Het moest natuurlijk gebeuren, al doet het pijn. Je hoopt dat deze jonge god eraan kan ontsnappen.
Je hoopt dat de pijn wegblijft, dat "the force" hem bij zal staan.
Je hoopt ook dat hij het verstand krijgt, dat hij op zijn schreden terugkeert.
Ook hoop je dat hij zij hoofd schudt, drie maal knippert met zijn ogen en kijkt alsof hij uit een trance ontwaakt.
Je hoopt ook dat hij wel een hart voor kinderen blijkt te hebben, dat hij kinderen met een verstandelijke beperking niet negeert. Je hoopt ook nog dat hij een hart heeft waar plek is voor kinderen met het syndroom van Down, of kindertjes in een rolstoel, of kinderen die een meervoudig complexe gedragsproblematiek hebben.
Je hoopt nog dat hij geen schijt heeft aan al die al zo kwetsbare ouders die een kind hebben met een handicap. Je hoopt ook nog, maar dat is naïef, dat hij zich realiseert dat Ton Elias een ongeleid projectiel is wat onzin uitkraamt. Je hoopt dat er een, al is het maar één ambtenaar is die hem vertelt hoe het wel zit. Je hoopt en hoopt en hoopt, maar het gebeurt niet.
Wij van wijzijnverbijsterd zijn uitgehoopt na de afgelopen weken, waarin we hoop op hoop hebben gestapeld.
Hij kwam zelfs niet naar de Tweede Kamer, daar hadden we ook nog op gehoopt.
Er blijft ons niks anders over dan het dan toch te doen.
Mark Rutte is hierbij AFGEKEURD door wijzijnverbijsterd.
Het mooie van afgekeurd te zijn is natuurlijk wel, dat onze eerste minister daardoor automatisch is genomineerd voor de Gouden Elias 2011.
Mark, gefeliciteerd, dat doet een HOOP.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten