Emile Roemer gaat ook door

Emile Roemer, de fractievoorzitter van de SP in de Tweede Kamer, is vanwege zijn inspanningen voor het Speciaal Onderwijs in een eerder stadium al "goedgekeurd door wijzijnverbijsterd".
Vanavond heeft hij een nieuw spotje gelanceerd waarin hij oproept om een petitie te tekenen tegen de bezuinigingen.

Kijk hieronder het filmpje en teken HIER de petitie

Dinsdag 5 juni actiedag passend onderwijs

We zijn er nog lang niet. De draconische, onredelijke en nergens op gebaseerde bezuinigingen op het speciaal onderwijs staan nog steeds op de agenda van dit ondertussen semi-neoliberale half gedoogkabinet. Onze tante Marja heeft het er samen met Ton met de bon ton en K4 Ferrier doorheen gejast. Samen met het wetsvoorstel.

Er lijken toch wat barstjes in de hele en halve gedoogcoalitie te ontstaan. De SGP is niet meer zo overtuigd dat het de goede weg is en ook binnen het CDA (he he, eindelijk) is in ieder geval één Tweede Kamerlid opgestaan die heeft aangegeven dat hij niks voelt voor de prestatiebeloning. Lees HIER over Jack Biskop (CDA) in Etten-Leur.

Maar ja, op 27 maart is de "Wet passend onderwijs" aangeboden aan de Eerste Kamer. Ondanks dat er in die Eerste Kamer mensen als Sörensen en Machiel de Graaf zitten, staan die leden bekend als "senatoren" en daardoor als eerbiedwaardige heren.

Om die Eerste Kamer te laten zien wat het onderwijs vindt van die wet en van de bezuinigingen wordt er door alle bonden een actiedag georganiseerd op dinsdag 5 juni. Het is niet de bedoeling om te gaan staken, maar iedereen wordt opgeroepen om op zijn/haar eigen wijze, met leerlingen, team, eventueel ouders en besturen een aansprekende actie te bedenken.

Wij van wijzijnverbijsterd zijn er natuurlijk klaar voor en hebben het al in onze agenda gezet.

Daarom: trek NU je agenda en zet het erin:

DINSDAG 5 JUNI 2012: ACTIEDAG PASSEND ONDERWIJS

Sprankje hoop (SGP)

Zou het dan nu toch zijn dat heel langzaam de effecten van de bezuinigingen op met name juist het speciaal onderwijs beginnen door te dringen?
Zouden artikelen zoals onlangs in het Onderwijsblad (zie hieronder) toch steeds meer het besef doen groeien bij verstandige politici die wel een hart hebben voor de zwakkeren in onze verharde samenleving?

Nee, dan hebben wij het niet bij die fractieleden van het CDA die bij voortduring stil zijn gebleven en hun eigen politieke ambities en de afspraken van de neoliberale gedoogcoalitie belangrijker achten dan de toekomst van een kind met een beperking. Die "C" heeft haar failliet allang getoond.
Nee, we hebben het dan over onder meer de ChristenUnie die zich altijd al fel heeft gekeerd tegen de bezuinigingen.
En misschien dan nu toch ook de SGP dat, eerlijkheid duurt het langst, niet op alle fronten onze steun heeft, maar waarop we in deze toch onze hoop hebben gevestigd.

SGP-voorman Kees van der Staaij zei zaterdag op het congres van de partij in ieder geval dat in het Catshuisberaad over nieuwe bezuinigingen ook het schrappen van de korting op passend onderwijs aan de orde moet kunnen komen (lees hier).
Kijk, dat geeft de burger weer moed. Wellicht dat Hero Brinkman ook nog een duit in het zakje van het passend onderwijs kan doen?

Lees hier het artikel in het onderwijsblad over de gevolgen van de bezuinigingen op het speciaal onderwijs (zmlk).

Keurmerk (Het cynisme van Van Bijsterveldt)

Marja van Bijsterveldt en haar fluisteraars buitelen bijna over zichzelf van de goede ideeën. Deze heeft Marja helemaal zelf bedacht: een onderscheiding voor excellente scholen.

Wat houdt dit in?
Welnu, de beste scholen in Nederland krijgen vanaf dit najaar het predicaat 'excellent'. Dat keurmerk wordt vergeven aan scholen die hun kinderen veel leren én hun iets extra's bieden, zoals lessen in burgerschap of sociale vaardigheden.

Da's toch mooi, zult u wellicht zeggen, gaan jullie daarover zeuren?
Jazeker!

Wij van wijzijnverbijsterd willen u dat natuurlijk graag uitleggen.
Sinds jaar en dag vormen binnen het speciaal onderwijs sociale vaardigheden en lessen in burgerschap enorm belangrijke speerpunten.
Juist voor leerlingen met een beperking en/of een stoornis is het van zeer groot belang om zich te ontwikkelen tot een zo zelfstandig mogelijk participant aan onze samenleving.
Het zal de meeste weldenkende duidelijk zijn, dat dit vaak juist voor deze leerlingen een enorme opgave is, die veel van hen, maar ook van de leerkrachten vergt.
In onze huidige samenleving, die steeds jachtiger wordt en waar steeds meer het recht van de snelste, sterkste (en meest gewiekste) de boventoon voert, is het voor deze leerlingen van levensbelang om zelfstandig en weerbaar in het leven te staan, naast een optimale zelfontplooiing die juist vaak belemmerd wordt door hun beperking cq. stoornis.
In het speciaal onderwijs excelleert (!) men vaak juist in het (bege)leiden tot een volwaardig en sociaal burgerschap. Redenen te over om juist dit onderwijs naar voren te schuiven als excellent.

Maar zoals we inmiddels begrepen hebben, komt het speciaal onderwijs vooralsnog niet in aanmerking voor zo'n predicaat.
Natuurlijk niet! Het zou wel bovenmatig cynisch zijn om het speciaal onderwijs mee te laten dingen naar dit soort sierprijzen, terwijl het aan de andere kant keihard beschadigd wordt op zo'n wijze dat zelfs lezen en rekenen zeer ernstig in het gedrang komt, laat staan lessen in burgerschap of sociale vaardigheden.

Een keurmerk van excellentie? Opnieuw een walgelijk staaltje van neoliberaal denken, waarbij de zwaksten geen enkele rol van betekenis (mogen) spelen.
Terwijl binnenkort een school als een geoormerkte prijsstier mag paraderen, vormen de leerlingen in het speciaal onderwijs het vleesafval waarvan men nog iets mag proberen te maken. Zo goedkoop mogelijk.

Klink ik boos? Dat ben ik ook. Woedend zelfs!
Mevrouw van Bijsterveldt zou zich diep, heel diep moeten schamen over de manier waarop zij elke christelijke waarde met de voeten treedt op deze wijze.

Boe!

Die Harm, schei eens even uit zeg

Stel, je werkt op een school. Dat kan, dat komt voor. Op die school zitten kleine mensen. die worden ook wel kinderen genoemd. Die kinderen krijgen onderwijs van zeer gemotiveerde mensen. De ene heeft het wat meer in de vingers dan de ander, maar de betrokkenheid is enorm, zo ook de inzet en de tijdsinvestering.
Die kinderen merken op een dag dat er dingen gebeuren. Er komen opeens kinderen in de klas die soms een beetje raar doen. Die schelden als er niks aan de hand is, of die rennen weg van hun plek, om in de gang even af te koelen, of die kunnen niet mee met de klas.
Die kinderen vragen op een dag: "wat is er aan de hand, waarom zitten deze kinderen nou bij ons in de klas?" of: "Meester, waarom is de klas dit jaar zo groot?" of ook een leuke: "Waarom moet IK steeds de deur open doen, waar is de conciërge gebleven?".

