maandag 5 maart 2012

Vertel nu eens het hele verhaal (oproep aan de media)

Hoe komt het toch dat steeds weer opnieuw maar een half verhaal verteld wordt over de bezuinigingen op 'passend onderwijs'? En dan heb ik het niet over de kolder van Ton Elias, die nog steeds denkt dat de Cito een toets is waarvoor je een onvoldoende halen kunt en geen weet blijkt te hebben van hoe nu precies de financiering binnen de door hem zo enthousiast gedragen onderwijsherziening loopt (luister en kijk hier nog maar eens naar).

Nee, ik heb het dan over de verschillende media, die óf denken dat de bezuiniging van invloed is op bijles of extra voorzieningen voor kinderen met dyslexie, óf die blijven hangen in een vaag verhaal omtrent begeleiding van kinderen binnen het regulier onderwijs. terwijl het eerste onjuist is, is het tweede maar de halve waarheid.
Met name is dit te wijten aan het gegoochel met de term 'passend onderwijs'. En ook omdat het verhaal over de bezuinigingen en de onderwijsherziening voortdurend door elkaar heen lopen. Ze zijn wel gerelateerd, dat wel.

Daarom hier nog een keer in Jip en Janneke taal waar het nu om draait. In de hoop dat men dit verhaal nu eens en voor altijd helder en klaar over het voetlicht kan laten gaan. Hier draait het om morgen en eigenlijk nu al ruim een jaar.

De bezuiniging
Kinderen met een (lichamelijke/geestelijke) beperking (of, zoals men vroeger zei, handicap) of een gedragsstoornis zitten meestal op een speciale school. Daar zijn meester en juffen die zeer gespecialiseerd zijn en hebben doorgeleerd voor dit speciaal onderwijs. Het laatste decennium was het mogelijk voor sommige van deze kinderen om op een "gewone" school les te krijgen, maar dan met extra begeleiding voor leerling én leerkracht door (opnieuw) zo'n speciale juf of meester (die heten dan ambulant begeleider). Dit werd betaald uit het individuele rugzakje, want dat kon de "gewone" school niet zomaar betalen.

De bezuiniging nu betreft de speciale scholen en de mensen die gedetacheerd worden vanuit deze scholen om leerlingen op het reguliere onderwijs te begeleiden. 300 miljoen wordt dáár weggehaald. Leerlingen in het speciaal onderwijs krijgen nu veel minder goed onderwijs in de klas in de toekomst omdat er veel meer kinderen in een klas komen en omdat de extra begeleiding voor deze heel moeilijke groep wegvalt. 'Speciale" leerlingen in het reguliere onderwijs krijgen nu in eerste instantie geen begeleiding meer omdat de ambulant begeleiders weg bezuinigd worden. (doordat de rugzakjes verdwijnen).

Simpel gezegd komen de bezuinigingen hier op neer.

Onderwijsherziening
Door de onderwijsherziening 'passend onderwijs' wordt alles nog eens lastiger, omdat het streven zal zijn om zo veel mogelijk 'speciale' kinderen naar het reguliere onderwijs te laten gaan. Maar door de bezuinigingen zal dat dus met veel minder begeleiding zijn.
Een reguliere klas met één juf of meester zal straks zo'n 5 of 6 leerlingen met een zeer specifieke problematiek hebben. De juf of meester zal daar veel meer tijd voor moeten vrijmaken en dat gaat dan weer ten koste van die 25 anderen.
Ook zullen die juffen en meesters goed bijgeschoold moeten worden om zich het specialisme wat nodig is voor deze leerlingen (vaak in het speciaal onderwijs opgebouwd door een masterstudie) eigen te maken. Dus waar door de bezuinigingen binnen het speciaal onderwijs expertise verdwijnt, moet deze door extra investeringen door anderen juist weer opgebouwd worden.
Ook zullen geldstromen anders georganiseerd worden en zijn er meer ingrijpende veranderingen, waarvan kort gezegd verschillende mensen uit het onderwijsveld niet erg enthousiast zijn.

