donderdag 19 april 2012

Tja..." Waar moet het heen "

De weer zo mooi weergegeven colomn van Maddy Hulshof:

Duikbril

We waren even weg. Naar het snorkelparadijs in de Rode Zee. Boven water niets dan brandend zand en onder water een complete stille kleurrijke diepe bewegende wereld. Met één enkele hoofdbeweging in een andere wereld.

Gijs was ook mee. Hij was redelijk sceptisch over onze juichende vooruitzichten ‘hoe weet jij nou wat ik mooi vind?’ Ach..Gijs en de elementen: dat klopt altijd. We voorzagen hem van de juiste gereedschappen, een snorkel en duikbril. Hij had geen uitleg nodig en dreef naar waar de deining hem bracht.
Het ging goed met Gijs. Heel wat anders dan de wereld van alledag waar hij, door zijn autisme, op de top van zijn kunnen moet functioneren om ‘bij’ te blijven. Rust, warmte en de nabijheid van water brengen hem tot zichzelf. Hij haalt herinneringen op aan vroeger. ‘Weet je nog’ zegt hij ‘toen ik net kon lopen en ik altijd mijn handen dicht deed en weer open?’.Ja dat weet ik nog, naast zijn fascinatie voor lichtknopjes, was het strekken en buigen van zijn vingers een steeds terugkerende opvallende handeling. ‘Weet je waarom ik dat deed? Ik kon niet geloven dat er aan mij sprieten zaten die ik weer in kon trekken en dat er dan op die plek kuilen kwamen’. En zo gaat hij nog even door met herinneringen uit zijn vroege kindertijd. Ook ik zie ze nog scherp en ik voel weer de bezorgdheid en wanhoop van toen. Een kind waar we van alles instopten maar niets uitkwam: een woestijn. En kijk nu, wat een rijke creatieve wereld zit er in hem. Het duurde even voor we de juiste duikbril en snorkel gevonden hadden om hem te zien.

Na een week gaan we weer naar huis, school en werk. Gijs zit in de brugklas van een reguliere middelbare school. Iedere dag is het spannend of de balans er is: kan hij zich genoeg aanpassen en reiken leerkrachten hem daartoe de hand. Zien ze de woestijn of het koraal. Gelukkig loopt er nu nog iemand rond op school met duikbrillen en snorkels: de ambulant begeleider, die schakelt tussen kind en leerkracht. Nog één jaar, dan is ze wegbezuinigd.

Daarna moeten leerkrachten het zelf kunnen: voorbij woestijnen kijken. Op de school waar ik werk volgen we een 2-jarig HGW traject om zelf zo goed mogelijk af te stemmen op wat kinderen nodig hebben om te leren. De minister wil af van ‘etiketjes’ als autisme; adhd; add, volgens haar is alles gewoon okay, als je het maar niet benoemt. Alsof je bomen kapt zodat het niet meer waait. De trajectleider reikt ons schema’s en modellen aan waarbinnen we kinderen kunnen plaatsen, ‘want het moet wel werkbaar blijven’. Hij noemt een leerling die slim is en zelfstandig kan werken een ‘pluskind’, wat volgens mij inhoudt dat er voor hem ook ‘minkinderen’ zijn. Als ik hem ernaar vraag ontkent hij. Mijn hoofd is de rest van de studiemiddag bij de kinderen die zich als gevolg van doorgeschoten kabinetsbeleid (gericht op setjes competenties van leerkrachten en vergroten van leeropbrengst bij kinderen in steeds grotere complexere groepen) zich een ‘minkind’ voelen.

Ze zitten ook in mijn klas: 5-jarigen die slecht scoren bij toetsen taal en rekenen. Woestijnen waar nog bergen verzet moeten worden volgens de Onderwijsinspectie. Gisteren kwam ik in gesprek met één van die kinderen, het ging over de baas zijn over je eigen gedachten, over God, over leven na de dood. Een grote diepe bewegende kleurrijke wereld op de rand van de zandbak. Die kan ik nergens kwijt in de door de trajectleider aan gereikte ( en door de Inspectie verlangde) schema’s en modellen. Ook mijn collega’s zijn tussen de papieren door altijd op zoek naar het echte contact, als daar tijd voor overblijft. Op papier een woestijnkind, in het echt een koraalkind.

In het Catshuis zijn ze er nog niet uit. Maar het kan bijna niet anders of ook op onderwijs wordt verder bezuinigd, gewoon omdat het kan denkt men. ‘Alle kinderen doen mee en leerkrachten moeten niet zeuren’. En of we dat dan maar in even in Excel willen laten zien op maximaal 2 A4-tjes. Ik krijg geen lucht meer, waar is mijn snorkel?

Maddy Hulshof
Zieuwent
www.maddyhulshof.nl