En opnieuw doet een school stinkend haar best om te laten zien hoe goed werk ze leveren en hebben alles zo in orde gebracht dat zich weinig problemen kunnen voordoen: kinderen die met spullen smijten, schreeuwen, en dit geval omvallen, terwijl de minister er naast staat is wat pijnlijk.
En bestuur en directie maar beleefd blijven.
Het is tenslotte mevrouw de minister en ze loopt nu toch ook rond met een glimlach, de kinderen weer even (wat mechanisch, dat wel) over de bol aaiend, wat tekeningen in ontvangst nemend wellicht.
Wie weet, men heeft nog hoop op enig inzicht.
Zo was het een aantal weken geleden ook bij ons op school.
Niemand die eens boos wordt, de minister in de klas zet waar net die kinderen zitten die nieuwe gezichten of onverwachte dingen niet kunnen velen.
Nee, we blijven allemaal netjes stil en geven een handje terwijl deze mevrouw ons werk onmogelijk dreigt te maken, onze expertise als niet ter zake doende weg smijt en ook nog eens, en dat is het belangrijkste, onze kinderen optimaal onderwijs onthoudt.
Ook deze keer weer met een mooi ingestudeerd begrijpend en dramatisch vertrokken gezicht wijzend naar anderen, de besturen ditmaal: "de financiering wordt minder maar het is de uitdaging van het schoolbestuur om dan vervolgens met minder geld toch nog goede zorg tot stand te brengen".
Kijk, dat soort uitdagingen daar houdt Marja nou eenmaal van, zeker als de inzet slechts een stel kinderen, toch al met weinig belang, is. Maakt niet uit als het mislukt, gewoon even kijken hoe ver zo'n bestuur komt. Eigenlijk, eigenlijk vindt Marja het gewoon de sport om met zo weinig mogelijk middelen een aanvaardbare ondergrens (met dank aan Ton) proberen te halen in onderwijs aan leerlingen met een beperking of met een andere leervraag (Leonardo-onderwijs). Leuk joh, gewoon om te proberen, niet geschoten is altijd mis. Kost niks, sterker je krijgt geld toe; Mark blij, Maxime blij en weer een stukje JSF er bij. Met Kathleen als cheerleader in weerwil van al die weldenkende CDA-ers.
Zo blijft het werk ook spannend, hè Marja? En als je dan af en toe daarvoor wat zielige kindertjes over het bolletje aaien moet dan moet dat maar. Sport vraagt tenslotte ook altijd offers.
Ik heb zitten hopen dat er een kind een forse toeval/insult zou krijgen in het bijzijn van de minister, zodat ze zou zien wat het is...
BeantwoordenVerwijderenDaarom gaan wij niet voor Hart van Nederland , want onze kinderen zijn niet zielig en we willen al helemaal geen toneel spelen. Zeker niet als het zo misplaatst is, want de scholen kunnen niet met minder. Het is nu al amper rond te breien.
BeantwoordenVerwijderenConny
@Anoniem: ik begrijp het standpunt maar het is wel een feit dat met Hart van Nederland een groot publiek bereikt wordt dat (nog steeds) niets weet van wat er staat te gebeuren in het (speciaal) onderwijs (behalve de kolder die Elias, Van Bijsterveldt en Ferrier voortdurend te berde brengen). Zij hebben ook al een aantal maal de aandacht gevestigd op de gevolgen van de bezuinigingen en hoewel het er natuurlijk niet om gaat om onze leerlingen als zielig te beschouwen is het wel een goede zaak wanneer getoond wordt dat het vaak om leerlingen gaat die extra zorg of begeleiding en meer passend onderwijs nodig hebben. De beeldvorming die Ton Elias bijvoorbeeld heeft losgelaten is die van één op vijf kinderen "met een vlekje" en dat "vlekje" zou er dan uit bestaan dat het kind niet stil zitten kan of een leerkracht die geen orde kan houden. Wat natuurlijk ver bezijden de waarheid is. Hart van Nederland is dan een aardig tegenwicht voor het grote publiek.
BeantwoordenVerwijderen