Maar de discussie naar aanleiding waarvan morgen de actie plaatsvindt is vooralsnog niet een inhoudelijke. Het gaat bovenal om het feit dat de herziening te snel en gepaard gaande aan een zeer forse bezuiniging met verregaande consequenties (zoals hierboven beschreven)gekoppeld is.
Dat is het verhaal dat verteld moet worden!

Conclusie
De bezuiniging op het speciaal onderwijs hebben dus direct invloed op de leerlingen binnen de speciale scholen en de speciale leerlingen op reguliere scholen en indirect op alle leerlingen binnen 'gewone' scholen.
En juist door die bezuinigingen zal de onderwijsherziening 'passend onderwijs' juist veel moeilijker en lastiger worden en is de kans heel groot dat veel kinderen buiten de boot gaan vallen, omdat ze niet de passende begeleiding krijgen op speciale scholen, omdat er zwaar beknot is en binnen 'gewoon' onderwijs omdat de expertise en begeleiding ontbeert.

Hier gaat het om morgen en om niets anders.

Leerkrachten, de nieuwe Polen?

Dat De Telegraaf vaak het vooruitgeschoven schotschrift van de huidige coalitie is, is mij ondertussen wel bekend. Dat zij echter zo duidelijk stelling zouden nemen tégen verontrust onderwijzend Nederland, ouders van leerlingen met een specifieke beperking of problematiek én de allerzwaksten (namelijk leerlingen met een handicap en/of stoornis) en vóór een maatregel die een desastreuze aderlating zal betekenen voor het onderwijs in Nederland en die zeker zijn gevolgen zal hebben op de kenniseconomie, had ik niet durven denken.

De krant blijkt nu het papier geworden motto, dat ik al eerder aanhaalde: "als iedereen aan z'n 'eige' denkt, dan wordt niemand vergeten".
Niet een vraag om voorbeelden van wat er nu precies binnen het tyltyl-onderwijs staat te gebeuren, waar in plaats van 12 bedden dadelijk 15 bedden in een veel te krappe ruimte moeten komen, of binnen het zmlk-onderwijs waar verwacht wordt dat de juf of meester leerlingen van twaalf verschillende didactische leeftijden (zoek het maar even op, Ton) leesles moet geven, maar tegelijkertijd de luiers mag verschonen.
Nee, De Telegraaf hoort graag van ouders, voor wie de staking een probleem is vanwege de opvang. Iets wat overigens zou betekenen dat school tegenwoordig meer als opvangplek dan als leeromgeving zou (moeten) fungeren, maar dat is een discussie verder.
U kunt uw verhaal als ouder die nu met een lastige situatie opgezadeld zit doordat uw kinderen niet naar school kunnen, mailen. Met telefoonnummer, De Telegraaf belt u graag terug over uw schrijnende situatie (Klik hier).

We hebben het hier al eerder gezegd: een juf of meester laat niet graag haar of zijn klas alleen. En de politiek weet dat maar al te goed. er wordt verhoudingsgewijs daarom maar zeer zelden gestaakt in het onderwijs.
Nu echter is het belang zo groot, niet voor één dag maar voor de gehele schoolcarrière (!) van de huidige schoolgeneratie, dat voor velen de balans is doorgeslagen.
En natuurlijk voelen de leerkrachten en ander personeel uit het onderwijs zich bezwaard leerlingen en hun ouders op te zadelen met problemen. En daarvoor maken zij bij voorbeeld al hun excuses. Maar deze problemen zijn echter klein in verhouding met wat er in het onderwijs te gebeuren staat.

Dat De Telegraaf meent om leerkrachten en het onderwijs nu op indirecte wijze hetzelfde te moeten behandelen zoals de PVV dat op een afkeurenswaardige wijze met Midden- en Oost-Europeanen doet, is natuurlijk van de zotte en zeer schandelijk.
De meest gelezen krant van Nederland is hiermee heel ver van evenwichtige en neutrale nieuwsgaring verwijderd. Of dat dan weer nieuws is ....?  

