Nu weten we allemaal dat onze Ton met de bon ton aan een paar dingen een broertje dood heeft:
- aan de zelfverrijking van de bestuurders in het passend onderwijs.
- aan bonnetjes die onterecht door de werkgever worden betaald.
"De Uwe" (zoals ik steevast door CHE word genoemd), ik dus, was vanmiddag op zo'n bijeenkomst van bestuurders in het passend onderwijs waar het allemaal maar niet op kon. Het was een locatie van extreem hoog niveau, de warme en koude dranken werden geserveerd op de temperatuur die je maar aan hoefde te geven. Koffie van 87 graden celsius? Geen probleem, cola van 12 graden? Doen we!! Er waren warme en koude hapjes en zelfs een (wie heeft er ooit van gehoord?) pre-borrel.
We zaten vanzelfsprekend niet op stoelen maar op pluchen fauteuils, we zaten niet aan tafels maar aan zwaar eiken stellages met individuele zitlocaties. We hadden geen gewone lampen maar individueel af te stellen persoonlijke verlichtingsmodules... .
Het kon niet op. De kok was er al om 14.00 uur, zodat het vijfgangendiner op tijd geserveerd kon worden.
De gans voor de paté liep nog in de tuin, en er waren drie (3!) soorten sinaasappels om uit te kiezen voor de vers geperste jus d'orange.
Dacht je? Ik dacht van niet.
Als het REC hier een middag organiseert dan gaat het om de inhoud. Ton met de bon ton zou er zijn neus voor ophalen, maar we doen dat dan in de gymzaal van een van de partners, met wat kleden op de grond om de vloer niet te beschadigen. We zitten op gewone houten stoelen. De koffie was prima, maar werd in een gewoon kopje geschonken. En er waren pinda's bij de borrel.
Ton, zo doen we dat in het onderwijs. Het gaat om de inhoud, en voor Marc Eikelenboom, Rob Hertog en Jan Peter Bogers van Proluder, die tijdens deze middag een erg inspirerend en to the point activiteit organiseerden:
JA, WIJ ZIJN VAN DE ACTIE, we rennen niet weg en leunen ook niet achterover.
En voor al die "bestuurders in het passend onderwijs", laten we doen waar we goed in zijn: dat onderwijs voor die kinderen. Wij van het speciaal onderwijs hebben elkaar nog hard genoeg nodig in de toekomst, want er is alleen maar uitstel, en niks anders.
En u snapt dat wij van wijzijnverbijsterd het erg waarderen als er collega's aangeven dat ze iedere dag dit blog bezoeken om te kijken of er nog iets te lezen valt.
Hierboven een sfeerimpressie van deze bijeenkomst. U zult tevergeefs zoeken naar Leo van de Tyltylschool.
Volgens zijn vrouw (die hij gestuurd had) was hij een proefrit aan het doen in een cabrio.
Hij wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten