Twitteren met Ton

Computers en smartphones zijn leuke dingen, zeker ook door alle vormen van "social media" die tegenwoordig mogelijk zijn.
Zo zijn wij van wijzijnverbijsterd al te vinden op Hyves, Facebook en twitteren we ook een aardig soundbite mee op zijn tijd.

Met name de laatstgenoemde communicatiemogelijkheid is het laatste jaar enorm gegroeid. Iedereen twittert dat het een lieve lust is. De een natuurlijk wat bedrevener dan de ander. Ook de politiek heeft zich vol enthousiasme op dit fenomeen gestort.
Wat is er mooier dan voortdurend in verbinding zijn met je achterban?
Met name die politici, die wat meer gericht zijn op korte, puntige wat meer populistische uitspraken maken gretig gebruik van deze hippe gesprekstechniek.
Het is dan logisch dat bijvoorbeeld Tweede Kamerleden die bijvoorbeeld wat adviesbureautjes op het gebied van communicatie het beter doen dan, laten we zeggen ex-burgemeesters van Amsterdam.

Nu we het er toch over hebben, Ton met de bon ton heeft een paar van zulke bureautjes. Op het gebied van communicatie dus.

Volgens Wikipedia (ook al zo'n "zegening" van het communicatietijdperk) is communicatie "de productie, uitwisseling en betekenisgeving van boodschappen tussen mensen, die plaats vindt binnen een context van informationele, relationele en situationele factoren met als doel elkaar te beïnvloeden".
Met andere woorden: je zegt of roept wat in de hoop iets van de ander terug te horen. Als die inderdaad wat terug zegt of roept dan noemen we dat een gesprek, ofwel communicatie.
Simpel, nietwaar?
En zoals ook in de definitie staat: op die manier beïnvloed je dan de ander.
En Ton met de bon ton kan dat dus heel goed.
Althans, dat vindt hij zelf want hij heeft er zelfs een adviesbureautje met zijn naam voor opgericht en er ook een website voor laten maken. Heel professioneel allemaal.
Het kon dan ook niet missen dat Ton zich vol overgave op het twitteren stortte zodra de mogelijkheid zich voordeed.
Hij plaatste er op zijn twitterpagina op internet ook zo'n kek fotootje bij waarop hij heel intellectueel zijn brillenglazen vasthoudt.
Kijk, dat is nu ook een vorm van communicatie: hij toont zijn leesbril en zegt daarmee dat hij slim is.
De communicatieleer houdt van dat soort eenvoudige betekenisgeving en zeker twitter waarbij alles kort moet: een bril=slim, Ton+bril dus Ton=slim.
Ja, ja, Ton richt zich niet voor niets met zijn bureautjes op op "persstrategie, persoonlijk persadvies, mediatrainingen en brainstorms over imagomanagement". Hij is niet de eerste de beste.

Nu is het leuke van communiceren dat het een wederzijdse aangelegenheid is.
Ook met Twitter is het een een spel van reageren op elkaars uitingen.
Wij van wijzijnverbijsterd hebben af en toe lange gesprekken met anderen over koetjes en kalfjes of over bijvoorbeeld, laten we zeggen de bezuinigingen.
Het leuke is dat je deze gesprekken privé kunt voeren, maar veelal gebeurt het ook in het openbaar. Via kenwoorden (of beter tags, gesierd met een hekje #) kan iedereen je volgen en reageren en jij op jouw beurt kan ook weer anderen volgen in hun communicatie met anderen.
Wij van wijzijnverbijsterd hebben al aardig wat vrienden opgedaan en volgen ook meerdere politici bijvoorbeeld, met name die die iets over de bezuinigingen te berde willen brengen.
En dan kan je natuurlijk al gauw niet om onze Ton heen. Zeker niet wanneer het om de communicatie van Ton gaat.
Want als je op zoek bent naar korte, puntige, populistische one-liners dan ben je bij Ton aan het goede adres.
Dat hij het inhoudelijk allemaal niet zo nauw neemt met fatsoen en de waarheid, ach.
Je kunt hem natuurlijk altijd een nog korter en puntiger antwoord tweeten.
Tenminste tot voor kort.


Want hoezeer Ton graag de mensen in het land voedt met kolder, ongein en leuge... eh .... "halve waarheden", hij zit niet te wachten op ál te kritische antwoorden.

Terwijl Ton op het gebied van de discussies over passend onderwijs werkelijk alles en iedereen schoffeert, ouders, leerkrachten, organisaties en de leerlingen zelf, is hij niet gediend van een iets steviger weerwoord van deze groepen.
Sinds eergisteren heeft hij daarom zijn grootste criticasters geblokkeerd, want vrijheid in communicatie is bij Ton wel aan grenzen gebonden. Zijn grenzen dan.
En wanneer je hem constant op zijn foute redeneringen wijst of zijn argumenten onderuit haalt dan voelt Ton zich ernstig beledigd.
Dan wil hij niks meer horen.
Dan is communicatie opeens niet meer zijn forte.
Dan trekt hij zich terug in de badkamer en luistert naar de echo die zijn woorden alleen maar bevestigt. Ja communicatie is mooi, denkt Ton dan, maar mijn eigen gelijk is nog veel mooier.

Wilt u Ton ook graag volgen op twitter, of hem misschien ook iets vertellen? Maak een Twitter-account aan, ga naar http://twitter.com/#!/tonelias en twitter er op los.
Alleen niet te kritisch graag want dan wil Ton niet meer met u spelen.