Het is 2012, we leven in een tijdperk van democratie en open informatieverstrekking. Je kan op een van die vragen als leerkracht op verschillende manieren reageren.
Een paar voorbeelden:

1. "Dat gaat je niks aan, het is nou eenmaal zo". Dat noemen we de "je moet niet zeiken-variant".
2. "Dat weet ik niet hoor", dat is de "kop in het zand-variant"
3. "Dat moet je maar aan je moeder vragen", de "afschuifvariant",
4. "Is dat zo? daar heb ik niks van gemerkt", ook wel de "duikbootvariant" genoemd,
5. "Ik sta al 34 jaar voor de klas, en het is nu beter dan vroeger", dat is de "Harm Beertema-variant"
6. "De regering heeft bezuinigd", dat is de eerlijke variant,
7. "Ik weet het niet", ook wel de "domme variant" genoemd
8. "De PVV en de VVD hebben met het CDA besloten dat er 300 miljoen bezuinigd wordt op het Passend onderwijs, en daardoor is het voor de scholen veeeeeel moeilijker om te zorgen dat iedereen naar de school kan die voor hem of haar het beste is." Dit is de "goudeerlijke variant"

Nou is het natuurlijk de vraag, welke informatie een juf of een meester aan kinderen gaat geven die daar om vragen. Onderwijspersoneel is niet dom, maar kinderen zijn ook niet bepaald achterlijk, die leven NIET (in tegenstelling tot veel kamerleden) onder een paddestoel.

Ik mag hopen dat de eerlijke of de goudeerlijke variant veel gebruikt worden. Het lastige is, dat er Tweede kamerleden zijn die daar problemen mee hebben. Eerlijk zijn is taboe, want als je eerlijk bent dan willen ze niet met je praten.

Dit is dus precies wat er gebeurt: onze Ton en zijn neoliberale gedoogkompaan Harm Beertema zijn beledigd dat "in de klas verteld wordt dat zij het onderwijs in de vernieling helpen".
Maar wat wil je nou eigenlijk, moeten we eerlijk zijn of sprookjes vertellen? Er is een gesprek geweest van het hele onderwijsveld, minister en Tweede Kamerleden. Iedereen was er bij, zelfs Ton, al vond hij "de excuses wel wat dunnetjes". Harm was er NIET bij, als enige. Met zijn 34 jaar ervaring voor de klas op Rotterdam-Zuid heeft hij nog niet door dat het soms het allerbeste werkt om de waarheid te vertellen. Gewoon doen.

De leugen van Elias (What's new?)

Ja, wij weten weet het, u wordt er moe van en wij ook. Boos zelfs. Maar dat mag dan weer niet. van Ton, bedoelen wij.
Want ja, ook dit stuk zal weer over hem gaan.
En wel over het feit dat onze Ton weer glashard liegt.
U leest het goed.

Eerder al was er het gegoochel met cijfers waarover iedereen zo ongeveer nu wel gelezen heeft. Er werden, nee, er worden nog steeds "halve waarheden" en hele leugens verkondigd, er wordt met feiten gemanipuleerd tot en met en de mening van welgeteld één collega wordt belangrijker geacht dan die van 50.000+ ín en nog vele tienduizenden buiten de Amsterdam Arena. Ouders en leerkrachten worden nog steeds subtiel weg gezet als de ware schuldigen voor de problemen in het onderwijs (lui en ongemotiveerd, dom en dus makkelijk te misleiden door bonden, en slechte opvoeders).
Maar o wee, als iemand daar een weerwoord op heeft dat wat minder subtiel is, dan speelt Ton het verongelijkte bullebakje dat ook eens op zijn nummer wordt gezet.
Wanneer wij dan lezen dat hij op de grote verzoendag tussen onderwijs en politiek nog durft te stellen dat hij een excuus van de AOb "laat en dunnetjes" vindt, terwijl zijn excuses voor al zijn schofferende generaliserende en totaal onwetende uitspraken naar leerkrachten en ouders nog steeds achterwege blijven, dan rijzen ons de haren te berge.
Het is wat ons betreft een grote schande, dat deze meneer minzaam de hand aanneemt van het onderwijs zonder de zijne eens in zijn boezem te steken.
Zeker omdat hij vorige week weer gewoon met leugen en bedrog verder ging om zijn neoliberale gelijk te halen. Let goed op, want opnieuw gaat het hier weer om puur gegoochel, liegen en het met de voeten treden van de feiten.

Wat is namelijk het geval? Tijdens het debat over het wetsvoorstel "Verbetering kwaliteit (voortgezet) speciaal onderwijs" kwam de heer Elias met de volgende uitspraak:  
"We moeten een maximale poging doen om ervoor te zorgen dat minder kinderen rond hun 18e of 19euit het speciaal onderwijs komen en linea recta in de Wajong terecht komen. Het UWV heeft vastgesteld dat een substantieel deel van de instroom in de Wajong afkomstig is uit het voortgezet speciaal onderwijs." (bron: spreektest Elias).

Nu was zijn gehele verhaal natuurlijk opnieuw gevuld met flink wat schofferingen richting de leerkrachten in het speciaal onderwijs, zoals wij al eerder schreven, maar hier bedient Elias zich opnieuw gewoon van een pure leugen (of, wat nog veel erger zou zijn, praat hij totaal onwetend over een materie, die wel meer verdient dan wat kreten uit populistisch onbenul).
Zoals de factsheet Wajong van het UWV (hieronder te downloaden) namelijk glashelder aantoont zijn de volgende cijfers.
De instroom van leerlingen uit het VSO in de Wajong bedraagt 20%.
Nu gaat het al erg ver om dit deel dan "substantieel" te noemen (men verwacht dan toch echt een ander percentage), maar erger is dat bijvoorbeeld het verschil met bijvoorbeeld het Praktijkonderwijs (17%) zeer klein is. Zelfs vanuit HBO/WO (!) stroomt 14% in de Wajong, slechts 6% minder.
Schokkender is, dat Elias moedwillig het percentage van 34% (!) van ROC/MBO verzwijgt.
Let wel: een verschil van zelfs 14% met het VSO, en éénderde van het geheel. Als er al een bijdrage "substantieel" genoemd zou moeten worden, dan is dat dit deel.

De conclusie kan dan dus niet anders zijn dat Elias zich opnieuw aangaande (de leerlingen in) het speciaal onderwijs bedient van leugen en bedrog om opnieuw deze groep hardhandig in de hoek te zetten.
Niet het ROC/MBO moet eens aangepakt worden, nee, het VSO dat met de aanpassingen van het passend onderwijs mét de drastische bezuinigingen waardoor al zo hard gesnoeid wordt in mensen en mogelijkheden dat optimaal onderwijs onmogelijk wordt gemaakt. Dáár moet met veel minder veel meer gedaan worden.

Het is dat zaterdag nog een grote verzoendag heeft plaatsgevonden, anders zou je nog denken dat Ton Elias persoonlijk een appeltje te schillen heeft met leerlingen met een beperking of stoornis, hun ouders en leerkrachten en het heeft voorzien op hun welzijn.
Dat zeggen we maar niet in het openbaar, want anders gaat bij hem de eierdop weer op en loopt hij opnieuw verbolgen calimeroënd rond.
Wat we wel mogen zeggen is dat Elias opnieuw cijfers manipuleert en definieert op zodanige wijze dat het als een leugen bestempeld mag worden.

En hij kan dan twitteren wat hij wil over punten en komma's (voorbeeld) maar ons lijkt dit boven iedere twijfel verheven: Ton liegt.
En diskwalificeert zich hiermee wat ons betreft nog steeds voor welk verzoeningsgebaar dan ook.

Klik op de afbeelding om de factsheet te lezen

Offer(tje)s en respect

En terwijl het volgens onze eigen Marja in onderwijsland weer alles koek en ei is en men alom elkaar respecterend op de schouders lijkt te slaan (volgens dit bericht), denken wij alleen maar: ja, nu wel opeens. Nu ze haar zin doorgedreven heeft na een haar de oren potdicht te hebben gehouden ten aanzien van argumenten.

Dat dadelijk de keiharde werkelijkheid waar wij, en vele ouders, leerkrachten en deskundigen met ons steeds weer hebben gewaarschuwd, terug gaat slaan op de leerlingen, en zij in hun ontwikkeling ernstig geschaad zullen worden, daar hoor je niemand over.
Nee, het gaat over het gekrenkte ego van Ton Elias, die zelf nota bene werkelijk iedere ouder van een kind met een beperking of stoornis in dit land zwaar heeft beledigd of over de politiek die gewoon totaal ondeskundig de baas spelen wil.

