Open brief (vervolg: het antwoord)

Toen onze Ton de boze brief die wij hieronder hebben opgenomen had ontvangen paste hem natuurlijk eerst wat stilte.
Wat had hij gedaan, waar had hij dit aan verdiend?

De stilte was, zoals we van onze Ton gewend zijn echter van korte duur. Enige mate van zelfreflectie kent onze Ton namelijk niet. Die reikt niet tot over zijn arrogantie.
Dus klom hij in de pen en liet de inmiddels zoveelste grove schoffering en belediging op zijn toehoorders en criticasters los.
Wat dat betreft is hij niet heel veel anders dan onze andere brokkenmaker die eerder de VVD verliet: schelden en anderen schofferen dat het een lieve lust is, maar o jee als iemand anders iets lelijks zegt.

Wacht, ik geef even een voorbeeld: Ton had namelijk een prachtige lezing klaar voor al die niet-willende scholen, leerkrachten, ouders, bonden en organisaties en daar kunnen we wat leuke voorbeelden uit halen.


Ik citeer: "voor mij staat al helemaal buiten kijf dat een belangrijk deel van de bezuinigingen op het passend onderwijs van 300 miljoen te vinden valt door rigoureus te snijden in de bureaucratische rompslomp".

Da's mooi, maar, wacht even, die driehonderd miljoen bezuinigen we toch juist op de extra begeleiding (AB) en op de klassen en leerlingen uit het speciaal onderwijs ?
Dus de leerlingen zijn uiteindelijk de "bureaucratische rompslomp", begrijp ik dat nu goed?
En bureaucratische rompslomp daar haal je gewoon met één haal een flinke streep doorheen.
Met dit soort snelle halen wisten sommigen zo'n zeventig jaar geleden ook "problemen" op te lossen.

Ik hoor het u nu denken: oho, mag hij (ik, CHE dus) dat zeggen?
Nee eigenlijk niet, maar Ton maakt het er wel een beetje zelf naar.
Lees maar eens verder:"Wij willen voorkomen dat kinderen op het speciaal onderwijs zitten, die eigenlijk in een gewone klas kunnen zitten. NÉT zoals we niet willen dat een deel van de kinderen in de gewone klas eigenlijk speciaal onderwijs zou moeten volgen".
Ja, lees dit stukje gerust nog een keer, en nog een keer.

Wat zegt onze Ton nu? Hij en zijn vrinden van de VVD willen niet dat een deel van de kinderen in de gewone klas, die het nodig heeft, speciaal onderwijs zou moeten volgen.
Ja, zult u zeggen, maar dat bedoelt Ton natuurlijk niet, je moet de zin anders lezen, hoe krom deze ook is.
Natuurlijk weet ik dat wel, maar het probleem is dat de daden van Ton mijn betekenis van de zin alleen maar bevestigen: Ton wil niet dat dat deel van de klas, dat speciaal onderwijs nodig heeft, het ook daadwerkelijk krijgt!
Iets anders kunnen we er niet van maken. Met driehonderd miljoen bezuinigingen op de "bureaucratische rompslomp" (bestaande uit onze leerlingen blijkbaar) wordt een groot deel van het speciaal onderwijs de nek omgedraaid.
Elders hebben we al laten zien wat Ton vindt van dit speciaal onderwijs: luilakken zijn het! Niet willen werken met de helft van het geld terwijl andere scholen (welke waren dat ook al weer Ton?) dat wel kunnen. Over beledigen en schofferen van een beroepsgroep gesproken.

Maar enfin, u heeft van mij nog het antwoord van onze Ton op de boze open brief van een gedreven, bezorgde, wel met een hart bezielde, collega uit het onderwijsveld tegoed.
Wat schreef onze Ton, fijnbesnaard als hij is ?

"Geachte heer Mol, dank voor uw interessante bijdrage. Neemt u svp kennis van de mijne in bijlage. Voorts zie ik dat u directeur bent van een instituut over gedrag. Misschien kunt u zich nog eens over uw eigen gedrag buigen. Dat iemand die zo reageert met onze kinderen werkt.... .Ton Elias".

Wiens kinderen ook al weer Ton? U heeft ook een aantal kinderen die leermoeilijkheden hebben, een gedragsproblematiek moeten overkomen, die een syndroom hebben, blind, doof of anderzins lichamelijk gehandicapt zijn? U weet wel, die kinderen die in uw ogen "bureaucratische rompslomp" zijn?

Eerlijk gezegd ben ik blij met iemand die door roeien en ruiten gaat voor ZIJN kinderen en die omwille van hen boze, gefrustreerde woorden horen laat omdat argumenten voor u blijkbaar niet gelden.
Want u kunt met het rijmboekje in de hand leuke mantra's blijven roepen, met u aan het roer is Nederland een paar pennenstreken verwijderd van het verworden tot een onbeschaafd en asociaal land!

Kortom, om u zelf te parafraseren: "dat iemand die zo reageert iets te vertellen heeft over ONZE kinderen..... ".