Wat een discussie wordt er toch gevoerd over "passend onderwijs".Het gaat over bezuinigingen, over trajecten, over zorgplicht, over ambulante begeleiding, over samenwerkingsverbanden PO, samenwerkingsverbanden VO, over ambtenaren, leerkrachten en politici.
Het gaat over de rol die ouders niet meer krijgen, over een liegende of in ieder geval blunderende minister, over Ton met de bon ton, over Kathleen en natuurlijk de gedoogvrinden van de PVVD en het CDA, over de SGP, over Mark en overleg in het torentje. Het gaat over temporisering, over uitstel en over het wetsvoorstel wat nog steeds voorligt, maar wat helemaal niet kan door het uitstel van de bezuinigingen.
Het gaat over dat er NOG STEEDS GEEN DEBAT is geweest over het laatste sprookje van Hans Christiaan Andersen: "De verkeerde getallen van de minister".
Maar het gaat over één ding niet, en dat is een contradictio in terminis, want daar gaat het namelijk wel over, en het gaat daar alleen over.
Het gaat over kinderen.
Hallo minister, Ton, Kathleen en Harm ... het gaat over kinderen.
Nu werken wij van wijzijnverbijsterd in het speciaal onderwijs, dat zal geen lezer verbazen. Het is geen geheim dat dit op een school voor ZMLK is.
Het onderwijs aan zeer moeilijk lerende kinderen heeft zich de laatste jaren enorm ontwikkeld. Van een klassikaal gericht onderwijs zijn de scholen veranderd in orthopedagogische centra waar individueel ingericht onderwijs wordt geboden, gericht op de mogelijkheden van de leerling.
De ene leerling is makkelijker in de omgang dan de andere, en voor de andere leerling is een handelingsplan weer eenvoudiger te formuleren dan voor de een. Iedere leerling krijgt echter de aandacht die deze nodig heeft.
De laatste jaren is er een groep de school binnengekomen die kan worden omschreven als "leerlingen met meervoudig complexe problematiek". Deze leerlingen krijgen onderwijs door uiterst gespecialiseerd, specifiek opgeleid personeel, vaak in een onderwijs/zorg-setting, waar samenwerking is gezocht met jeugdzorg, justitie en een zorginstelling.
Dat is óók passend onderwijs, zo'n uitermate gespecialiseerde setting waar kinderen onderwijs krijgen die in het verleden thuis zaten, weggestuurd door diverse scholen omdat hun gedrag nou eenmaal niet in het plaatje paste.
Dit is zo'n leerling:
Ernst (naam gewijzigd) van 14 jaar heeft, met zijn totaalIQ van 52 een oppositioneel opstandige gedragsstoornis. Zijn geringe verbaliteit vormt een grote belemmering van zijn onderwijsparticipatie evenals zijn zeer geringe acceptatie van zijn beperkingen. Veel alledaagse levensverrichtingen moeten hierdoor 1:1 begeleid worden. Hij is zeer impulsief en laat ongeremd gedrag zien. Hij scheldt en schreeuwt met grote regelmaat en dreigt verbaal en fysiek, waardoor hij vaak zeer storend is ten aanzien van het onderwijsleerproces van medeleerlingen.
Hij kan niet omgaan met nieuwe (sociale) situaties (wisselende medewerkers) en activiteiten. Het levert hem extreem veel stress op. E. vraagt in deze situaties om directe begeleiding vanwege een paniekreactie en/of extreem verbaal agressief gedrag naar andere leerlingen en personeel. Hij vertoont agressief gedrag waarbij hij duwt, schopt en slaat en/of gooit en spuugt. Tevens kan hij blijven hangen in het maken van seksistische opmerkingen. Hij is dan niet in staat zichzelf te reguleren en heeft dan externe sturing nodig. Verwijdering uit de situatie met 1:1-begeleiding is dan de enige oplossing. Hierbij is vaak afzondering en fixatie nodig. Het omlaag brengen van de spanning/stress kan tot een uur duren.
Kijk, minister en consorten, het gaat om kinderen. Om passend onderwijs voor kinderen.
En laten we dit nou niet vergeten, want als je één ding niet mag vergeten is dat het om kinderen gaat, kinderen die niet voor zichzelf op kunnen komen. Daar zijn wij van, en hun ouders.
Het gaat om onze kinderen, en daar blijf je nu eenmaal van af!
Nu werken wij van wijzijnverbijsterd in het speciaal onderwijs, dat zal geen lezer verbazen. Het is geen geheim dat dit op een school voor ZMLK is.
Het onderwijs aan zeer moeilijk lerende kinderen heeft zich de laatste jaren enorm ontwikkeld. Van een klassikaal gericht onderwijs zijn de scholen veranderd in orthopedagogische centra waar individueel ingericht onderwijs wordt geboden, gericht op de mogelijkheden van de leerling.
De ene leerling is makkelijker in de omgang dan de andere, en voor de andere leerling is een handelingsplan weer eenvoudiger te formuleren dan voor de een. Iedere leerling krijgt echter de aandacht die deze nodig heeft.
De laatste jaren is er een groep de school binnengekomen die kan worden omschreven als "leerlingen met meervoudig complexe problematiek". Deze leerlingen krijgen onderwijs door uiterst gespecialiseerd, specifiek opgeleid personeel, vaak in een onderwijs/zorg-setting, waar samenwerking is gezocht met jeugdzorg, justitie en een zorginstelling.
Dat is óók passend onderwijs, zo'n uitermate gespecialiseerde setting waar kinderen onderwijs krijgen die in het verleden thuis zaten, weggestuurd door diverse scholen omdat hun gedrag nou eenmaal niet in het plaatje paste.
Dit is zo'n leerling:
Ernst (naam gewijzigd) van 14 jaar heeft, met zijn totaalIQ van 52 een oppositioneel opstandige gedragsstoornis. Zijn geringe verbaliteit vormt een grote belemmering van zijn onderwijsparticipatie evenals zijn zeer geringe acceptatie van zijn beperkingen. Veel alledaagse levensverrichtingen moeten hierdoor 1:1 begeleid worden. Hij is zeer impulsief en laat ongeremd gedrag zien. Hij scheldt en schreeuwt met grote regelmaat en dreigt verbaal en fysiek, waardoor hij vaak zeer storend is ten aanzien van het onderwijsleerproces van medeleerlingen.
Hij kan niet omgaan met nieuwe (sociale) situaties (wisselende medewerkers) en activiteiten. Het levert hem extreem veel stress op. E. vraagt in deze situaties om directe begeleiding vanwege een paniekreactie en/of extreem verbaal agressief gedrag naar andere leerlingen en personeel. Hij vertoont agressief gedrag waarbij hij duwt, schopt en slaat en/of gooit en spuugt. Tevens kan hij blijven hangen in het maken van seksistische opmerkingen. Hij is dan niet in staat zichzelf te reguleren en heeft dan externe sturing nodig. Verwijdering uit de situatie met 1:1-begeleiding is dan de enige oplossing. Hierbij is vaak afzondering en fixatie nodig. Het omlaag brengen van de spanning/stress kan tot een uur duren.
Kijk, minister en consorten, het gaat om kinderen. Om passend onderwijs voor kinderen.
En laten we dit nou niet vergeten, want als je één ding niet mag vergeten is dat het om kinderen gaat, kinderen die niet voor zichzelf op kunnen komen. Daar zijn wij van, en hun ouders.
Het gaat om onze kinderen, en daar blijf je nu eenmaal van af!
