Het cadeau van Mark

Voor de zekerheid heb ik toch nog maar eens gekeken. Maar het staat er echt: "nationaliteit; NLD Nederlandse".
Ik heb het over mijn paspoort.
U begrijpt dat ik een vreugdesprongetje heb gemaakt.
Gelukkig, Mark heeft het begrepen.
Immers, hij riep toch trots en fier aan het eind van de verkiezingsavond: "We geven Nederland terug aan de Nederlanders!".

Dat betekent dat ik een stukje krijg en u, lezer, ook. En de bijna 160.000 ondertekenaars van de petitie, alle leden van de vakbonden, alle leden van de onderwijsraden. Alle leerkrachten in het speciaal onderwijs, nee wacht, we doen eens gek, ALLE leerkrachten ook. En natuurlijk alle verontruste ouders en vanzelfsprekend al onze leerlingen, die vooral ook.

Dus dan zijn wij er uit: in ons stukje Nederland willen wij dan geen bezuinigingen op het (passend) onderwijs en al helemaal niet op juist dat ene deel van het gehele onderwijs waar de allerzwaksten geholpen, gesteund en onderwezen worden op hun weg naar zelfstandigheid en ontplooiing ondanks hun beperking.
Dan zijn we er toch uit, Mark?
En dan krijgt Marja ook haar stukje om lekker eens met de meiden gek te doen bij de Bijenkorf.
En natuurlijk ook Ton krijgt zijn stukje waar hij dan de hele dag mag twitteren en kamervragen stellen over die vermaledijde Nederlanders op hun andere stukje die iets anders vinden dan hij.
Alleen Mark, één verzoek, wil je er dan voor zorgen dat zijn stukje niet naast dat van mij ligt?
Ik ken zijn mantra's van onwetendheid nu ondertussen wel!