Kent u dat verhaal? Dat verhaal over de kat die de hond krabt, de hond die daarom zijn baasje bijt, het baasje dat daarom zijn vrouw slaat ... enzovoorts.
Wel, dit verhaal krijgt natuurlijk ook vorm binnen het reilen en zeilen van de onderwijsinspectie. Ik zeg
natuurlijk, omdat het vanzelfsprekend niet kon uitblijven.
Fouten bij de bestuurders op het gebied van onderwijs worden momenteel, of het nu om het ministerie gaat of om de inspectie vlug onder het tapijt geveegd, in de doofpot gestopt door vlug opgeworpen verhalen over wat mensen in het veld allemaal wel niet verkeerd doen.
Dat was na de kritiek op de bezuinigingen op "passend" onderwijs al zo, toen Marja en Ton hun best deden om leerkrachten, ouders en besturen weg te zetten als onbekwame luilakken of profiteurs. En nu opnieuw na het op de vingers tikken van de inspecteur-generaal van het Onderwijs,
Annette Roeters en de ambtenaren van het ministerie (ha die
Fons !) vanwege het schandalige feit, dat zij blijkbaar zo onbekwaam zijn dat zij met totaal verkeerde rekensommetjes ondeugdelijke bezuinigingen willen rechtvaardigen.
Want wat doe je bij dit soort uitglijers als volwassen mensen? Je verantwoordelijkheid nemen, opstappen, in het openbaar je excuses maken aan al die leerlingen, ouders en vakmensen die de dupe dreigen te worden van je broddelwerk?
Welnee, dan ga ook jij trappen. Kinderachtig wijs je vlug op de fouten van een ander. Zo ook mevrouw Roeters
Trouw schrijft vandaag:
"Twee scholen in Noord-Brabant zijn door de onderwijsinspectie op de vingers getikt voor het geven van havo/vwo-onderwijs aan autistische leerlingen. Om het dure onderwijs te betalen, hadden de scholen in Tilburg en Eindhoven een speciale constructie opgezet. Die is onrechtmatig, concludeert de inspectie. Het ministerie van onderwijs bekijkt of de verkregen subsidie - mogelijk vele tonnen - wordt teruggevorderd." (Lees hier het gehele artikel)Passend onderwijs. Daar hebben wij het hier nu al maanden over. Keer op keer hebben we hier al uitgelegd wat
echt passend onderwijs nu eigenlijk is en dat deze minister en haar ambtenaren alleen maar iedere vorm van 'passend' onderwijs onderuit halen wanneer er niet geïnvesteerd wordt.
Hetzelfde moeten beide bovengenoemde scholen gedacht hebben.
Voor leerlingen met een stoornis binnen het autistisch spectrum zijn er binnen het speciaal onderwijs mogelijkheden met zeer gespecialiseerde plekken. Dat de scholen, die zelfs zo goed gespecialiseerd zijn dat ze als steunpunt benoemd zijn, door de minister ook nog eens dubbel uitgekleed worden laten we hier even terzijde, want dat de minister en het kabinet waarvan zij deel uitmaakt weinig opheeft met mensen met een (zware) beperking en ze elke specialistische aandacht hiervoor het liefst wegbezuinigd zou zien is duidelijk.
In het geval van beide in Trouw genoemde scholen gaat het om een groep leerlingen die het heel moeilijk hebben. Zij moeten de zeer gespecialiseerde begeleiding van het speciaal onderwijs ontberen omdat zij een (te) normaal tot hoog IQ hebben.
Voor hen geen aanpassingen binnen het voortgezet onderwijs, zoals kleinere klassen zonder veel prikkels, afgeschermde werkplekken enzovoorts. Vaak is het zo dat deze leerlingen juist uitvallen binnen het reguliere onderwijs en daarom thuis komen te zitten. Daarvan zijn voorbeelden te over. Want de eventueel toegezegde extra gelden (in de vorm van "een rugzak") zijn natuurlijk niet toereikend om een vijf-, zesjarige studie optimaal te kunnen inkleden. Kleinere klassen terwijl de middelbare scholen van tegenwoordig steeds meer schaalvergroting kennen? Is niet mogelijk.
Binnen een stelsel van echt 'passend' of zelfs inclusief onderwijs natuurlijk wel, maar ja dat kost geld.
En dat geld heeft de politiek, met Rutte I "glansrijk" voorop vooralsnog niet over voor optimaal onderwijs.
Wat doen gedreven onderwijsinstanties dus? Die worden creatief. Weet u nog, zoals Kathleen Ferrier zo graag wilde. Ze gaan de uitdaging aan. En dat vond Marja van Bijsterveldt weer zo leuk.
Dus in een heuse samenwerking met het speciaal onderwijs werden de gelden gecreëerd.
Over samenwerkingsverbanden gesproken: hier wordt nu echt gewerkt aan 'passend' onderwijs, met als doel zoveel mogelijk leerlingen, die anders thuis zouden zitten, weer in de schoolbanken op de juiste plek te krijgen.
En wat doet onze inspectie? Zoals trouwens altijd. Niet kijken maar de inhoud, maar slechts naar huishoudboekjes en administratieve zaken. Vraag het de gemiddelde leerkracht of docent: de inspectie is er tegenwoordig steeds meer op uit om de administratie te beoordelen (veroordelen). Hoe je en aan wie je les geeft maakt niet uit, als je het maar juist opschrijft en boekstaaft. Over bureaucratie gesproken.
Ook in deze is onze inspecteur-generaal Roeters weer haantje de voorste om te wijzen op het oneigenlijke administratieve pad. Dat hierdoor een paar honderd leerlingen die anders thuis zouden zitten of snel zouden uitvallen juist een passende plek hebben gekregen is niet relevant. Sterker: de scholen die hier naar streven worden blijkbaar dus beboet en moeten al dat geld dat ingezet is voor deze leerlingen terug betalen.
Kijk, zo is de politisering van het inspectie- en ambtelijke apparaat van Onderwijs een feit. Doet men zijn of haar werk niet goed dan zoekt men vlug naar een stok om terug te meppen en het liefst op zo'n wijze en op het juiste moment dat eigen onkunde en onbenul achter een rookgordijn verdwijnt.
Pijnlijk is dat voor dit persoonlijke politieke gewin uiteindelijk ook het 'passend' onderwijs steeds meer naar de achtergrond verdwijnt. En hiermee ook de toekomstperspectieven van zo veel talentvolle jonge mensen.
