Uitstel vs invoering: gordiaanse knoop

Dat de bezuinigingen op het speciaal onderwijs zijn uitgesteld is natuurlijk fijn, maar wij van wijzijnverbijsterd kunnen er niet genoeg op hameren, dat er alleen maar sprake is van uitstel. De bezuinigingen staan nog steeds op de rol.
Door dit besluit ontstaat er ook een heel bijzondere situatie. De voorbereidingen om de wet passend onderwijs in te voeren gaan gewoon door. Daar is geen uitstel voor aangekondigd.
In de invoeringsfase van de wet is echter een aantal zaken opgenomen die onlosmakelijk verbonden zijn met de bezuinigingen.

Denk bijvoorbeeld aan de overgang van de budgetten van de ambulante begeleiding. Dit is wat wij vanaf nu een "combi-besluit" zouden willen noemen. Per 1-8-2012 zou 45% van de bestaande ambulante begeleidingbudgetten overgaan naar de nieuw gevormde samenwerkingsverbanden. Gevolg: de bestaande benoemingen bij de SO-scholen moesten beeindigd worden.
Nu is er uitstel van de bezuinigingen, maar analoog als wat hier voor staat: je zou zeggen dat, nu de bezuinigingen zijn uitgesteld, 100% van de budgetten op 1-8-2012 over zou moeten gaan naar de nieuwe samenwerkingsverbanden. Vanuit het ministerie wordt echter aangegeven: "niemand hoeft op 1-8-2011 in de RDDF". Dat betekent dat er niemand per 1-8-2012 ontslagen kan worden, dus de budgetten gaan niet over naar de samenwerkingsverbanden.

Dit lijkt een onbelangrijke conclusie, maar het is wel een heel basale conclusie. Het raakt namelijk aan de kern van de wet passend onderwijs: de samenwerkingsverbanden die de beschikking krijgen over de zorgbudgetten. We krijgen dus wel een invoering van de systematiek, maar zonder de budgetten, die de kern van de systematiek vormen.

Dezelfde vraag kan gesteld worden over de financiering van het speciaal onderwijs. Schuift de afhankelijkheid van de samenwerkingsverbanden ook een jaar op? voor ons een vraag, en wie het weet....

Ook een vraag levert de positie van de regionale expertisecentra op. Die REC's houden een CVi in stand voor de indicering van leerlingen. Wat krijgen die REC's voor een taak, dat jaar verlenging? Die vraag gekoppeld aan de invoering van de wet passend onderwijs en de verantwoordelijkheid van de samenwerkingsverbanden om vanaf 1-8-2012 te bepalen waar leerlingen heengaan...

Er wordt daarom met dit uitstel in onze optiek een bom gelegd onder de invoering van het gehele systeem van passend onderwijs zoals het is voorgesteld. Of we daar blij mee zijn? Wij van wijzijnverbijsterd snappen het gewoon niet helemaal. Het is geen kuit omdat er gewoon bezuinigd moet gaan worden en het is geen hom omdat het raakt aan de fundamenten van het passend onderwijs zoals het in de wet staat beschreven en ingevoerd moet gaan worden. Deze twee, uitstel tot 2013 en invoering in 2012 zijn gewoonweg niet met elkaar te rijmen.

Als iemand weet hoe het precies zit? We horen het graag.

De waan van de dag

Kijk, dat vinden wij nou klasse van dit kabinet. In een tijd waar het tegenzit toch belangwekkende beslissingen nemen. Beslissingen ook, waarvan het duidelijk is dat het wat oplevert en dat het ook het effect heeft wat je beoogt. Niet beslissingen die in je opkomen en gestuurd worden door de waan van de dag, dat zet geen zoden aan de dijk.

Natuurlijk wordt het beeld over de kinderopvang op dit moment bepaald door een malloot in Amsterdam die kleine kinderen heeft misbruikt voor zijn eigen plezier. Dat is verschrikkelijk, en die man moet achter slot en grendel, terwijl de sleutel vervolgens "kwijtraakt".

Het is nou natuurlijk niet zo, dat wat daar is gebeurd bepalend is voor wat er in de rest van de wereld van de kinderopvang gebeurt.