UPDATE:
Inmiddels heeft de AOb zich ook al uitgesproken over deze actie van De Telegraaf.
Uiteindelijk is het simpel, stelt AOb-bestuurder Ben Hoogenboom: ‘Als schoonmakers staken worden de straten vies. Wanneer machinisten staken rijdt er geen trein. Als leraren staken is de school dicht. Staken zorgt voor overlast. Leraren staken niet graag, maar staan liever voor de klas. Alleen bezuinigt het kabinet op de zorg aan de zwakste leerlingen en dat maakt onderwijspersoneel woedend. Elias is dus met zijn verwijt aan het verkeerde adres: hij moet bij het kabinet zijn. Of als VVD’er de bezuinigingen intrekken. Dan hoeft er ook niet gestaakt te worden. Zo simpel is het.’

Slechthorende leerlingen in actie tegen bezuinigingen

Wanneer we het hebben over 'speciaal onderwijs' gooien we eigenlijk een heleboel verschillende scholen op één hoop. Speciaal onderwijs is eigenlijk onderverdeeld over vier clusters. Cluster 1 omvat alle scholen voor blinde kinderen of leerlingen met een ernstige gezichtsbeperking, cluster 2 omvat alle leerlingen met (ernstige) gehoor- en/of spraakproblemen, cluster 3 zijn de leerlingen met een ernstige leerproblematiek (bijvoorbeeld door syndroom en/of laag iq) en cluster 4 omvat de leerlingen met een (ernstige) gedragsproblematiek.

Reden om te bezuinigen wordt door met name VVD en PVV voortdurend bij de groei binnen het speciaal onderwijs gezocht.
Nu begrijpt natuurlijk iedereen met een beetje verstand dat ten eerste de groep in de clusters 1, 2 en 3 natuurlijk niet plots enorm is gegroeid. Als dat zo zou zijn, dan zou er iets zeer ernstigs aan de hand zijn in Nederland wat betreft volksgezondheid. Maar ten tweede geeft de groei in cluster 4, waar het dan eigenlijk om gaat, zeer te denken. Natuurlijk is het al duidelijk geweest dat er flink gegoocheld is met cijfers, maar men zou natuurlijk eerst juist moeten kijken waarom die groep nu is gegroeid.
Enfin, zo ver reikt het intellect van Ton Elias c.s. niet. Dat zit namelijk hoofdzakelijk in hun voeten waarmee ze voornamelijk juist graag naar beneden schoppen.

Hoe het ook zij, ook de slechthorende/dove leerlingen en leerlingen met een ernstige spraakproblematiek worden onevenredig hard getroffen door de bezuinigingen.
Reden voor de Dr. M. Polanoschool in Rotterdam-Lombardijen om zich luidkeels te laten horen in een lawaaiprotest.

Lees hier het bericht, waarbij opgemerkt dient te worden dat hier eindelijk eens sprake is van een medium dat nu eens goed en duidelijk uiteenzet waar het bij (bezuinigingen op) 'passend onderwijs' nu eigenlijk om draait. Niet om leerlingen met dyslexie of die niet op hun stoel kunnen blijven zitten, maar om het feit "dat er veel meer kinderen in een klas komen en het rugzakje wordt gehalveerd en de leerlingen op een reguliere basisschool veel minder begeleiding krijgen".

Hulde, RTV Rijnmond!
En natuurlijk nog meer hulde voor het team en de leerlingen van de Dr. M. Polanoschool!

Spannende beelden (voor de thuisblijvers)

Terwijl een deel van onderwijzend Nederland morgen in de Amsterdam Arena en een groter deel op een andere wijze een luid protest tégen de bezuinigingen op speciaal onderwijs en op de benodigde expertise en begeleiding binnen het reguliere onderwijs (met het oog op 'passend onderwijs')zal laten horen, vindt morgen in Den Haag de plenaire vergadering plaats in de Tweede Kamer rondom de plannen van de minister.