En ouders blijven hopen dat het tij toch een keer gekeerd zal worden.
In de tussentijd gaan zij verder, zoals ook de leerkrachten in het speciaal onderwijs bijvoorbeeld, die ernstig beknot in mogelijkheden toch nog de schade zullen proberen te beperken door nog vele tandjes bij te zetten, terwijl deze eigenlijk al geheel onverantwoordelijk versleten zijn.

Ouders en leerkrachten zullen dagelijks offertjes blijven brengen, zoals Maddy Hulshoff zo mooi schrijft, terwijl de politiek zichzelf op de borst klopt om zoveel goedertierenheid, zoals ze die, in eigen ogen, vandaag hebben laten zien.

Lees hier de gehele column Offertjes van Maddy.

Maar mij werd niks gevraagd....

Wij van wijzijnverbijsterd zijn zo af en toe ...... laten we zeggen "verbijsterd", u zal het niet geloven. Vandaag, beste lezer, ook dat zult u niet geloven, moeten we Ton Elias, zeg maar onze Ton met de bon ton, gelijk geven.
We kunnen niet anders dan constateren dat we hem volledig, compleet, totaal en volstrekt gelijk moeten geven als hij vindt dat het niveau van de Nederlandse leraar omhoog moet. Vandaag heeft Ton een aantal ouders antwoord gegeven die hij in het debat rond de wet passend onderwijs op zijn eigen persoonlijke wijze had geschoffeerd (lees HIER de brief die hij had ontvangen).

In zijn antwoord voert onze Ton een leerkracht op die een verhaal ophangt wat ongelooflijk goed in zijn straatje past. Wij snappen dat wel, want alle kritische mails en leraren die het niet met hem eens zijn, voert hij natuurlijk niet op.

Het sneue is nou, dat hij een ongelooflijke zielenpiet opvoert. Een man, Ruud van Ling, die beweert dat leerkracht is geweest. In het stukje wat Ton opvoert komt echter het beeld naar voren van een totaal gefrustreerd mislukte lesboer, die termen bezigt als "ik grijp de leerling in zijn kladden" en nog mooier: "ik bijt hem toe". Allemaal pedagogisch en didactisch verantwoord, zeg maar.

Het soort leraar wat we NIET willen zien, en waar nascholing geen nut voor heeft omdat hij "het"gewoon niet heeft en ook niet zal krijgen.
Het sneue is natuurlijk dat Ton deze man als norm neerzet en het een volstrekt normale en terecht gemaakte reactie vindt.

Hier het fragment waar we op doelen, uit de BRIEF van Ton aan de ouders die geklaagd hadden.

"Zeker niet nu het palet van geluiden veelkleuriger wordt. Zo schreef Ruud van Ling, oud-leerkracht in het speciaal basisonderwijs in NRC-Handelsblad van gisteren: “In NRC Handelsblad van 5 maart zeggen Anoek Voermans en Tony Velding, ouders van een kind met het Downsyndroom, dat ze niet weten waar de school van hun kind de rugzakgelden aan heeft besteed. Welnu, het is ook voor veel leerkrachten in het speciaal basisonderwijs een raadsel waar de centen blijven. In ieder geval niet op onze salarisafrekeningen. Maar er worden steeds meer externen de school binnengehaald. Een logopediste, een fysiotherapeute, een diëtiste, een orthopedagoge. En dat vergadert en vergadert maar met de ambulante schoolleider, diens eveneens ambulante onderdirecteur, de secretaresse-voor-halve-dagen plus de onvermijdelijke interne begeleiders (IB’ers). Ik werkte op een school voor speciaal onderwijs, 125 leerlingen en 35 (!) man aan ondersteunend en lesgevend personeel. Van die 35 stonden er 9 (!) fulltime voor de klas, wat de rest deed is mij nooit duidelijk geworden. Een leerling van mij slingert erg bij het lopen. Eindeloze observaties, besprekingen, onderzoeken: niets te vinden. Ik denk dat hij zich aanstelt, maar mij wordt niets gevraagd. Tot ik het na een maand zat ben, de leerling in zijn kladden grijp en ’m toebijt of het nu eens uit is met dat vervloekte geslinger, hij lijkt wel een dronken aap! Nog dezelfde dag is het geslinger over en loopt het jochie gewoon. Waar dat geld nog meer naartoe ging? Computers. Het enige waar de jongetjes naar zochten, waren pornosites. Toen we die hadden verwijderd, had geen kind nog interesse in de computer.”

Frustratie, frustratie, frustratie, dat spreekt hier uit. Dat Ton een reactie als deze opneemt in een brief aan boze ouders geeft alleen maar aan dat hij niks begrijpt van het onderwijs, niks begrijpt van het committent wat heel veel leerkrachten WEL hebben en vooral niks begrijpt van hoe de zaken zijn geregeld in het onderwijs, dat personele budgetten in de echte wereld gescheiden zijn van materiële budgetten, dat in scholen voor speciaal onderwijs ambulante directie nodig is voor de ongelooflijke hoeveelheid werk die de overheid over ons uitstort, dat er IB-ers nodig zijn voor de schoolontwikkeling, dat je verplicht bent om een orthopedagoog en een logopediste te hebben en dat de rugzakgelden nou eenmaal niet op de rekening van de leraar worden gestort.

We hebben het al eerder aangegeven: niet te veel aandacht aan besteden, dat klopt. Maar soms is het zo sneu dat het echt gênant wordt.

Theevisitie of barricade? Wij blijven verbijsterd!

Tja, wat we hier nu weer van denken moeten?
Na eerst gisteren het speciaal onderwijs terug geschopt te hebben naar de situatie van zo'n twintig jaar terug, en passant ook nog even de deskundigheid en de inzet van de mensen in dat onderwijs nog even te kakken zettend (hierover op een later tijdstip meer), heeft Ton besloten om een hand te reiken naar het onderwijsveld.
Niet met excuses aan leerkrachten of ouders of aan de deskundigen en de leerlingen die zwaar de pineut zijn met de bezuinigingen én de nieuwe wet 'passend onderwijs', die ongemeen hard gaan uitpakken voor de zwaksten, ook al willen al twitterend Ferrier (CDA) en Dijkgraaf (SGP) het anders doen geloven.
Nee, Ton strijkt goedwillig over het hart en wil er, vooruit, zand over.

Alsof niet hij, maar de bonden en de mensen uit het veld bij voortduring, met manipulatieve uitspraken, gegoochel met cijfers en niet mis te verstane kwalificaties de gesprekspartner had weggezet. Dat uitgangspunt is natuurlijk al een gotspe, maar de uiteindelijke reden waarom Ton niet meer praten wilde was natuurlijk ook van de gekke.
Hij was namelijk boos omdat tot in de klas verteld zou zijn dat VVD en PVV het onderwijs kapot zouden maken.
Kijk, afbreken van speciaal onderwijs voor hen die het nodig hebben, wat met de bezuiniging én het wetsvoorstel daadwerkelijk gebeurt en dus leerlingen op een ongeëvenaarde wijze bij het oud vuil zetten mag, maar in de klas vertellen waarom en door wie de zeer nodige "passende", vaak individuele reken- en taallessen in de toekomst nagenoeg onmogelijk worden gemaakt, mag natuurlijk niet.

Aanstaande zaterdag is het zo ver. Door een buitengewoon sympathiek initiatief van Arie Slob (CU) komen politici en vertegenwoordigers van het onderwijs in Amersfoort bijeen om de verslechterde verhoudingen te verbeteren.
Vrijwel alle politieke partijen zijn vertegenwoordigd en ook minister Marja van Bijsterveldt (Onderwijs) is van de partij.
De PVV is er natuurlijk niet, die zit nog te calimeroën, zoals we van deze club gewend zijn.
Vanuit het onderwijsveld zijn de PO-Raad, VO-raad, AOb, CNV Onderwijs en de Besturenraad aanwezig.

