, dan moet men zich afvragen of de huidige coalitie de zelfde beginselen van een representatieve democratie hanteert als Gerdi Verbeet dat doet.
Zeker wanneer hier bijvoorbeeld ook nog eens het hoogste adviesorgaan binnen deze democratie gepasseerd wordt.
Een "dictatuur van de meerderheid" kan of beter, moet niet anders dan leiden tot een luid en krachtig protest. De wijze waarop dit kabinet omgaat met de actieve burgers en hun inbreng met betrekking tot de bezuinigingen op 'passend onderwijs', de manier waarop de gedoogcoalitie keer op keer de mensen die het aangaat schoffeert, passeert en als niet ter zake doend opzij schuift, daarbij een grote groep die zich niet kan weren (de leerlingen) ernstige schade toebrengend, is een belediging van de democratie.
Juist die belediging leidt er toe dat, zo heeft Michel Rog, voorzitter van CNV Onderwijs,
laten weten, er meer acties in het onderwijs zullen volgen.
"Onze leden zijn beledigd door de reacties door de ruwe manier waarop de Tweede Kamer de staking en aangedragen suggesties van tafel heeft geveegd. En dan met name de denigrerende reactie van de VVD en PVV. Zij willen op geen enkele manier luisteren naar de 50.000 docenten die vorige week staakten".
Kijk, op zo'n wijze verlies je als politiek natuurlijk het vertrouwen van de burger. Het doordrukken van eigen plannetjes, leunend op een allerkleinste meerderheid doet de ware democratie tekort.
Of, zoals Tjeerd Willink, oud-vice-president van de Raad van State, zei tijdens de
presentatie van het boek van Gerdi Verbeet:
"Een democratie die zijn burgers verliest, houdt op te bestaan".
