Automatisch gegenereerd antwoord

Een dag nadat minister van Bijsterveldt een zml-leerling op de meest kwalijke wijze schoffeerde en met haar ook nog even iedere zml-leerling door duidelijk te tonen niet te weten over welke leerlingen zij het heeft wanneer zij praat over speciaal onderwijs, stond zij al grappend en grollend voor de Tweede Kamer.
De oppositiepartijen vroegen haar tijdens het vragenuurtje op dinsdag in hoeverre het op het CDA-congres afgegeven signaal (resolutie 12) meegwogen zou worden bij het overwegen van door meerdere kanten aangereikte alternatieven wat betreft de dekking van uitstellen (of zelfs afstellen) van de plannen.
Marja schoot direct (nog steeds breed glimlachend maar nu als een boerin met kiespijn) in een absolute starheid: regeerakkoord is regeerakkoord en daar heeft ze zich aan te houden.
Toen de CU met de vraag kwam in hoeverre de minister nu bijvoorbeeld het inwisselen van het prestatieloon voor de bezuinigingen wilde overwegen nu ook een smaldeel van de coalitie van mening was dat deze bezuinigingen op dit tempo niet kan, schoot Marja opnieuw in de houding: regeerakkoord is regeerakkoord en daar heeft ze zich aan te houden.
Men moest natuurlijk wel de juiste procedures in het oog houden. Zelf vergat ze die overigens even later toen ze nog even op ludieke wijze probeerde op de stoel van de Kamervoorzitter te gaan zitten. Wat een lol!
En tussen het lachen door herhaalde zij keer op keer hetzelfde herkenbare mantra: regeerakkoord is regeerakkoord en daar heeft ze zich aan te houden.

Wanneer dit het uitgangspunt is van de minister, regeerakkoord is regeerakkoord, en ze om deze reden niet wil horen over alternatieve dekkingen, andere invullingen van de plannen en andere handreikingen vanuit oppositie en onderwijsveld, dan snappen wij iets toch niet helemaal.
Waarom verdedigt ze zich dan steeds met het verhaaltje dat ze vanwege de zorgen in het veld over haar plannen voortdurend met iedereen en jan en alleman, door heel het land of op uitnodiging op één van haar bijeenkomsten praat om de meningen en ideeën te polsen? Die zijn toch ondertussen al lang en breed bekend? Zelfs binnen de gelederen van haar eigen partij is de onvrede toch al geventileerd?
Waarom dan toch die gesprekken, die bezoekjes? Is ze wellicht, net als Ton Elias op zoek naar nét die ene leerkracht of die ene ambulant begeleider die toevallig wel net niet verder kijkt dan zijn of haar neus lang is, om die dan triomfantelijk naar voren te schuiven: kijk maar, hier heb ik er eentje, hij vindt het ook?
Of is er een andere reden? Of erger, valt het misschien wel mee met de hoeveelheid gesprekjes en bezoekjes. Immers, regeerakkoord is regeerakkoord en daar moet je je aan houden, toch Marja?
Zijn die bezoekjes en gesprekjes uiteindelijk niet meer dan een fopspeen Marja, om de indruk te wekken dat je wel luistert?
Maar is dat dan eigenlijk niet een erg kostbare en bureacratische fopspeen Marja, uiteindelijk alleen maar om het eigen blazoen op te poetsen?
Vertel het ons Marja, want wij van wijzijnverbijsterd zijn toch wel heel erg benieuwd.

En Marja, probeer je dan voor één keer niet halfhartig te verschuilen achter wat je enige houvast lijkt te zijn, "regeerakkoord is regeerakkoord en daar heb ik me aan te houden", want dat automatisch gegenereerde antwoord kennen we nu wel onderhand.

Hoe was 't ook al weer? regeerakkoord is regeerakkoord is regeerakkoord is regeerakkoord is .....