Nogmaals, zeer lovenswaardig, maar ook erg makkelijk. De gedoogcoalitie heeft zijn zin en wil nu wel weer eens babbelen, er hoeft nu geen water meer bij de wijn, de kogel is door de kerk en lekker pùh.
Waarover zal dit gesprek dan nu gaan?
Gaat de minister dan verder met goochelen, liegen en bedriegen om een volgende streep te zetten door de verdiensten van het hard werkende onderwijsveld, of wellicht de studenten, die blijkbaar alleen maar nog mogen dienen tot economisch leervee (snel vetmesten, mag niks kosten, geen verdieping of expertise)?
Mét het wetsvoorstel "Verbetering kwaliteit (voortgezet) speciaal onderwijs" zijn ook meteen weer de foute aannames en verkeerde cijfers een feit. Maar daar zal men vanuit het ministerie niet over willen spreken, dunkt ons.
En eerder schreven we hier al dat mensen als Elias de goodwill allang hebben verspeeld, sterker dat met de versleten mantra's, de kolder en het onbenul een man als Ton Elias zijn geloofwaardigheid allang verloren is en alleen nog maar een sneue, niet serieus te nemen neoliberaal is.
We zijn dus zeer benieuwd naar de uitkomsten van dit theepartijtje.

Ondertussen, zijn wij van wijzijnverbijsterd, hoewel zwaar teleurgesteld en ook boos en verdrietig, juist om en voor onze leerlingen, nog niet klaar met onze eigen 'Boston Teaparty'.
Wij zullen hier op dit blog blijven schrijven.
Tégen het gegoochel, de halve waarheden en hele leugens om een asociaal (onderwijs)beleid te bewerkstelligen, vóór onze leerlingen en hun ouders, vóór mensen met een beperking of stoornis die door de gedoogcoalitie ongemeen hard worden gepakt.
Ook vóór alle leerlingen in dit land, omdat de huidige wetsvoorstellen op het gebied van onderwijs, sociale zekerheid en zorg, hen allen (in)direct treffen.

Wij zijn er zaterdag niet bij, wij staan niet op de gastenlijst.
Wij staan wel op de barricaden en voorlopig blijven wij daar ook!

Speciaal Onderwijs, R.I.P.

Vandaag is in de Tweede Kamer gewoon het wetsvoorstel Passend Onderwijs aangenomen. Wij van wijzijnverbijsterd zaten, naïef en vol vertrouwen in de mensheid zoals we zijn, om 14.00 uur klaar voor onze breedbandverbinding om alles live te volgen.
Het was een ontnuchterende en zakelijke vertoning, maar "what were we thinking?".
De SP, PVDA, Groenlinks, D66 en de ChristenUnie, dat moet gezegd, hebben zich met hand en tand verzet tegen dit onzalige wetsvoorstel. Er zijn talloze amendementen en moties ingediend. Die gingen over de bezuinigingen, de inzet van de prestatiebeloning, maar ook over meer rol voor de ouders en over de mogelijkheid om de voortgang te monitoren.
Alle moties en amendementen zijn stelselmatig verworpen, en de paar moties van Ferrier en Elias zijn natuurlijk aangenomen. Waarschijnlijk gaan die over de kleur van de gordijnen op het ministerie of zo.

Tenslotte kwam de wet in stemming. De PVDA, D66, SP, Groenlinks en ChristenUnie hebben NIET voor de wet gestemd. Klaver van Groenlinks zei het treffend: hij wil deze wet "niet op zijn geweten hebben". De wet is vervolgens aangenomen met de stemmen van PVV, VVD, CDA en de SGP.

Onze mening is duidelijk. Door het aannemen van deze wet wordt het speciaal onderwijs ongelooflijk in de steek gelaten door de overheid. Alles wat we hebben opgebouwd wordt afgebroken, en in de scholen is vanaf nu de opmaat naar volledige kaalslag.

Zoals hier boven staat: we dragen met z'n allen het speciaal onderwijs zoals we het nu kennen te grave. Wat er overblijft is ongewis, maar het wordt niet leuk.

Uw verbijsterde baas heeft ongelooflijk de pest in, maar tegelijkertijd ben ik ongelooflijk teleurgesteld en verdrietig.
Deze baas werkt al bijna 33 jaar in het ZMLK. We hebben de school opgebouwd vanuit bijna niks. Wat we nu hebben, daar zijn we ongelooflijk trots op, en we hebben nog steeds een lijn naar boven.

En dankzij dit neoliberale donkerbruine flutgedoogkabinet onder leiding van de man die wat mij betreft vandaag ongelooflijk door de mand valt doordat hij dit laat gebeuren, onder verantwoording van een minister zonder hart zeg ik: Speciaal onderwijs, R.I.P.
Ik weet het even niet.

Een baan voor iedereen.....

Als we Ton Elias moeten geloven, zit het speciaal onderwijs (en op een of andere manier voelen wij ons in het bijzonder aangesproken) een beetje te klootzakken, en jagen we alle leerlingen de wajong in. Hij vindt dat leerlingen van de tyltylschool best de hele dag papier kunnen versnipperen.

"Vorig jaar juni was ik bij de Tyltylschool Rotterdam waar bleek dat voor sommige kinderen, in tegenstelling tot anderen, monotoon werk –het voorbeeld dat genoemd werd was papier versnipperen- zeer geschikt is en dat zij hier ook plezier aan beleven. "

Laten we nou eens aannemen dat dit kan in een baan. 

We nemen Anton, een meervoudig gehandicapte jongen van 19. Hij is bijna klaar met school. Hij zit in een rolstoel, en heeft na een intensief voortraject een baan op het kantoor van Elie Tonias, een bedrijf in Den Haag. Anton moet iedere ochtend (hij woont net op zichzelf) om 6 uur gewekt, en dan moet hij door 2 begeleiders gedoucht, aangekleed en gevoed worden. Hij heeft veel lol, want hij is zelfstandig. Om half 8 komt de bus voorrijden waar hij aangekleed met een broodtrommeltje in zijn netje in wordt gereden. De bus rijdt hem naar het kantoor van Tonias, een ietwat corpulent voormalig Tweede Kamerlid die een kantoor heeft waar veel papier omgaat. Onze Anton is de papierversnipperaar. Ieder papiertje wat wordt weggegooid gaat langs Anton, en dat doet hij met verve. Anton wordt het kantoor ingereden naar zijn plek voor de versnipperaar. Er is een versnipperaar gekocht die is aangepast aan de mogelijkheden van Anton, een mooi gebaar van de heer Tonias. Hij betaalt hem ook een salaris, minimumloon weliswaar, maar toch...

De verzorgster van Anton. HO STOP. Verzorgster??? Ja, de verzorgster. Natuurlijk is er een verzorgster nodig. Anton is niet zindelijk, moet geholpen worden met eten en drinken en moet steeds worden aangestuurd om de blaadjes in de versnipperaar te doen. De verzorgster heeft een eigen kamer. Ieder half uur kijkt ze of de luier verschoond moet worden, of hij iets te drinken wil en hoe het staat met de blaadjes. Over het algemeen heeft Anton om 12 uur, als iedereen op het kantoor pauze heeft, een stuk of 20 blaadjes versnipperd. Het is eentonig werk, maar dat vindt hij niet erg. Hij beleeft er zelfs plezier aan. het geluid is mooi, en de motoriek van Anton is niet sterk, maar hij kan de blaadjes 1 voor 1 in de mond van de versnipperaar stoppen. Hij rijdt wel steeds naar achter en naar voren en bonkt dan tegen de muur, dat vinden ze niet zo fijn in het kantoor. 

Als de dag voorbij is, om.....

Ach hou toch op, keep dreaming en kom onder je paddenstoel vandaan. Laten we nou niet doen of deze jongeren in de toekomst een baan in het bedrijfsleven kunnen krijgen. Natuurlijk zijn er altijd uitzonderingen, maar de politiek moet nou niet gaan doen of het regel is dat iedereen een baan zal kunnen krijgen.

Jongeren als onze Anton halen hun bestaansreden uit andere zaken: tussen de mensen zijn, lol hebben met gelijkgestemden en vooral een adequate en permanente verzorging die ze nodig hebben en waar ze recht op hebben. Het is 2012, ja.

Word wakker of, in het Engels: "get real".

