40.000 bezoekers, 433 berichten en een omgevallen prullenmand

Ruim twee maanden geleden was de gezamelijke boosheid over de brief van de minister met daarin haar voorstellen zo groot, dat wij drieën het gevoel hadden er iets mee te moeten doen.
Vooral ook omdat ons direct duidelijk was dat de waarheid flink onrecht werd aangedaan en dat daar onze kinderen, onze leerlingen flink de dupe van zouden worden.
In een vloek en en zucht werd er een domeinnaam geclaimd en dit weblog opgezet.
Che boog zich over alle grafische en webtechnische zaken, Aag begon vrijwel direct met het opzetten van en flink netwerk en zette zelfs de VERBIJSTERDE BAAS en Che aan het twitteren, wat voor heren op leeftijd toch een hele opgave is. Wij waren net de postduiven ontgroeid.
Het was al snel duidelijk dat het weblog zich zou richten tegen de bezuinigingen en ook de ideeën erachter op allerlei verschillende manieren: dan weer serieus en bijna essayistisch, dan weer flink satirisch. In woord en beeld. Maar altijd, altijd gebaseerd op de juiste feiten ene cijfers.

Ondertussen zijn we 433 artikelen verder en hebben we een trouwe groep volgers gekregen, een groep die nog steeds groeit.
En nog steeds is dat nodig, want zoals we ook vandaag weer hebben kunnen zien: de bezuinigingen op de allerzwakste leerlingen staan vooralsnog nog hoog op de neoliberale agenda van onze gedoogcoalitie.
Vandaag hebben we het 40.000ste bezoek aan onze site mogen vieren. Misschien was het een nieuwe bezoeker, misschien een oudgediende, hoe het ook zij, dit aantal bezoeken binnen twee maanden zegt toch overduidelijk dat velen bezig zijn met (de gevolgen van) de bezuinigingen. En de meerderheid daarvan roept, net als de 10.000 in Nieuwegein en de 160.000 die de petitie onderschreven, dat wij deze niet willen.

Twee maanden zijn we al bezig en af en toe kijken we elkaar aan en zeggen dan geen inspiratie te hebben, "vanavond maar even niet". Maar ja, dan zegt Ton weer iets schofferends in zijn onkunde of roept Mark weer wat onbenulligs, en voor je "verbijsterd" kunt zeggen, zitten we alweer achter ons toetsenbord. Naast onze propvolle prullenmand met al die berichten die we net niet goed genoeg achtten.
En het is dus nog steeds niet gedaan. Voorlopig blijven we doorschrijven, zolang de waarheid nog steeds onrecht wordt aangedaan en onze kinderen de dupe blijven worden. Wij blijven doorschrijven en hopelijk blijft u ons lezen.
En voor die 40.000 keer dat u dat al heeft gedaan danken wij u zeer.
Met zijn allen kunnen we het tij nog keren, daar zijn we van overtuigd. En als wij daar ook maar een klein beetje aan kunnen bijdragen dan is dat voor ons voldoende om door te gaan met roepen: handen af van ons (speciaal) onderwijs, handen af van onze speciale kinderen!

Bedankt voor het lezen, volgen, en zeg 't voort: wij zijn verbijsterd!
Aag, de VERBIJSTERDE BAAS en Che