Waarschijnlijk zal deze vergadering tot weinig veranderingen leiden.
De VVD kiest enthousiast voor een prestatiebeloning, die bijna niemand wil en haalt het geld daarvoor graag weg bij (vanzelfsprekend) de meest zwakke leerlingen of leerlingen die meer aandacht nodig hebben (overigens ook zij die juist ver boven de behoefte van de gemiddelde leerling bewegen, het Leonardo-onderwijs bijvoorbeeld).
Alles bij monde van de alom geliefde Ton Elias, die ooit zelf onderwijs heeft gehad en er dus alles van weet en "onderwijzer" zelfs een zeer mooi beroep vindt (jammer dat er zoveel luie en onbekwame lieden rondlopen).

De PVV doet gewoon netjes wat Geert wil, en Geert wil gedogen. Koste wat kost. Het uitgangspunt van de PVV om het speciaal onderwijs te ontzien en juist te versterken (zoals dat voor de verkiezingen duidelijk terug te vinden was op de website/partijprogramma) is verdwenen als sneeuw voor de zon. Vanwege het pluche, dat snapt u, dat snappen wij, alleen Henk en Ingrid blijkbaar nog niet.

En het CDA? Ach, alle christelijke waarden lijken ondertussen overboord gegaan: mededogen, zorg voor de naaste, barmhartigheid liggen (samen met de inmiddels virtueel verloren zetels) bij het oud vuil. Ter meerdere eer en glorie van ... tja.
Voor christelijke waarden moet met tegenwoordig toch echt bij de CU en (hoewel wij, de eerlijkheid gebiedt het ons te zeggen, niet alle uitgangspunten ondersteunen) de SGP.
Of zouden er dan toch nog leden van het CDA in de Tweede Kamer zitten, die inzien dat de weg die men nu bewandelt een heilloze en zielloze is. En dan niet alleen met de mond beleden, maar ook daadwerkelijk.

De thuisblijvers zullen het allemaal kunnen zien. De actie in het nieuws en de plenaire vergadering zoals vaak op de website van de Tweede Kamer (hier).
Wat betreft de laatst genoemde uitzending: denkt u wel aan uw hart?
Ú gebruikt dat namelijk wel vaak.

Solidarność (II)

Solidariteit, eerder hier al genoemd, is jammer genoeg iets wat langzaamaan dreigt te verdwijnen in ons land. Elders schreef ik al het motto dat steeds meer opgeld lijkt te doen: "Als iedereen maar gewoon aan zichzelf denkt wordt er niemand vergeten"*.

Nu vandaag de onderhandelingen in het Catshuis weer begonnen zijn tussen de coalitiegenoten en die meneer die er niet bij hoort wanneer het Mark even wat ongemakkelijk wordt, maar dan plots weer wel nodig is om weer wat van die harde PVV-standpunten in te leveren om te mogen gedogen, zal dit motto weer veelvuldig te horen zijn.
Solidariteit lijkt steeds meer het onderspit te moeten delven tegen het neoliberale adagium "ieder voor zich". Ayn Rand, hét voorbeeld voor veel "neocons" in de USA (en indirect neoliberalen alhier) schreef al dat "zorg voor de naaste", altruïsme, een teken van zwakheid is. Met solidariteit zal het dan wel niet heel anders gesteld zijn in haar filosofie.

