Zorg? Ons een zorg! Wij rijden 130!

En ja hoor het is zover! Vanaf morgen mag er buiten de spitsuren 130 kilometer per uur worden gereden op de A16 tussen Breda en Moerdijk en op de A2 tussen de knooppunten Deil en Everdingen (lees hier)! Yes, dat heeft Mark samen met onze jolige vrind Charlie toch maar even mooi voor elkaar.
Hét speerpunt van de VVD tijdens de verkiezingen voor de Provinciale Staten (weet u nog?) wordt zo toch maar mooi tot werkelijkheid.

Eén ding, doet u wel uw best om met dit soort snelheden geen ongeluk op te lopen of iets te veel van de verhoogde uitstoot van fijnstof in te nemen? Want dan wordt u ziek en dan heeft u zorg nodig.
En dát was nou net niet een speerpunt van de VVD, zorg bedoelen wij. Sterker, steeds meer lijkt het er op dat de VVD en het o zo christelijke CDA in haar kielzog iedere vorm van zorg, solidariteit, empathie, verantwoordelijkheid voor zieken en gehandicapten in het vizier heeft om voorgoed af te schieten.

De Telegraaf bericht vandaag dat woensdag de ministerraad een voorstel bespreekt waarin het Persoonsgebonden Budget (PGB) voor 90% van de mensen die dat nu krijgen geschrapt gaat worden. U leest het goed: 90%!

Door de PGB zijn veel mensen in staat om thuis, maar bijvoorbeeld ook op school, die extra zorg te krijgen die zij op dat moment nodig hebben. Met het budget kan zeer toegepaste hulp ingekocht worden en dat kan voor iedereen anders zijn.
Op deze wijze is men niet afhankelijk van de beperkingen van bijvoorbeeld zorginstellingen die door onder meer krapte en bezuinigingen al niet meer aan de vraag kunnen voldoen. Juist doordat mensen het budget en de regie zelf in handen hebben kunnen zij veel beter participeren aan bijvoorbeeld onderwijs en werk.
Directeur Wilna Wind van de Nederlandse Patiënten Consumenten Federatie (NPCF) zei maandag dat deze ingreep heel veel mensen in enorme problemen brengt. "Dat mag niet gebeuren. Deze maatregel staat haaks op het beleid dat mensen meer eigen regie moeten krijgen." Ook directeur Ad Poppelaars van de belangenorganisatie van chronisch zieken en gehandicapten, de CG-Raad, heeft geen goed woord over voor de plannen. "Als dit doorgaat, wordt het PGB nagenoeg gesloopt. Een groot deel van de mensen die een PGB hebben en daardoor thuis kunnen blijven wonen, zullen naar instellingen moeten. Dat kost veel meer. Dit is dus helemaal geen bezuiniging, het wordt er alleen maar duurder door." (Bron: ANP)
Ofwel: ook hier is er weer sprake van een star korte-termijndenken ten behoeve van het vierjarig huishoudboekje van onze neoliberale gedoogcoalitie.

Ook voor het (speciaal) onderwijs zal dit enorme gevolgen gaan hebben. Nu is een leerling vaak nog in staat om (al dan niet regulier) les te krijgen omdat er zorg ter plekke is, ingekocht met PGB. Wanneer het mes op deze wijze in de bugetten wordt gezet zal men voortaan afhankelijk zijn van de agenda en de roosters van instellingen. In de praktijk betekent dit gewoon dat een leerling met een speciale zorgbehoefte niet meer in een klas buiten een instelling kan zitten, omdat daar dan niet op de juiste momenten zorg aanwezig kan zijn. En dan hebben we het nog niet eens over de toch al enorme krapte in tijd en personeel van die zorginstellingen door alle bezuinigingen.

