woensdag 9 maart 2011

Beloningsysteem (Lof voor Ad Poppelaars en de CG-Raad)

Eigenlijk doen wij het van wijzijnverbijsterd natuurlijk helemaal niet goed. In onze klas hanteren we vaak een beloningsysteem: het goede gedrag, een goede werkhouding wordt nadrukkelijk beloond, "stickers plakken" heet dat.
Juist omdat straffen bij onze kinderen vaak averechts werkt.
Je moet ze kunnen laten zien welk gedrag juist bijdraagt tot een succeservaring (iets wat onze kinderen uit het zmlk in deze keiharde neo-liberale maatschappij nog wel eens tekort komen).
Nu gaan wij van wijzijnverbijsterd ook weer niet zo ver dat we het schandalige gedrag van onze minister, onze Mark en zeker niet dat van onze brullende Ton en brallende Machiel, met sik, positief gaan benaderen. Kinderen die het te bont maken zitten bij ons ook wel eens op de gang. Alhoewel dat dan van korte duur is.
Marja c.s. waren allang naar huis gestuurd, wat ons betreft.

Maar gelukkig hebben wij ook mensen die opvallen omdat zij een juiste visie en een juiste wijze van handelen hebben.
Mensen die bij de feiten blijven en niet zomaar wat roepen omdat dat in het populistische plaatje past.
Mensen die zich niet laten influisteren door schimmige ambtenaren (ambtenaren die geld blijven verdienen door gewoon af te breken wat ze juist hebben opgebouwd, ja zo blijf je wel aan het werk, hè Fons?).
Mensen die zich blijven inzetten voor de allerzwaksten van de samenleving, maar ook indirect voor alle anderen.
Mensen zoals bijvoorbeeld Ad Poppelaars, directeur van de Chronisch zieken en Gehandicapten Raad.

Ad Poppelaars geeft in een helder betoog weer hoe de zaken er in het onderwijs werkelijk voorstaan.
Niet vanwege het huishoudboekje, maar vanwege het hart in zijn lijf en het verstand in zijn hoofd.
Vandaar dat wij van wijverbijsterd volmondig en eensgezind ons keurmerk willen uitreiken aan Ad Poppelaars en de CG-Raad: "goedgekeurd door wijzijnverbijsterd" en onze welgemeende complimenten.

Als de dame en heren in Den Haag die op dit moment iedereen die niet mee kan in de neo-liberale ratrace hard trappen waar ze maar trappen kunnen (onderwijs, uitkeringen, stage- en werkplekken etc.) ook maar het inlevend vermogen en het gezonde verstand hadden van wat de heer Poppelaars in zijn pink heeft zitten, dan zou hen subiet het schaamrood naar de kaken stijgen en zouden zij zich voor lange tijd in hun holen terugtrekken om er voorlopig niet uit te komen.

Meneer Poppelaars, hulde en dank! Bij deze:

Geen opmerkingen:

Een reactie posten