Goed nieuws = slecht nieuws

© Onderwijsblad AOb
Klik om te vergroten

Soms is er nieuws waar je tegelijk blij en verdrietig van wordt.
Vandaag was in het televisieprogramma "Buitenhof" de kans bij uitstek om nu eens goed uit de doeken te doen wat ons staat te wachten bij het versneld invoeren van een stelselwijziging die ook nog eens bij voorbaat al zwaar aangeschoten raakt door bezuinigingen. Zonder dat een Ton Elias er dom en factfree door heen roeptoetert en schoffeert
Helaas, op de een of andere manier lukte het de genodigden niet om de ernst van de problemen helder uiteen te zetten. En, nog veel belangrijker, het feit dat de bezuinigingen voornamelijk ten koste gaan van de leerlingen binnen het speciaal onderwijs (tyltyl, mythyl, zmlk, zmok) bleef zwaar onderbelicht. Dat het de minister, nota bene van christelijk politieke huize, bestaat om juist de kinderen met het syndroom van Down of Marfan, leerlingen met een iq lager dan 55, kinderen in een rolstoel of permanent verblijvend in bed, leerlingen met een ernstige gedragsproblematiek, kinderen met een ernstige vorm van autisme, en veel kinderen met een meervoudige handicap, zwaar te laten bloeden voor een stokpaardje van haar neoliberale coalitiepartner, kwam niet ter sprake. En dat is, jammer, heel jammer.
Want wanneer ook deze gevolgen duidelijker waren uiteengezet zou wellicht het aantal van stakende leerkrachten en/of scholen nog groter zijn dan nu al het geval is.

Want dat is het goede nieuws: het aantal scholen waarvan werknemers staken 6 maart aanstaande is nog steeds groeiende.
Tot vandaag hebben zich al 1669 scholen gemeld! En we kunnen en willen er van uitgaan dat de groep nog steeds groter wordt, zeker nu de feestelijkheden in het oosten en zuiden weer voorbij zijn en ook reguliere scholen aldaar beseffen wat op hen afkomt en kiezen voor één dag zonder onderwijs om vele dagen met slecht passend onderwijs te voorkomen.

Maar zoals gezegd, betekent goed nieuws vaak ook slecht nieuws.
Het slechte nieuws is natuurlijk dat men blijkbaar steeds meer verwacht dat deze minister, dit kabinet, weigert te luisteren naar rede, naar expertise en alternatieven en koste wat kost de plannen en bezuinigingen doorvoeren zal. Het feit dat zovelen de stem verheffen wil in de Amsterdam Arena tekent de angst dat de ministeriële stoomwals niet zal afremmen, ook niet voor dat kind in die rolstoel, dat kind dat zo moeilijk het woord "stoomwals" spellen kan, of dat kind dat oren en ogen wil afsluiten voor die bedreigende buitenwereld.

Of zou onze stem uiteindelijk toch gehoord worden? Weliswaar niet door de minister, zoveel is inmiddels duidelijk, maar wel door de senatoren, die zich niet laten leiden door de politieke waan van de dag, maar door inzicht, wijsheid en waar democratisch besef waarin juist de zwakke minderheden een plaats hebben.
Wij blijven daarom voorlopig roepen en een steeds groeiende groep van gelijkgestemden met ons.

Lees hier de update met betrekking tot het aantal schollen dat zich bij de AOb heeft gemeld met het oog op de komende staking.