dinsdag 31 mei 2011

Het kiezersbedrog van de VVD in beeld (PGB)

Op de site van Platform Verontruste Ouders, die zich ook sterk maken voor leerlingen met een speciale leerbehoefte (en/of zorgbehoefte) is mooi in beeld gebracht hoe politiek werkt.
Zeker met de dreigende kaalslag van de PGB en ook de blijkbaar voorgenomen ontkoppeling wonen-zorg in het verschiet is het des te pijnlijker om te zien hoezeer de VVD draait en bedriegt.
Net zo veel dus als die andere coalitiepartner en de Grote Gedoger (die al meer dan 60 van zijn beloftes aan de kiezers heeft gebroken).

Je moet toch wat om in het pluche te blijven zitten en snel, snel op een neoliberale wijze het "rationele" eigenbelang (a la Ayn Rand) veilig te stellen.

Kijk en lees hier en huiver.

"Zinvol bezuinigen is ook een kunst". Ja, maar wel een kunst die de VVD dus, samen met coalitievrienden en gedogers, absoluut niet beheerst. Dat is ondertussen meer dan duidelijk.

Autistisch, wat nu? (EO reeks over autisme)

©EO (website)
In de vierdelige EO-serie Autistisch, wat nu? worden twee gezinnen, waarvan één of meerdere kinderen autistisch zijn, gevolgd in het dagelijkse leven. Welke invloed heeft een autistisch kind op het gezinsleven en de omgeving? Hoe leer je een autistisch kind te begrijpen en hij jou? Gedragsdeskundige Autisme Colette de Bruin begeleidt de gezinnen en geeft in de uitzendingen tips en uitleg.

Te zien vanaf vanavond, dinsdag 31 mei, Ned 1, 19.27 uur.

Hopelijk kijken in ieder geval de kamerleden van CDA en SGP mee (gezien de confessionele signatuur), zodat ze een nog beter beeld hebben wat bezuinigingen op 'passend' onderwijs (met name op speciale onderwijsinstellingen) en de dreigende rigoreuze afbraak van de PGB betekenen voor onder meer kinderen met een speciale leer- en/of zorgbehoefte en de mensen om hen heen: ouders, familie, leerkrachten.
Misschien kunnen zij dan de werkelijk meest onbeschaamde, neoliberale ramkoers die de gedoogcoalitie plus ingezet heeft, teneinde een beschaafde sociale en zorgzame samenleving af te breken, nog doen keren.

Ook is te hopen dat eenieder die het ongelofelijke onbenul van Ton Elias en andere nitwits nawauwelt (autisme als overdreven en onterecht "stempeltje") nu eens ziet dat het om iets meer gaat dan niet op een stoel kunnen blijven zitten of wat in je zelf gekeerd zijn.