Charme-offensief (Marja op de thee)

De ochtend vóór de door meer dan tienduizend mensen bezochte actie in Nieuwegein, was Marja van Bijsterveldt, naar aanleiding van een brandbrief van een collega, op onze school voor zmlk om in ogenschouw te nemen op welke kinderen haar bezuinigingen de grootste impact zou hebben.
Na een aantal kinderen over de bol te hebben geaaid en nadat de haar vergezellende ambtenaar al bijna een paar leerlingen vanwege het leuke gezichtje teruggestuurd had naar het reguliere onderwijs (lees hier), spoedde ze zich naar de manifestatie om te verkondigen dat de bezuinigingen bleven staan.
Het was overigens de eerste maal dat ze weloverwogen een school voor speciaal onderwijs had bezocht.
Het feit dat deze kinderen (met een iq lager dan 55, vaak ook met een complexe meervoudige problematiek) het dadelijk met 25% minder meesters en juffen moeten doen en in de klassen met 10-12 leerlingen (wat soms al veel is) nog eens 3 á 4 medeleerlingen extra krijgen en dus flink wat individuele begeleiding minder, deerde de minister verder niets.
Het feit dat juist deze kinderen, die het toch al zeer moeilijk hebben in onze harde verwarrende maatschappij, hierdoor niet meer in staat zullen zijn zich optimaal te ontplooien tot zo zelfstandig mogelijke volwassen burgers (een vereiste doelstelling voor iedere vorm van onderwijs!), liet de minister verder totaal onberoerd.
Glimlachend nam zij tekeningen in ontvangst in ruil voor onherstelbare schade aan de toekomst van onze kinderen.

En nu gaat zij haar charmante toneelstukje nogmaals opvoeren.
Zij bezoekt in april De Berkenschutse in Heeze, één van de twee scholen voor kinderen met epilepsie die door de bezuinigingen dreigen te moeten sluiten.

Neemt zij deze keer opnieuw de met veel vertrouwen en hoop gemaakte tekeningen van de leerlingen die het elders niet zullen redden in ontvangst, alvast denkend aan de brief die zij schrijven zal om het wegbezuinigen van deze scholen te verdedigen?
Zal zij opnieuw pseudo-geïnteresseerd aanhoren wat de precieze problematiek van deze kinderen is, om vervolgens de kinderen zonder helm er uit te pikken en te verkondigen dat die toch gewoon naar het reguliere onderwijs kunnen? Zoals haar ambtenaar ook deed bij de kinderen die een problematiek kennen die minder herkenbaar zijn dan die van de meer opvallende kinderen met het syndroom van Down of Marfan?
Of zal ze, vanwege het politiek sympathieke gebaar, een uitzondering maken om toch voor de bühne minder hard over te komen, tegelijkertijd al die andere kwetsbare kinderen nog steeds in de kou staand latend.
Een heus ouderwets charme-offensief?

Wat onze minister ook beslissen zal, het blijft natuurlijk een lastige keuze. Want verbloemen dat in wezen het speciaal onderwijs hoe dan ook kapot wordt gemaakt, onder het mom van een stelselwijziging van het nog niet bestaande stelsel 'passend onderwijs' zal, hoe charmant wuivend zij ook door het onderwijsveld stapt, niet lukken.
Wij in het onderwijs zijn namelijk wel goed, maar niet gek.