Je eigen broek ophouden

Vroeger waren er van die mannen die zo’n broek hadden die heel hoog opgetrokken werd terwijl die broek dat helemaal niet aan kon.
Dan zat die broek hoog met een riem om de te dikke buik getrokken om die broek op te houden.

Later had je van die mannen die eigenlijk een te strakke broek aantrokken, waardoor een zeker zaakje duidelijk geprononceerd door het kruis naar buiten stak.
De pijpen waren zodanig strak dat de benen er eigenlijk niet in pasten. Het haar van die mannen was net te lang en net te vet.

Vervolgens hadden we de broeken met de “soulpijpen”. Dat waren breed uitlopende glimmende broeken, strak op de buik. Het loopje van die mannen werd erbij aangepast: schommelend, en neuriënd "Ah Ah Ah Ah, stayin’ alive… stayin’ alive….".
Het colbertje wat de mannen aanhadden had te grote revers, en het overhemd moest over de revers gedragen, met een knoopje te veel open.
Het haar was “disco”, alleen leek niemand op John Travolta.
De broeken zijn van alle tijden.
Wat heeft die broek nou met passend onderwijs te maken? In de pers hoor je weinig over de bezuinigingsmaatregelen die voor ons op stapel staan.

Als je commentaren op allerlei blogs leest, is de teneur toch wel heel vaak dat we “toch al zo rijk zijn”, “allemaal zo veel verdienen” en “rijke scholen zijn waar best wat af kan”.
In dat kader wordt er ook beweerd dat we een “te grote broek” aanhebben. Er wordt dan bedoeld dat we meer geld krijgen dan we nodig hebben, dat we ons niet aan moeten stellen en dat er best wat af kan.

Hoezo "te grote broek"?
Ik zie dan die man met die broek die over zijn buik is getrokken, maar dan zes maten te groot. Hij heeft er bretels aan gedaan om die te grote broek niet te laten zakken.
Ik zie ons meer als een man die een strakke broek heeft gekocht, en er vervolgens voor zorgt dat hij in vorm is, dat hij afgetraind is en precies in die broek past: hij hoeft zijn adem niet in te houden, maar hoeft zich er ook niet in te persen.
En in deze ronde krijgen we een korte broek aangereikt met een gat erin, en ook nog te klein.

We hebben bij de invoering van de lumpsum al anderhalve formatieplaats in moeten leveren…: hoor je van ons niemand over.
Er zijn al bezuinigingsrondes geweest…: niemand van ons klaagt.
Maar zeggen dat we een te grote broek hebben…?

We houden onze broek graag zelf op. Geef ons genoeg budget om ons onderwijs verantwoord in te kunnen richten, dan zal je ons niet horen…