Overigens is dit niet het enige schandalige en rampzalige plannetje van de neoliberalen van Rutte, men bespreekt woensdag ook een voorstel om de uitgaven aan wonen en zorg uit elkaar te halen, zoals afgesproken in het gedoogakkoord. De AWBZ-gelden zijn voortaan puur bestemd voor de zorg. Wie in een instelling woont, gaat huur betalen. Waarschijnlijk zal men ook hier weer, wanneer men kritisch zal vragen hoe een jonggehandicapte bijvoorbeeld dit, na het afbreken van Wajong en sociale werkplaatsen, moet bekostigen, de schouders ophalen en het "ieder voor zich" en "eigen verantwoordelijkheid"-mantra prevelen alvorens men weer lekker met 130 kilometer per uur over de Afsluitdijk of A16 kart in de cabrio.
"Lekker hè Charlie, die frisse wind door Nederland?"
"Zeker Mark, hij stinkt alleen wel!"

Zoals de lezers van wijzijnverbijsterd gewend zijn: hier is ons laatste woord nog niet over gezegd!

Mail uw verhaal naar Per Saldo !

Mail uw verhaal naar de staatssecretaris!

Per Saldo is boos over de plannen om voor de meeste mensen het PGB af te schaffen. Woensdag vergadert het kabinet of dit besluit definitief wordt. Daarom roepen wij u op om vandaag of morgen uw verhaal te mailen naar de staatssecretaris om te vertellen hoe uw leven eruit zal zien zónder PGB.

Dus niet wachten en denken "het valt vast allemaal wel mee", NEE, het valt NIET allemaal mee.
Onze speciale kinderen worden aan alle kanten gepakt en dat mogen we niet goed vinden!

U heeft nog een paar uur om te reageren via deze link of via dit mailadres: m.wijnbergen1@chello.nl
Ja dat is nou nog eens timing van het kabinet!

Bijval uit onverwachte hoek

Ja, wat moeten wij hier nu weer mee? Hier hebben we al meerdere keren gesteld dat het uiteindelijk de zwaksten zijn die van Mark en consorten de klappen mogen opvangen van de crisis die uiteindelijk veroorzaakt is door de grenzeloze hebzucht van anderen: de banken, de beursspeculanten, enzovoorts.
Die klappen komen dan als bezuinigingen (of eufemistisch: ombuigingen) onder meer neer op de sociale werkplaatsen, de zorg, en ook het 'passend' onderwijs (in de praktijk: het speciaal onderwijs!).
Iedereen met enig hart en empathisch vermogen weet dan dat dat niet klopt en niet zou mogen. Van zorg, een maatschappelijk vangnet in de vorm van voorzieningen en onderwijs blijf je af.
Sterker: daar moet geld bij. Investeren heet dat.

Op het gebied van kritiek op de bezuinigingen op 'passend' onderwijs krijgen de criticasters (wij dus) nu opeens bijval uit een onverwachte hoek: de bank!

"Erik Zwaart, verantwoordelijk voor de divisie onderwijs van de ABN AMRO, stelt in een interview op Radio 1 dat er fors meer geïnvesteerd moet worden in onderwijs, om de top5 ambitie waar te kunnen maken. De bezuinigingen op o.a. Passend onderwijs maken dat het gat tussen wens en werkelijkheid lijkt te vergroten, aldus Zwaart in het interview" schrijft de PO-Raad op haar website (klik hier).

Langzaamaan lijkt dus het besef door te dringen van wat er staat te gebeuren in het 'passend' onderwijs. Ook als het gaat om slechts die relatief kleine groep leerlingen met een speciale leerbehoefte.
Misschien dat met stemmen als van de heer Zwaart mevrouw van Bijsterveldt en haar ambtenaren er nu eens van doordrongen raken dat ten eerste een top5 positie niet alleen afhankelijk is van het plakken van Michelin-sterren op de beste leerlingen, maar ook van de mate waarin de juist moeilijk lerenden worden begeleid naar de meest optimale ontwikkeling en ontplooiing en ten tweede dat voor alle leerlingen (speciaal, regulier, po, vo, beroepsonderwijs, universitair enzovoorts) en alle vormen van 'passend' onderwijs investeringen noodzakelijk zijn.
Niet alleen de bezuinigingen zijn al rampzalig, ook de nullijn is funest.
De weldenkende onderwijsdeskundigen zijn zich daar al veel langer van bewust, dat nu zelfs mensen uit het bankwezen zich zo publiekelijk uitspreken tegen de bezuinigingen op (passend) onderwijs, zou de neoliberalen in Den Haag toch te denken moeten geven.

