Wij van wijzijnverbijsterd zijn zo af en toe ...... laten we zeggen "verbijsterd", u zal het niet geloven. Vandaag, beste lezer, ook dat zult u niet geloven, moeten we Ton Elias, zeg maar onze Ton met de bon ton, gelijk geven.
We kunnen niet anders dan constateren dat we hem volledig, compleet, totaal en volstrekt gelijk moeten geven als hij vindt dat het niveau van de Nederlandse leraar omhoog moet. Vandaag heeft Ton een aantal ouders antwoord gegeven die hij in het debat rond de wet passend onderwijs op zijn eigen persoonlijke wijze had geschoffeerd (lees HIER de brief die hij had ontvangen).
In zijn antwoord voert onze Ton een leerkracht op die een verhaal ophangt wat ongelooflijk goed in zijn straatje past. Wij snappen dat wel, want alle kritische mails en leraren die het niet met hem eens zijn, voert hij natuurlijk niet op.
Het sneue is nou, dat hij een ongelooflijke zielenpiet opvoert. Een man, Ruud van Ling, die beweert dat leerkracht is geweest. In het stukje wat Ton opvoert komt echter het beeld naar voren van een totaal gefrustreerd mislukte lesboer, die termen bezigt als "ik grijp de leerling in zijn kladden" en nog mooier: "ik bijt hem toe". Allemaal pedagogisch en didactisch verantwoord, zeg maar.
Het soort leraar wat we NIET willen zien, en waar nascholing geen nut voor heeft omdat hij "het"gewoon niet heeft en ook niet zal krijgen.
Het sneue is natuurlijk dat Ton deze man als norm neerzet en het een volstrekt normale en terecht gemaakte reactie vindt.
Hier het fragment waar we op doelen, uit de BRIEF van Ton aan de ouders die geklaagd hadden.
"Zeker niet nu het palet van geluiden veelkleuriger wordt. Zo schreef Ruud van Ling, oud-leerkracht in het speciaal basisonderwijs in NRC-Handelsblad van gisteren: “In NRC Handelsblad van 5 maart zeggen Anoek Voermans en Tony Velding, ouders van een kind met het Downsyndroom, dat ze niet weten waar de school van hun kind de rugzakgelden aan heeft besteed. Welnu, het is ook voor veel leerkrachten in het speciaal basisonderwijs een raadsel waar de centen blijven. In ieder geval niet op onze salarisafrekeningen. Maar er worden steeds meer externen de school binnengehaald. Een logopediste, een fysiotherapeute, een diëtiste, een orthopedagoge. En dat vergadert en vergadert maar met de ambulante schoolleider, diens eveneens ambulante onderdirecteur, de secretaresse-voor-halve-dagen plus de onvermijdelijke interne begeleiders (IB’ers). Ik werkte op een school voor speciaal onderwijs, 125 leerlingen en 35 (!) man aan ondersteunend en lesgevend personeel. Van die 35 stonden er 9 (!) fulltime voor de klas, wat de rest deed is mij nooit duidelijk geworden. Een leerling van mij slingert erg bij het lopen. Eindeloze observaties, besprekingen, onderzoeken: niets te vinden. Ik denk dat hij zich aanstelt, maar mij wordt niets gevraagd. Tot ik het na een maand zat ben, de leerling in zijn kladden grijp en ’m toebijt of het nu eens uit is met dat vervloekte geslinger, hij lijkt wel een dronken aap! Nog dezelfde dag is het geslinger over en loopt het jochie gewoon. Waar dat geld nog meer naartoe ging? Computers. Het enige waar de jongetjes naar zochten, waren pornosites. Toen we die hadden verwijderd, had geen kind nog interesse in de computer.”Frustratie, frustratie, frustratie, dat spreekt hier uit. Dat Ton een reactie als deze opneemt in een brief aan boze ouders geeft alleen maar aan dat hij niks begrijpt van het onderwijs, niks begrijpt van het committent wat heel veel leerkrachten WEL hebben en vooral niks begrijpt van hoe de zaken zijn geregeld in het onderwijs, dat personele budgetten in de echte wereld gescheiden zijn van materiële budgetten, dat in scholen voor speciaal onderwijs ambulante directie nodig is voor de ongelooflijke hoeveelheid werk die de overheid over ons uitstort, dat er IB-ers nodig zijn voor de schoolontwikkeling, dat je verplicht bent om een orthopedagoog en een logopediste te hebben en dat de rugzakgelden nou eenmaal niet op de rekening van de leraar worden gestort.
We hebben het al eerder aangegeven: niet te veel aandacht aan besteden, dat klopt. Maar soms is het zo sneu dat het echt gênant wordt.
