Brief aan Dhr. Elias (door Loes de Bree)

Onderstaande brief kregen wij vandaag binnen en willen we jullie niet onthouden:

Geachte heer Elias,

Ik heb alle vreemde capriolen van u en de minister proberen te volgen. Ik voelde mij door u persoonlijk geschoffeerd tijdens de bijeenkomst in Nieuwegein en beduveld door de minister.

Daar kan ik gemakkelijk overheen stappen als u en de minister blijk zouden geven van enige flexibiliteit in uw standpunten.
De minister heeft onze school bezocht. Wij hebben haar met open armen ontvangen, de klassen rondgeleid en aan de kinderen voorgesteld. Wij hadden echt het idee dat zij open stond voor onze bezorgdheid. Onze kinderen zijn zeer kwetsbaar, licht, matig tot ernstig gehandicapt en kunnen niet functioneren in een groep assertieve weerbare basisschoolkinderen.
De enige alternatieven voor onze kinderen zijn kinderdagverblijven of thuis. Hiermee wordt geen recht gedaan aan de rechten van het kind:

Artikel 23 Kinderen met een handicap
Een kind dat geestelijk of lichamelijk gehandicapt is, heeft recht op bijzondere zorg. De overheid waarborgt het recht van het gehandicapte kind op een waardig en zo zelfstandig mogelijk leven waarbij het kind actief kan deelnemen aan de maatschappij en zorgt voor bijstand om de toegang tot onder meer onderwijs, recreatie en gezondheidszorg te verzekeren.

Nederland heeft dit verdrag geratificeerd op 6 februari 1995. Wij hebben ons als land verplicht om maatregelen te toetsen aan deze rechten.
U en de minister treden deze rechten met voeten.
Sinds het debat van gisteren hebben wij alle vertrouwen in u en de minister verloren. De blijkbaar niet oprechte betrokkenheid en empathie tijdens het bezoek aan onze school, was een staaltje van weergaloos toneelspel. Wat mij opvalt is dat er zonder enige kennis van zaken gesproken wordt over “passend onderwijs” en “speciaal onderwijs”. De termen worden naar believe door elkaar gehaald, wat getuigt van onkunde.
Is dit hoe de politiek zijn zaakjes regelt? De mensen om wie het gaat vriendelijk zand in de ogen strooien en vervolgens keihard onderuit halen?
Ik heb geen vertrouwen meer in de politiek, niet meer in de politieke partijen en zeker niet meer in de bewindslieden. Ik sluit mij dus aan bij een hele grote groep die de politiek de rug toekeert.

Ik realiseer mij dat u mijn mail waarschijnlijk schouderophalend zult verwijderen, ik denk zelfs zonder het te lezen. Maar ik kan niet anders dan u mijn stem laten horen die spreekt voor al die kinderen die hulp nodig hebben bij het groeien naar een waardig en zo zelfstandig mogelijk leven (zie rechten van het kind).
U ontneemt ze dat recht.

Met teleurstelling,
L.M. de Bree
St. Mattheusschool voor so- en vso zmlk-mgf
Rotterdam