HOOP EN VREES (Indrukwekkend verhaal van een ouder I)

Soms heb je in het onderwijs de eer om met ouders te mogen werken die iets doen waar je in je stoutste dromen niet op had gerekend.
De afgelopen weken hebben wij die eer gehad.
We hebben een "ouderinitiatief" binnen de school, en dat ouderinitiatief is gericht op de bezuinigingen op het speciaal onderwijs.

Het is begonnen met de voorzitter van de MR die een paar ouders bij elkaar heeft gezocht. Uiteindelijk zijn dat 14 ouders geworden. Deze 14 ouders hebben ieder een verhaal geschreven over hun kind. Daarbij laten ze zeer persoonlijke dingen zien, laten ze de strijd zien en vooral liefde, heel veel liefde voor hun kind.
Ze laten ook zien hoe ze de school voor hun kind ervaren, en wat ze verwachten wat er gebeurt als de bezuinigingen doorgaan.

Deze 14 verhalen zijn nu gebundeld in een boekje "HOOP EN VREES".
Een zeer indrukwekkende verzameling verhalen die binnenkort aangeboden zal worden aan de Tweede Kamer.

We willen hier alvast een verhaal met u delen.
Het verhaal heet "Ferremans" en spreekt voor zichzelf.

FERREMANS

Een vader vertelt

Ferry ziet zichzelf als het middelpunt van de wereld en vindt het heel normaal …

… dat hij zes limonadeflessen leeggooit

… dat hij zijn poep smeert op de muren

… dat hij met zijn vingervlugge vermogen alles kapot maakt

… dat hij alle patat opeet die je hem geeft, zelfs als dit tien borden zouden zijn

… dat zijn vader hem knuffelt

Ferry’s vader vindt het wel eens moeilijk om met het gedrag van zijn zoon om te gaan. Hij beseft dat zijn zoon nooit een normaal leven zal leiden en zal kunnen genieten van heel veel mooie dingen in het leven. Hij ziet echter ook dat er vooruitgang geboekt is en dat er nog vooruitgang geboekt kan worden. Met hulp. Hulp van mensen die Ferry snappen. Hulp van mensen die kunnen omgaan met Ferry. Hulp van mensen die het beste met Ferry voorhebben. Hulp vanuit het Speciaal Onderwijs. Ferry’s vader is blij met die hulp. Dolblij. Hij wil het beste voor zijn kind. Waarom? Omdat hij van zijn zoon houdt.

Geboorte

Na een moeizame bevalling waarbij we met negen centimeter ontsluiting alsnog naar het ziekenhuis moesten, werd Ferry op 1 oktober 1996 geboren met een mooi ‘toeterhoofd’ door de vacuümpomp. Eenmaal ter wereld was Ferry een knappe baby die ’s nachts meer dan gemiddeld huilde. Eigenlijk heeft hij zijn hele leven nooit langer dan een paar uur geslapen om vervolgens weer ‘fris en fruitig’ wakker te worden. Dat wakker worden ging altijd gepaard met ‘verfrissende’ huilbuien.

Medische circuit

Omdat Ferry in zijn ontwikkeling duidelijk achterbleef, kwam hij al snel in het medische circuit terecht. Op zijn tweede jaar werd een autistische stoornis geconstateerd. De medische wereld had zijn werk gedaan. Het etiketje was geplakt en nu was het aan ons om er een invulling aan te geven. Alle knappe koppen in het ziekenhuis ten spijt, de hulp was voorbij en we stonden er alleen voor.

Naar school

Wat een geluk dat we Ferry op het medisch kinderdagverblijf konden plaatsen. Daar werken geen dokters of geleerde mensen maar wel mensen die ervaring hebben met kleine peuters die anders zijn dan anderen.

