Geen coulance

Zo moet het ongeveer gegaan zijn:

"Kijk hier heb ik weer wat kleinere sluitposten, die kunnen toch wel weg?".

"Laat 's zien: speciaal onderwijs, clusters? Ja, daar kunnen we gerust een streep door halen".

"Maar levert dat dan geen problemen op en onbegrip bij het grote publiek?".

"Welnee, joh, dat zijn kinderen waar niemand om maalt en zelf kunnen ze niet eens een behoorlijke brief schrijven".

"Maar hoe moeten we dat dan noemen, bezuinigingen op onderwijs?".

"Nee, op passend onderwijs!".

"Passend onderwijs? Wat is dat dan weer?".

"Geen idee, hoorde de term pas vallen in een discussie over onderwijs, het heeft iets met gehandicapten te maken volgens mij."  

"Oké, bezuinigingen op passend onderwijs it is, Ton, Kathleen, Marja?".

Langer kunnen de "specialisten" onderwijs van de coalitie er niet over hebben gesproken, anders waren ze vast wat beter geïnformeerd.
Ook vandaag weer tijdens het spoeddebat over de cluster 3 scholen voor leerlingen met epilepsie gaven de bewindsvrouwe en de kamerleden van de coalitie (met natuurlijk Harm Beertema van de PVV in hun kielzog) weer blijk van hun werkelijk onbestaanbare onwetendheid en onkunde. Ton Elias maakte het zelfs zo bont dat Manja Smit zijn onbenul ook graag vastgelegd wilde zien in de verslaglegging.
Natuurlijk werd opnieuw de term "passend onderwijs" door de coalitiegenoten te pas en te onpas onjuist gebruikt (Kathleen Ferrier), werden de beslissingen van de minister ten aan zien van de expertisebekostiging voor de epilepsiescholen nergens gestaafd voor onderzoek en kwam Ton met de bon ton zelfs met en rekensom met betrekking tot begeleiding in de klas waar de honden geen brood van lusten (hij betrok zo ongeveer ook de schoonmaker en de bezorger van de schoolmelk bij het optelsommetje van het aantal begeleiders per kind).

Onze ijskoningin Marja gaf met een uitgestreken gezicht en droge ogen nogmaals haar uitvoering van de verongelijkte juffer van stand ten beste en bleef bij haar bezwaren tegen de schrijfstijl van een leerling met een zmlk-indicatie, wat niet alleen tenenkrommend is voor iedereen die in het onderwijs werkt en weet heeft van leerbeperkingen, maar eigenlijk voor een ieder die enig hart in zijn donder heeft.
Van Bijsterveldt is met deze houding volledig door het ijs gezakt. Haar "christelijke" hypocrisie is iets waar op zijn minst iedere CDA-er zich plaatsvervangend zou moeten schamen. Wat zij doet is namelijk niets anders dan tegen een gehandicapte in een rolstoel zeggen dat het onbeschoft is om niet op te staan bij het geven van een hand. Hoe laag kan je zinken.
Niet alleen vanwege het gebrek aan dossierkennis en het liegen en bedriegen met cijfers, maar ook vanwege het tegen de borst stuitende gemis van inlevingsvermogen en sociale vaardigheden is deze minister meer dan onbekwaam. Het ergste is dan ook nog eens dat Marja van Bijsterveldt zo vol is van zichzelf en haar eigen gelijk dat ze het zelf niet ziet of wil inzien. Ons rest in deze alleen maar, excusez le mot, walging.

Het spoeddebat vandaag leverde verder veel moties op, maar naast bovenstaande ontzetting verwekkende onkunde en onwil bij de coalitie was er verder weinig beweging. De minister houdt zich aan het regeerakkoord (regeerakkoord is regeerakkoord en daar heeft ze zich aan te houden), Ton houdt zich aan zijn leugens en "halve waarheden" met een enorme scheut onbenul en Kathleen snoot een paar keer haar neus in de kopie van resolutie 12. O ja, en Harm, u weet wel, die ex-BONner vergat weer keer op keer de uitgangspunten van zijn eigen partij en de door hem mede-opgerichte stichting. Maar ja, hij is natuurlijk van de PVV en gedoogt daarom ook maar wat.

De komende dagen zullen wij van wijzijnverbijsterd de letterlijke tekst van dit debat nog eens uitpluizen, want de kolder van de gedoogcoalitie was natuurlijk niet van de lucht. Gelukkig was daar dan ook voldoende inzicht tegenover te onderkennen van de oppositiepartijen. Er mogen wat ons betreft ook weer een paar goedkeuringsstempels worden uitgedeeld.

Voorlopig moeten we het doen met de constatering dat de sfeertekening van een coalitiebespreking aan het begin van dit artikel waarschijnlijk niet heel ver van de waarheid is. De minister en de coalitiegenoten in de kamer wringen zich werkelijk in allerlei bochten om dat wat even tussen neus en lippen besloten werd zonder enige kennis van zaken enige grond te geven. Men zwalkt heen en weer tussen kolder en vage beschuldigingen en weet van gekkigheid niet meer hoe ze wat krom is recht moeten breien. Daarbij schofferen ze dan ook nog eens het gehele werkveld, ouders en nu zelfs leerlingen met een beperking voortdurend om het eigen falen te verdoezelen.
Zoals gezegd, we zijn hier nog niet klaar mee.
Een kabinet dat het laten omvallen van scholen voor leerlingen met een beperking om de crisis door omvallende banken af te wentelen geen probleem vindt, verdient niet minder dan onze onverdeelde aandacht.

"Geen coulance voor 'epilepsiescholen'" kopten de berichten op de verschillende nieuwssites vanmiddag. "Geen coulance voor falende, schofferende en bedriegende minister" is vandaag onze eigen kop.