vrijdag 22 april 2011

Een morgen zoals iedere andere (Ingezonden)

Het is een morgen zoals iedere andere... Ik kom op school, ik hang de picto’s op en ik leg nog het één en ander klaar. Gisteren had ik daar geen tijd voor, ik was druk met het invullen van het leerlingvolgsysteem.

Als de leerlingen om 08:40 in de rij staan klop ik mijzelf in gedachten op de schouder... ‘Gelukkig, ze zijn allemaal vrolijk en gelukkig.’ Even goed stampen op de mat en we gaan richting het lokaal. Elf leerlingen volgen mij rustig, één dwaalt af en loopt naar de wc. ‘Juf, wc.’ zegt Kevin nog in het voorbij gaan. Dat is natuurlijk geen probleem, want ik kan de assistente inseinen dat hij daar zit en dan kan zij zorgen dat hij weer van het toilet afkomt. Dat kan hij namelijk niet zelf. Als niemand Kevin zou halen, dan zit hij daar de hele dag. Hij zou zich niet vervelen... er is immers genoeg te doen op het toilet. Vooral het wc-papier heeft zijn interesse... dat kan je afrollen en weer oprollen. Kevin heeft iets met afrollen en oprollen.

Zo begint een prachtige weergave van gewoon een dag in een zmlk-klas door Kim Flower.
Een verhaal dat overduidelijk maakt wat schuilgaat achter de betekenisloze cijfertjes waarop de gedoogcoalitie zich graag baseert om maar aan te tonen dat het best met wat minder kan.

Handjes schudden, een praatje voor de vaak en dan weer vlug op weg naar een volgende halte in het charme-offensief kunnen we allemaal.
Wij herhalen graag hier de in dit verhaal uitgestoken hand: "Ik nodig iedere politicus bij deze uit om deze klas van twaalf te runnen voor een dagdeel met een assistente. Vervolgens wil ik best het debat aangaan of de klassendeler met 10% kan worden verhoogd."

Een mooie uitnodiging die waarschijnlijk tot niets leiden zal, "regeerakkoord is regeerakkoord" zal Marja blijven roepen en een maar wat brullende en schofferende Ton in de klas zal alleen maar weer dagen werk betekenen voor de leerkracht en assistent(e) om de leerlingen weer rustig te krijgen.

Kortom: een dagdeel in de klas? Hoogstens vijf minuten, ze zijn gewoonweg niet capabel en verantwoordelijk genoeg.

Lees hier het verhaal van Kim, die wij heel hartelijk willen bedanken voor haar bijdrage!

1 opmerking: