Nadat iedereen met enig inzicht en realiteitszin ten aanzien van onderwijs ieder argument van de minister en haar fluisteraars voor de onevenwichtige, ondoordachte bezuinigingen op met name het speciaal onderwijs en de begeleiding van kinderen met een lichamelijke of geestelijke beperking binnen het reguliere onderwijs van tafel heeft geveegd, moet zij wel.
Iedereen, van werkgevers en werknemers uit het onderwijsveld tot de adviescommissie Passend Onderwijs (ECPO) van de minister zelf, aangevuld met ook nog eens de Raad van State, heeft ten aanzien van een veelvoud van elementen van haar plannen aangetoond dat zij op zijn minst discutabel zijn, op onjuiste gegevens of zelfs doelbewuste leugens zijn gebaseerd en dat zij op de lange duur desastreus zullen uitpakken voor het gehele onderwijs in Nederland.
Dat er nog steeds mensen zijn die zonder enig verstand van zaken klakkeloos Ton Elias in al zijn onbenul blijven volgen en blijven nakakelen nemen we hier dan verder ook niet serieus.
Argumenten als zou de hoeveelheid kinderen met een leerbeperking of gedragsproblematiek hier radicaal anders zijn dan in het buitenland worden al direct gelogenstraft door de cijfers uit het gidsland wat betreft onderwijs Finland: daar heeft 25% (!) van de leerlingen gespecialiseerde begeleiding (lees hier).
Roepen dat het onderwijs hier zo slecht is vanwege stigmatisering van één op vijf leerlingen is dus kolder en druist tegen de feiten in waarin Finland wat onderwijs betreft ver voorop loopt. Zeker ook omdat zij een werkelijk "Passend onderwijs" kennen, waarover we al meerdere malen schreven (hier bijvoorbeeld).
Enfin, met de argumenten die ze tot nu toe gebruikte, kwam onze minister er dus niet. Het lukte haar niet om te verhullen waar het uiteindelijk om draait: een smoes verzinnen om ordinaire bezuinigingen door te drukken over de ruggen van de zwaksten van de samenleving. En dan gaat het (ten overvloede) niet om kinderen die dyslectisch zijn of wat onrustig in de klas, maar tevens om kinderen met (ernstige) gedragsproblematiek en tevens leerlingen met een zware lichamelijk en geestelijke beperking (zmlk, tyltyl, mytyl). Juist die groep wordt zwaar gepakt.
En wat doet nu plots de minister tot ons aller verbazing? Plotseling roept zij dat er WEL moverende economische redenen ten grondslag liggen aan de bezuinigingen.
Plots telt het onderwijs, het zogenaamd verbeteren van 'passend onderwijs' niet meer zo. Sterker: het wordt juist door de bezuinigingen bemoeilijkt!
"De planning voor de invoering van passend onderwijs is strak en de bijbehorende bezuiniging vergemakkelijkt de invoering niet. In de huidige conjuncturele situatie moeten echter scherpe keuzes worden gemaakt om de beschikbare middelen doelmatig en efficiënt in te zetten", schrijft van Bijsterveldt nu in haar nota aan de kamer.
Dit is natuurlijk helemaal van de zotte. Door de bezuinigingen op het speciaal onderwijs, een "scherpe keuze", verdwijnen zo'n 6000 specialisten (AB, leerkrachten so), waardoor er binnen de scholen enorme problemen gaan ontstaan en waardoor juist de invoering van werkelijk 'passend onderwijs' (zoals bijvoorbeeld ook voorgesteld door de Commissie Dijsselbloem) volgens iedereen met verstand van zaken, zal mislukken en zal leiden tot enorm veel problemen (thuiszitters e.d.), nu en straks.
Tegelijkertijd wordt de bezuiniging balansmatig weggestreept (want zo zei Mark, op onderwijs wordt niet bezuinigd) door te investeren in iets waarop niemand in het onderwijs (behalve een handjevol volgers van Harm en Ton) zit te wachten en wat in het geheel niet bijdraagt aan het 'passend onderwijs' of ten goede komt aan hen om wie het gaat, de leerlingen.
Er wordt een "scherpe keuze" gemaakt om 250 miljoen vrij te maken aan een neoliberale hobby, de prestatiebeloning.
Snapt u het nog? Dus Marja bemoeilijkt datgene wat zo nodig zou zijn door te korten op datgene wat het benodigde makkelijker zou maken, omwille van de misvatting dat iedere leerkracht alleen maar aan zichzelf zou denken volgens het neoliberale adagium "ikke, ikke". En dat ook nog eens terwijl allang gebleken is (uit resultaten van het neoliberale gidsland VS) dat een prestatiebeloning nul komma nul resultaat geeft op het gebied van verbetering van het onderwijs.
Van Bijsterveldt doet het in haar nota voorkomen alsof de gelden voor 'passend onderwijs' en die voor de prestatiebeloning geheel niet gekoppeld zijn, maar dat is natuurlijk volkomen onzin.
Ten eerste is er al de budgettaire koppeling: om te kunnen stellen dat er geen bezuinigingen zijn moet de balans op nul staan. Dit kan alleen maar door de bezuiniging op speciaal onderwijs in het bijzonder (en 'passend onderwijs' in het algemeen) tegenover de investering in prestatiebeloning te zetten. Er wordt gewoon wat geld rond geschoven, dus er is dan altijd een verband, een koppeling.
Verder ligt de koppeling er ook in, dat het de minister te doen zou zijn om de verbetering van het onderwijs.
Hiervoor investeert zij dus in iets wat die verbetering in het geheel niet bewerkstelligt en bezuinigt zij op iets waardoor opnieuw de verbetering van het onderwijs niet ten optimale kan worden doorgevoerd en waardoor er juist een verslechtering zal plaatsvinden.
Kortom, van de "scherpe keuzes" die gemaakt worden, wordt het onderwijs niets, maar dan ook niets wijzer.
Dat dat uiteindelijk niet aan de mensen in het onderwijs zelf ligt is evident: hoewel zij zich dagelijks voor de volle honderd procent inzetten voor hun leerlingen, ongeacht de schofferingen van Ton Elias c.s., hoeven zij geen ongerichte beloningen als die niet bijdragen tot het optimaliseren van het leerklimaat voor hun leerlingen. Zij zien liever een doordachte investering en een in samenspraak en met expertise doorgevoerde invulling van 'passend onderwijs', waarbij juist niet de allerzwaksten de dupe worden.
Lees hier ook de reactie van de AOb op de plotseling opgevoerde economische redenen voor de bezuinigingen op het 'passend onderwijs' en het speciaal onderwijs in het bijzonder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten