Het helpt namelijk het invoeren van het 'passend onderwijs' niet. Het doet er afbreuk aan en zal zorgen voor bijzonder trieste situaties binnen het Speciaal Onderwijs en in het regulier onderwijs.
Wij roepen hard en ja, soms doen wij dat ongenuanceerd. Boos, satirisch, hard en soms bijzonder onvriendelijk. Maar we zijn dan ook echt boos. Daarnaast zijn we ook oprecht verdrietig en hebben oprecht zorgen, heel veel zorgen over onze leerlingen.
Lees nog eens in ons boekje "Hoop en vrees" en lees wat ouders ervaren. Lees wat het voor hen betekent om een kindje in het speciaal onderwijs te hebben. Lees en probeer te begrijpen wat de gevolgen zullen zijn van deze bezuiniging in het Speciaal onderwijs.
Vanaf deze week zal er regelmatig een stukje te lezen zijn over de praktijk.
De praktijk waar leerkrachten en leerlingen, klassenassistenten en mensen uit de zorg (PGBers) dagelijks mee te maken hebben.
Zonder satire en boosheid, maar wel met een duidelijk boodschap en een missie:
STOP met deze bezuiniging en maak ons onderwijs en vooral onze kinderen niet kapot.
Als ik de klas binnenkom heerst er een betrekkelijke rust.
Eén kind is op de gang (hij kan niet in de klas zijn omdat er teveel prikkels zijn waar hij op dit moment niet tegen kan), één kind is op de wc, een ander kind is ook op de wc, maar die kan het inmiddels alleen. Onze PGBster helpt met het verwisselen van de luier.
Hmm, spannend moment als het zo betrekkelijk rustig is, maar wel even heerlijk om zo te beginnen.
Mijn kopje thee staat naast het kopje thee van mijn klassenassistente en naast het kopje thee van de PGBster. Hoog op de kast. Dat moet, want als je het per ongeluk laag zet dan bestaat de kans dat eruit gedronken wordt of dat het kopje door de klas vliegt. Inclusief inhoud.
En dat willen we niet.
De klas is kaal. Leeg, zo lijkt het. Geen gezelligheid aan de muur, geen tafeltjes in een groepje, geen kopjes thee op een bureautje van de juf, want dat leidt af en dat kan dus niet.
Wel “werkstations”, want ook ‘onze kinderen’ in het ZML, met een iq lager dan 55 en met een gediagnosticeerde autismestoornis, werken en leren!
Maar dat gaat niet zomaar. Daar is structuur voor nodig. Structuur en menskracht.
Dat hebben we gelukkig in de klas, want ieder kind heeft tenslotte recht op onderwijs en heeft recht op de faciliteiten die daarvoor nodig zijn: kennis en menskracht dus.
En dat is er voldoende voorradig. De leerkrachten zijn allemaal bevoegd (ja ook in het ZML) en hebben dus gewoon voldaan aan de eisen van PABO.
Onze leerkrachten hebben vrijwel allemaal een aanvullende studie gevolgd: speciaal onderwijs en de meesten zijn inmiddels ook Master SEN: Special Educational Needs.
Waarom dat tegenwoordig in het Engels moet weet ik niet, maar dat het gewoon een pittige studie is aanvullend op het PABO papiertje en dat die studie gewoon 2 jaar intensief studeren is, op stevig academisch niveau, dat weet ik wel.
En als laatste zijn onze leerkrachten ook gedreven en enthousiast. dit soort onderwijs vraagt om een volledige toewijding. Het is een keuze voor zeer intensieve vorm van onderwijs, die veel van je vraagt.
Mijn laatste leerling komt binnen. Dat gaat ook niet zomaar en de rust is direct weg. De taxi was te laat. Druk verkeer, file, er is van alles te verzinnen, maar laat is laat. En laat binnenkomen is een ernstige verandering in de structuur van deze leerling.
Naar school gaan gaat namelijk volgens een bepaalde structuur:
Je ontbijt, zegt dag tegen je moeder, de taxi staat klaar, de riemen om je vast te zetten zijn zwart, de taxichauffeur heeft krullend haar en heeft nooit de radio aan en vooral erg belangrijk, de taxi is wit.
Als je op school komt dan staat er een juf bij het hek om dit open te doen en weer op slot te doen en dan is daar het schoolplein. De glijbaan links, het bankje rechts. Iedere verandering daarin betekent dat het misschien wel niet meer hetzelfde schoolplein is.
En nu is er dus paniek, grote paniek, want te laat met de taxi betekent dat de juf niet meer bij de deur staat, dat je dus nooit zeker weet of dit wel dezelfde school is en of er wel de jouw bekende juffen zijn. Het schoolplein heb je niet gezien, want te laat betekent gelijk naar binnen door de poort die anders dan anders is en wie zegt dan dat het schoolplein er nog is?
Gelukkig begrijpen wij dat, wij kennen de structuur van onze leerlingen en voor 75 % begrijpen wij vaak waar ‘paniek’ vandaan komt. De andere 25 % kunnen wij ook niet altijd herleiden en kan gelegen zijn in het feit dat de taxichauffer vanmorgen had besloten om zijn haar in een scheiding te doen. Waardoor hij niet meer dezelfde taxichauffeur lijkt.
Deze leerling gaat dus terug naar buiten. Mag even een rondje over het schoolplein doen en kan dan weer gerust naar binnen. Het schoolplein is er nog, de juffen zijn nu weer dezelfde, de taxi is weg (want dat hoort als je op school komt) en de dag kan beginnen.
Wat een geluk dat we vandaag met zijn drieën zijn, de PGBster bij de wc, de klassenassistent kan mee naar buiten en ik kan een oogje houden op de andere kinderen en inderdaad kan de dag beginnen.
Met rust. Dankzij onze ‘menskracht’ en onze kennis.
Morgen weer een dag ....
Wordt vervolgd.
Het zou zomaar over mijn neefje kunnen gaan.
BeantwoordenVerwijderenDie gaat het ook nog heel moeilijk krijgen nu de Gemeente Den Bosch besloten heeft dat "zijn" dependance van de school weg moet. Hij moet maar naar de andere speciale school in de omgeving, maar die manier van onderwijs is niet geschikt voor hem.
Dan kan hij nog naar de dependance van zijn "eigen" school in Boxtel. Dat is ongeveer 25 km met de taxi. Die de gemeente overigens niet meer gaat vergoeden, want er is toch een goede school in de buurt? Boeit het de gemeente dat mijn neefje daar niet het onderwijs zou krijgen dat hij echt nodig heeft.
Ook een verstandelijk beperkte autist moet zich maar aanpassen. We kunnen geen uitzonderingen gaan maken. Een verstandelijk beperkte autist is een verstandelijk beperkte autist en die zijn allemaal hetzelfde. Aldus onze overheid.
Er komen nu een heleboel 3-letter woorden in mij op die ik Elias en z'n maten zou willen toebijten.
Wordt ook vervolgd. Vrees ik.