Zijn wij nou gek?

Af en toe zitten wij van wijzijnverbijsterd elkaar aan te kijken en dan denken we (naast dat we er patent uitzien voor kerels van 50+) zijn wij nou gek of zijn die anderen gek.

Met die anderen bedoelen we natuurlijk die mensen die het in dit land voor het zeggen hebben. De regering, de politiek, de tweede kamer, de ambtenaren.

Zijn wij nou gek, dat we vanaf 2 februari bezig zijn om ons te verzetten tegen de bezuinigingen op het speciaal onderwijs?

Zijn wij nou gek dat we staan voor wat we doen?

Zijn wij nou gek dat we trots zijn op onze school?

Zijn wij nou gek dat we trots zijn op ons werk en vooral onze leerlingen?

Zijn wij nou gek dat we niet accepteren dat we door de politiek voor schut worden gezet?

Zijn wij nou gek dat we het gegoochel met cijfers aan de kaak stellen?

Zijn wij nou gek dat we onze expertise willen behouden?

Zijn wij nou gek dat we de ambulant begeleiders kanjers vinden?

Zijn wij nou gek dat we de steunpunten autisme WEL van belang vinden?

Zijn wij nou gek dat we onze collega's willen behouden?

Zijn wij nou gek dat we altijd maar weer voor ieder kind een plek zoeken?

Zijn wij nou gek dat we ons met z'n allen het schompes werken?

Zijn wij nou gek dat we steeds weer manieren zoeken om ons onderwijs te verbeteren?

Nee, gelukkig zijn wij niet gek. Er zijn er veel meer die, net als wij, GEEN genoegen

nemen met de aangekondigde bezuinigingen, die GEEN genoegen nemen met gegoochel met getallen.

Zo heeft de VNG een brief gestuurd naar de minister waarin ze op een aantal gebieden hun grote zorg uitspreken en bovendien duidelijk stelling nemen. De PO-raad heeft in een extra ledenvergadering nogmaals stelling genomen tegen de bezuinigingen, en ook zien we steeds meer mails en bijdragen van vooral bezorgde en boze ouders.

Ouders, die zich grote zorgen maken over de toekomst van het onderwijs van hun kind. Ouders ook, die (terecht) geen geloof hechten aan de praatjes van Ton met de bon ton en tante Marja "dat het allemaal wel meevalt" en vooral "dat de echte cijfers er anders uitzien", en die zeggen:

"Ben ik nou gek, dat ik goed onderwijs wil voor mijn kind?"

Zijn wij nou gek?

Petitie gesloten

NEE tegen de bezuinigingen en JA tegen passend onderwijs. Dat was de strekking van de petitie die sinds 6 weken online kon worden ondertekend.

160.982 mensen hebben de petitie sindsdien ondertekend, het op een na grootste aantal ooit voor een online petitie.

De petitie is deze week gesloten, en kan niet meer worden ondertekend.

Voor iedereen die getekend heeft: bedankt daarvoor!

Dit is passend onderwijs!

Nokia. Zegt u dat wat? Vast wel, Nokia maakt van die slimme telefoontjes en heeft een respectabel percentage van de markt in handen.
In tegenstelling van wat de naam doet bevroeden komt Nokia niet uit Japan, maar uit Finland. Finland is namelijk een zeer gespecialiseerde leverancier van vernieuwende technologie. Vernieuwend is Finland ook wat betreft het onderwijs.
Voor veel mensen met enig inzicht in onderwijs is Finland dan ook een gidsland.
In het onderzoek PISA van de OESO (Organisatie voor Economische Samenwerking) naar de kwaliteit van onderwijs in de verschillende landen scoort Finland erg hoog, waar Nederland ietsje hoger dan gemiddeld haalt.

Belangrijke punten in het Finse onderwijs is inclusie en differentiatie.
Dat betekent dat het onderwijs daadwerkelijk passend is: slechts een klein deel van de leerlingen zit in een "speciaal onderwijs"-klas, de rest zit in reguliere groepen. Dus ook leerlingen met een beperking.
Maar, zult u zeggen, dat is toch ook wat onze minister wil? Heeft ze het dan toch bij het juiste eind?
Nou nee, want er zitten wel een flink aantal voorwaarden aan dit Finse onderwijsmodel (opgezet door Errki Haro) die ze bij ons veel te kostbaar vindt.
Ten eerste zijn de klassen (zeker in de onderbouw) veel kleiner: 15-19 leerlingen. In bovenbouw is de klassengrootte ongeveer 21 leerlingen.
Het gaat hier om de klassen van de zogenoemde Middenschool waar kinderen van 6 t/m 16 jaar zitten.
Verder is er naast de leerkracht doorgaans structureel een klassenassistent in de groep.
Daarnaast zijn er ook gespecialiseerde begeleiders aanwezig die op momenten de leerlingen die begeleiding nodig hebben bijstaan in de klas gedurende de dag.
Ook heeft iedere school sociaal werkers, psychologen, orthopedagogen, logopedisten etcetera in dienst.
Bijzonder is dat kinderen pas na hun vijfde jaar op school komen! Dus geen tweejarigen naar school omwille van het alvast inlopen van een taal/spraakachterstand. Finland scoort desondanks bijna het hoogst als het gaat om de resultaten van leesonderwijs! Ze doen dus iets goed.

