 |
| ©Eric Carle / Lemniscaat |
Dat uit deze koker dan ook de "prestatiebeloning" is komen druppelen is dan weer logisch, immers, "natuurlijk" zijn mensen in het onderwijs ook alleen maar gericht op een egoïstisch "meer, meer, meer". In de kleingeestige neoliberale visie is immers iedereen alleen maar uit op eigen geluk en welvaart, desnoods over de ruggen van anderen.
Ook binnen het onderwijs zal het, volgens de predikers van deze visie, niet veel anders zijn.
Kennis en wetenschap, sociaal-emotionele ontwikkeling, creativiteit zijn besmette onderwerpen en leerlingen die niet tegemoet kunnen komen aan de eisen van een door kapitaal gedreven maatschappij zijn van veel minder belang. Solidariteit en empathie zijn achterhaalde begrippen en dat iemand voor de klas staat om heel andere redenen dan het klaarstomen van kinderen als economische factor en op basis van wat bedrijven vragen is binnen deze visie onbestaanbaar.
Het aardige is nu, dat in dat grote gidsland, de Verenigde Staten, men aan het terugkomen is van de idee dat een prestatiebeloning zou helpen het onderwijs naar een hoger plan te helpen.
Sterker: de investering blijkt zich op geen enkele manier terug te betalen. Volgens het evaluatierapport van onderzoeksbureau Rand Corporation was er geen enkel verschil zichtbaar tussen scholen met en zonder prestatiebeloning.
Het zou goed zijn wanneer onze huidige gedoogcoalitie per omgaande lering zou trekken uit deze wetenschap, Beter ten halve gekeerd, dan ten hele gedwaald. Zoals het geheel onderwijsveld al maanden roept is het beter de voorgestelde 250 miljoen terug te brengen waar het hoort, namelijk op de werkvloer, ten behoeve van ALLE leerlingen.
Duidelijk is dat het "ieder voor zich" voor de meesten in het onderwijs geen bestaansgrond heeft, het "meer meer meer" niet leidend is, alle neoliberale utopieën ten spijt.
Misschien is dat omdat wij wel verstand van zaken hebben en al vroeg snapten dat "Rupsje Nooit Genoeg" niet een vlinder werd door steeds maar "meer meer meer" te willen, maar door zich juist terug te trekken en zich uiteindelijk in alle rust te ontplooien tot vlinder. Dat geldt voor de leerling maar ook voor de leerkracht.
Dat beiden goed gevoed moeten worden is duidelijk, maar dat moet dan wel evenwichtig en eerlijk gebeuren. Niet door het creëren van een prestatiegerichte ratrace die uiteindelijk nergens toe leidt, behalve tot een uitholling van werkelijk passend onderwijs dat uiteindelijk indirect deze neoliberale hobby mag bekostigen.
Voor "Rupsje Nooit Genoeg" is in het onderwijs alleen maar plek in een prentenboek, en dáár heb je dan weer wel iets aan.
Lees hier (op de site van de AOb) over de ontwikkelingen met betrekking tot de prestatiebeloning in de Verenigde Staten.