Als je kijkt wat kinderopvang is, dan zie je dat dat een ruimte is waarin kinderen bij elkaar zijn, activiteiten doen en samen zijn onder begeleiding van iemand anders dan hun ouders.

Dat is potdorie ook zo in het onderwijs. Daar zitten ook kinderen in een klas die door één leerkracht worden begeleid.

En nu dit plan van het kabinet.

Klik op afbeelding voor vergroting

Het staat er: het "vier-ogen-principe". Iedere groep moet begeleid worden door twee volwassenen. Dat is er natuurlijk voor om te zorgen dat kinderen nooit alleen zijn met één volwassene. Maar als dat geldt voor de kinderopvang, geldt dat dan ook voor het onderwijs? Er zijn toch zat scholen waar een leerkracht momenten heeft dat hij alleen is met, laten we zeggen 28 of 29 kinderen? Dat komt toch voor, of hebben wij dat verkeerd begrepen? Nog sterker, dat is doodnormaal.

Moeten we dan in de toekomst ook naar het "vier-ogen-principe" in het onderwijs?

Deze lijn consequent doortrekkend kan het kabinet beter stoppen met bezuinigen, maar wij van wijzijnverbijsterd weten wel hoe deze minister dit op gaat lossen.

Het kabinet besluit dan natuurlijk tot verdubbeling van de klassendeler in alle vormen van primair onderwijs, met de verplichting om dan twee leerkrachten op één groep te zetten.

Ach, klassen van 58, 59, wie maalt erom?

Het zou zo aardig zijn als er eerst eens nagedacht wordt voordat de regering met een plan komt. Daar weten wij in het speciaal onderwijs alles van.

En dat er in de kinderopvang zeer kwetsbare jonge onmondige kinderen zijn is natuurlijk een open deur, en hun veiligheid gaat voor alles.

Hoezo zorg voor gehandicapten

Wij van wijzijnverbijsterd draaien al wat langer mee in het speciaal onderwijs. Een van de leuke dingen is daarbij dat er nog wel eens oud-leerlingen langskomen. Dat zijn dan van die volwassen gasten die ondanks hun beperkingen een eigen leven hebben opgebouwd.

Wat zijn nu de gevolgen van de ontwikkelingen in de zorg voor deze volwassenen? Ze hebben zorg nodig, maar deze wordt steeds minder, vooral omdat er steeds minder geld beschikbaar is vanuit de AWBZ.

Een andere ontwikkeling is de "inclusie". We hebben in het verleden periodes gehad waarin de integratie voorop stond. Voor degenen onder u die al wat langer meedraaien: u weet misschien nog dat de emancipatorische gedachte volledig uit de bocht vloog in Dennendal.

Een van de gevolgen van de ontwikkelingen is dat verstandelijk gehandicapten heel veel zelfstandigheid wordt gegund en toegedicht. De vraag is, of die dat wel kunnen of willen.

Illustratief is het verhaal dat we vandaag middels email van Loes, een van onze collega's, ontvingen over een recente ontmoeting met een oud-leerling.

Onlangs kwam een oud-leerling op bezoek.

Inmiddels 29 jaar en een echte man geworden. Natuurlijk is het altijd leuk om leerlingen terug te zien, maar dit keer maakte het mij heel verdrietig en boos.Deze leerling heeft na een stage-periode werk/dagbesteding gevonden in de groenvoorziening. Hij ging uit huis en woonde een tijdje met een aantal andere verstandelijk beperkte bewoners bij elkaar. De maaltijden gezamenlijk en een filmpje pakken met elkaar maakte dit samenwonen voor hem heel gezellig en vooral veilig. Hij had goede contacten met de medebewoners.

Inmiddels ging het op zijn werk niet zo goed. Doordat er bezuinigingen waren doorgevoerd in de sociale werkvoorziening, werd de werkdruk hoger en stroomden er veel jongeren vanuit het praktijkonderwijs in.
De werkdruk kan hij niet goed aan. Het klimaat op de praktijkschool is een stuk harder dan op de zmlk-school. Hij werd dus gepest.