Opvallend is ook de rol van de leerkracht in de Finse samenleving. In tegenstelling tot Nederland waar leerkrachten worden bejegend als "gekke henkie", op de nullijn worden gezet, minder verdienen dan het bedrijfsleven, wordt in Finland de leerkracht door iedereen (dus ook het bedrijfsleven en de politiek) gezien als de sleutel tot succes voor de economische vooruitgang. Immers, zonder goed onderwijs, geen economisch sterke huishouding. Geen Nokia dus.

Beter ten halve gekeerd, dan ten hele gefaald en verdwaald! (gastbijdrage)

Een mede-blogger in onze strijd tegen de bezuinigingen, John Jansen, heeft ons een indringende bijdrage gestuurd.
Hieronder de inleiding:

"In 2003 kwam het toenmalige kabinet Balkenende 1 onder de bezielende leiding van de toenmalige minister van onderwijs Maria van der Hoeven met het briljante plan om kinderen een indicatie mee te geven, het zogenaamde rugzakje, dit om het onderwijs aan hen die het nodig hebben en een beperking hebben fors te verbeteren.
Een goed plan waar velen mee gebaat waren en het niveau en kwaliteit van het onderwijs over de volledige breedte fors mee werd verhoogd. Er kwamen scholen die gespecialiseerd werden in het lesgeven aan hen die het nodig hadden en anders dreigden te verdrinken in het reguliere onderwijs.
Heel veel kinderen, maar ook ouders zijn hier geweldig blij mee omdat hun kroost in goede handen is bij de mensen die in die sector werkzaam zijn, de grootste winst zit hem in de rust die het geeft, zowel op school als in de privésfeer. Kleinere klassen, meer tijd voor het individu, en betere en zorgvuldig afgestemde behandelingsplannen maakten dat deze leerlingen zich beter konden ontplooien en een betere eerlijke kans kregen in de grote individualistische maatschappij, met een hoger slagingspercentage.

(.....)

En nu ik bovenstaande teruglees lijkt het wel een sprookje, en zou het dien ten gevolge ook een happy end moeten kennen, maar niets is echter minder waar."

Lees hier de gehele bijdrage verder.

John is ook de initiatiefnemer tot de Hyvespagina "Stop Marja van Bijsterveldt".

Boter op het hoofd

Op 18 maart vond het congres van de Algemene Vereniging Schoolleiders (AVS) plaats.
In de jaarrede haalde voorzitter Ton Duif fel uit naar onder meer de minister, onze Oost-indisch dove Marja en haar ambtenaren.
Hij hekelde, naast nog enkele andere punten, met name de bezuiniging op passend onderwijs "waar iedereen met een warm hart voor kwalitatief goed onderwijs voor alle kinderen fel tegen is". Hij wees daarbij op het enorme protest en alle acties, de petitie (met bijna de grootste respons ooit bij een petitie) en de demonstraties.
Alles zonder resultaat (lees hier).

Wij van wijzijnverbijsterd hebben ons natuurlijk voortdurend uitgesproken tegen de ramkoers die deze minister vaart en kunnen de rede van Ton Duif van harte onderschrijven.
Vooral het feit dat onze minister zich in haar ivoren toren meer bekwaam acht om te oordelen over de gevolgen van haar plannen (zij is immers wel verpleegster geweest!) dan alle mensen en organisaties die dagelijks met het onderwijs bezig zijn, is natuurlijk een schandaal.
Het feit dat zij zich horende doof houdt en in haar hiërarchische machtspositie alle kritiek of aanbevelingen zonder enig inzicht terzijde schuift is natuurlijk ongehoord.
Dat ze zich nu plots tijdens 160 bijeenkomsten gaat laten voorlichten is mosterd na de maaltijd en waarschijnlijk puur voor de vorm omdat ze flink onder vuur ligt.
Kan ze uiteindelijk vertellen dat ze echt wel naar de mensen geluisterd heeft om vervolgens toch haar zin door te drijven.
Want zo gaat dat als je je veilig in het pluche weet.

Wie schetste onze verbazing toen wij na het congres van de AVS opeens de volgende tweet tegen kwamen van Kathleen Ferrier, u weet wel, onderwijswoordvoerder van het CDA en dus partijgenoot van deze minister.

Pardon? Leiderschap anno 2011: horizontaal en stimulerend. Maar dat betekent toch dat je luistert naar mensen voordat je beslissingen neemt? Dat je je breed laat informeren en durft toe te geven als je het fout hebt? Dat je besluiten de mensen in het veld het gevoel geven gerespecteerd te worden? Dat je voorstellen gebaseerd zijn op de expertise van het werkveld?
Hoe kan het dan, Kathleen, dat uw eigen minister dit alles nalaat? Heeft u haar nog niet gewezen op dat leiderschap anno 2011 waar u het zo hartgrondig eens mee bent, gezien uw populair verwoorde tweet?

Zolang u dit soort enthousiaste kreten twittert maar tegelijkertijd toestaat dat het onderwijs uitgehold wordt door een minister die werkelijk van goed leiderschap geen weet heeft, geleid door onbenul en onkunde, dan heeft u geen recht van spreken.

Dan heeft u boter op uw hoofd. Heel veel boter.