Monddood

Stel, je bent een ouder van een kind met een speciale leerbehoefte vanwege bijvoorbeeld een handicap. Of je bent zelf zorgbehoeftig. Of je bent solidair met de zwaksten van de samenleving.
Stel, je wilt je mening of wensen kenbaar maken, voor jezelf of misschien wel voor dat kind of die ander, die dat (nog) niet kan.
Je kunt dan natuurlijk een brief schrijven, naar de minister bijvoorbeeld. Naar gelang je schrijfvaardigheid op niveau wordt er misschien, heel misschien een keer op gereageerd. Bij voorkeur en dus ook zeer vaak met een automatisch gegenereerd antwoord. Je voelt je dus een roepende in een woestijn.

Wat doe je dan?

Dan zoek je mensen die met hetzelfde zitten als jij, die ook hun woord willen doen voor zichzelf of meer nog voor die ander die niet in staat is mondig te zijn. En wanneer je dan zo'n clubje mensen bij elkaar hebt dan begin je een stichting. Een stichting die de belangen behartigt van diegenen die niet in staat zijn hun mening of hun wensen kenbaar te maken.
En zo hoort dat natuurlijk in ieder democratisch bestel: iedereen moet uiteindelijk mee kunnen praten en de belangen behartigen. En omdat voor niets enkel de zon opgaat getuigt het natuurlijk van beschaving om zo'n stichting dan ook geldelijk te steunen. Niet vrijblijvend of slechts door collectebus, maar ook als samenleving die vindt dat iedereen moet kunnen meepraten door middel van een bijdrage in de vorm van een subsidie.
Het zijn tenslotte niet stichtingen die zijn opgericht voor eerlijke, niet-graaiende bankdirecteuren of voor niet-frauderende bouwbedrijven nietwaar?

En stel je bent een neoliberale regering. Een regering die zwaar bezuinigen wil en tegelijk roept er voor alle Nederlanders te zijn en dat de lasten gelijk worden verdeeld. Een regering die echter van mening is dat sommigen meer gelijk zijn dan anderen.
Een regering die dus de rekening, met graagte lijkt het wel, juist extra zwaar onderstreept bij de meest zwakken neerlegt. Juist die zwakkeren, die vaak niet bij machte zijn zich zelf te verdedigen of om te protesteren.
Een regering die zich dan ook nog eens om haar zin door te drijven met evenveel gemak 'halve waarheden" als hele leugens en manipulaties bedient.
En daarbij natuurlijk niet gediend is van al te kritische geluiden. Die niet zit te wachten op stichtingen die te vuur en te zwaard het onrecht dat de meest zwakken (jong, oud, ziek of met een beperking) wordt aangedaan op het gebied van zorg, onderwijs en sociale voorzieningen trachten te keren.

Tja wat doe je dan?

Dan zeg je enerzijds dat in de discussies over zorg en onderwijs een belangenbehartiger voor de mensen met een beperking en/of ziekte onmisbaar is, maar voer je tegelijkertijd een bezuiniging door op het gebied van de subsidies voor deze belangrijke gesprekspartners.
En niet zomaar een bezuiniging, maar een zo fikse dat zeer veel cliënten- en ouder/familie-organisaties nu per direct hun activiteiten grotendeels kunnen neerleggen of zonder enig instrumentarium tot ondersteuning/begeleiding komen te staan.
Dat zal ze leren, die stichting MEE, die kritische CG-Raad, die luidruchtige oudervereniging Balans of die stichting Downsyndroom!

Ja, zo kennen wij onze neoliberale vrinden weer, Ayn Rand indachtig: wat nou altruïsme en solidariteit? “Rationeel eigenbelang” is leidend en eenieder die tracht het tegendeel te bewijzen moet dat dan maar lekker "ieder voor zich" gaan doen.
Het door Mark zogenaamd zo gekoesterde schild van de overheid, waar onder meer de cliënten- en ouder/familie-organisaties toe behoren, moet natuurlijk niets kosten en zeker niet ingaan tegen de stiekeme neoliberale wens dat schild uiteindelijk bij de schroothoop te zetten.

Zoals men op de site van de CG-Raad het al zo treffend verwoordde: "De bezuiniging (…) lijkt een poging om belangrijke criticasters van overheidsbeleid monddood te maken".
En belangrijk is het om daarbij op te merken dat deze criticasters nu juist niet uit "rationeel eigenbelang” handelen, maar de spreekbuis zijn voor anderen. Anderen die niet bij machte zijn om tegemoet te komen aan het neoliberale adagium "ieder voor zich" (sinds kort, dankzij de broeders van de SGP met verve aangevuld met "en God voor ons allen").
Anderen die door ziekte of handicap afhankelijk zijn van de steun en begeleiding van een solidaire rechtvaardige samenleving.
Díe anderen, die leerlingen met een beperking, die jongeren met een arbeidshandicap, die ouderen met een zorgbehoefte, zijn uiteindelijk degenen die door Mark en kornuiten monddood worden gemaakt.
En daarmee zijn we in Nederland heel laag gezonken met deze gedoogcoalitie plus. Heel diep.

Beluister hier de reactie van Ad Poppelaars, directeur CG-Raad, op de aangekondigde bezuinigingen.

Lees hier het artikel van de CG-Raad met links naar de visiebrief en andere stukken van het ministerie van VWS