donderdag 9 februari 2012

Ingezonden: Column 'Meeloper' (Maddy Hulshof) Deel 4 "De praktijk"

Van Maddy hulshof kregen wij van wijzijnverbijsterd haar nieuwste column toegezonden.
Wij vinden haar column een weergave van een stukje "uit de praktijk" en daarmee wordt de column "Meeloper" van Maddy deel 4 van "De praktijk".

Deel 4 "De praktijk":

"Meeloper
"

‘Hij loopt gewoon mee’, zegt ze. ‘Wat een ontwikkeling; de jaren hiervoor liep Gijs achter de andere jongens, nu naast!’ Vandaag is het een dag met een gouden randje. We vallen allemaal een beetje stil. Zij: het zorgteam van school en wij: zijn ouders. Hij loopt gewoon mee: een kleine stap voor de mensheid, een grote stap voor Gijs.

Gewoon meelopen, dat betekent nogal wat voor Gijs. Meelopen houdt in dat je weet waar je naartoe moet en dat je ondertussen zelfs tijd hebt om het gezellig te hebben met degene naast je. Dat vergt een enorme inspanning voor iemand met autisme zoals Gijs. Zeker op deze reguliere middelbare school waar de omgeving niet helemaal is ingericht op wat Gijs dagelijks nodig heeft. Een bewuste keus van ons, zijn ouders. Hij kan dit aan, denken wij, hier kan hij groeien mits hij hulp krijgt van deskundigen die zijn leeromgeving afstemmen op wat hij nodig heeft.
Afstemmen kost geld. Gijs heeft hiervoor een ‘rugzak’ met daarin budget om begeleiding in te kopen die ervoor zorgt dat Gijs en de leraren in zijn omgeving zo goed mogelijk kunnen samenwerken. Beide kanten leggen een stukje van de weg af onder het toeziend oog van de begeleider. Dit werkt voor Gijs al 8 jaar prima! Maar komend jaar moet hij zijn rugzak inleveren, niet omdat autisme ‘over ‘ is, maar omdat er bezuinigingen aan komen. Er hebben teveel kinderen een ‘rugzak’ vindt de regering, dus worden ze allemaal afgepakt. Kinderen mogen best autisme of een andere door een psychiater vastgestelde aandoening hebben, maar op school moet dat dan maar een tandje lager of even uit. Alsof je bij een huis in aanbouw de fundering weg haalt.

Ingezonden: De praktijk: deel 3

Van een van onze trouwe volgers kregen wij van wijzijnverbijsterd, onderstaand stuk toegezonden.
Aangezien het hier ook om een 'praktijkverhaal' gaat; deel 3 dus van "IN DE PRAKTIJK".
Miek, dank je wel voor je bijdrage en anderen: SCHROOM NIET ! Kom met je verhalen, vertel, roep, schreeuw en vertel en deel je verhaal over de praktijk, jouw praktijk, de praktijk waarin onze kinderen met een beperking de hoofdrol spelen !

In de praktijk: deel 3

Wij maken in de praktijk mee dat passend onderwijs en ROC absoluut nog geen combinatie is.
Onze beide jongens komen van College de Opmaat in Naarden-Bussum. Dat is een school voor VMBO-LWOO. Kleine klassen, veel structuur en dat is ook wel nodig met alle rugzakkinderen.
Er gaan veel kinderen heen met een diagnose ASS, ADHD, ODD, dyslexie etc. De Rugzakbegeleiding is daar erg goed. Er is veel overleg met de ouders en er wordt goed gekeken naar wat dit kind nodig heeft. Steeds wordt er gewerkt aan doelen en die worden ook regelmatig bijgesteld. Onze jongste heeft maar op een paar puntjes begeleiding nodig. Een deel van zijn begeleiding gaat naar kinderen die het meer nodig hebben. Daar heb ik geen problemen mee, zolang onze jongste maar goed begeleid wordt. Regelmatig gaan ze naar de stilteruimte en er is een goed over-de-schreef beleid. Onze kinderen met ASS, ADHD en een licht verstandelijke beperking exploderen nog wel eens als zij overprikkeld geraakt zijn. Ondanks veel aandacht en sturing valt dat zowel thuis als op school niet altijd te voorkomen. Wat een heerlijkheid dat school dan niet in paniek opbelt maar daar op de juiste, rustige, manier mee omgaat en de kinderen een time-out gunt. Er wordt ook veel naar de mogelijkheden van de jongens gekeken en sterke punten worden gestimuleerd. Goed voor hun eigenwaarde! Ik ben een zgn kritische ouder maar ben erg content met deze school!
De jongste doet dit jaar eidexamen VMBO Kader Handel en Economie en wil de beveiliging in. Hij heeft zich aangemeld bij het ROC.