Deze arrogante houding heeft het gehele onderwijsveld in al haar geledingen steeds weer moeten tegenkomen in de pogingen om de minister van OCW er van te overtuigen dat de kennis en ervaring van eenieder, die iets van onderwijs weet, tot geen andere conclusie leidt dan dat de huidige koers op het gebied van (passend) onderwijs heilloos is.
Niet alleen ventileert de minister telkens weer haar onkunde wanneer het gaat om de gevolgen voor het speciaal én het regulier onderwijs, wanneer zij haar plannen (ofwel bezuinigingen) op een zo onnadenkend snelle wijze en in deze kortzichtige vorm doorzet, maar ook doet zij dit op de meest hooghartig en arrogante wijze.
Halsstarrig en kortzichtig (en zelfs stompzinnig) blijft zij vast houden aan de driehonderd miljoen bezuinigingen.
Daarnaast blijft zij in weerwil van het veld de prestatiebeloning er doorheen drukken omdat die neo-liberale zo graag gezien wordt door de "neo-con" vrinden van de VVD en de rechtervleugel van het CDA, onderaanvoering van sisseltong Verhagen.
Marja van Bijsterveldt kan dit blijven doen door de meest minieme meerderheid die de gedoogcoalitie heeft in de Tweede Kamer en haar blind, doof en stom blijvende standvastigheid ("het staat in het regeerakkoord" is de enige argumentatie tegenover alle inhoudelijke redeneringen) kan voortgang vinden door met name de lafhartige houding van een deel van de CDA-fractie.
Lafhartig omdat dit met de mond een kritische houding ten opzichte van de gedoogcoalitie en haar ideeën en een uitgaan van christelijke normen en waarden belijdt, maar in werkelijkheid meehuilt met de neo-liberale wolven en de uitholling van alles van waarde geen strobreed in de weg legt.
Brak de Verbijsterde Baas hieronder nog een lans voor een exponent van dit deel van de CDA-fractie, voor schrijver dezes zijn dit soort toneelstukjes niets meer dan een fopspeen: ook mevrouw Ferrier laat het nog steeds bestaan dat mevrouw van Bijsterveldt zonder problemen ieder inhoudelijk gesprek uit de weg kan gaan en haar onzalige plannen gewoon door blijft drukken.
Want uiteindelijk gaat het natuurlijk helemaal niet om die kinderen in het speciaal onderwijs, of die kinderen met een beperking en met dus minder (en nu steeds minder) kansen.
Het gaat louter en alleen om pegels, bezuinigen, hoe dan ook. En deze post was nu eenmaal het makkelijkst. Henk en Ingrid geven niet zoveel om de zwakkeren, althans niet zoveel dat zij hun grote roerganger tot de orde roepen.
Wat nu dus te doen nadat al tot driemaal toe de minister zich gedraagt als de persoon die ik eerder beschreef: tijdens drie eerdere bestuurlijke overleggen met betrekking tot passend onderwijs met bonden en werkgevers (en ook in antwoord op eerdere adviezen van onderwijsraden en zelfs de ECPO) deed zij niets anders dan de hakken in het zand, de vingers in de oren en hard "lalalala" zingen.
Voor AOb-bestuurslid Liesbeth Verheggen is nu de maat vol. Zij heeft aangegeven niet meer met de minister te willen praten omdat dit toch zinloos is. Naar argumenten luistert de minister niet en zij beantwoordt iedere poging om te komen tot een andere invulling van de plannen en bezuinigingen steevast met de bezuinigingsmantra (het is nu eenmaal afgesproken in het regeerakkoord).
De grootste onderwijsbond is er klaar mee en het wachten is eerlijk gezegd op de rest die ook keer op keer tegen een muur van domheid aanlopen.
In de woorden van Liesbeth Verheggen: "We hebben vanaf september drie keer met haar gesproken en het is niet gelukt ons plan op een constructieve wijze te bespreken. Ze heeft haar minieme politieke meerderheid in de Tweede Kamer en wijkt geen millimeter: het regeerakkoord heeft ze bij iedere gelegenheid heilig verklaard. Dan heeft een vierde gesprek op 26 oktober geen zin. We willen nu de Kamer ervan te overtuigen dat 300 miljoen euro weghalen bij zorgleerlingen volstrekt onverantwoord is voor het hele onderwijs en beraden ons intussen op verdere acties."
Wat ons van wijzijnverbijsterd betreft wordt het inderdaad eens tijd om hard na te gaan denken over verdere acties, hardere acties zelfs.
Misschien is het tijd dat de mensen in het onderwijs eens een minder ludiek "NEE" laten horen. Badeendjes hebben tot nu toe tot niets geleid, keurige diplomatieke gesprekken tot bijna niets. Eens moet de maat toch vol zijn?
Wie niet horen wil ...
Lees hier het bericht van de Algemene Onderwijsbond
Lees hier een gesprek met Liesbeth Verheggen over het terugtreden van de AOb uit het overleg