Er zijn van die momenten dat je gewoon even stil bent en dat"sterkte" een veel te klein woord is.... #28kaarsjes

De gekte voorbij

Vandaag in de Tweede Kamer: de behandeling van de wet "Verbetering kwaliteit (voortgezet) speciaal onderwijs".
Ja, het is echt zo. Vorige week het debat waarin het speciaal onderwijs definitief naar de knoppen wordt geholpen, en nu "verbetering kwaliteit".
Het is ondertussen duidelijk dat de gevolgen van de bezuinigingen op het speciaal onderwijs in den lande desastreus uitpakken.

Niet alleen worden de klassen substantieel groter, maar vooral de zorgstructuren die de scholen zo zorgvuldig hebben opgebouwd gaan naar de filistijnen. Gevolg is dat de scholen, en vooral de mensen in de scholen, het onderwijs niet meer kunnen geven op een manier die recht doet aan de leerlingen, maar bovendien ontstaan er situaties waarbij de veiligheid van leerlingen en personeel niet gegarandeerd kunnen worden.

In het licht van dit debat (van een week geleden) is het bijna surrealistisch te noemen dat de Tweede Kamer het ongelooflijke lef heeft om vandaag het wetsvoorstel "verbetering kwaliteit speciaal onderwijs" te behandelen.

Verbetering? Hoe dan?

Dat is natuurlijk de centrale vraag. Eerst zorg je voor kaalslag, terug naar de jaren '70 en het verdwijnen van expertise en handen in de klas, en vervolgens moet wel de lat omhoog.

Een paar citaten uit het debat van vandaag:

"Vorig jaar juni was ik bij de Tyltylschool Rotterdam waar bleek dat voor sommige kinderen, in tegenstelling tot anderen, monotoon werk –het voorbeeld dat genoemd werd was papier versnipperen- zeer geschikt is en dat zij hier ook plezier aan beleven. "

Er zijn dus wel banen voor MG-ers met een ernstig verstandelijke en/pf meervoudige beperking. Wij zijn alleen zo stom dat we ze nog niet gevonden hebben. Versnipperaar in het hoofdkantoor van de ING, misschien wat voor U?

"Is door de Minister overwogen om veel scherper als opdracht aan het speciaal onderwijs mee te geven dat het zich zoveel mogelijk dient te richten op het voorbereiden van kinderen op werk dan wel een vervolgopleiding en om dan ook vervolgens scherp in de gaten te houden of deze beweging ook op gang komt?"

"Moet de focus niet op de resultaten in termen van ‘aan betaald werk geholpen’ liggen i.p.v. het optuigen van het speciaal onderwijs met regels? Moet niet ook hier onze bureaucratiewaakhond, die we vorige week in het leven geroepen hebben, een zeer stevig oogje in het zeil gaan houden?"

"Als ik zo dat lijstje langsloop, dan vraag ik mij toch serieus af of we daadwerkelijk aan de juiste knoppen draaien om de kwaliteit in het speciaal onderwijs op orde te brengen. Zijn dit nu werkelijk de maatregelen die zorgen voor meer kinderen aan een baan?"

Oftewel de inzet van deze spreker, zijnde onze Ton met de bon ton natuurlijk, is dat we een stelletje onbetrouwbare nitwits zijn die bureaucratisch te werk gaan en die niet in staat zijn om leerlingen aan "betaald werk" te helpen.

Het gehele VSO wordt weer even geschoffeerd en op één hoop gegooid. Hoe kan het nou dat dit maar gezegd kan en mag worden?

In een volgende bijdrage tonen wij van wijzijnverbijsterd aan dat Ton Elias goochelt met cijfers, bijna nog erger dan de minister heeft gedaan in de discussie rond passend onderwijs. Er worden dingen geroepen over de Wajong die aantoonbaar onjuist zijn.

Tranen bij de Tyltyl school in Rotterdam

Bezuinigen op deze groep kinderen kan gewoon niet.
Wie kan dat beter en mooier zeggen dan "Leo" van de tyltyl school in Rotterdam ?
Nou misschien wel de moeder van William, een 7 jarig meervoudig gehandicapt jongetje. Als deze moeder met gebroken stem zegt "had hem maar laten gaan" dan weet ik niet hoe het jullie is vergaan, maar op dat moment schoot ik even vol. Deze moeder die zegt zoveel verdriet te hebben bij het leven van haar zoon is hartverscheurend. Aan alle kanten wordt het bestaan van dit kind ontkent. Door de maatschappij, door het onderwijs, door de politiek en door dit kind langzaamaan weg te vagen denkt zelfs een ouder dat zij beter af geweest zouden zijn geweest als men "hem maar had laten gaan".
WAAR zijn wij in Nederland in GODS naam mee bezig ?? De wetenschap zorgt ervoor dat dit kind kan blijven leven en vervolgens zorgen wij niet meer voor hem.
Het dieptepunt wordt bereikt als zelfs zijn moeder met verstikte stem zijn bestaan moet ontkennen.
"had hem maar laten gaan", nee William ......WIJ laten jou niet gaan.
Ook voor jou is een plekje in deze maatschappij.
Ook voor jou is een lieve juf of meester en wordt er voor jou gezorgd.
En ook voor jou is er een papa, een mama, die jou niet zal laten gaan.

Alle christelijke, katholieke partijen die voor deze bezuinigingen hebben gestemd zouden hun ogen uit de kop moeten schamen. Een opeenstapeling van bezuinigingen op deze groep kinderen. Het is een schande en Nederland onwaardig !

Nederland heb zorg voor elkaar en open je ogen !

Bekijk hier de uitzending.

Democratie en actiebereidheid

Kamervoorzitter Gerdi Verbeet vraagt zich af waar de supporters van de democratie zich bevinden. In haar boek Vertrouwen is goed, maar begrijpen is beter probeert ze mensen te enthousiasmeren voor de parlementaire democratie. Een loffelijke en terecht streven.
De democratie zoals wij die in Nederland hebben verdient een 'actief burgerschap' waarin de burgers zich inzetten voor het optimaliseren van het democratisch bestel.
Door debat bijvoorbeeld, of door meedenken en aandragen van alternatieven.

Daartoe echter is wel een heldere definitie van democratie nodig. Te vaak wordt gedacht dat de essentie van democratische besluitvorming gelegen is in een meerderheid die beslist: de helft plus één.
Niets is minder waar.
De representatieve democratie, zoals wij die kennen, gaat er van uit dat weliswaar de grootste groepering het overwicht in besluitvorming zal hebben, maar dat daarbij nadrukkelijk toch rekening gehouden wordt met minderheden.

Wat opvalt aan de huidige gedoogcoalitie is dat zij juist de huidige verhouding in de kamer, waarin zij de kleinst mogelijke meerderheid heeft, geheel niets gelegen laat liggen aan de grootst mogelijke minderheid.
De Amerikaanse politicus James Madison (die het zelfs tot president schopte begin 19e eeuw) wees al op dit gevaar, dat hij de "dictatuur van de meerderheid" noemde. Binnen deze wijze van politieke democratie is het bijvoorbeeld mogelijk om met de handen voor de oren en in weerwil van iedereen binnen een werkveld, met alle deskundigheid en ervaring, toch een wet en een bezuiniging door te voeren waarvan de allergrootst mogelijke minderheid in een Tweede Kamer al zegt dat het een slechte keuze is.
Wanneer dan ook een actief burgerschap, van deskundige mensen, dat niet alleen in protest (Amsterdam Arena 6 maart), maar ook in de vorm van het aandragen van alternatieven (inruilen prestatiebeloning tegen bezuinigingen)tot uiting komt, schaamteloos en zelf denigrerend terzijde wordt geschoven, dan moet men zich afvragen of de huidige coalitie de zelfde beginselen van een representatieve democratie hanteert als Gerdi Verbeet dat doet.
Zeker wanneer hier bijvoorbeeld ook nog eens het hoogste adviesorgaan binnen deze democratie gepasseerd wordt.

Een "dictatuur van de meerderheid" kan of beter, moet niet anders dan leiden tot een luid en krachtig protest. De wijze waarop dit kabinet omgaat met de actieve burgers en hun inbreng met betrekking tot de bezuinigingen op 'passend onderwijs', de manier waarop de gedoogcoalitie keer op keer de mensen die het aangaat schoffeert, passeert en als niet ter zake doend opzij schuift, daarbij een grote groep die zich niet kan weren (de leerlingen) ernstige schade toebrengend, is een belediging van de democratie.

