Resolutie: Terugkeer van de C in (C)DA ? (Eind)

Zoals we eerder al hebben aangegeven: wat betreft de resolutie op het CDA-congres van 2 april in Den Haag koesteren we niet al te veel verwachtingen.
De resolutie is, ons inziens, te vrijblijvend en komt niet tot de kern van het verhaal.
Nergens is in de resolutie het standpunt terug te vinden dat het speciaal onderwijs onevenredig hard wordt gekort, het onderwijs dat zich juist richt op de kinderen die veelal in het huidige regulier onderwijs geen schijn van kans hebben.
We hebben het hier niet zoals de minister en bijvoorbeeld heer Elias ons willen doen geloven om kinderen die niet stil op hun stoel kunnen blijven zitten.
Het gaat hier om kinderen met het sydroom van Down, Fragiele X of Marfan, kinderen met een ernstige beperking in het autistisch spectrum of zeer moeilijk lerende kinderen met een iq lager dan 55; blinde en dove kinderen, kinderen in een rolstoel, spastische kinderen, kinderen met een hevige vorm van epilpsie, enzovoorts, enzovoorts.
Al deze kinderen zullen met deze bezuinigingen de optimale begeleiding moeten ontberen.

Sommige mensen van het CDA brengen naar voren dat de minister zegt dat er maar 10% bezuinigd wordt en dat het toch wel meevalt. Ten eerste gaat het bij de scholen niet om 10% maar om gemiddeld 22% en ten tweede vragen wij ons af hoe onderwijs er uit zou moeten zien als het 22% minder dan optimaal is (er van uitgaande dat het nu optimaal is, hetgeen na eerdere "stille" bezuinigingen het eigenlijk al niet meer is): vier dagen onderwijs, één dag niks doen? Of van 9 tot 12 gewoon les en de rest van de tijd (zoals vroeger) wat vrijblijvend fröbelen?
Kortom: "slechts" 10% betekent in de praktijk iets anders dan een puur cijfermatige mutatie; het betekent in de praktijk dat een leerling niet het onderwijs krijgt waar het recht op heeft, laat staan dat het "past". En dat laatste zou toch het streven moeten zijn?

Nee, de huidige resolutie raakt helaas het probleem dat gaat ontstaan met deze bezuinigingen niet in de kern en zal hoogstens, bij aanname, tot een nieuw zinloos debat leiden.
Zinloos omdat de resolutie op geen enkele manier de minister dwingt tot het ingaan op de argumenten en de waarschuwingen van het gehele onderwijsveld.
Zij zal, zoals ook nu, zich horende doof houden.
Zij heeft immers al aangegeven de bezuinigingen door te voeren, zelfs al zou de Eerste Kamer de voorliggende plannen afwijzen.

Ondanks dit alles zou het wel een krachtig signaal kunnen zijn naar de CDA-fractie in de Eerste en Tweede Kamer wanneer de resolutie tegen de wil van het dagelijks bestuur, dat blijkbaar aan de hand loopt van de minister, zou worden gesteund door een zo groot mogelijke groep.
De bonden AOb en CNV-O willen daarom op zaterdag 2 april ter plekke de congresgangers aanspreken middels een vriendelijke actie: “Wij willen bij die regeringspartij duidelijk maken dat het schrappen van duizenden banen in het passend onderwijs en het in de kou zetten van tienduizenden leerlingen echt niet kan”, zegt AOb bestuurder Liesbeth Verheggen.
De acties worden overigens niet alleen door de bonden georganiseerd, maar ook gesteund door de PO-raad en andere werkgeversorganisaties. We hebben er hier al keer op keer op gewezen dat het feit dat bonden en werkgevers samenwerken de volle breedte van de protesten in het werkveld schetst. Daarbij komen dan ook nog eens alle ouderorganisaties en verschillende politieke partijen.
Het zou dan toch tot de congresgangers moeten doordringen dat er iets grondig mis is met de plannen van de minister.
Juist omdat iedereen met onderwijsexpertise zich tegen de plannen verzet.
De AOb en CNV-O roepen daarom zoveel mogelijk mensen (ook niet bondleden) op om naar Den Haag te komen. “We hebben de hele dag mensen nodig, maar vooral bij de start van het congres om negen uur.”.
Overigens is deze actie het startsein van meer acties. “Meer, harder en een landelijke staking sluiten we niet uit.”.
Maar misschien, héél misschien laat de C van het CDA weer van zich spreken. Misschien kijken de congresgangers eens verder dan deze coalitieperiode. Misschien zien zij in dat wat er nu kapot gemaakt wordt juist onderwerp van herbezinning op de C zou moeten vormen.
Misschien, héél misschien herinneren de congresgangers zich Marcus 9:37: ‘Wie in mijn naam één zo’n kind bij zich opneemt, neemt mij op; en wie mij opneemt, neemt niet mij op, maar hem die mij gezonden heeft.’ .
Misschien, héél misschien.

Lees hier over de actie op zaterdag 2 april bij het CDA-congres in Den Haag