Sigaar uit eigen doos ....

Nee, echt, ik heb daar nu eens geen zin in. Ik stop er ook mee.
Ik pas er voor om telkens weer allerhande alternatieven te gaan zoeken om de 300 miljoen bezuinigingen op het passend onderwijs "om te buigen".
Want eigenlijk is het van de gekke.

Toen André vroeg of de leerkrachten rustig hun prestatieloon in wilden leveren om de bezuinigingen te niet te doen, antwoordde iedereen, mijzelf incluis, gepassioneerd met een "ja".
Gedreven door een wil om ieder geval "onze" kinderen niet de dupe te laten worden van de schandalige maatregelen van onze Marja, die het allemaal niet meer zo weet.
En nog steeds hoor ik deze geluiden.
Zo las ik vandaag dat de proef met de gratis schoolboeken het beoogde effect, meer marktwerking op dat gebied, niet heeft kunnen bewerkstelligen. Iets wat iedere boekhandelaar al had zien aankomen.
De schrijver van het stuk wilde dan maar het bedrag wat gemoeid is met de schoolboeken inwisselen met de bezuinigingen.

NEE, NEE, DRIEWERF NEE!

Wij in het onderwijs moeten nu eens ophouden met ons neerleggen bij het feit dat er op alles en iedereen bezuinigd moet worden.
Gratis schoolboeken? Al sinds jaar en dag een feit in veel Westerse landen.
Prestatiebeloning? Onze gedoogcoalitie heeft de salarissen van onderwijspersoneel met veel plezier bevroren, op de nullijn gezet. Dit terwijl het gat tussen markt en onderwijs steeds groter wordt en en dus het vak van leerkracht steeds minder aantrekkelijk. Iedere euro extra voor personeel moet niet zomaar ingeleverd worden, het enige waarover wij moeten willen praten is of deze extra euro's op deze manier verdeeld moeten worden. Maar als alternatief voor de bezuinigingen: NEE!

Ik ben het zat om steeds weer als Malle Pietje behandeld te worden: wij zijn al zo gek om toch wel voor de klas te staan (vanwege roeping, empathie, sociaal gevoel) ondanks de wat lagere inkomsten en dan zijn we ook zo gedreven om dan maar een deel van de gelden die voor ons bestemd zijn in te wisselen, omdat de heren en dames in het pluche weigeren te kijken en luisteren naar wat het werkveld nu echt nodig heeft.
En Marja en consorten lachen zich krom om zoveel opofferingsgezindheid.

Let wel: ik ga door roeien en ruiten voor mijn leerlingen, maar ben niet van plan me door lieden die werkelijk geen idee hebben waarover ze praten te laten ringeloren in een oneigenlijke ruil.

In onderwijs moet namelijk gewoon geïnvesteerd worden: in universitair of primair, wetenschappelijk of beroeps, aan hoogbegaafden of aan kinderen met een beperking, speciaal of regulier!
Wanneer men het heeft over het streven naar een sterke kenniseconomie, dan zal ieder mens met enig verstand van zaken (ondertussen is gebleken dat we die niet bij de gedoogcoalitie moeten zoeken) beamen dat dit alleen maar kan met investeringen in onderwijs, niet met het handhaven van de uitgaven op steeds het zelfde peil.
Wanneer we kijken naar de uitgaven voor onderwijs blijkt dat we een gewone middenmoter zijn op de lijst van Europese landen. Niet echt het beeld van een land dat zo kien is op een toppositie.
Maar daar gaat het deze coalitie natuurlijk in werkelijkheid niet om, het is slechts een "halve waarheid".
Men wil gewoon zo veel mogelijk voor een dubbeltje op de eerste rang de komende vier jaar. En wie dan leeft en wie dan zorgt. De kaalslag is dan compleet.
En dat dubbeltje voor een plekje eerste rang dat zouden wij dan moeten betalen met een sigaar uit eigen doos.
Want dat wordt het wanneer we de ene verworvenheid (extra geld voor salarissen) gaan inruilen voor een andere (genoeg geld voor deugdelijk passend onderwijs): een sigaar uit eigen doos.

Nee, dame en heren in Den Haag, daar pas ik voor. Geïnvesteerd moet er worden, in nieuwe dozen, in nieuwe sigaren, voor mij Cubaanse graag (het zal u niet verwonderen).
Pas dan zal onderwijs ook kunnen leiden tot een groei als kenniseconomie.
Ons neerleggen bij een ordinaire ruilhandel, uitgaande van onze sterkte, betrokkenheid bij de leerlingen, die tevens dus onze zwakte is en waar de politiek graag misbruik van zal maken kan alleen maar leiden tot de afbraak van goed onderwijs. En uiteindelijk wordt het dan wat betreft onze kenniseconomie niet meer dan de verzuchting:

"Close, but no cigar".