Juist die belediging leidt er toe dat, zo heeft Michel Rog, voorzitter van CNV Onderwijs, laten weten, er meer acties in het onderwijs zullen volgen.
"Onze leden zijn beledigd door de reacties door de ruwe manier waarop de Tweede Kamer de staking en aangedragen suggesties van tafel heeft geveegd. En dan met name de denigrerende reactie van de VVD en PVV. Zij willen op geen enkele manier luisteren naar de 50.000 docenten die vorige week staakten".

Kijk, op zo'n wijze verlies je als politiek natuurlijk het vertrouwen van de burger. Het doordrukken van eigen plannetjes, leunend op een allerkleinste meerderheid doet de ware democratie tekort.
Of, zoals Tjeerd Willink, oud-vice-president van de Raad van State, zei tijdens de presentatie van het boek van Gerdi Verbeet: "Een democratie die zijn burgers verliest, houdt op te bestaan".

Passend onderwijs: school als dagbesteding

Let op: deze bijdrage bevat een grote portie satire!

We geven het toe, de woordvoerders onderwijs van de gedoogcoalitie hebben gelijk.
Natuurlijk kan het allemaal wel wat minder in het speciaal onderwijs.
Maar 12 kinderen in de klas? Klassenassistentie?
En waarom? Om wat leerlingen (een zeer gering percentage) die niet meekomen of die "iets" hebben extra aandacht te geven. Extra aandacht zodat bijvoorbeeld een kind met een iq lager dan 55 een beetje lezen kan, of tot tien kan tellen.
En waarom? Uiteindelijk komen ze toch allemaal op de bank bij de dagbesteding.
Flauwekul allemaal.

Nee, gewoon 2 of 3 kinderen erbij, en met de volgende bezuinigingingsronde, om de prestatiebeloning te ontzien, nog maar eens. Tenslotte, in de woorden van Marja, moeten we haar op onze blote knieën danken, het is immers nog steeds substantieel minder dan in het regulier!
Vervolgens, assistentie er uit. Dat er zulke grote verschillen bestaan in didactische leeftijd binnen één klas, daar kunnen Kathleen, Harm en Ton ook niets aan doen tenslotte. Dat is gewoon een gegeven en op de PABO heb je toch ook een korte lescyclus "differentiatie in de klas"? Dan ben je toch klaar?

Instructie rekenen, lezen, laat staan wereldoriëntatie, totaal overbodig bij deze kinderen. En als het dan toch moet, één op één, dan zet je die andere 14, 15 of 18 inmiddels, toch gewoon aan het puzzelen of punniken? Dat ging vroeger ook zo! Gewoon de gehele dag wat fröbelen. Het wordt vanzelf weer vier uur. Als leerkracht geen centje pijn, wat achterover geleund toekijkend, als een ... ja, misschien wel als een woordvoerder onderwijs bij een debat over immigratie (behalve Harm natuurlijk).

De school als dagbesteding, kijk, dat bespaart centen, energie en een hoop romslomp
Onderwijs aan leerlingen met een beperking of een specifieke leervraag? Paarlen voor de zwijnen. Economisch levert het niets op en kost het alleen maar. Terwijl ze al zoveel kosten, terend op "onze" belastingcenten.
Zoals op henkeningrid.org al te lezen was: "en niet werken he, gewoon omdat ze gehandicapt zijn".
Kijk, dát bedoelen Mark, Marja, Ton, Harm en zelfs christelijke Kathleen: zolang je niks oplevert, moet je ook niet te veel kosten.

Passend onderwijs anno 2012: de school als dagbesteding.

Op de site Erasmus Journalisten (Postacademische Dagblad Opleiding Journalistiek) werd twee dagen geleden een sterk artikel geplaatst over de gevolgen van de bezuinigingen voor een zmlk-school in Purmerend.
"In een grotere groep komt hun ontwikkeling stil te staan. Dan kan ik net zo goed het bordje ‘school’ van dit gebouw afhalen. Ik geef dan geen onderwijs meer, maar ben bezig met dagbesteding. Voor concrete leerdoelen is dan geen tijd meer. En als ze niets leren, kunnen ze straks niet werken. Dat kost de maatschappij op lange termijn veel meer geld dan wat er nu bezuinigd gaat worden", aldus de directeur.
Lees hier het gehele artikel.

"Een verachtelijke minister" (Artikel AD)

Hugo Borst, wie kent hem niet, de altijd wat knorrige, ongeschoren observator van met name de Nederlandse en buitenlandse voetbalvelden. een kenner volgens velen, een ietwat grofgebekte connaisseur. Ook is Hugo vaak te zien geweest als sidekick bij 'De Wereld Draait Door'

Borst is echter ook de schrijver en televisiemaker van "Over vaders en zonen", een reeks mooie portretten. De laatste aflevering van deze serie had de relatie van Hugo Borst met zijn eigen zoon Charlie tot onderwerp. Charlie heeft autisme.

Hugo Borst is derhalve een ouder die weet, hoe moeilijk kinderen met autisme het hebben in de maatschappij en zeker ook in het onderwijs. Misschien ook daarom heeft hij ook een zeer sterke band met het speciaal onderwijs en kent hij de situatie binnen de speciale scholen. Niet alleen van papier, wat rapportjes en in cijfers, maar daadwerkelijk van binnen. Hij kent de gedreven vakmensen voor de klas, en herkent ook hun onrust en angst voor de toekomst. Angst, die zich niet op hun zelf of hun banen richt, maar op de leerlingen en hun ontwikkelingsmogelijkheden en toekomstperspectief in de steeds meer door neoliberaal eigenbelang gedreven samenleving.

En samen met de leerkrachten en ook ouders op deze speciale scholen, maakt Hugo zich boos. Heel boos.

Een boosheid, die hij op zijn onvervalste Rotterdamse recht-toe-recht-aan wijze ventileerde in zijn column in het AD van 6 maart jongstleden.

Ruw? Misschien wel.

Maar die ruwheid is gelegen in het feit dat de minister, de gedoogcoalitie, in weerwil van feiten, cijfers en expertise en ervaring van het gehele werkveld iets doordramt, bewust horende doof. Ook wij van wijzijnverbijsterd voelen de woede vanuit onmacht af en toe.

Kijk, dat iemand met argumenten, die dan misschien niet de onze zijn, gebaseerd op feiten en gedragen door een ander deel van de beroepsgroep iets doorvoert, zou nooit een probleem zijn en tot zo een woede leiden.
Echter, het koste wat kost vasthouden aan ideeën, goochelend met cijfers en met oneigenlijke argumenten, tegen de wil van werkelijk iedereen die er mee te maken heeft EN er ook maar een greintje verstand en inzicht heeft (werkgevers, werknemers, ouders en deskundigen, tot de raadgevers van minister en Kroon aan toe), kan niet anders dan een krachtig weerwoord oproepen.
En ja, dat dat niet altijd zachtzinnig gaat, toont het stuk van Hugo Borst.

Lees het hier.

Vlekjes? Blinde vlekken!

Floor Kaspers, die al twitterend voor ons en velen anderen een onovertroffen bron van informatie is omtrent gebeurtenissen en debatten rondom "passend onderwijs", wees ons op een uitstekend artikel van Elise Zomer in de Volkskrant.
Elise Zomer is voorzitter van de medezeggenschapsraad Cluster 3 School voor ZML-onderwijs en moeder van twee kinderen in het speciaal onderwijs, beiden in de uitersten van het brede speciale spectrum. Haar ene zoon is hoogbegaafd en ontbeert nu al de nodige uitdaging om zich te ontwikkelen naar vermogen. Niet door de onwil van het onderwijs, maar juist door de te grote klassen en het gebrek aan investeringen in middelen voor juist deze leerlingen. Investeringen die in de toekomst zelfs nog minder mogelijk zullen zijn.
Haar andere zoon heeft autisme en een verstandelijke beperking. Door de bezuinigingen juist ook op zml-onderwijs zullen de klas waarin hij zit vergroot worden en zal de leerkracht in de toekomst alleen staan voor een groep met 15 verschillende didactische leeftijden.
Uit ervaring kan schrijver dezes beamen dat dit grote gevolgen gaat hebben, omdat er onvoldoende mogelijkheden zullen overblijven om alle leerlingen tot hun recht te laten komen. Leerkrachten hebben namelijk maar twee handen en zijn ondeelbaar. In de praktijk zal dat betekenen dat iedere instructie onmogelijk wordt omdat er dan minstens tien leerlingen geen aandacht meer zullen krijgen op dit soort momenten. Die kunnen gaan puzzelen.

