Vijf jaar geleden maakten wij ons op dit blog dagelijks (en vaak zelf 's nachts) hard voor deugdelijk onderwijs, waarbij "passend" ook daadwerkelijk passend was. Toen was de eerste aanleiding de dreigende bezuiniging op het speciaal onderwijs en verder bijvoorbeeld ook het afbreken van de ambulante begeleiding, de geldverslindende constructie van samenwerkingsverbanden en ook de enorme werkdruk die alle nieuwe plannen zouden betekenen voor de collega's in het reguliere basisonderwijs.
En nu, vijf jaar later, stroomt Den Haag vol met stakende leerkrachten, die niet alleen meer salaris maar ook minder werkdruk eisen. Werkdruk die mede is ontstaan door de invoering van dat zogenaamde "passend onderwijs", zonder daadwerkelijke investeringen (en zelfs ook met veel bestuurlijke onkunde, waar wijzelf aardige staaltjes van hebben gezien de afgelopen periode).
Vijf jaar geleden al, waarschuwden wij voor de enorme druk die de plaatsing van leerlingen die meer begeleiding en zorg nodig hebben in reguliere klassen zou veroorzaken.
Ook wezen wij toen op de vereiste investeringen die nodig zouden zijn om echt passend onderwijs mogelijk te maken.
Maar in de afgelopen jaren bleek keer op keer hoe dat zogenaamde "passend onderwijs" eigenlijk een eufemisme was voor een ordinaire bezuiniging. Immers, een leerling in het reguliere onderwijs (het liefst in een klas van 30+) kost heel wat minder dan een leerling binnen het speciaal onderwijs of in echt inclusief onderwijs (naar Fins model bijvoorbeeld).
Er zitten inmiddels steeds meer kinderen thuis die binnen het regulier onderwijs uitvallen. Dat, terwijl dat zogenaamde "passend onderwijs" in het leven was geroepen om alle kinderen op school te krijgen, weet u nog? Al die kinderen "met een vlekje", zoals de hier vaak aangehaalde VVD-er Ton Elias hen denigrerend noemde, konden uiteindelijk best door die juf of meester binnen het reguliere onderwijs opgevangen worden. Ach, het betekende wat extra werk in de vorm van het schrijven van specifieke handelingsplannen, leerlijnen, evaluaties, etc., maar al die lieden van de Pabo zaten toch al op hun handen. En die collega's in het speciaal onderwijs, met hun kunde en vaak ook juist een specifieke masteropleiding, waren nergens voor nodig.
Enfin, wij wisten toen al beter. En nu blijken wij niet de enigen die dat vinden.
Tienduizenden leerkrachten uit het reguliere en het speciale onderwijs zijn op weg naar Den Haag.
Voor meer waardering, meer salaris en ook minder werkdruk.
Hoewel die salarisverhoging een egoïstische drijfveer lijkt te zijn, is het dat juist niet. Het blijkt dat het beroep steeds minder interessant gevonden wordt. En gedrevenheid, die je van mensen in het onderwijs, de zorg en andere dienende beroepen kunt verwachten, is er altijd, maar die is uiteindelijk niet geheel zaligmakend. Uiteindelijk ziet men ook graag de waardering in die vorm terug. En menig aspirant-leerkracht zal uiteindelijk voor iets anders kiezen wanneer de verschillen in beloning zo groot is als nu.
Vandaar dat de eisen van vandaag niet alleen de huidige groep leerkrachten aangaat, maar juist ook die van de toekomst. En daarmee ook juist het onderwijs van de toekomst in het algemeen.
Ooit waren wij terecht verbijsterd door alle bizarre plannen en uitspraken van de politiek over het passend onderwijs. Dat we echter onze argumenten en bezwaren van toen nog steeds gebruiken moeten, vijf jaar later, verbijstert ons des te meer.
Steun daarom de acties in het onderwijs, ook wanneer er in de toekomst wellicht nog hardere acties en langere stakingsperioden nodig zijn. Laat Den Haag horen dat alleen maar roepen over "passend onderwijs" en een "kenniseconomie" niet genoeg is, maar dat men zal moeten investeren. In de scholen en de leerkrachten die uiteindelijk juist degenen, die de toekomst vormen, ondersteunen en onderwijzen: álle leerlingen.
Voor meer informatie over de lopende acties in het onderwijs, zie ondermeer de site van pofront
You’re back!!
BeantwoordenVerwijderen