Spagaat (een jaar later)

Ondertussen kunnen we rustig verder met het plaatsen van artikelen van een jaar geleden, omdat er nog steeds niets is veranderd. Omdat we ook steeds meer gevolgd worden op twitter en op dit blog en niet iedereen de oudere berichten gelezen heeft, plaatsen we af en toe een "gouwe ouwe". En gek genoeg is het nog net zo relevant en van toepassing als een jaar terug.

26 maart 2011

Veel meisjes kennen een periode dat ze graag "op turnen" willen. Zou Marja dat ook hebben gehad?
Om de een of andere reden zien wij haar niet zo snel in een turnpak. Hockey (om je heen slaan met een stok), tennis (flink meppen) en zelfs voetbal (hard schoppen), ja, maar turnen?

Een van de meest lastige oefeningen lijkt ons van wijzijnverbijsterd de "split" of de "spagaat". Nu zijn wij inmiddels allemaal wel "op leeftijd", maar ook in onze jongere jaren viel het ons zwaar om in spagaat te gaan zitten. En toch zullen we vanaf nu wel moeten. Eenieder die ons leest zal zich nu zeker afvragen hoe dat moet gaan zonder ongelukken.
Inderdaad, wij vrezen het ergste.
Zeker omdat wij niet alleen, maar ook u allen flink in een spagaat zal moeten de komende tijd.

De Besturenraad die de christelijke onderwijsinstellingen in Nederland verenigt schetst de huidige spagaat waarin de scholen in het speciaal onderwijs nu zitten: enerzijds zullen zorgleerlingen aangemeld blijven worden, anderzijds zullen personeelsleden moeten worden ontslagen (lees hier).
Zoals ook wij al een aantal maal op dit blog hebben verkondigd: "De minister wil dat speciale scholen dezelfde kwaliteit leveren met minder mensen. Het risico is dat scholen gaan selecteren aan de poort omdat zij weten dat ze met het uitzicht op ontslagen, slechts een beperkt aantal leerlingen kunnen begeleiden", aldus de Besturenraad.

Terwijl tante Marja en neefje Halbe en die onbehouwen, 'n tikje vreemde oom Ton met de bon ton toekijken moeten wij tussen de schuifdeuren een spagaat van jewelste ten beste geven.
Want niet alleen de scholen, ook de respectievelijke leerkrachten komen in de knel: hoe kan ik zonder extra handen en met meer leerlingen deze kinderen optimaal onderwijs leveren?
En als de spagaat uiteindelijk niet bevredigend is voor tante Marja, dan klappen de schuifdeuren ook nog eens ongemeen hard dicht. Met ons er tussen.

Nu is het natuurlijk zo dat met de huidige bewindspersonen op OCW het betreffende ministerie best met wat minder kan -hoe minder onbenul en onwaarheden en onkunde hoe beter- maar in een schoolklas is ieder kind juist gebaat bij zoveel mogelijk passende begeleiding.
Passende begeleiding is dus passend onderwijs. Waarop de minister dus gaat bezuinigen om het passend onderwijs te verbeteren. Passend onderwijs dat er in wezen nog helemaal niet is en nu ook niet komen zal, omdat passende begeleiding niet mogelijk is.
Met deze cirkel bevindt uiteindelijk iedereen in het onderwijs, niet alleen de scholen en leerkrachten, maar ook de leerlingen en hun ouders zich in een spagaat.
En aangezien wij niet allemaal elastische, getrainde jonge turners of turnsters zijn komen daar ongelukken van.

En terwijl tante Marja over drie jaar (of wellicht, zelfs liever, eerder) haar biezen pakt en niet meer omziet naar de geblesseerden en de ruïne die de turntoestellen dan vormen, zal voor ons dan pas de revalidatieperiode kunnen beginnen.
Het zal dan weer jaren duren eer we weer onze flexibiliteit terug hebben om ons onderwijs eindelijk daadwerkelijk passend te krijgen.
Niet in een spagaat maar in evenwicht op de balk van gezond verstand.

De praktijk ..... (Deel 2)

Eigenlijk was het de bedoeling om, zoals ook hieronder over de eindgroep zmlk, een huidige stand van zaken te beschrijven en dan lichtelijk satirisch, maar geheel naar waarheid en aan de hand van feitelijke berekeningen, de toekomst na de bezuinigingen te beschrijven van de begingroep, de allerjongsten van onze school.

De Kermitgroep is een groep van 8 leerlingen met een verstandelijke beperking en soms een bijkomende problematiek of syndroom. Alle leerlingen hebben een iq lager dan 50, en een ontwikkelingsleeftijd van rond de één jaar, hoewel hun kalenderleeftijd rond de zes jaar ligt.

Toen ik echter een begin maakte met het toekomstperspectief en het verhaal van de leerkracht nog eens nalas, bekroop mij het gevoel dat de huidige situatie eigenlijk al verre van optimaal is. En dat, terwijl mijn collega's zich beide voor honderd procent (en meer want in tegenstelling tot het beeld dat luiwammes Elias probeert te creëren, te lui om het te verifiëren, houdt hun werk niet op na school of in de weekenden, en zelfs vakanties) inzetten.
De maatschappij verwacht van ons in het speciaal onderwijs dat wij onze leerlingen zoveel mogelijk begeleiden naar een zo zelfstandig mogelijk en het liefst ook arbeidzaam leven. En met de weinig middelen die we nu voorhanden hebben wordt er binnen het speciaal onderwijs met man en macht en met alles wat wij in ons hebben gewerkt aan optimaal onderwijs en de voorwaarden voor een volwaardige zelfontplooiing van onze leerlingen. Wij hopen dat zij na onze school als zo zelfstandig mogelijk burgers kunnen deelnemen aan onze samenleving.
Wanneer je dan leest hoeveel moeite en energie het kost om de jongsten bijvoorbeeld te leren hoe zij moeten eten, te trainen wat betreft toiletbezoek, het aanleren van zwemvaardigheden, gewoon omdat er nu eigenlijk al handen te kort zijn in de groep, dan moet je er toch niet aan denken wat er met deze kinderen en hun onderwijs gebeurt wanneer de bezuinigingen doorgaan en de klas groter wordt maar de klassenassistent verdwijnt (en dat is onze keiharde realiteit).
En dan hebben we het zelfs nog helemaal niet gehad over het aanleren van rekenvoorwaarden of taal/lezen.

Eenieder met enig gezond verstand snapt, na het lezen van het verhaal over een dag bij de Kermits, dat met de bezuinigingen de toekomst van deze kinderen keihard beknot wordt. En dan kunnen we met Elias wel allemaal hard gaan roepen dat er zoveel kinderen met "vlekjes" zijn, maar deze kinderen hebben daar dus niet om gevraagd. Ondanks hun (vaak ernstige) beperking(en) hebben ook zij recht op een volwaardige respectabele toekomst. Dat dit door Rutte en zijn gedoogcoalitie met de om het hardst roepende Elias en Beertema in hun schofferend onbenul aan de zijlijn onmogelijk wordt gemaakt is niets minder dan een schandaal en een regelrechte ontkenning van de rechten van het (gehandicapte) kind.

Lees hier over een dag bij de Kermits