Het stuk van Elise Zomer is ook direct een passend antwoord op de zoveelste herhaling van de technocratische en tevens onvolledige VVD-riedel, nu bij monde van Mijntje Pluimers-Foeken. Mevrouw Pluimers-Foeken schijnt onderwijzeres te zijn, maar dan wel een zonder enig inzicht in het speciaal onderwijs. Met droge ogen beweren dat de zorg voor 70.000 leerlingen in het speciaal onderwijs blijft, terwijl ze weet dat deze scholen gemiddeld 20% aan personeel moeten inleveren, is natuurlijk een blijk van onbenul van heb ik jou daar.
Zeker wanneer we ook nog eens in ogenschouw nemen dat er een wetsvoorstel Kwaliteitsverbetering (voortgezet) speciaal onderwijs, dat zeer hoge eisen stelt aan het onderwijs (dus niet zorg!) op deze scholen.
Het is zoiets als tegen de bakker zeggen dat hij naast brood nu ook zeer exquise patisserie moet maken, maar met minder ingrediënten en zonder bakkersgezel. In dezelfde tijdspanne natuurlijk.

Juist een fervente neoliberale VVD-ster moet, hoe blind men ook achter deze gedoogcoalitie aan blijft lopen ondanks de waarschuwingen van prominenten als Nijpels en Weisglas, vanuit het idee van de markt begrijpen dat er een grens is aan kostenbesparingen: zo'n bakker gaat over de kop. Zoals ook het onderwijs over de kop gaat.
En zij kan dan nog wel roepen dat er nog steeds heel veel geld over blijft na de bezuinigingen van 300 miljoen, mij zij gaat dan voorbij aan het feit, dat in het speciaal onderwijs al met veel kunst- en vliegwerk geopereerd moet worden, vanwege eerdere bezuinigingen en ombuigingen.
Haar redenering is natuurlijk niet verwonderlijk: zo is bijvoorbeeld voor de gemiddelde VVD-er 25 euro peanuts, maar voor een bijstandsmoeder is het een derde van de wekelijkse boodschappen. Dit niet zien is dé blinde vlek van Mark en zijn volgelingen, die blijven roepen dat er geen armoede is in Nederland.
En dus de komende armoede in het onderwijs ook niet willen zien.

Elise Zomer onderkent dit feit ook en spreekt in het idioom van Ton Elias daarom ook terecht over de "blinde vlekken in Den Haag".

'De samenleving betaalt toch de rekening'

„Het is heel simpel. Minder aandacht en begeleiding betekent meer gedragsproblemen. En wie geen toekomstperspectief heeft, komt eerder in aanraking met criminaliteit en zorg. Uiteindelijk betalen we als samenleving toch de rekening.”

Zo eindigt het artikel op de website van BN De Stem over speciale basisschool De Spreekhoorn in Breda.

En eigenlijk is het een bekend verhaal. Vaker gehoord en net zo schrijnend.
En natuurlijk een meer geloofwaardig tegenwicht voor die enorme hoeveelheid scholen die volgens kamerlid Ferrier zo hartverwarmend de bezuinigingen toejuichen.
Wij zijn er nog naar op zoek en hebben ze nog niet gevonden, maar wie weet, misschien is er inderdaad een school, die het onderwijs aan leerlingen met een beperking met twee vingers in de neus en toch ook nog eens met 30% minder personeel en flink vergrote klassen, alleen maar een zegening vinden.
Of dit dan scholen zijn waar ook daadwerkelijk onderwijs wordt gegeven wagen wij hier dan wel te betwijfelen. Eerder zal iedereen in de groep de gehele dag wat aan fröbelen, kleuren of puzzelen. Gezellig zoals vijftig jaar terug.

Maar enfin, gelukkig is de Spreekhoorn niet zo'n school, maar een onderwijsplek waar de leerlingen werkelijk 'passend ONDERWIJS' krijgen.

Het is te hopen dat ook dit verhaal opgepikt zal worden door de leden van de Eerste Kamer die zich niet laten leiden door de politieke waan van de dag, maar die daadwerkelijk nadenken over de gevolgen van bezuinigingen op nog door te voeren herzieningen en de herzieningen zelf. Niet alleen voor de dag van morgen maar juist ook voor de langere termijn.

Lees hier het artikel.

Calimero (voor Ton)

Ach, die arme Ton. Iedereen doet lelijk tegen hem. En als een Calimero beklaagt hij zich er over. Al die boze mensen.
En dat, terwijl hij toch ook echt wel "zeer veel" bemoedigende mails krijgt van bijvoorbeeld een Aardrijkskundeleraar met wel vijf leerlingen met een stoornis in "zijn" (?) klas. De tien of vijftien collega's die diezelfde klas ook les geven, die kent Ton waarschijnlijk niet. Of ja, misschien toch, maar die schrijven allemaal juist weer onaardige stukjes naar of over hem.

Ton snapt het oprecht niet (en wij van wijzijnverbijsterd geloven dat zeker): vroeger als communicatieconsultant kon hij gebakken lucht en de meest onmogelijke onkunde verkopen aan het bedrijfsleven van vrinden, en nu?
Nu ziet men blijkbaar door zijn kul heen en dat is schrikken.
En wat doe je dan als je Ton bent, dan ga je schoppen. En daarna hard naar de ander wijzen.

Na maandenlang scholen, leerkrachten en ouders de meest onbeschofte zaken toe te roepen, stelde Ton afgelopen dinsdag vast dat hij toch echt onbegrepen was.
Dat hij daarna direct weer leerkrachten en ouders als onbekwaam neerzette, ach.
En waarom waren die 50.000 in de Amsterdam Arena en die vele tienduizenden collega's meer nu toch zo boos op hem? Hij vond leraar nog wel zo'n prachtberoep had hij nog even snel geschreven als charmeoffensief. Weliswaar in het neoliberale "sufferdje" van de eigen VVD-parochie, maar toch. Goed, hij vond al die kritiserende leerkrachten natuurlijk uiteindelijk maar domme schaapjes die niet konden nadenken en zich eenvoudig lieten misleiden door wat boze bonden, en dat vertelde hij graag*, maar daarmee schoffeerde hij toch niemand?

Ach Ton, we schreven het al eerder, Ton wordt een beetje sneu. Een beetje veel.
Het verwondert ons dat inmiddels nog niet iemand in de VVD is opgestaan en hem, een beetje als een beschaamde ouder, met een aai door de krullenbol naar huis heeft gestuurd. Als partij kan je toch niet blij zijn met deze dolende etalage van onkunde en flauwekul?
Of is tegenwoordig een gebrek aan kennis en inzichten een pré om op te kunnen klimmen binnen deze partij?

Ondertussen was het natuurlijk allang duidelijk dat Ton nog even lekker mag roeptoeteren en kolderen wat hij wil. Het neoliberale zitvlees verlaat niet graag het pluche en Marja bedient vooralsnog zonder zelf na te denken, technocraat die zij is, de wenken van de coalitiepartner.
Gedoogcollega Beertema haalt nog even graag zijn gram voor al die linkse pesterijtjes vroeger in de lerarenkamer en de bezuinigingen en herziening 'Passend Onderwijs' passeren gewoon de Tweede Kamer.

Onze hoop is nu gevestigd op de inhoudelijke kennis bij met name de SGP en de Ouderenpartij, maar ook bij de senatoren van CDA en VVD, die wél met fatsoen kunnen spreken over mensen in het onderwijs en ouders.
En natuurlijk bovenal wél met inzicht en empathie over de leerlingen in het speciaal onderwijs (de -soms zwaar- gehandicapte leerlingen die kei- en keihard worden weggezet met dit beleid) en leerlingen met een beperking en/of stoornis in het reguliere onderwijs, die het voortaan zonder hulp moeten doen en zullen verdrinken.
En die wel inzien dat het hier niet gaat om kinderen die "slechts" dyslectisch zijn of niet stil kunnen zitten.

