Hoe kan dat nou?

©NRC.nl

Hoe kan dat nou?

Hoe kan het nou toch dat je, om in de Tweede Kamer te komen, geen enkele blijk van kennis over wat dan ook hoeft te laten zien. Die Fleur Agema, dat is toch een stuitende nitwit die nota bene op de door Geert zo verfoeide publieke televisie haar onzin uit mag kramen. Die Ton met de bon ton, die helemaal niet weet hoe het onderwijs in elkaar zit en onze Kathleen die stuitende onwetendheid koppelt aan een grenzeloze bak onzin.

Hoe kan het nou dat wanneer we met gewone mensen praten deze wel blijken te weten hoe het in elkaar zit. Met gewoon een mevrouw die een dochter met Down heeft, en zuchtend aangeeft dat ze het zonder een PGB'tje echt niet redt. Er is al enorm bezuinigd, het logeren is al gehalveerd, en de zorg is permanent. Je hebt als ouder geen minuut rust, zelfs 's nachts niet, want haar dochter wil nog wel een een eitje bakken, om 3 uur 's nachts, en dan laat ze soms het gas aanstaan. Die mevrouw begrijpt wel hoe het zit met het PGB.

Mark Chavannes begrijpt het ook. Hij is politiek redacteur van het NRC en schreef dit artikel.

Hij noemt deze operatie een 'ongelukkig begin van een nuttige operatie'. Hij houdt een genuanceerd betoog.

Een paar zinnen hieruit:
"Het feit dat de aangekondigde drastische besnoeiing op PGB’s wordt uitgevoerd door langdurig zieke of gehandicapte mensen weer afhankelijk te maken van kantoren die vooral budgetten besturen illustreert dat het conflict tussen beschavingsrechten en kostenbeheersing door de markt niet wordt opgelost. Dat zal de nu gekozen benadering ook niet doen."
of:
"De staatssecretaris had die marktverslingerde topambtenaren op haar ministerie met een rugzakje het bos in moeten sturen. Zij had haar eigen ervaring en intuïtie nog wat meer moeten vertrouwen. Uit een recent onderzoek van het Sociaal en Cultureel Planbureaublijkt dat de helft van de mensen die een PGB aanvragen dat doen omdat zij de regie over hun vaak gecompliceerde leven willen voeren. Bijna de helft hoopt door middel van een eigen zorgbudget zorg te kunnen organiseren die anders niet voorhanden is".
en ten slotte:
"De beginnende patiënt of mantelzorger krijgt van doen met overrompelende begrippen, formulieren en kantoren. Maar dat hoort bij het gevecht om autonomie, het laatste wat mensen in machteloze fysieke omstandigheden vaak kunnen voeren! Mark en Marlies, neem dat niemand af. Liberaal, christendemocraat of vrijheidsstrijder, het past jullie niet burgers terug naar het loket te sturen. Afhankelijk te maken van de kantoorbeslissing wie je hoe laat in bed komt leggen".

En hij concludeert vervolgens dat er best wat in moet gebeuren, dat de zorgkosten de pan uitrijzen. Maar laat de mensen zelf beslissen:
"De miljoenenverspilling wordt pas opgelost als de illusie van marktefficiency in de langdurige zorg wordt losgelaten. En alles wordt gericht op wat patiënten en hun omgeving nodig hebben om iets van een normaal leven over te houden. Dan is er veel redelijkheid en offerbereidheid"

Hoe kan het nou, dat er buiten de politiek mensen zijn die gewoon een genuanceerd verhaal neer kunnen zetten, zonder te schofferen of te beledigen. Een verhaal dat wel kant en wal raakt, en dat iedereen kan begrijpen.

Hoe kan dat nou?