Gehele weergave van artikel in Volkskrant van Ad Poppelaars, directeur CG-raad

Directeur CG-Raad in Volkskrant: 'Rugzak krijg je niet zomaar'
09-03-2011
De CG-Raad heeft een opinie-artikel ingestuurd naar de Volkskrant met als thema het Rugzakje. De Volkskrant heeft 9 maart 2011 het artikel gepubliceerd op de Opinie-pagina.

Hieronder kunt u het artikel van Ad Poppelaars, directeur Chronisch zieken en Gehandicapten Raad, lezen.

'Als je de politieke debatten over passend onderwijs moet geloven, gaat het niet goed met de Nederlandse jeugd op school. Men speculeert dat inmiddels 20 procent van de jongeren op school een rugzakje nodig heeft en dat het aantal kinderen met ADHD en autisme explosief toeneemt.
Alles bij elkaar zou dat zogenaamde ‘passend onderwijs’ Nederland 3,7 miljard per jaar kosten, nog steeds zitten er kinderen thuis en de situatie verslechtert dramatisch. Is het vreemd dat minister van Bijsterveldt stevig wil bezuinigen en het systeem wil veranderen? Zo kan het niet langer, toch?

De ouders, schoolleiders en leerkrachten die de debatten volgen, krabben zich nogmaals achter de oren. Er klopt iets niet, denken ze. Ik heb toch geen 6 rugzakkers in mijn klas? En zoveel kinderen gaan er toch ook niet naar het speciaal onderwijs? Komt het dan door alle labels die maar worden uitgedeeld? Gaat het echt zo slecht met onze kinderen of met het onderwijs? Ook Marijke Shahsavari-Jansen stelt in haar opinieartikel van 7 maart: ‘Het huidige stelsel is niet houdbaar.’

We kunnen de Nederlanders geruststellen. Er is geen sprake van een explosie van kinderen met een handicap.
Ook het aantal kinderen met een rugzakje is niet onrustbarend hoog.
Niet 1 op de 5 maar 1 op de 25 schoolkinderen heeft een handicap waarvoor een rugzakje of speciaal onderwijs nodig is.
Het gaat eigenlijk best goed met de jeugd van tegenwoordig, en ook in het onderwijs gaat het zo slecht nog niet.
We zetten de meest gebruikte cijfers van het passend onderwijs debat eens op een rij. Die 20% van kinderen waar in het voortgezet onderwijs iets mee is? Dat gaat om een heel brede groep jongeren, zoals iedereen met dyslexie, jongeren die leerwegondersteunend onderwijs volgen en andere jongeren die slechts een minimaal steuntje in de rug krijgen.
Deze groep heeft altijd op een of andere manier extra hulp nodig gehad om een diploma te halen. Daar is niks nieuws aan.
Slechts anderhalf procent van de leerlingen in het voortgezet onderwijs heeft een rugzakje. Een rugzakje krijg je namelijk alleen als je een ernstige beperking hebt, zoals doofheid, een ernstige ziekte, een verstandelijke beperking of een psychiatrische stoornis. Het aantal kinderen in het basisonderwijs met een rugzakje is al jarenlang stabiel.
Er is wel een stijging geweest bij de invoering van het rugzakje, zoals dat altijd gebeurt wanneer een nieuwe voorziening in het leven wordt geroepen, maar een explosie is het geenszins. En die 3,7 miljard die de zorgleerlingen zouden kosten? Daar zit geld bij voor allerlei onderwijsvoorzieningen voor kinderen en jongeren.

De 300 miljoen die bezuinigd gaat worden, die wordt echter voor 90% weggehaald bij de kleine groep kinderen die nu een rugzakje heeft of op een speciale school zit. Het budget voor deze groep van 100.000 leerlingen wordt nu verkleind van 1,5 miljard naar 1,2 miljard. En dan begrijpt u opeens ook, waarom zo veel scholen en ouders zich zorgen maken. Een hoge kwaliteit van onderwijs bieden aan een zeer kwetsbare groep met 20 procent minder geld is praktisch onmogelijk. En of je het nu kinderen met een label, een diagnose, een vlekje, een ziekte, een handicap of een beperking noemt: ieder kind heeft recht op goed onderwijs.

In het opinie-artikel van 7 maart van Marijke Shahsavari-Jansen van het CDA roept ze op om passend onderwijs te hervormen. Hierbij lijkt ze overigens niet te weten dat passend onderwijs nog niet van start is gegaan. De nieuwe wetgeving zal, als alles volgens planning verloopt, pas in 2012 worden ingevoerd, tegelijkertijd met de bezuiniging.
Dat het huidige systeem verbeterd kan worden, daarover zijn we het snel eens. Het systeem kan flexibeler, moet ouders meer keuzevrijheid bieden, de transparantie versterken en meer duidelijkheid voor scholen en ouders over rechten en plichten geven.
Maar laten we dat nieuwe beleid dan ontwikkelen op basis van de werkelijke cijfers, en niet op basis van tendentieuze beelden die slechts één doel dienen: draagvlak creëren voor discutabele maatregelen.'

Wij van wijzijnverbijsterd lezen in dit verhaal veel terug van wat wij de afgelopen tijd voortdurend hebben herhaald en kunnen ons dan ook prima in dit verhaal vinden.

Vraag is natuurlijk of mevrouw van Bijsterveldt en haar ambtenaren bovenstaande ook willen aannemen van die mensen die weten waar ze het over hebben of dat ze, net als bij hun bezoekje onlangs de kinderen selecteren op hun uiterlijk en vervolgens doen alsof hun neus bloedt.