Hopelijk verandert dan het toekomstperspectief voor deze leerlingen, worden de leerkrachten en anderen in het onderwijs weer serieus genomen en kunnen ouders weer beslissen over hun eigen kind. En bovenal, verdwijnt ten dele die loodzware last, die de huidige regering neerlegt bij juist de allerzwaksten (niet alleen in het onderwijs, maar ook in de zorg, de arbeid, de sociale voorzieningen etc.)

Ton zal het vast niet leuk vinden, opnieuw zal hij sneu wat roepen en verongelijkt met wat mailtjes schermen, om uiteindelijk, moe van zijn eigen onbenul, zachtjes nog te piepen: "zij hebben toch gelijk en ik is dom, en da's niet eerlijk, o nee"

*ANP: "Kritische geluiden waren er ook, zoals die van Ton Elias (VVD): 'Over passend onderwijs wordt veel lariekoek verkocht en tot mijn spijt worden stakende leraren misleid. Dat er een 'onverantwoorde kaalslag' op til zou zijn is platte demagogische vakbondsnonsens'."

Op weg naar commissie Dijsselbloem, deel 2

"De Kamer beloofde vier jaar geleden het onderwijs meer vrijheid en regie. Maar die beloftes zijn snel vergeten, gezien de bezuinigingen op passend onderwijs.
Ondanks alle slechte ervaringen in de jaren tachtig en negentig wordt er opnieuw een ingrijpende verandering in het onderwijs doorgevoerd zonder geld, tijd, draagvlak of expertise, ditmaal op het passend onderwijs.

Zo begint een opiniestuk van PvdA-fractielid Jeroen Dijsselbloem in de Trouw van vandaag.

"Hé, zult u zeggen, Dijsselbloem? Wat een bekende naam. Had die niet een commissie?"
En inderdaad, dit is díe Dijsselbloem.
Van de parlementaire onderzoekscommissie die in 2008 drie grote onderwijsvernieuwingen behandelde. En in het rapport 'Tijd voor onderwijs' tot de conclusie kwam, dat juist het gebrek aan geld, tijd, draagvlak of expertise en de verregaande bemoeizucht van de overheid tot in de klas (vaak ook nog eens gedreven door ideologische motieven) hadden geleid tot grote problemen in het onderwijs. En tot een grote vermindering van plezier in het werk bij vele leerkracht.
Een conclusie die kamerbreed werd onderschreven, dus ook door de partijen van de huidige gedoogcoalitie.

Nu echter zijn het juist díe partijen, CDA, VVD en PVV, die geld gaan investeren in een bij voorbaat tot mislukken gedoemd, neoliberaal speeltje, de prestatiebeloning, en tegelijkertijd door de bezuiniging, gepaard gaande aan een ingrijpende stelselherziening, fiks ingrijpen op de werkvloer zelf, in weerwil van het werkveld, de mensen met expertise en ervaring.
Anders gezegd: een hoop energie, tijd en geld is uitgegeven om in 2008 tot een conclusie te komen, was voor niets noppes, nada, en is door Marja en haar kompanen door de papierversnipperaar gehaald.
Daar waar men eerder hoop had op een verbetering in de werkwijze van het ministerie en de politiek ten aanzien van het onderwijs, blijkt nu dat "fouten uit het verleden (...) opnieuw gemaakt (worden)".

Dijsselbloem schrijft: "Opnieuw heeft een kille boekhoudkundige benadering het overgenomen van een op zich goed idee. De kerntaak van de overheid - het garanderen van goed onderwijs voor ieder kind - wordt weer ondergeschikt gemaakt aan bezuinigingen(...). Op deze manier is de motivatie en het vertrouwen bij docenten, leerlingen, schoolbesturen en ouders bij voorbaat al weg. Het is precies dit type Haagse daadkracht dat in de afgelopen decennia heel veel kapot heeft gemaakt in ons onderwijs."

En dat was afgelopen dinsdag duidelijk te zien aan de actie die toen plaats vond: het onderwijsveld in de breedste zin van het woord (docenten, leerlingen, schoolbesturen en ouders) lieten hun misprijzen ten aanzien van het huidige beleid blijken. Niet vanuit een egocentrisch gedreven eigenbelang maar vanuit een vrees voor opnieuw een rampzalige ingreep in het onderwijs, een van de belangrijke pijlers wanneer het gaat om het bouwen van een kenniseconomie.
Een ingreep die tot niets anders kan leiden tot opnieuw een parlementair onderzoek over vijf, zes jaar.
Overbodig en onnodig.
De conclusies weten we immers al, die heeft Dijsselbloem met zijn commissie ons in 2008 al aangereikt.
Laten we eerst daarmee nu eens aan de slag gaan. Of, in de woorden van Jeroen Dijsselbloem zelf: "Het wordt dus tijd dat het kabinet de lessen uit 'Tijd voor onderwijs' serieus gaat nemen. Voor de docenten en leerlingen die aan de conclusies die de Kamer slechts vier jaar geleden uit dat onderzoek trok, hoop mochten ontlenen."

Lees hier het gehele artikel van Jeroen Dijsselbloem.

Boze en gekwetste ouders naar aanleiding van ongefundeerde en schofferende uitspraken van Dhr. T. Elias

Bij het kamerdebat van afgelopen dinsdag 6 maart zijn uitspraken gedaan door Dhr. Elias die voor vele ouders en hun kinderen als uitermate kwetsend, ondoordacht en ongenuanceerd zijn ervaren.
Dat deze ouders dit niet zullen accepteren zal duidelijk worden uit een door hen opgestelde brief aan de leden van de Tweede Kamer.
U kunt de brief hier lezen.

Zelfbewuste leraren (Redactioneel artikel Trouw)

Vandaag staat in dagblad Trouw een gedegen commentaar van de hoofdredactie, waarin te lezen is hoezeer deze weet heeft van de feiten en waaruit tevens een enorme waardering spreekt voor de lesgevenden in Nederland, die gisteren bij monde van 50.000 collega's duidelijk maakten dat de weg die de huidige minister OCW bewandelt heilloos is.
Niet gratuit, maar met argumenten en zelfs met een alternatief.
Zoals het artikel zegt: "De 50.000 leraren in het stadion wisten gisteren zelf ook wel dat de bezuiniging niet zomaar is teruggedraaid. (...). Het nieuwe zelfbewustzijn gaat op dat punt gepaard met realisme. De onderwijsbonden hebben voorgesteld om de 300 miljoen elders in het onderwijs te zoeken. De prestatiebeloning die het kabinet aan het onderwijs heeft beloofd, mag komen te vervallen. Dat betekent geen hoger salaris voor leraren die het extra goed doen".

Wanneer we reacties van Ton Elias c.s. moeten geloven dan stonden die 50.000 er gisteren onnadenkend en opgehitst.
Niets is minder waar en ook dit legt het artikel duidelijk uit:"De stakende leraren benadrukken dat het hen niet om de eigen baan gaat, maar om de leerlingen. Dat argument is geloofwaardig: de bezuiniging op het 'passend onderwijs' raakt de verantwoordelijkheid van het lerarenvak. Het gaat over leerlingen die extra zorg nodig hebben. Vanzelfsprekend zullen leraren daarvoor op willen en moeten komen. Het kabinet zou hen erom moeten prijzen"

Het is een verademing om na veel artikelen die de plank (deels) misslaan eens een evenwichtige en serieuze benadering van de argumenten en standpunten van het onderwijsveld te lezen.
Misschien dat een deel van de politiek na het lezen van dit stuk beseft dat het de leerkrachten ernst is. Dat wij serieus willen spreken over alternatieven, die zelfs al voor handen zijn.
"De ruil is een serieus voorstel, waar de minister van onderwijs serieus op moet reageren. Het zou de discussie over zorg aan leerlingen met een ziekte of beperking meteen uit de sfeer van verwijten kunnen halen, waar die nu ten onrechte in terecht is gekomen (...). ".

Beter kunnen wij het niet zeggen.

Lees hier het gehele artikel