Na een paar jaar was hij te oud voor dit dagverblijf. We moesten op zoek naar een school voor hem. Een korte periode is hij geplaatst geweest op een dagverblijf voor kinderen met een stoornis maar daar werd Ferry niet echt uitgedaagd. Na even doorzoeken kwamen we uit op de St. Mattheusschool in Rotterdam, een school voor SO en VSO – ZMLK en tevens kernschool voor kinderen met autisme.

Het was alsof we in een warm bad stapten. Wat een passie voor kinderen met een ‘vlekje’. Wat een ervaringsdeskundigen en wat een liefde. De begeleiders wisten niet alleen hoe ze met kinderen als Ferry moesten omgaan, maar ze begrepen ook heel goed wat wij als ouders doormaken.

Begrip

Ze kijken niet gek op als een kind bij wildvreemde mensen een patatje uit HUN bakje wil pakken. Ze snappen dat sommige nachten zo vermoeiend zijn dat je als ouder er af en toe even doorheen zit en dan komt er altijd weer een bemoedigend woordje via het schriftje om je op te beuren.

Ze denken mee als je kind nog steeds niet zindelijk is en dat voorlopig niet van plan is. Ze geven je weer hoop als ze je op een ouderavond van alles vertellen over je kind. Ze vieren elk klein succes als een overwinning. Ze troosten als het huilen je nader staat dan het lachen, omdat je keer op keer een teleurstelling moet verwerken. Zij tonen vooral begrip.

Creatief

Als je kind autistisch is, dan weet je één ding zeker. Elke dag zorgt voor nieuwe verrassingen. Geen enkele dag geeft de zekerheid dat er niets gebeurt wat ongewoon is. Een voorbeeld. Wat te denken van de fase dat Ferry uit een soort verveling in een creatieve fase zat. Hij gebruikte alleen helaas niet de kwast of het potlood op een maagdelijk wit doek zoals een echte Picasso zou doen. Nee, hij gebruikte de poep uit zijn luier en leefde zich met zijn handen uit op de schone, gele muren. Met zijn vingers ‘tekende’ hij de mooiste figuren. Prachtige creaties voor een echte kunstliefhebber, maar geen alledaagse decoratie voor een slaapkamer en voor ons een dagelijks terugkerende tragedie. We bedachten als moderne multimedia ouders dat het dan goed zou zijn om een camera op zijn kamer te hangen.

Dan konden we hem een beetje in de gaten houden. Die camera heeft er gemiddeld veertien seconden gehangen. Hij ontdekte al snel waar het apparaat hing, hoe verdekt we het ook ophingen en hoe vaak we het ook verplaatsten.

Flessen

Een ander voorbeeld. Ferry heeft heel gauw door hoe dingen open moeten. Ook al zitten op alle kasten en deuren sloten, het lukt hem steeds weer om kledingkasten, voorraadkasten, de slaapkamers van ons en de andere kinderen open te krijgen. Gek is hij immers niet. Op een avond - of ik moet eigenlijk zeggen op een ochtend, want toen ontdekten we het pas - had Ferry een nieuw pleziertje ontdekt. Weet iemand hoe leuk het is om zes limonadeflessen, twee wijnflessen en drie flesjes bier over de vloerbedekking heen te sproeien? Hij wel. Hij vond de flessen in een kast die niet was afgesloten en draaide zonder moeite de dop eraf. En daarna moest hij toch wat doen met die open flessen?

Lieverd

Geef Ferry een simpel gebruiksvoorwerp en zijn talent om er iets anders mee te doen is ongekend. Een afstandsbediening is een heerlijke knabbelstick, een dvd-recorder is een apparaat waarmee je 126 keer hetzelfde stukje heen en weer kunt spelen. En dan die glimlach op z’n gezicht, de lol die mijn ‘Ferremans’ dan heeft … dat doet je als vader dan weer smelten, want het is een superlief ventje. Weliswaar met een gebruiksaanwijzing, maar wel een echte lieverd voor ons.