"Iedereen moet (nu eenmaal) bezuinigen"

Een van de meest gehoorde commentaren van mensen, die de huidige gedoogcoalitie als een zegening zien en die hoogstwaarschijnlijk geen enkele ervaring hebben met anderen die het veel minder getroffen hebben op bepaalde gebieden dan zij en die een "schild" behoeven, is het bondige "iedereen moet (nu eenmaal) bezuinigen".

Voor mij is dat telkens weer een tenenkrommende uitspraak die mij ook hogelijk verwondert. Immers, het uitgangspunt "gelijke monniken, gelijk kappen" draagt een egalitair karakter en dat is juist ook weer socialistisch te noemen. En degenen die het roepen zijn juist vaak verre van dat.
Wanneer het dus om bonussen, salarissen, belastingvoordelen gaat hanteert men het "ieder voor zich"-principe, maar wanneer het gaat om lasten moet opeens iedereen evenredig meedoen. Alleen is dan die evenredigheid wel weer zo absoluut (en niet relatief) dat de lasten voor de sterksten minimaal zijn, vergeleken met die voor de zwaksten.
Inleveren op het vermogen is wel iets anders dan inleveren op je toekomst en zelfbeschikking. "Iedereen moet bezuinigen" is dus uiteindelijk niets minder dan een opportunistisch argument dat het asociale schouders ophalen moet verdoezelen.

Het argument is daarbij ook nog eens uiterst onzinnig. "Iedereen moet bezuinigen". Is dat één van de tien geboden of onderdeel van de grondwet? Waar staat deze norm in steen gebeiteld? Vanwaar deze geopperde wijsheid?
Volgens mij zijn er juist meer andere universele waarheden in het geding vanwaaruit juist het tegendeel beweerd moet worden: "niet iedereen moet bezuinigen".
Die universele waarheden zijn bijvoorbeeld te vinden in de joods-christelijke (maar ook in andere geloven geldende) principiële  "zorg voor de ander".
In het "rentmeesterschap" over natuur en cultuur.
In de intercultureel gewaardeerde verantwoordelijkheid voor kinderen, ouderen en zieken.
Het feit dat het neo-liberale gedachtengoed juist al deze universele waar(he)den opzij schuift voor een zaligmakend geachte markt is niet alleen kwalijk, maar zelf een bijlslag aan de wortels van beschaving.

"Iedereen moet (nu eenmaal) bezuinigen" is het cynisch motto boven de poort die toegang biedt tot een asociale, liefdeloze, cultuurarm maatschappij.
Eenieder die deze leus hanteert om het schaamteloos afwentelen van de crisis op een ieder en alles, die juist zorgvuldigheid en verantwoorde bescherming behoeven, te verdedigen diskwalificeert zich hiermee niet alleen als evenwichtig en principieel gesprekspartner maar in wezen, wat mij betreft, ook als participant in een werkelijke samenleving.