Morgen echter hebben we de kans om te laten zien dat het tegengestelde waar is: solidariteit en zorg voor de ander zijn juist uitingen van kracht. de kracht om saamhorig te zijn, pal te staan (bijna letterlijk en figuurlijk) voor een ander, voor een ander die niet bij machte is voor zichzelf op te komen.
Het blijft onbestaanbaar dat juist de allerzwaksten, de leerlingen binnen het speciaal onderwijs in het bijzonder, kinderen die al zoveel kracht en hulp nodig hebben om mee te kunnen in onze, steeds jachtiger, hardere samenleving, de prijs moeten betalen voor een neoliberaal stokpaardje, die nagenoeg niemand wil. Want hoe Marja het ook draait, haar "scherpe keuze" vóór de prestatiebeloning is een keuze tégen leerlingen met een beperking of problematiek.
En wie weet wat de drie onderhandelaars in het Catshuis deze weken nog meer voor deze kinderen in het vat hebben.

Vele collega's zullen zich morgen verzamelen in de Amsterdam Arena om hun stem te laten horen tegen deze keuzes. Vele malen meer collega's zullen morgen om welke reden dan ook niet aanwezig zijn, maar zich wel solidair verklaren met de actie. Den Haag mag er gerust van uit gaan dat achter iedere aanwezige daar in Amsterdam minimaal tien afwezige collega's staan. Collega's die evenzo zich hard willen maken voor behoud van broodnodige expertise binnen (speciaal) onderwijs, collega's die willen streven naar een optimaal 'passend onderwijs', dat doordacht en vooral ook in samenspraak met de deskundigheid van de werkvloer zelf in rust kan worden ingevoerd.

Voor hen die zoeken naar een mogelijkheid om die solidariteit vorm te geven, op een andere manier, vanuit thuis of vanuit school, bieden de moderne media een platform bij uitstek. Zet het verhaal op facebook, vertel dat de acties niet gaan om salarissen of vakanties (hoe zeer deze ook geldige redenen zouden zijn), toon dat het gaat om leerlingen. De leerlingen in het speciaal onderwijs of zij in het regulier onderwijs die extra hulp behoeven in het bijzonder. Maar uiteindelijk alle leerlingen omdat de maatregelen ingrijpend zullen zijn voor iedere schoolklas in Nederland.

Een andere mooie blijk van solidariteit is het middels Twitter tot "trending topic" maken van #passendonderwijs en #onderwijsstaking. Lees hier alles over deze vorm van steun voor de acties.

Heel lang hebben wij in het onderwijsveld geprobeerd om met argumenten de minister tot andere gedachten te bregen, daarbij ons gesteund gevoeld door onder meer de uitspraken van de ECPO (het adviesorgaan van de minister zelf!), de Raad van State en ook de oppositiepartijen. Werknemers en werkgevers hebben hierbij steeds hetzelfde nagestreefd, hetgeen toch ook als zeer opvallend gezien mag worden.
De reactie van de minister was uiteindelijk steevast een halsstarrig blijven vasthouden aan de coalitie-afspraken, puur en alleen om politieke (en financiële) motieven; horende doof.
Nu is het tijd om onze stem te verheffen, met onze vuist op tafel slaand: dit mag en kan niet. Niet nu, niet straks. In dit land denken we juist wél aan de ander, want anders vergeten we uiteindelijk ons zelf!

*Bron: www.henkeningrid.nl

Solidarność

Het staat er echt, zie ook het bericht op de site van de AOB. LEES HIER. Er gaan dinsdag al 1368 scholen dicht, dat is al 51% van het totaal aantal scholen wat zich heeft aangemeld.

Dan praten we over basisonderwijs, speciaal onderwijs, voortgezet onderwijs, speciaal voortgezet onderwijs, ROC's, de hele mikmak.

Ton kan dan roepen: "ga liever werken, het verandert toch niks", maar er komt maar 1 woord naar voren en dat is: SOLIDARITEIT. Het HELE onderwijsveld vindt dat de bezuinigingen op het speciaal onderwijs NIET kunnen.

Ze hadden 2000 bussen geregeld, die zitten allemaal vol; er zijn collega's aangemeld van in totaal 2678 scholen.
Dat is mooi, want blijkbaar wordt het nu iedereen duidelijk dat de gevolgen van deze bezuinigingen desastreus zijn.

Weet u nog, Polen, 1989, SOLIDARNOSC?