Ingezonden: De praktijk: deel 3

Van een van onze trouwe volgers kregen wij van wijzijnverbijsterd, onderstaand stuk toegezonden.
Aangezien het hier ook om een 'praktijkverhaal' gaat; deel 3 dus van "IN DE PRAKTIJK".
Miek, dank je wel voor je bijdrage en anderen: SCHROOM NIET ! Kom met je verhalen, vertel, roep, schreeuw en vertel en deel je verhaal over de praktijk, jouw praktijk, de praktijk waarin onze kinderen met een beperking de hoofdrol spelen !

In de praktijk: deel 3

Wij maken in de praktijk mee dat passend onderwijs en ROC absoluut nog geen combinatie is.
Onze beide jongens komen van College de Opmaat in Naarden-Bussum. Dat is een school voor VMBO-LWOO. Kleine klassen, veel structuur en dat is ook wel nodig met alle rugzakkinderen.
Er gaan veel kinderen heen met een diagnose ASS, ADHD, ODD, dyslexie etc. De Rugzakbegeleiding is daar erg goed. Er is veel overleg met de ouders en er wordt goed gekeken naar wat dit kind nodig heeft. Steeds wordt er gewerkt aan doelen en die worden ook regelmatig bijgesteld. Onze jongste heeft maar op een paar puntjes begeleiding nodig. Een deel van zijn begeleiding gaat naar kinderen die het meer nodig hebben. Daar heb ik geen problemen mee, zolang onze jongste maar goed begeleid wordt. Regelmatig gaan ze naar de stilteruimte en er is een goed over-de-schreef beleid. Onze kinderen met ASS, ADHD en een licht verstandelijke beperking exploderen nog wel eens als zij overprikkeld geraakt zijn. Ondanks veel aandacht en sturing valt dat zowel thuis als op school niet altijd te voorkomen. Wat een heerlijkheid dat school dan niet in paniek opbelt maar daar op de juiste, rustige, manier mee omgaat en de kinderen een time-out gunt. Er wordt ook veel naar de mogelijkheden van de jongens gekeken en sterke punten worden gestimuleerd. Goed voor hun eigenwaarde! Ik ben een zgn kritische ouder maar ben erg content met deze school!
De jongste doet dit jaar eidexamen VMBO Kader Handel en Economie en wil de beveiliging in. Hij heeft zich aangemeld bij het ROC.