Toen kwam het “goede” bericht dat hij een eigen appartement kon krijgen. Prachtige nieuwbouw, met een eigen keukentje midden in een nieuwbouwwijk. Vol goede moed ging hij aan de slag. Maar welke slag? Het is voor hem heel moeilijk om te overzien wat er nodig is voor een eigen huishouden. Ook financieel raakte hij er erg door in de war.
Maar met vereende krachten is het gelukt. Hij woont in zijn prachtige nieuwe huisje, alleen. Ja, echt alleen. Hij raakte zijn vrienden van zijn vorige woning kwijt, contact leggen en onderhouden is te moeilijk. In de wijk is weinig aansluiting met de bewoners. Deze bewoners waren ook niet erg blij met de verstandelijk beperkte mensen die in hun prachtige nieuwbouw kwamen wonen. Ze praten over overlast en waardevermindering van hun huis.

Onze oud-leerling vertelt bij zijn bezoek over zijn nieuwe huis. Hij vertelt dat er één keer in de week een begeleider langskomt om zijn financiën door te nemen en de post af te handelen. Verder is hij alleen. Als we even doorvragen hoe het hem bevalt, begint hij te huilen. Hij is erg alleen en vooral eenzaam.Dit is de zorg anno 2011.
O, het huisje is prachtig, ongetwijfeld. Maar maatschappelijke en sociale integratie kun je niet afdwingen. Hij is alleen en blijft alleen. Niemand die samen met hem eet, hij haalt eten in de snackbar en stopt zo af en toe iets in de magnetron. Niemand die hem ’s morgens helpt als hij naar zijn werk moet. Niemand die de hygiëne en de veiligheid in de gaten houdt. Niemand die langskomt om een praatje te maken.

Zijn vrienden zijn ook niet erg goed in het onderhouden van contacten dus deze verwateren. Dit heet “begeleid wonen”.

Nu waren er in het verleden (en zijn er gelukkig nog) prachtige woonvoorzieningen voor juist deze mensen. Schitterend gelegen met voorzieningen op het terrein waardoor er een grote bewegingsvrijheid voor de bewoners was, zonder dat de veiligheid in het geding was. Er kon gefietst en gewandeld worden op het terrein, vaak was er een zwembad, een winkeltje en/of een manege. Er werden gezellige avonden georganiseerd met bijvoorbeeld een optreden of bingo, men ondernam uitjes en dagtochtjes.
Vriendschappen waren niet moeilijk en konden prima onderhouden worden.

Welke filosofie ligt er ten grondslag aan het verdwijnen van deze voorzieningen? Worden dit soort instellingen te duur? Of streeft men naar integratie? De maatschappij zit hier niet op te wachten. Wat als er nog meer gekort wordt op bv de Wajong en de zorg?
Raakt hij in financiële problemen en komt er dan nog maar eens in de maand iemand bij hem langs?

Ik was na het bezoek verdrietig; verdrietig omdat er een grenzeloze eenzaamheid van hem uitging. Boos omdat wij in ons welvarende land, waar de bonussen voor de grootverdieners als pepernoten worden rondgestrooid, niet in staan zijn om een veilige, maar ook fijne woonomgeving voor deze mensen te realiseren.

De PVV spreekt zich uit.

© ANP

Op de valreep, "breaking news"!

De PVV heeft bij monde van onze ex-collega (op zijn minst leerkracht en bijna schooldirecteur) Richard de Mos zich eindelijk uitgesproken over een deel van de leerlingen binnen het speciaal onderwijs. De partij van Geert Wilders maakt zich hard voor "verstandelijk gehandicapten".

Minister Edith Schippers (Sport) moet van de PVV bij de Olympische organisaties NOC*NSF en IOC gaan lobbyen voor extra Olympische Spelen voor verstandelijk gehandicapten. Lees hier het nieuwsbericht.

Kijk dat vinden wij van wijzijnverbijsterd mooi. Zo een invoelend vermogen van Geert en Richard.

Wanneer de PVV zich eindelijk druk gaat maken over (de afbraak van) onderwijs, werkvoorziening of uitkering voor deze zelfde mensen is jammer genoeg nog steeds onbekend.