Superwoman of verpleegster?

De minister heeft een verleden als verpleegster. Dat verleden en die ervaring kan ze in de toekomst nog goed gebruiken.

De manier waarop wordt omgegaan met het onderwijs heeft echter iets weg van het syndroom Münchhausen by proxy.

Mensen die dat syndroom hebben die maken hun onderwerp van zorg (meestal hun kindje) eerst ziek, waarna ze hulp gaan zoeken om dat kindje weer beter te maken. Dat doen ze herhaaldelijk en meestal zo vaak dat het op gaat vallen en ze tegen de lamp lopen.

Wat er met het speciaal onderwijs gebeurt lijkt hier wel een beetje op. De ingreep is zo groot en dodelijk dat we allemaal weten dat er grote problemen gaan ontstaan. En je maakt ons niet wijs dat de minister dit niet ook weet.

Het scenario kunnen we wel uittekenen: eerst die 300 miljoen bezuinigen (weet je wat, we doen het nog wat sneller dan we hadden gepland, dan zijn de klappen nog groter). De scholen voor speciaal onderwijs komen in de problemen, de reguliere scholen komen in problemen, de leerlingen en de ouders komen in de problemen en dan….


….SUPERWOMAN TO THE RESCUE .... dan staat SuperMarja op. Dan komt het verpleegstersverleden van Marja weer naar voren. Dan moet ze maatregelen gaan nemen om het speciaal onderwijs te redden.
Dat het speciaal onderwijs tegen die tijd 9 á 10 duizend mensen heeft moeten ontslaan daar heeft ze het dan niet over. Dat alle scholen met zwaar verlaagde budgetten moeten werken vergeet ze ook maar even.
Ze zal concluderen dat "de verwachtingen met betrekking tot de verbetering van de kwaliteit van het speciaal onderwijs niet uit zijn gekomen" waardoor ze "moet ingrijpen" om deze kwaliteit "op orde te brengen".

De verpleegster in Marja neemt dan de overhand, samen met de Superwoman in Marja, en dan zal ze rigoureuze maatregelen nemen.
Daarbij zal ze worden gesteund door het CDA, wat haar partij is en tegen die tijd de christelijke grondslag allang afgeschud heeft omdat het een lastig harnas is, wat groei belemmert.

Wij van wijzijnverbijsterd hopen dat het zo ver niet zal komen. Wij weten echter ook, met iedereen in het veld, dat de weg die deze minister heeft gekozen een heilloze weg is die nergens naartoe gaat. Dat de leerlingen de dupe zullen worden van deze weg, en dat er ergens in de toekomst een moment komt waarop ze zal moeten zeggen: "mea culpa, mea culpa...".

Vroeger waren er CDA-leden die WEL wisten wat dit betekent.