Voor onze oudste was de stap naar het ROC een koude douche. De overgang bleek veel te groot!
Het eerste jaar heeft hij de opleiding verkoopmedewerker niveau 2 gedaan BOL. Ik moet zeggen daar was ambulante begeleiding en die deden ook goed hun werk. Ze zagen goed waar de oudste moeite mee had en er waren ook gesprekken met ons. Er was echter geen overdracht naar de docenten toe. In de klas was er niet de juiste hulp en begeleiding. Ik vermoed dat er wel communicatie was met de ambulante begeleiding maar dat het totaal niet opgepikt werd door de docenten.
Op het werk verliep het niet goed doordat onze oudste tegen zijn handicap aanliep. De schoenenwinkel waar hij met zoveel plezier werkte, al op de Opmaat, verwachtte plotseling meer van hem. Onze oudste moest meerdere dingen tegelijk goed doen. Klanten helpen, de winkel op en top en ook het magazijn moest netjes opgeruimd. Hij kon dit niet organiseren en plannen. In goed overleg is besloten dat hij op zoek moest naar een andere baan. Heel jammer was het dat de stagebegeleiding hier niet goed liep. Veel te laat werd gesignaleerd dat het niet goed ging. Duidelijk was waar zijn moeilijkheden lagen. Maar daar is op een volgend stageadres dus niets mee gedaan. Bij CoolCat moest hij ook meerdere dingen tegelijk doen. Hij viel bovendien uit op zijn werktempo. Dus daar werd zijn proeftijd niet velengd. En weer hoorden we pas heel laat dat het niet goed ging en konden we dus ook niets meer doen. Maar ook werd duidelijk dat het voor hem te hoog gegrepen was. Er werd een stageadres aanbevolen bij AH waar men om kon gaan met de wat ‘lastiger jongens en meiden’. Besloten werd om nu heel goed informatie te geven over zijn handicap en wat voor hem moeilijk was. Helaas bleek ook hier het tempo een struikelblok. Hij ligt lekker in het team, ook bij voorgaande plaatsen, maar er moet wel een bepaald 'aantal' geproduceerd worden binnen zoveel tijd.
We hebben toen besloten hem over te laten gaan naar dezelfde opleiding in BOL. Het advies was om hem van school te laten gaan en een werkervaringsplaats te zoeken. Dit zou betekenen dat hij geen startkwalificatie zou krijgen. Wij hebben hem aangemeld bij een andere ROC. Ook hebben we voor hem een Wajong aangevraagd en gekregen. We hebben zelf een jobcoach gevonden, maar omdat hij nu de BOL opleiding doet wordt dit niet vanuit Wajong vergoed en ook niet vanuit het PGB (geen AWBZ zorg). Dus betalen we deze zelf. Opgemerkt moet worden dat deze begeleiding niet optimaal is omdat wij dat eenvoudigweg niet kunnen bekostigen.
De oudste is gestart op het nieuwe ROC verkoopmedewerker niveau 2 BOL. Via zijn vader, die stagebegeleider is bij het Praktijkonderwijs, hebben wij een gepaste stageplek gevonden. Er wordt wat meer rekening met zijn makke gehouden en de jobcoach probeert hem in stappen te laten werken en dit te automatiseren. Wij hebben op school bij de mentor meerdere keren aangegeven dat hij het (school)werk moeilijk kan overzien, niet weet wat van hem verwacht wordt, moeite heeft met planning etc. Kortom graag communicatie daarover zodat wij hem kunnen helpen het in zijn agenda in te plannen. Daar is nooit communicatie over geweest. Ook niet over het feit dat hij verzuimde omdat hij de klas te overprikkelend vond nu en dan. Geen belletje, niks. Dus daarin kun je hem ook niet sturen, en worden ook geen oplossingen gezocht voor zijn overprikkeling. Op lang aandringen van jobcoach en mij vond er half december een gesprek plaats met de zorgcoordinator, zijn nieuwe ambulant begeleider (de vorige had nog nooit contact met ons en slechts 1 keer met oudste gehad), jobcoach, oudste en mij. Weer werd alles goed op een rij gezet en vastgelegd. Emailadressen en telefoonnummers werden uitgewisseld, nou nog nooit wat gehoord en oudste moet nu zelf maar contact opnemen met ambulant begeleider wan hij/wij zien hem niet. Het enige wat wij gemerkt hebben van het gesprek is dat de juf Engels hem heeft uitgelegd wat hij moet leren.
Ik denk, weet wel zeker, dat heel veel leerlingen zoals onze oudste, het ROC bezoeken. Moeite met leren, plannen, zelfstandig functioneren. Ook kinderen waarvan de ouders wat meer op de achtergrond zijn. Kinderen met of zonder diagnose, en hen die je met gemak een diagnose zou kunnen geven maar die nooit in behandel/begeleidingscircuit terecht zijn gekomen. Heel veel kinderen die uitvallen. ROC’s zijn grote fabrieken, al tig keer gefuseerd, waar goede hulp en begeleiding ontbreken. Waar de wil er soms dan nog wel is, maar waar het eenvoudig tekort schiet.

Tot zover mijn ervaring, en ik ben hierin niet de enige. Ik vind het heel slecht dat vanuit de Wajong niet meer begeleiding gegeven kan worden aan kinderen zoals mijn oudste, ook op school. Met een of twee uurtjes in de week zou mijn zoon al zo goed geholpen zijn!

Miek